We wisten al dat de bombardementen van Donald Trump tegen Jemen ongrondwettelijk was. Het bleek dat het ook helemaal zinloos was.
Eerder deze week kondigden Trump en het Houthi-leiderschap van Jemen een plotselinge staakt-het-vuren deal aan die velen verraste, waarbij de Amerikaanse president verklaarde dat de Houthis “niet meer wil vechten” en “gecapituleerd” had. Na twee maanden van vaak willekeurige ons bombardementen, zei Trump tegen verslaggevers, zeiden de Houthis dat ze “geen schepen meer zullen opblazen, en dat is wat het doel van wat we deden” was, dus de Verenigde Staten “zullen dat eren.”
De deal is een zeldzaam beetje goed nieuws geweest op het gebied van buitenlands beleid, voor beide Amerikanen, die het zat zijn om in eindeloze oorlogvoering in het Midden -Oosten en elders te worden gezogen, en voor onschuldige Jemeni’s, van wie vele tientallen de afgelopen twee maanden door ons bommen zijn gedood. Maar stop en denk er even over na, en de aankondiging van het staakt-het-vuren lijkt minder op een grote prestatie van presidentiële diplomatie en meer als een fictieve George HW Bush die de laatste regel van zijn memoires schrijft in de Simpsons: “Omdat ik al mijn doelen als president in één termijn had bereikt, was er geen tweede behoefte aan.”
De belangrijkste details die ontbreekt in de overeenkomst van de staakt-het-vuren is elke belofte van de Houthis om te stoppen met aanvallen Israëlisch Schepen. Het is een belangrijk detail, want dit was De reden dat Trump in de eerste plaats Jemen begon te bombarderen.
Zoals ik in maart uitlegde, begonnen de Houthi’s alleen Amerikaanse schepen aan te vallen na De Trump -regering begon Jemen te bombarderen, en de reden dat het begon te bombarderen dat Jemen was om de Houthi’s af te schrikken om Israëlische schepen te bombarderen. (En die aanvallen op Israëlische schepen waren zelf als reactie op de Israëlische regering die haar beleid om de bevolking van Gaza te verhongeren en te lossen, te vernieuwen, zonder Houthi-aanvallen die plaatsvonden terwijl de Trump-bemiddelde Gaza-staakt-het-vuren aanwezig was).
We hebben nu hetzelfde resultaat dat we zouden hebben gehad als Trump in de eerste plaats nooit met Jemen zou gaan bombarderen. In essentie is het enige dat hij hier heeft bereikt, om zichzelf en het land uit de zelfgemaakte jam te halen waar hij hen in had geblokkeerd, en hij heeft dit gedaan zonder het centrale doel van die interventie te bereiken: Houthi-aanvallen op Israël afschrikken.
Terwijl je dit leest, bombarderen de Houthi’s nog steeds regelmatig Israëlische doelen, en die aanvallen zijn eigenlijk geëscaleerd tijdens de bombardementen van Trump, die verder zijn gegaan dan verzending naar Israëlische bodem. Als er iets is, is Israël nu meer Blootgesteld: de Houthis, een verarmde, low-tech militaire strijdmacht, zijn er nu meerdere keren in geslaagd om voorbij de luchtverdedigingssystemen van Israël te komen, wat publiekelijk aantoont hoe kwetsbaar het land zou zijn in het geval van een totale oorlog met een vijand die eigenlijk op gelijke voet staat met Israël in termen van militaire kracht.
Het avontuur is ook enorm duur geweest voor de Verenigde Staten. De bombardementen hebben misschien veel Jemenitische burgers gedood, maar griezelig zoals het is, het land en zijn mensen hebben het afgelopen decennium al bewezen dat ze een buitengewoon hoge tolerantie hebben voor het absorberen van menselijk lijden. Aan de Amerikaanse kant, ondertussen, is het aantal lichaam misschien laag geweest, maar de monetaire kosten zijn exorbitant geweest, waardoor meer dan $ 1 miljard aan munitie doorblaast en de voorraden van wapens uitputten tot het punt dat Amerikaanse commandanten zich ernstig zorgen maken over het vermogen van het leger om een mogelijke oorlog tegen China te voeren. Alleen al in de laatste acht dagen verloren de Verenigde Staten twee $ 67 miljoen straaljagers ingezet in de Rode Zee, één toen het van een vliegdekschip rolde en in het water stortte, een andere dankzij een landende ongeluk.
Het is ook politiek duur geweest voor Trump zelf. Het bombardement van de president van Jemen was de oorzaak van aantoonbaar het meest schadelijke en afleidende schandaal van zijn niet-even-vier maanden oude presidentschap, de “SignalGate” controverse die zijn nationale veiligheidsfunctionarissen per ongeluk de Jemenitische oorlogsplannen naar een journalist stelden, waarbij weken meer van verlegenheid van zijn teams gebruik van ongeschonden communicaties naar een hoge gevoelige en geclassificeerde informatie werd gestuurd. Het hielp bij het claimen van de hoofdhuid van zijn nationale veiligheidsadviseur en kwam heel dicht bij het doen van hetzelfde voor zijn minister van Defensie.
Ondertussen veroorzaakte de bombardementen enkele van de eerste en luidste trillingen van afwijkende meningen vanuit zijn beweging. Een reeks spraakmakende Maga-figuren, waaronder Rep. Marjorie Taylor Greene, Tucker Carlson en Steve Bannon, bekritiseerden het Jemen-avontuur en wees er correct op dat het botste met zijn beloften van zijn campagnespoorpad om de Verenigde Staten buiten buitenlandse oorlogen te houden.
Maar zelfs terwijl het gewoon dingen terugbracht naar de status quo van vóór maart 2025, is de hele affaire misschien belangrijker dan in het begin. Naast het brede front van de anti -oorlogsdissent die het geactiveerde, kan het ook per ongeluk hebben gekatalyseerd wat lijkt op Trump’s groeiende ongeduld met Israël en zijn premier, Benjamin Netanyahu, en zijn bereidheid om beide te trotseren.
Het feit dat Trump onderhandelde en akkoord ging met het staakt-het-vuren zonder Israël te informeren of te betrekken-om nog maar te zwijgen [the] koud “of hebben het” gedumpt “in de deal zelf, om het recht leunende te citeren Tijden van Israël – is geen klein ding. Israëlische functionarissen reageerden met “verbazing” en schok over de aankondiging, terwijl thuis een tweedelige groep van Israël-eerste leden van het Congres hebben geklaagd dat de deal van Trump “Israël gevaarlijk kwetsbaar laat en de bredere dreiging van het Proxy Network van Iran tegenhoudt”.
As of the time of writing, Trump doesn’t seem to have been moved by these criticisms: his upcoming trip to the Middle East is skipping Israel, sources are telling news outlets that he’s run out of patience with Netanyahu, and he’s reportedly ready to present a “comprehensive” Gaza cease-fire deal to the Israeli prime minister as a fait accompli that he can either get on board with or be left alone. Dit is bovenop de manier waarop Trump Israëlisch leiderschap heeft tart in zijn pogingen om de nucleaire deal van Iran die hij in zijn eerste termijn heeft opgelopen opnieuw te doen en hoe hij zich lijkt aan te bereiden om het land opnieuw te volgen in het nastreven van een deal met Saoedi -Arabië.
Niemand zou hier hun adem moeten houden. Trump is berucht omdat hij abrupt zijn van gedachten verandert, achteruit en plotseling beleid U-bochten-herinner me gewoon de manier waarop hij Netanyahu dwong een staakt-het-vuren te accepteren kort voordat hij werd ingehuldigd, en vervolgens twee maanden later liet hem het schenden en de vernietiging van Gaza toch hervatten. En er is geen garantie dat zijn huidige ongeluk met de Israëlische regering zal blijven hangen. Maar in de mate dat de Houthi-staakt-het-vuren een teken is dat hij klaar is om een buitenlands beleid na te streven dat weigert Israëlisch leiderschap de Verenigde Staten naar een andere zelfvernietigende Midden-Oostenoorlog te laten slepen, is dit op zijn minst een positieve ontwikkeling.
Bron: jacobin.com
