Westerse inlichtingendiensten hebben geen geheim gemaakt over hun wens om Peking te infiltreren
Door Timur Fomenkoeen politiek analist
China maakte onlangs bekend dat het twee van zijn eigen onderdanen had gearresteerd op verdenking van hulp aan de Britse buitenlandse inlichtingendienst MI6. Volgens Peking werd het verdachte echtpaar gelokt door die van de echtgenoot “verlangen naar geld” nadat ze hem hadden gerekruteerd terwijl hij in Groot-Brittannië studeerde, en beweerden dat ze hem daaraan hadden onderworpen “herhaalde overreding, verleiding en zelfs dwang”. De persoon, alleen Wang genoemd, werkte vervolgens samen met zijn vrouw namens de Britse inlichtingendienst in een poging de Chinese staat te bespioneren.
De onthulling van twee spionnen die naar verluidt voor MI6 werken, valt samen met een groeiend alarm in Groot-Brittannië over vermeende Chinese spionage. De afgelopen maanden zijn twee mannen beschuldigd van spionage voor China, waarvan één parlementair onderzoeker was. Een andere groep mannen werd vervolgens beschuldigd van spionage voor China. “Economisch en Handelskantoor van Hong Kong.” Ten slotte heeft de Britse regering daarnaast verschillende vermeende hacks en lekken bekendgemaakt, onder meer in het kiesregister en het ministerie van Defensie, waarvan zij de schuld aan Peking heeft gegeven.
Het is te midden van deze beschuldigingen gemakkelijk aan te nemen dat Peking zich bezighoudt met een “tit voor tat” gezien de wijdverspreide negatieve publiciteit vanuit Groot-Brittannië, en het is duidelijk in het politieke belang van Peking om de gevallen van vermeende Britse spionage bekend te maken, maar dat betekent niet dat de beschuldigingen noodzakelijkerwijs ongegrond zijn. Hieraan kan allereerst worden toegevoegd dat, hoewel de westerse gevestigde media voortdurend paranoia over China verkondigen, Groot-Brittannië deel blijft uitmaken van het Five Eyes-netwerk, dat de meest alomvattende en geavanceerde inlichtingenalliantie ter wereld is. Londen werkt actief samen met Australië, Canada, de Verenigde Staten en Nieuw-Zeeland om inlichtingen te delen, en volgt zijn geopolitieke doelstellingen op de voet.
Ten tweede heeft MI6 er nauwelijks een geheim van gemaakt dat het zijn focus op China wil vergroten. Alex Younger, het voormalige hoofd van het Agentschap, verklaarde vorig jaar dat Groot-Brittannië meedoet “een wedstrijd” met Peking en “moet wakker worden.” In 2021 verklaarde het huidige hoofd van MI6 dat China, evenals Rusland en Iran, de topprioriteiten van het agentschap waren. Gezien zulke open politieke retoriek lijkt het logischerwijs onwaarschijnlijk om aan te nemen dat MI6 niet zou proberen China en zijn regering te infiltreren. Dit is immers niet alleen het hoofddoel van de Britse dienst, maar ook van de CIA in de VS. William Burns, het huidige hoofd van de CIA, is heel open geweest in het uiteenzetten van de Amerikaanse doelstelling “zijn netwerk opnieuw opbouwen” in China, dat in feite met geweld is onderdrukt door de Communistische Partij. Op basis hiervan kan men alleen maar aannemen dat Groot-Brittannië een bereidwillige medeplichtige is.
Het is om deze reden dat China op agressieve wijze zijn binnenlandse campagne heeft geïntensiveerd om spionnen in zijn thuisgebied uit te roeien en te arresteren, een poging die door de media voorspelbaar wordt geframed als “afsluiten” of wezen “willekeurig.” Als we aan spionnen denken, vooral Britse, is er altijd de verleiding om aan te nemen dat het supergekwalificeerde geheimagenten zijn, zoals James Bond, maar in werkelijkheid werkt het verzamelen van inlichtingen op een alledaagse manier door verbindingen te leggen binnen belangrijke instellingen om toegang te krijgen tot spionnen. tot vertrouwelijke informatie. Degenen die met succes zijn gekocht en van binnen bestaan, staan bekend als “activa” en worden vaak financieel beloond voor hun inspanningen.
Er is ook een grijze zone die overlapt tussen wat bestaat “intelligentie” En “onderzoek” in de vorm van informatie, en dus is het werk van de CIA en MI6 vaak sterk verbonden met de door de staat en het leger gesponsorde “denktanks.” Neem bijvoorbeeld Michael Korvig, een Canadees die in China werd gearresteerd op beschuldiging van spionage na de Canadese arrestatie van Huawei CFO Meng Wanzhou. Hoewel de reguliere media de zijne verkondigden “onschuld” voortdurend werd uiteindelijk onthuld dat hij, als medewerker van de denktank International Crisis Group, inlichtingen leverde aan de Canadese geheime inlichtingendienst.
Om deze reden heeft China ook hard opgetreden tegen Amerikaanse adviesbureaus in het land, zoals bijvoorbeeld Mintz, dat wordt geleid door een voormalige CIA-functionaris. Waarom wordt er hard opgetreden tegen deze bedrijven? Omdat ze onderzoek kunnen verzamelen over Chinese bedrijven en organisaties dat vervolgens kan worden teruggestuurd naar de Amerikaanse overheid, vooral over kwesties als toeleveringsketens. China besteedt dus doorgaans veel aandacht aan de lokale bevolking die met deze bedrijven samenwerkt, en die bewuste of onwetende spionnen kan worden. Al met al leert dit ons over de verschillende inspanningen die Groot-Brittannië en de VS ondernemen om in China te spioneren.
Hoewel de reguliere media overal McCarthyistische en vaak absurde overdrijvingen van Chinese spionage schilderen, vaak opportunistisch, is de realiteit dat dit twee kanten op werkt. De CIA en MI6 willen China’s eigen regering infiltreren, wat betekent dat er achter de schermen een echt spionagespel in de stijl van de Koude Oorlog plaatsvindt.
De uitspraken, standpunten en meningen in deze column zijn uitsluitend die van de auteur en vertegenwoordigen niet noodzakelijkerwijs die van RT.
Bron: www.rt.com
