Wie kan dit stoppen? De vraag kan je ‘s nachts wakker houden. De Israëlische staat en zijn Amerikaanse achterban hebben de wereld laten zien hoe sadistisch en wreed ze kunnen zijn. Dus wie gaat er iets aan doen?
De Europese Unie, die soms beweert het meer verlichte en humanitaire centrum van de westerse macht te zijn? De Verenigde Naties, die zogenaamd bestaan zodat de ‘internationale gemeenschap’ dit soort dingen kan voorkomen? De Russische of Chinese regeringen, die zeggen dat ze zich verzetten tegen het westerse kolonialisme en imperialisme? De Arabische en islamitische staten van het Midden-Oosten, die zeggen dat zij de kampioenen zijn van de Palestijnse zaak?
Elke dag brengen we nieuws over meer vermoorde kinderen, meer ontheemde gezinnen en meer vernietigde levensonderhoudende middelen. Je kunt je behoorlijk machteloos voelen als je getuige bent van deze grootschalige vernietiging van het Palestijnse leven in Gaza. Maar deze staten en coalities zijn niet machteloos. Zij zijn de machten die onze wereld regeren: het is hun wereld, zoals het gezegde luidt, en wij leven er gewoon in (en sterven). Dus de Israëli’s en Amerikanen hebben zich opnieuw ontpopt als uit de hand gelopen moordenaars. Waarom houdt geen van de andere staten of organisaties van staten hen tegen?
Omdat ze dat in werkelijkheid niet willen. Voor de regeringen en organisaties die deel uitmaken van de “internationale gemeenschap” gaat dit niet over het leven en de dood van Palestijnen. Ze geven maar om één ding: macht en prestige verwerven ten koste van hun rivalen.
De Europese Unie is verwerpelijk geweest. Na veel kwelling kwam het eindelijk met een verklaring waarin werd opgeroepen tot een “pauze” in de Israëlische massamoord op Palestijnen. Niet dat het bloedbad stopt, maar alleen dat het even wordt ‘gepauzeerd’ voordat het wordt hervat. Als er een seriemoordenaar vrij rondloopt, roept de politie dan ooit op tot een “pauze” in de moordpartij?
Toch was zelfs deze uitspraak voor sommigen te veel. Dit werd pas bereikt na een verhit debat tussen de Europese staten. De Duitse minister van Buitenlandse Zaken, lid van de Duitse Groenen, had eerder zijn veto uitgesproken over een soortgelijke verklaring. Verschillende EU-landen hebben hard gevochten om ervoor te zorgen dat de slotverklaring op geen enkele manier gelezen kon worden als kritiek op de massamoordcampagne van Israël. Als een artikel op nieuwswebsite Politico zegt hetdrongen zij aan op “genuanceerde” taal die het recht van Israël zou erkennen om “Hamas uit te schakelen”. De verlichte leiders van Europa, die getuige zijn van een genocide gepleegd door hun bondgenoot, maken zich zorgen dat zelfs het oproepen tot een “pauze” een te extreme veroordeling zou kunnen zijn.
Waarom is er überhaupt een debat in Europa? De Duitsers willen een signaal afgeven dat zij hun imperialistische bondgenoten in het Midden-Oosten zullen steunen, ongeacht de wreedheden die zij begaan. Maar de andere spelers in het Europese geschil vechten nauwelijks voor de Palestijnse bevrijding. Emmanuel Macron had een typische ultra-imperialistische hersengolf: een enorme internationale coalitie Gaza binnen te vallen.
Dat is het “humanitaire” westerse imperialisme in een notendop. Sommigen beweren dat westerse bondgenoten de vrijheid moeten hebben om hun onderdrukte minderheden ongestraft af te slachten. Maar sommigen maken zich zorgen over hun eigen internationale positie. Ze willen meer een rol spelen. Daarom proberen ze ook deel te nemen aan de bloedbaden in andere staten. Ze willen met zichzelf onderhandelen over een coalitie een bloedbad uit te voeren. De Franse regering is van mening dat de Israëli’s en de Amerikanen de leiding nemen over een enorme oorlogsmisdaad, die gepaard gaat met een enorme inzet van militaire macht in de strategische zone van het Midden-Oosten, en haar gedachte is: hoe kunnen wij hierin een speler zijn?
Geen van de westerse imperialisten wil gerechtigheid voor de onderdrukten, of zelfs maar vrede. Ze willen alleen dat hun eigen staten invloed en macht verwerven uit de verschrikkingen in Gaza.
Hoe zit het met de Verenigde Naties? Het lijkt absurd om het te verhogen. Het werd opgericht als een coalitie van de mondiale heersende klassen. Het doel ervan, zoals vermeld in de preambule van het charter van de groep, is “opvolgende generaties te redden van de gesel van de oorlog”. De resultaten spreken voor zich.
Op de lagere niveaus leveren VN-arbeiders hulp aan de Palestijnen (wanneer Israël dat toestaat), en de groep heeft verschillende bureaucratieën in dienst die nuttig onderzoek kunnen doen naar de Palestijnse onderdrukking – terwijl ze niets doen om er een einde aan te maken.
Op het hoogste niveau is het een debatvereniging voor de mondiale heersende klassen. De VN vertegenwoordigt verschillende stromingen in het wereldimperialisme, en produceert daarom af en toe verklaringen waarin de onderdrukking van de Palestijnen wordt erkend (en, u zult geschokt zijn als u dit hoort, door Israël als antisemitisch wordt bestempeld omdat zij dit doet). Dat zou niemand moeten verbazen. Het is tenslotte het toporgaan van de politici van de wereld: het uitbrengen van mooi klinkende uitspraken die niets bijdragen aan het verbeteren van de wereld is een specialiteit.
Maar het doet niets. Niet omdat ze machteloos zijn; de VN zijn heel goed in staat militair geweld te organiseren en te projecteren. Het doet niets omdat het een ontmoetingsplaats is voor de belangrijkste militaire machten ter wereld, inclusief degenen die verantwoordelijk zijn voor het handhaven en afdwingen van de onderdrukking van de Palestijnen. De westerse mogendheden in de Veiligheidsraad kunnen dus eenvoudigweg elke resolutie, ook al is deze enigszins beledigend voor de Israëlische heersers, met een veto uitspreken, en alles gaat door zoals voorheen.
De VN beschikt uiteraard ook over vertegenwoordigingen van rivaliserende stromingen in het wereldimperialisme. De Russische en Chinese staten dienen de moties in waar de VS hun veto over uitspreken. Velen ter linkerzijde droomden van een toekomstige ‘multipolaire wereld’ waarin machten die vijandig tegenover het Westen staan de ergste excessen van Amerikaanse, Europese en Israëlische agressie zouden kunnen beteugelen. Een paar doen dat nog steeds. Maar de realiteit is duidelijk.
Noch de Russische, noch de Chinese heersende klasse bekommert zich om de bevrijding van de Palestijnen. Waarom zouden ze? Omdat ze een principiële oppositie hebben tegen het opblazen van Arabieren en moslims, het beroven van hun democratische rechten en het stelen van hun land? Nauwelijks.
Pas in 2018 heeft Rusland het Palestijnse vluchtelingenkamp in Yarmouk, buiten Damascus, met de grond gelijk gemaakt, omdat het een basis van oppositie tegen de Syrische dictatuur was. De opkomst van president Vladimir Poetin in Rusland werd bevorderd door zijn brutale uitroeiing van de Tsjetsjeense separatistische beweging. Als het gaat om het bombarderen van Arabische en islamitische ‘barbaren’, is Vladimir Poetin een regelmatige Likudnik wanneer de imperialistische belangen van Rusland dat vereisen.
Het Chinese imperialisme heeft zich nog niet in zoveel openlijke oorlogvoering uitgedrukt, maar het is een van de weinige moderne staten die, net als Israël, een moslimnatie etnisch zuivert via een proces van kolonistenkolonialisme. De Oeigoeren van Xinjiang zouden hun wenkbrauwen kunnen optrekken bij de klacht van de Chinese regering dat de VN “de fundamentele kwestie van een onafhankelijke staat voor het Palestijnse volk ontwijkt”.
Genocide, etnische zuivering en de onderdrukking van nationale minderheden – samen met de ideologische leugens die hen rechtvaardigen, zoals ‘terrorismebestrijding’ of pure islamofobie – zijn instrumenten die iedere imperialistische macht gemeen heeft. Europa, de VS, Rusland en China gebruiken ze allemaal als het hun belangen dient – en ze veroordelen ze allemaal als ze dat ook doen dient hun belangen. Elk van deze machten beschouwt de aanval op Gaza op zijn eigen manier als een kans om macht en invloed te verwerven. De Russische en Chinese veroordelingen van Israël zijn net zo hypocriet als de westerse grootsheid op het gebied van democratie en mensenrechten.
Voor de heersende klassen in het Midden-Oosten is grootsheid tegenover de Palestijnen goede politiek. Er iets aan doen is dat niet. Arabieren en moslims in de regio, die lijden onder een bont gezelschap van door Amerika en Rusland gesteunde dictaturen, beschouwen de Palestijnse zaak terecht als de meest scherpe uitdrukking van de lange strijd tegen het imperialisme en kolonialisme in de regio.
Hun heersers zijn blij om zaken te doen met de Israëlische staat en de rechten van de Palestijnen weg te tekenen, terwijl ze lippendienst bewijzen aan de noodzaak van gerechtigheid. De door de VS gesteunde Egyptische dictatuur hield Anthony Blinken de les over het lot van Palestina, maar Egypte is Israëls grote partner geweest in de langzame wurging van Gaza door middel van een blokkade. De tirannieke Arabische staten hebben geen belang bij menselijke bevrijding: zij zien de Palestijnen als monden om te voeden, potentiële terroristen en voer voor demagogische houding. Hun heersers zijn veel meer bang voor een pro-Palestijnse opstand van hun eigen volk dan dat ze het zionisme haten.
Maar er zijn twee internationale gemeenschappen. Er is een gemeenschap van heersers die allemaal de huidige crisis in het Midden-Oosten in de gaten houden en berekenen hoe ze deze in hun voordeel kunnen gebruiken, om hun eigen bevolking beter te onderdrukken, hun militaire macht uit te breiden en hun coalities met andere onderdrukkers te versterken.
Er is ook de gemeenschap van de onderdrukten: al diegenen die hun solidariteit met de Palestijnen erkennen, en die hun eigen heersers hebben uitgedaagd om gerechtigheid en bevrijding te eisen. De heersende klassen organiseren zich internationaal om hun agenda aan de wereld op te dringen. De onderdrukten kunnen en moeten hetzelfde doen. Het mondiale imperialisme heeft gecreëerd wat we in Gaza zien; het internationale socialisme zal er een einde aan maken.
Bron: redflag.org.au
