President Donald Trump heeft belangrijke stappen gezet om de rechten van de vakbond voor veel federale werknemers te beperken via een nieuw uitvoerende bevel. Het Office of Personnel Management (OPM) heeft donderdag aangekondigd dat het bevel van Trump talloze overheidsinstanties instrueert om hun collectieve onderhandelingsovereenkomsten te beëindigen en vakbondsonderhandelingen te staken, waardoor honderdduizenden federale werknemers van de vertegenwoordiging van de vakbond mogelijk worden geslagen.
In een feitsblad van het Witte Huis bij de bestelling stelt dat de Civil Service Reform Act van 1978, waardoor overheidsmedewerkers in staat stelden om te vakbonden, “vijandige federale vakbonden in staat stelt bureaubeheer te belemmeren.”
De administratie roept een geheimzinnige bepaling op in de hervormingswet van het ambtenarenapparaat die beweert dat collectieve onderhandelingsrechten kunnen worden beëindigd in gevallen waarin vakbonden een nationale veiligheidsdreiging vormen. De plotselinge afhankelijkheid van de administratie van deze nooit eerder gebruikte regel-die op het crescendo van open conflict met federale werknemersbonden komt-suggereert dat de rechtvaardiging van de nationale veiligheid slechts een handig voorwendsel is voor een sterkarm tactiek in een bredere machtsstrijd tegen de federale werkzaamheden.
Deze uitvoerende orde markeert een dramatische escalatie in de vijandigheid van de administratie tegenover georganiseerde arbeid, hetgeen een breder patroon weerspiegelt van het ondermijnen van de bescherming van werknemers. Door tientallen jaren van Labour Relations -infrastructuur ‘s nachts te ontmantelen, heeft de administratie haar minachting aangegeven voor het principe dat werknemers een zeggenschap verdienen in hun werkplekomstandigheden. Het ingrijpende karakter van de orde – gericht op achttien afdelingen onder het mom van de nationale veiligheid – onthult het ware doel van de administratie: om afwijkende meningen te zwijgen en instellingen te verzwakken die de presidentiële macht uitdagen. De administratie heeft soortgelijke claims van de nationale veiligheid gedaan en ook bereikt voor de geheimzinnige anti-immigrantenwetten, om het vasthouden en deporteren van Palestina-solidariteitsactivisten.
Vakbondsleiders zien de verhuizing als politiek gemotiveerde vergelding voor het opstaan van de aanvallen van de Trump -regering op het federale personeelsbestand, inclusief agressieve ontslagen ingegeven door het ministerie van Government Efficiëntie van Elon Musk (Doge). Colin Smalley, president van Local 777 van de International Federation of Professional and Technical Engineers (IFPTE) en een organisator bij het Federal Unionists Network (Fun), vertelde Jacobin Dat Trump’s bevel is “absoluut een brutale politieke aanval op werknemers.”
“Je hoeft niet verder te kijken dan het factsheet dat het Witte Huis hierop heeft uitgesteld, dat onderaan praat over hoe de president zich licht voelt door federale vakbonden en beledigd is door het feit dat we onze rechten beweren,” zei Smalley. “Dit gaat niet zozeer over een legitieme uitoefening van uitvoerende macht, maar het is een daad van politieke vergelding.”
De taal in het feitenblad van het Witte Huis bevat inderdaad confronterende retoriek, die Smalley beschrijft als ‘oorlogvoerende’. Het document beweert dat “bepaalde federale vakbonden de oorlog hebben verklaard tegen de agenda van president Trump” en de grootste federale unie beschrijft als “terugvechten” tegen Trump. Het stelt ook dat “president Trump weigert om vakbondsobstructie zijn inspanningen te laten verstoren” en “geen massale obstructie zal tolereren”, het omlijsten van de kwestie als een direct conflict tussen de president en federale werknemers.
De Amerikaanse Federatie van overheidsmedewerkers (AFGE), die 800.000 ambtenaren vertegenwoordigt, veroordeelde de actie sterk, noemde het illegaal en zei dat het juridische uitdagingen aan het voorbereiden was. AFGE -president Everett Kelley noemde het “een schandelijke en vergeldingsaanval” bij werknemers “simpelweg omdat ze lid zijn van een vakbond die opkomt [Trump’s] schadelijk beleid. “
AFL-CIO-president Liz Shuler veroordeelde ook de orde en zei dat het “de definitie van vakbondsbusting” is. Shuler kenmerkte het bevel van Trump als “straf voor vakbonden die de strijd leiden tegen de illegale acties van de regering voor de rechtbank” en een “flagrante poging om werknemers te zwijgen” die kritisch zijn over de Trump -administratie en niet bereid om budgetverlagingen en massale ontslagen te doorstaan zonder terug te vechten.
De uitvoerende orde vertegenwoordigt het laatste hoofdstuk in het al lang bestaande conflict van Trump met het federale personeelsbestand, waartegen hij al lang een wrok verzorgt, gezien het deel van de ‘diepe staat’. Als de New York Times Gerapporteerd in november in november, het voorspellen van de aanval op het federale personeelsbestand dat inderdaad bijna onmiddellijk begon nadat Trump het kantoor had hertrouwd, “weinig noties hebben de eens en toekomstige president meer geconsumeerd dan de overtuiging dat zijn uitvoerende macht is beperkt door een kliek van niet -gekozen bureaucraten.”
Trump begon zijn verkiezingscampagne uit 2024 met een bijeenkomst in Waco, Texas, waar hij de federale bureaucratie omlijst als een nationale tegenstander en verklaarde: “Ofwel de diepe staat vernietigt Amerika, of we vernietigen de diepe staat.” Waco is beroemd de locatie van de belegering van 1993 en de dodelijke afstand tussen federale agenten en de Branch Davidian Religious Group, een evenement dat een rally-symbool werd voor anti-overheidsbewegingen en rechtse militiegroepen die het beschouwden als federale overheid overbereik en machtsmisbruik.
Terwijl de huidige arbeidskrachten in het werk wordt verbogen met de opvattingen van Trump over de federale bureaucratie, specifiek, zijn de implicaties verder gaande dan de werkgelegenheid van de overheid. Volgens Joseph A. McCartin, directeur van het Kalmanovitz-initiatief van Georgetown University voor Labour en de werkende armen, kunnen de acties van de huidige regering tegen federale werknemers verstrekkende gevolgen hebben voor de rechten van werknemers. “Als de grootste werkgever van de natie, rimpelen het beleid van de federale overheid onvermijdelijk in de hele economie, wat beïnvloedt hoe werkgevers van alle soorten zich gedragen,” schreef McCartin in Onenigheid Magazine vorige maand.
De verhuizing weerspiegelt president Ronald Reagan’s uit 1981 vuren van meer dan 11.000 opvallende luchtverkeersleiders, die historici breed zien als een keerpunt dat de busting van de particuliere sector heeft aangemoedigd. In tegenstelling tot Reagan, die een specifieke unie richtte als een show van geweld tijdens een staking, elimineert Trump’s uitvoerende orde in grote lijnen collectieve onderhandelingsrechten bij veel agentschappen. Maar de acties zijn vergelijkbaar, het uitzenden van een nul-tolerantiebeleid voor het organiseren van werknemers dat de autoriteit van de president uitdaagt en een duidelijke boodschap aan werkgevers stuurt dat agressieve anti-union-tactieken de zegen van de administratie hebben.
Smalley wijst op een machtsstrijd die teruggaat tot de eerste regering van Trump, toen het Witte Huis vaak botste met federale vakbonden. “Er waren een aantal dingen die [Trump and his team] geprobeerd te bereiken dat gefrustreerd was door het proces dat is vastgesteld in het statuut van de federale sector arbeidsrelaties, ‘vertelde Smalley Jacobin. “Het feit dat ze aan de regels moeten voldoen en niet zomaar kunnen doen wat ze willen hebben hen de eerste keer echt lastig gevallen. En deze keer gaan ze het toch doen om het te doen.”
De administratie gebruikt de nationale veiligheid als een voorwendsel, maar de reikwijdte van haar bestelling reikt veel verder dan agentschappen die expliciet bezig zijn met veiligheidsaangelegenheden. Hoewel het de afdelingen van binnenlandse veiligheid, defensie, staat en veteranenzaken omvat, dekt het ook het ministerie van Volksgezondheid en Human Services, het Environmental Protection Agency, de National Science Foundation en de General Services Administration, onder andere. Het volgt een soortgelijke richtlijn van het Department of Homeland Security, specifiek gericht op de Werknemersbond van de Transport Security Administration.
Na de beëindiging van collectieve onderhandelingsovereenkomsten heeft de administratie verschillende onmiddellijke wijzigingen geschetst. Deze omvatten het verkorten van de tijdlijn voor prestatieverbeteringsplannen tot niet meer dan dertig dagen, die een snelle terugkeer naar persoonlijk werk vereisen en het beëindigen van de overheidsverzameling van vakbondsrechten.
Hoewel de uitvoerende orde een grote tegenslag is voor federale vakbonden, merkt Smalley op dat werknemers eerder voor soortgelijke uitdagingen hebben geconfronteerd en effectief zijn blijven organiseren. De rechten die momenteel worden gestript, werden gewonnen door tientallen jaren van strijd.
“Federale werknemers hadden tot de jaren zeventig geen wettelijk erkend dat collectieve onderhandelingsrechten. Het is iets minder dan vijftig jaar geleden dat deze wet in de boeken staat,” zei Smalley. “Daarvoor vormden federale werknemers daarvoor nog meer dan een halve eeuw nog steeds vakbonden, en ze wendden zich nog steeds tot elkaar om winst te behalen in hun werkomstandigheden door collectieve actie.”
Smalley benadrukte dat ondanks de volgorde, het organiseren van inspanningen zullen doorgaan. “We gaan onze aanwijzingen uit de geschiedenis nemen,” vertelde hij Jacobin. “We zullen nog steeds net zo agressief zijn in proberen ervoor te zorgen dat onze agentschappen in staat zijn om te leveren voor het Amerikaanse publiek, en we zullen net zo agressief zijn in het beschermen van alle verschillende werkplekrechten die werknemers in de loop der jaren hebben gewonnen.”
Hoewel nationale vakbonden “gericht zijn op de logistiek en de juridische argumenten die ze hierop gaan doen,” zei Smalley, zal het Federal Unionists Network zich “concentreren op hoe we onze aandacht richten op het werk van het organiseren met elkaar en elkaar ondersteunen, zelfs wanneer het volkoren van hoe we beweren dat onze rechten verschuift.”
Bron: jacobin.com
