Foto: Daniel Ceng/Anadolu via Getty -afbeeldingen
De talloze slachtoffers Van de voormalige Filippijnse president Rodrigo Duterte’s Bloody War on Drugs vieren zijn arrestatie op beschuldiging van misdaden tegen de mensheid als een gedenkwaardige eerste stap in de richting van gerechtigheid. Hoewel de actie van het Internationaal Strafhof een sterke waarschuwing stuurt naar daders van terreur van de staat in machtsposities, zijn veel van degenen die hebben gefinancierd, gehandhaafd en zelfs doorgegaan in zijn door de staat gesponsorde moordcampagne niet verantwoordelijk gehouden.
Die lijst bevat Amerikaanse presidenten Donald Trump en Joe Biden, en de huidige Filippijnse president Ferdinand Marcos Jr. Zal de internationale gemeenschap de besluit hebben om de medeplichtige in zijn wreedheden ook verantwoordelijk te houden?
In 2018 en 2024 brachten twee internationale mensentribunalen in Brussel families van slachtoffers van buitengerechtelijke moorden in de Filippijnen samen onder zowel de Duterte- als Marcos -administraties voor een jury van parlementsleden en juridische experts. De getuigenissen die persoonlijk werden gedeeld, toonden aan dat de bloedige campagne van Duterte zich verder uitstrekte dan zijn ambtstermijn, tot die van Ferdinand Marcos Jr., zoon van de overleden dictator die in 1972 de ijzeren vuist van de staat van beleg verklaarde die duizenden doodde. Beide tribunalen vonden ook de Trump- en Biden-administraties medeplichtig aan het financieren van door de staat gesponsorde moorden in de Filippijnen onder Duterte en Marcos. De Filippijnen blijven een van de grootste ontvangers van Amerikaanse militaire hulp in de regio Indo-Pacific.
Degenen in de Filippijnen en over de hele wereld die deze arrestatie vieren en rechtvaardigheid willen zien voor de slachtoffers van deze moorden, moeten niet vergeten dat de moorden zich niet alleen hebben gericht op drugsgebruikers, maar ook dissidenten en activisten. Duterte vestigde zich, en Marcos versterkte en vervolgde, de National Task Force om het lokale communistische gewapende conflict te beëindigen, of NTF-ELCAC, die onmiddellijk de Civilian-bureaucratie van de Filippijnen bewapende om achter de overheidscritici en activisten aan te gaan op grond van het terrein dat ze fronten waren voor de communistische partij van de Filippijnen. Zonder een behoorlijke proces bleven activisten onder Duterte en Marcos systematisch worden gedood, illegaal worden gearresteerd en gericht door staatstroepen, zelfs zo ver gaand om te worden onderworpen aan ontvoering, marteling en gedwongen om beëdigde verklaringen te ondertekenen die beweerden guerrilla’s te worden gevangen, zoals het geval was van milieuactivisten Jonila Castro en JHED Tamano. Castro getuigde persoonlijk op het 2024 -tribunaal.
Irene Khan, de speciale rapporteur van de Verenigde Naties over de promotie en bescherming op het recht van vrijheid van mening en expressie, bezocht de Filippijnen in januari 2024 en verklaarde moedig dat de NTF-ELAC moet worden afgeschaft voor het in gevaar brengen van de levens van activisten en overheidscritici in de Filippijnen en in de Diaspora. Khan wees op de praktijk van “rood-tagging”-wanneer overheidsactoren, met name wetshandhavingsinstanties, publiekelijk merk individuen en organisaties als communisten, subversieven of terroristen-als een fundamentele schending van de mensenrechten. Het tribunaal van 2024 in Brussel omvatte rood-tagging, dat meestal voorafgaat aan een moord of gedwongen verdwijning, als een schending van het internationale humanitaire recht. Internationaal humanitair recht schetst de regels van oorlog en gevechten en hoe co-belligerenten zich moeten gedragen, in het belang van de bescherming van burgers en niet-strijders.
De lange reis naar gerechtigheid voor de slachtoffers van de drugsmoorden moet ook afsluiting voor de dissidenten, activisten en landelijke gemeenschappen omvatten. Dit omvat goed gedocumenteerd bewijs dat wordt gepresenteerd op de tribunalen van willekeurige luchtbombardementen die op hele dorpen op het platteland zijn gevallen, zogenaamd gericht op guerrilla-basen die duizenden burgers hebben gedood. Duterte heeft misschien opdracht gegeven om te gebeuren, maar dat geldt ook voor Marcos, die de NTF-ELCAC toestaat om te werken.
De terugkeer van Trump naar het Witte Huis, terwijl het leidt tot het bezuinigen van Amerikaanse hulp over de hele linie, heeft de financiële steun van de Verenigde Staten voor de Filippijnen in haar tegen -op -opstand in feite verhoogd.
Marcos, samen met handhavers in de Filippijnse regering en leger, en hun Amerikaanse financiers, waaronder Trump en Biden, moeten ook verantwoordelijk worden gehouden voor hun misdaden tegen de mensen in de Filippijnen.
Bernadette Ellorin is de nationale woordvoerder van Bayan USA, een alliantie van meer dan 30 Filipijnse organisaties in de VS die overzeese Filipino’s organiseert voor echte democratie en soevereiniteit in de Filippijnen.
Azadeh Shahshahani is juridisch en advocatendirecteur bij Project South en een voormalig president van het National Lawyers Guild. Shahshahani nam deel aan het International People’s Tribunal 2018 over de Filippijnen.
Bron: theintercept.com
