Hieronder volgt een vertaling van een verklaring van Marea Socialista (Socialist Tide) over de recente presidentsverkiezingen in Venezuela. Te midden van wijdverbreide protesten en beschuldigingen van fraude in het hele politieke spectrum, riep de Nationale Kiesraad van het land de huidige president Nicolás Maduro uit tot winnaar met iets meer dan 51 procent van de stemmen.
Marea Socialista is lid van de International Socialist League, een groepering van revolutionaire organisaties, en verzet zich tegen de regering van Maduro en de regerende United Socialist Party of Venezuela. De verklaring verscheen op 30 juli op de linkse Venezolaanse nieuwssite Aporrea. Het is vertaald door het International Socialist Project.
——————–
Hoewel we blijven beweren dat de arbeidersklasse geen kandidaten had bij deze presidentsverkiezingen, verdedigen we het democratische recht van het volk om te weten wat de echte uitslag was. We eisen dat de Nationale Kiesraad (CNE) de stemming controleert en rapporteert over alle stembureaus en verkiezingsgegevens.
Sectoren van het Venezolaanse volk in Caracas en in het hele land zijn de straat opgegaan om te protesteren tegen wat zij zien als de minachting van de regering voor de grote meerderheid van de kiezers. Er is een algemene volkse vraag in het land die grote mobilisaties uit de buurten uiten. Wij verdedigen hun recht om te demonstreren en veroordelen de repressie van een valse “revolutionaire” regering die handelt als de repressoren die het Venezolaanse volk op 27 februari 1989 hebben afgeslacht.
Marea Socialista gelooft ook niet dat de resultaten die de CNE rapporteerde waar zijn. We zeggen dit omdat, in de eerste plaats, wat duidelijk zichtbaar en voelbaar is op straat, vooral ontevredenheid is met de regering van Maduro en de overweldigende wens om uit de vreselijke situatie te komen waarin het de Venezolaanse bevolking heeft gestort. De CNE heeft geen officiële resultaten gepresenteerd en heeft zich in plaats daarvan gehaast om Nicolás Maduro tot winnaar uit te roepen, zonder enige transparantie in het proces van het tellen van de gegevens en met de website van de CNE offline.
Onregelmatigheden en willekeurige uitspraken hebben het proces en het kiesstelsel zelf van begin tot eind geplaagd. Hoewel ze volhouden dat de machines en hun databeheer “onkwetsbaar” zijn, weten we allemaal dat de overheid een systeem heeft ontworpen dat doorspekt is van manipulatie en favoritisme, diskwalificaties, obstakels voor het legaliseren van oppositiepartijen, inbeslagname van activa van maatschappelijke organisaties, het corrupte gebruik van publieke middelen door de overheid, censuur en blokkade van de media, vervolgingen en gevangennemingen …
Deze maatregelen beperken zich niet alleen tot het conflict tussen de heersende rechtervleugel (Maduro, PSUV, het leger en de corrupte bureaucratie) en de traditionele rechtervleugel, maar worden ook toegepast op sectoren van de arbeidersklasse en organisaties aan de linkerkant die kritische standpunten innemen of zich verzetten tegen overheidsbeleid. Daarbij komen nog de obstakels voor campagnevoering, vergeldingsmaatregelen, afpersing en bedreigingen van kiezers, vooral als ze in de publieke sector werken of op een of andere manier afhankelijk zijn van de staatsregering.
Daarnaast is er de inperking van het stemrecht voor miljoenen gedwongen migranten, Venezolanen die in het buitenland zijn en die zijn vertrokken vanwege het beleid van de regering, en die er nog steeds boos over zijn. En om het helemaal af te maken op de verkiezingsdag, nam de regering dozen met uitgebrachte stembiljetten in beslag, pakte officiële totalen van stembureaus en hield zich bezig met meerdere onregelmatigheden die te lang zouden duren om te benoemen. Uiteindelijk geven ze ons slechte en onbetrouwbare rapporten die een schande en een belediging voor de kiezers vormen. Daarom kunnen mensen niet vergelijken wat ze zagen bij de stembureaus en stembureaus met wat de CNE later meldde.
De mensen hebben het grondwettelijke recht om te weten hoe hun stemmen zijn behandeld en om ze gerespecteerd te zien. Laten we transparantie eisen: we moeten het recht van de mensen verdedigen om hun echte stemmen te laten kennen en respecteren. We zeggen dit niet om stemmen te verdedigen ten gunste van een rechtse vleugel waarvan we weten dat we ze bestrijden, maar ten gunste van de toegang van de mensen tot betrouwbare verkiezingsinformatie en om volledig hun stem te kunnen uitbrengen, als een elementaire kwestie van democratische vrijheden. Daarom eisen we een grondige verkiezingscontrole met burgerparticipatie om de resultaten te verifiëren, wat ook een grondwettelijk recht is.
Tegelijkertijd herhalen we dat de arbeidersklasse voor ons geen kandidaten had bij deze verkiezingen. Geen enkele kandidaat vertegenwoordigde getrouw haar belangen. Beide leidende kandidaten zijn rechts, anti-arbeider en kapitalist. De regeringskandidaat is de vernietiger van de beste veroveringen en rechten die zijn bereikt door de Bolivariaanse revolutie. Hij staat voor anti-arbeider, rechtse, autoritaire politiek die niets te maken heeft met socialisme. Bovendien is hij niet echt anti-imperialistisch, maar is hij verbonden met andere kapitalistische machten die concurreren met de VS (Rusland, China, etc.).
Maduro geeft uiting aan de belangen van een nieuwe “lumpen bourgeoisie” die leeft van de verduistering van de staat. Ondertussen, María Corina Machado [the leading opposition candidate, whom the government disqualified from the election] vertegenwoordigt de traditionele bourgeoisie en de grote particuliere werkgevers. Deze kapitalistische sector verzet zich tegen de politieke macht van Maduro’s “Chavismo”, maar profiteert van zijn beleid met de uitbuiting van een ultra-goedkope of praktisch half-slavenarbeidskracht die van zijn salaris is beroofd. Ondanks vage en opportunistische beloften om deze situatie aan te pakken, hebben ze niet de intentie om het op te lossen.
Wij zijn met de mensen op straat om hun stem te verdedigen. Wij staan aan de kant van hun democratische eisen. Maar tegelijkertijd houden we afstand van de politieke leiders die hen proberen te manipuleren of als “kanonnenvoer” te gebruiken. We hebben gezien hoe de boodschap van Edmundo Gonzalez [the right-wing opposition candidate who ran in Corina Machado’s place] en Maria Corina kijkt eerst naar het leger, alsof ze een decreet van de strijdkrachten wil. De populaire reactie glipt door hun handen.
Of het nu de een of de ander is [Maduro or the traditional right] regeert, vanuit Marea dringen we aan op de autonome organisatie van het volk zonder bazen, zonder bureaucraten en zonder corruptie. We hebben gezegd dat het een illusie is om te denken dat de “uitweg” of oplossing voor Maduro’s autoritaire regering zal komen van de oppositie van de traditionele rechtervleugel, wiens achtergrond we kennen. Hoewel ze Maduro bestrijden om de macht, steunen ze zijn beleid dat de economische crisis op de arbeiders heeft afgewenteld. Maduro heeft bereikt wat ze altijd al wilden doen. De echte oplossingen die de arbeidersklasse nodig heeft, zullen daar niet vandaan komen. Als we geen organisatie, politiek bewustzijn en kracht als klasse hebben, hebben we geen kans. Daarom kunnen we de politiek van degenen die ons aan de regering willen onderwerpen of ons in de fabrieken en op de werkplekken willen uitbuiten, niet volgen.
Laten we, te beginnen met de eis voor democratische vrijheden en respect voor hun stem, die mensen vandaag de dag op straat brengt, onze krachten bundelen in de strijd voor onze rechten – met eenheid, bewustzijn en klassenonafhankelijkheid.
Marea Socialista heeft opgeroepen tot een verenigd standpunt van de arbeidersklasse, vakbonden, activisten ter verdediging van burgerrechten en politieke organisaties die we hebben bijeengeroepen onder de Conferentie voor de Verdediging van de Rechten van het Volk (PPT-APR, PSL, LTS, PCV-Dignidad). Tijdens de verkiezingen voerden wij en andere leden van deze groep campagne met de slogan “De arbeidersklasse heeft geen kandidaat – verpest uw stembiljet”.
Met de Conferentie voor de Rechten van het Volk hebben we gemeenschappelijke voorstellen op verschillende punten gepresenteerd en gezamenlijke protesten georganiseerd voor lonen, voor de vrijheid van werknemers die gevangen zitten vanwege hun strijd tegen corruptie of uit solidariteit met het Palestijnse volk. We streven ernaar deze allianties te behouden en te ontwikkelen voor eenheid in actie voor arbeidsrechten, sociale rechten en democratische rechten voor het Venezolaanse volk.
Wij vertrouwen alleen op de mobilisatie van de arbeiders en de uitgebuitenen, en wij dringen aan op de strijd om de afgenomen rechten terug te krijgen, zonder te geloven in bureaucraten, bazen of corrupte mensen.
Laten we ons eigen politieke voertuig bouwen, zonder ons geweten te verkopen aan een van de twee rechtse anti-arbeidersbewegingen die strijden om macht en grondstoffen.
Laten we op democratische wijze ons strijdplan voor onze eisen, rechten en vrijheden aankaarten.
De arbeidersklasse en de volkssectoren hebben hun eigen kracht nodig, zowel tegen de autoritaire hongerregering van Maduro als tegen de partijen en leiders van het kapitalistische rechts, die eveneens beulen zijn die zich voordoen als ‘redders’.
Bron: redflag.org.au
