Decennia lang waren het alleen Arabische en islamitische gemeenschappen en delen van socialistisch links in Australië die solidair met Palestina bleken te demonstreren. Anderen werden geïntimideerd door de laster dat de oppositie tegen Israël antisemitisch zou zijn, waren getroffen door islamofobie of zagen Palestina niet als een kwestie die hun tijd waardig was.
Dat is allemaal veranderd. De genocide in Israël heeft een historische beweging in het hele land teweeggebracht. Straten in de grote steden zijn een zee van rood, wit, zwart en groen geworden – de kleuren van de Palestijnse vlag – terwijl tienduizenden mensen elke week bijeenkomen om een einde te eisen aan de Israëlische bombardementen op Gaza.
Het zijn de grootste anti-oorlogsdemonstraties sinds de massale marsen tegen de invasie van Irak in 2003 en zijn uitgegroeid tot een van de grootste aanhoudende anti-oorlogsbewegingen in de Australische geschiedenis.
De protesten maken deel uit van een beweging voor Palestina die in de hele westerse wereld is uitgebroken. Demonstranten in Duitsland en Frankrijk trotseerden vorig jaar de zware staatsrepressie om tienduizenden te mobiliseren. Vorige maand nog marcheerden in Londen een half miljoen mensen.
Een belangrijke ontwikkeling is dat lagen van jonge joden in de VS breken met het zionisme. Jewish Voice for Peace heeft tientallen bezettingen, bijeenkomsten en sit-ins georganiseerd en geleid in solidariteit met het Palestijnse volk, waarbij duizenden jonge antizionistische activisten zijn gemobiliseerd.
Het uithoudingsvermogen van de beweging in Australië, dat de vierde maand ingaat, is opmerkelijk.
Er zijn massale en consistente wekelijkse betogingen geweest, blokkades van havens, bezettingen van treinstations, historische stakingen op middelbare scholen, pro-Palestijnse moties aangenomen in gemeenteraden en protesten tegen wapenbedrijven die rechtstreeks profiteerden van de oorlog in Israël. Als u met het openbaar vervoer reist, ziet u gegarandeerd een symbool van steun voor Palestina – stickers, posters, graffiti – of iemand die een keffiyeh draagt, een traditionele Palestijnse sjaal en symbool van verzet.
Palestina is nu een kwestie waarmee bredere lagen van de bevolking zich identificeren. Dat is een overwinning op zich. Het bewijs hiervan was dit jaar tijdens het Melbourne Invasion Day-protest: Palestijnse vlaggen en Aboriginal-vlaggen zwaaiden tegelijk onder een 50.000 man sterke menigte die scandeerde: “Van de rivier tot de zee, was altijd, zal altijd zijn!”
De genocide op de Palestijnen is het toonbeeld van kapitalistische horror. Alle regeringen die de slachtcampagne van Israël steunen – van de VS tot Australië, tot de Arabische regimes, tot Rusland en China – maken deel uit van dezelfde met bloed doordrenkte club: de mondiale heersende klasse, die het grootste deel van de rijkdom van de samenleving bezit en controleert. .
Ze voeren hun eigen genocides uit, voeren oorlogen en onderdrukken en exploiteren arbeiders en armen. De mondiale heersende klassen veroorzaken immens lijden, dood en vernietiging terwijl ze met elkaar strijden om macht en winst. De Palestijnse onderdrukking is niet alleen het resultaat van Israëlische agressie; het is ingebakken in het kapitalistisch imperialisme (de concurrentie tussen de heersende klassen om de hulpbronnen van de wereld en om de mondiale invloed). De beweging in solidariteit met het Palestijnse volk is dus verbonden met een bredere strijd tegen het hele systeem en de criminelen die het runnen.
De mondiale Palestijnse beweging heeft geschiedenis geschreven. Toch blijven de heersende klassen over de hele wereld standvastig in hun steun voor Israël. Dit is niet de eerste keer dat regeringen slachtingen op industriële schaal steunen. De afgelopen twintig jaar hebben door de VS geleide oorlogen geleid tot miljoenen doden, volgens het Costs of War-project van het Watson Institute for International and Public Affairs van Brown University.
De oorlog tegen Gaza zal niet de laatste keer zijn dat ze dit doen.
De uitdaging voor aanhangers van Palestina is om onze inspanningen te verdubbelen om onze beweging zo groot, duurzaam en krachtig mogelijk te maken. We kunnen de verschrikkingen die zich in Gaza ontvouwen niet tot achtergrondgeluiden laten maken, die door de reguliere media worden genormaliseerd als gewoon het zoveelste ‘voortdurende conflict’. We kunnen onze regeringen niet laten platitudes mompelen over het “internationaal humanitair recht” terwijl ze groen licht geven voor deze genocide. We moeten doorgaan met het opbouwen van voortdurende bewegingen tegen hen en tegen het gewelddadige, met bloed doordrenkte systeem van kapitalistische barbaarsheid dat zij leiden.
Bron: redflag.org.au
