Een van de grootste bedreigingen voor de gerechtigheid is onze onwil om alle mensen te behandelen met de waardigheid en zorg die ze verdienen. In onze gevangenissen en gevangenissen in New York City, waar de staat de absolute plicht heeft om medische zorg te verlenen aan degenen die onder controle van de gevangenis staan, blijft diabetes onbehandeld, worden astma-aanvallen genegeerd en worden de kreten van onbehandelde geestesziekten gedempt. Ons rechtssysteem is een voedingsbodem voor verwaarlozing geworden. Heel eenvoudig: de staat slaagt er niet in de fysieke gezondheid en het welzijn van de mensen in hechtenis te beschermen.
Dit aanhoudende onvermogen om consistente toegang te bieden tot medische hulpmiddelen en behandelingen binnen de rechtbanken heeft ernstige gevolgen. Medische verwaarlozing doodt jaarlijks honderden gevangenen, ondanks de zaak van het Hooggerechtshof uit 1976 Estelle tegen Gamblewaarin de rechtbank oordeelde dat opzettelijke onverschilligheid ten opzichte van medische behoeften neerkomt op wrede en ongebruikelijke straffen. De uitspraak erkende expliciet dat het negeren van de ernstige medische behoeften van gevangenen in strijd is met de Amerikaanse grondwet. Voor velen die in afwachting zijn van een proces in New York blijven deze beschermingen echter eerder theoretisch dan praktisch.
Op het moment van schrijven wachten veel mensen met chronische ziekten of acute medische aandoeningen op hun proces in faciliteiten in de staat New York, zonder tijdige toegang tot medicijnen of behandeling. Veel te vaak zien we dat deze omstandigheden snel verslechteren, wat leidt tot vermijdbaar lijden en zelfs de dood. Het verhaal van de vijfentwintigjarige Leron Jones is een verwoestende herinnering aan deze huiveringwekkende realiteit.
Op de ochtend van 9 februari 2024 zat Leron in een rechtszaal in Manhattan in afwachting van zijn volgende verschijning voor de rechter. Toen kreeg Leron, te midden van het bruisende centrum van de strafrechtbank van Manhattan en de centrale boekingsafdeling van de NYPD Manhattan, plotseling een ernstige aanval. Terwijl hij op de koude vloer lag, liep zijn medische noodsituatie gevaarlijk uit de hand. Ver verwijderd van het comfort van een ziekenhuis, verslechterde zijn toestand met alarmerende snelheid, wat uiteindelijk leidde tot een hartstilstand.
Terwijl paramedici ter plaatse snelden en de levensreddende maatregelen voortzetten die waren geïnitieerd door politieagenten die toevallig in de buurt waren, tikte de klok. Leron werd snel naar het New York-Presbyterian Lower Manhattan Hospital vervoerd, maar ondanks hun inspanningen kon het medisch personeel zijn leven niet redden.
Het verhaal van Leron onderstreept de cruciale behoefte aan de integratie van medische voorzieningen en/of medische hulp ter plaatse in gerechtsgebouwen en aan personen die – onder welke omstandigheden dan ook – worden vervoerd vanuit detentiecentra, gevangenissen en gevangenissen in heel New York. Ervoor zorgen dat medische zorg op deze kritieke punten direct beschikbaar is, kan het verschil maken tussen leven en dood, en een bescherming bieden aan degenen die gevangen zitten op het meedogenloze kruispunt van het rechtssysteem en urgente gezondheidscrises.
Het verhaal van Leron is ook een huiveringwekkende herinnering aan de dodelijke gevolgen van dit systeemfalen. Zonder toegang tot uitgebreide medische dossiers zijn zorgverleners die mensen in hechtenis behandelen gedwongen om helemaal opnieuw te beginnen, waardoor kostbare tijd wordt verspild aan het verzamelen van informatie over de medische geschiedenis van hun nieuwe patiënten, de huidige medicijnen en behandelplannen. Deze vertragingen kunnen verwoestende gevolgen hebben, zoals het geval van Leron illustreert. Bij een medisch noodgeval telt elke seconde. Het gebrek aan consistente toegang tot medische dossiers creëert een gevaarlijke leemte in de zorg, waardoor talloze levens in gevaar komen.
We moeten een alternatieve aanpak kiezen. Op grond van Int 0098-2024, een wetsvoorstel dat onlangs bij de gemeenteraad is ingediend, zou het NYC Department of Correction and Correctional Health Services verplicht zijn om in elke strafrechtbank in New York City een medische kliniek te onderhouden die bemand wordt door beroepsbeoefenaren in de gezondheidszorg. Bovendien zou de Correctional Health Services verplicht zijn een document op te stellen met details over het voedsel, de medicijnen of andere medische diensten die mensen nodig kunnen hebben tijdens hun verblijf in een rechtszaal. Als een persoon een dergelijke behoefte aantoont, wordt het Department of Correction ingeschakeld moeten toegang verlenen tot de medische kliniek zodat de persoon op de juiste manier kan worden behandeld.
Het verbeteren van het onderhoud van medische klinieken en een verplichte werklijst van potentiële medische behoeften binnen de rechtsfaciliteiten zouden ervoor zorgen dat degenen die worden vervoerd adequate middelen en tijdige medische aandacht krijgen in geval van een noodsituatie. Deze stap is een kwestie van fundamentele mensenrechten, met als doel het bevorderen van een humane behandeling van degenen die verstrikt zijn geraakt in het strafrechtelijk systeem, zelfs terwijl we blijven streven naar detentie.
We moeten een systeem creëren dat ervoor zorgt dat bij elke stap in de medische behoeften van ieder individu wordt voldaan, ongeacht de status van hun strafzaak. Dit gaat niet over liefdadigheid. Het gaat over het erkennen van de verantwoordelijkheid van de stad New York om te allen tijde de fysieke gezondheid van iedere persoon die onder haar hechtenis zit, te beschermen.
Bron: jacobin.com
