Wanneer zou Amerikaanse politieke steun onwelkom zijn in Taiwan?

Het zag er even naar uit dat House Speaker Kevin McCarthy dit voorjaar een spraakmakend bezoek aan Taiwan zou brengen. Er was enige suggestie dat dit ertoe zou kunnen leiden dat Peking nog dwingender zou reageren dan het deed na het bezoek van de vorige spreker, Nancy Pelosi, in augustus 2022. Misschien zal McCarthy om die reden nu een ontmoeting hebben met de Taiwanese president Tsai Ing-wen wanneer ze doorvoer door Los Angeles, Californië. Afhankelijk van hoe McCarthy zijn steun aan Tsai formuleert, zou de Volksrepubliek China (VRC) haar militaire operaties rond Taiwan echter nog kunnen escaleren om blijk te geven van haar verzet tegen de vermeende “uitholling” van het Amerikaanse “One China”-beleid. Afhankelijk van de omvang van deze acties zouden sommige Taiwanese kiezers opnieuw kunnen concluderen dat dergelijke symbolische demonstraties van steun Taiwan in een escalerende rivaliteit tussen de VS en China dreigen te brengen.

Volgens recente onderzoeken die we in Taiwan hebben uitgevoerd, is een meerderheid van de respondenten van mening dat het bezoek van Pelosi schadelijk was voor de veiligheid van Taiwan. Op het eerste gezicht lijkt dit verrassend. In een driehoeksrelatie tussen enerzijds een patroonstaat (de Verenigde Staten) en zijn opdrachtgever (Taiwan) en anderzijds een gedeelde tegenstander (China) mag men normaliter verwachten dat de opdrachtgever zichtbare en geloofwaardige steunbetuigingen verwelkomt.

Maar zelfs als de beveiligingsomgeving lijkt te verslechteren, is het mogelijk dat een cliënt signalen van steun van de klant niet op prijs stelt als de cliënt deze signalen zo provocerend vindt dat ze de veiligheid ervan ondermijnen. Doorgaans is het de patron die zich zorgen maakt over beknelling door zijn cliënt, terwijl de cliënt zich zorgen maakt over het in de steek laten van de patron. Maar uit onze enquêtes blijkt dat een aanzienlijk deel van de Taiwanese kiezers zich zorgen maakt over beknelling door de Verenigde Staten. Er zijn natuurlijk partijdige meningsverschillen over de angst voor beknelling. Aanhangers van de Kwomintang (KMT) en onafhankelijken maken zich zorgen dat de convergentie van de Democratische Progressieve Partij (DPP) en de voorkeuren van de VS voor strategische concurrentie met China Taiwan minder veilig maakt.

Deze bezorgdheid over beknelling lijkt te zijn toegenomen na het bezoek van Pelosi. We hebben een panelonderzoek uitgevoerd in Taiwan met twee golven, één in september 2022 en een tweede in januari 2023, om de reactie van het Taiwanese publiek te peilen op Pelosi’s zeer openbare demonstratie van steun aan Taiwan. In 2022 vroegen we respondenten, in de nasleep van het bezoek van Pelosi en de ongekende militaire oefeningen van de VRC rond Taiwan, of Taiwan met een ernstige bedreiging te maken had. In januari 2023 volgden we met een iets andere vraag of de reis van Pelosi Taiwan meer of minder veilig had gemaakt.

In september 2022 was een overweldigende meerderheid van de respondenten van mening dat de reis van Pelosi en de grootschalige oefeningen van het Volksbevrijdingsleger een ernstige bedreiging vormden voor Taiwan. Enigszins verrassend was deze reactie vergelijkbaar met de politieke partijdige verdeeldheid in Taiwan. Mediaberichten, zowel in Taiwan als in het Westen, hebben gesuggereerd dat veel Taiwanese burgers aanvankelijk niet al te veel last leken te hebben van de reacties van China.

Na de eerste schok was de meerderheid van de respondenten in de enquête van januari 2023 nog steeds van mening dat het bezoek van Pelosi Taiwan minder veilig maakte. Maar partijdige verschillen waren duidelijker in de antwoorden op deze vraag dan in september. Een meerderheid van de KMT-aanhangers en onafhankelijken (evenals een derde van de DPP-aanhangers) was van mening dat het bezoek van Pelosi Taiwan minder veilig had gemaakt. Daarentegen was een meerderheid van de DPP-aanhangers van mening dat het tegenovergestelde waar was.

In januari 2023 was zelfs 52% van onze DPP-respondenten tot de conclusie gekomen dat Taiwan na het bezoek veiliger was. Daarentegen had slechts 21% van de onafhankelijke respondenten en 11% van de KMT-respondenten dit gedaan.

Een dergelijke verschuiving kan het gevolg zijn van geruststellende Amerikaanse beleidsinitiatieven of voorkeur voor bevestiging, of beide. In januari 2023 hebben sommige DPP-aanhangers bijvoorbeeld mogelijk gereageerd op het US-Taiwan Initiative on 21st-Century Trade en een militair hulpprogramma van $ 12 miljard. Als alternatief kunnen sommige DPP-aanhangers na onze eerste enquête in september 2022 een verandering in het Amerikaanse beleid hebben opgemerkt of willen waarnemen en hebben ze gezocht naar bewijs voor hun overtuigingen. Op basis van antwoorden op andere vragen die we in de enquête van 2023 hebben gesteld over de waarschijnlijkheid van mogelijke gebaren van Amerikaanse steun aan Taiwan, waren de DPP-respondenten die hun perceptie van de veiligheid van Taiwan tussen de enquêtes door in een positievere richting verschoven ook van mening dat de Verenigde Staten diplomatiek zouden erkennen Taiwan, zou troepen sturen om Taiwan te verdedigen als het door de Volksrepubliek China zou worden aangevallen, en zou een handelsovereenkomst met Taiwan sluiten.

Een “volkstheorie” van Taiwanese veiligheid?

Naast het vragen van de respondenten naar de impact van het bezoek van Pelosi op de veiligheid van Taiwan, hebben we de respondenten van het panel ook gevraagd of ze een “volkstheorie” van veiligheid hadden – dat wil zeggen, intuïties over de factoren die de veiligheid van Taiwan beïnvloeden op basis van hun eigen vooroordelen en geleefde ervaringen. We gaven respondenten vijf veelvoorkomende verklaringen voor instabiliteit in de Straat van de Straat en vroegen hen of ze het met elke verklaring eens of oneens waren.

Een groot deel van de respondenten lijkt een relatief plausibele multicausale ‘theorie’ te hebben over hoe de veiligheid van Taiwan wordt bedreigd. Een grote meerderheid is het erover eens dat de agressieve bedoelingen van de VRC een bron van instabiliteit zijn. Een kleinere meerderheid is van mening dat de toenemende steun voor onafhankelijkheid in Taiwan een bron van instabiliteit is. En slechts ongeveer 55% schrijft instabiliteit toe aan verschuivingen in het Amerikaanse beleid in de richting van een “één China, één Taiwan-beleid”. Aan de andere kant waren de meeste respondenten geneigd de instabiliteit niet toe te schrijven aan de verwaarlozing van de defensieopbouw in Taiwan of aan de strategische dubbelzinnigheid van de VS. Samen suggereren deze resultaten dat veel kiezers in wezen neigen naar de ideeën die zijn ingebed in het traditionele Amerikaanse beleid van dubbele afschrikking: Taiwan is veiliger wanneer de agressieve bedoelingen van de VRC worden tegengegaan en wanneer de VRC ervan verzekerd is dat het Amerikaanse beleid formele onafhankelijkheid niet aanmoedigt.

Het is niet verrassend dat er partijdige verschillen zijn. DPP-aanhangers geven vaker de schuld aan ontoereikende militaire uitgaven als een bron van instabiliteit dan KMT-aanhangers en onafhankelijken. Evenzo, terwijl KMT-aanhangers en onafhankelijken niet denken dat de Amerikaanse strategische dubbelzinnigheid een bron van instabiliteit is, doet een kleine meerderheid van de DPP-aanhangers dat wel. Terwijl alle groepen de instabiliteit toeschrijven aan de agressieve bedoelingen van de Volksrepubliek China, doen de DPP-aanhangers dat met een overweldigende meerderheid. Interessant is dat alle groepen het er ook over eens zijn dat meer steun in Taiwan voor onafhankelijkheid een bron van instabiliteit is, hoewel een kleinere meerderheid van de DPP-aanhangers het daarmee eens is dan andere. Het is niet verrassend dat een grote meerderheid van de KMT-aanhangers het erover eens is dat het uithollen van het Amerikaanse “One China”-beleid een bron van instabiliteit is, maar onafhankelijken en DPP-aanhangers zijn relatief gelijk verdeeld.

Implicaties

Onze enquêtes hebben een aantal voorlopige implicaties voor beleidsdiscussies in Washington over hoe de veiligheid van Taiwan behouden kan worden.

Ten eerste suggereren onze gegevens dat als een substantieel kiesdistrict in de klantstaat gelooft dat dergelijke opvallende signalen van steun contraproductief zijn, dit de veiligheidsrelatie tussen klant en klant kan verzwakken, waardoor gecoördineerde reacties op de gemeenschappelijke tegenstander moeilijker worden. Een McCarthy-Tsai-ontmoeting, of een McCarthy-bezoek aan Taiwan, kan in de toekomst alleen geruststellend zijn voor een meerderheid van de Taiwanezen als ze denken dat de reactie van de VRC milder zal zijn dan na het bezoek van Pelosi. En als China minder dwingend reageert op de symbolische acties van McCarthy, dan is het mogelijk dat, achteraf gezien, in ieder geval sommige KMT- en onafhankelijke kiezers concluderen dat dergelijke acties een nuttig signaal van steun zijn. Aan de andere kant is zelfs een iets minder bedreigende reactie van de VRC misschien niet geruststellend genoeg voor KMT en onafhankelijke kiezers, gezien hun zorgen over beknelling. Onze enquêtes suggereren dat KMT-aanhangers, en tot op zekere hoogte onafhankelijken, zich cultureel of politiek niet zo veel identificeren met de Verenigde Staten als DPP-respondenten. Veel KMT-aanhangers en onafhankelijken geven de groeiende steun voor onafhankelijkheid de schuld als een bron van instabiliteit over de hele zeestraat. Het is dus onwaarschijnlijk dat veel KMT en onafhankelijken een McCarthy-Tsai-bijeenkomst zullen interpreteren als een nuttig symbool van Amerikaanse steun ondanks de dwang van de VRC, vooral als het wordt gezien als een partijdige steunbetuiging aan de DPP-regering.

Een tweede implicatie van onze resultaten betreft de effectiviteit van afschrikking. Washingtons verhandeling over hoe de VRC af te schrikken legt de nadruk op militaire instrumenten boven de synergetische effecten van het verzekeren van Peking dat de Verenigde Staten de formele Taiwanese onafhankelijkheid niet aanmoedigen of mogelijk maken. Voorstanders van dubbele afschrikking beweren dat sinds 1972 geloofwaardige dwang en geloofwaardige zekerheid de waarschijnlijkheid van een overname van Taiwan door de VRC relatief laag hebben gehouden en waarschijnlijk succesvoller zullen blijven in vergelijking met alternatieve Amerikaanse strategieën, zoals het toestaan ​​en/of erkennen van een de jure onafhankelijk Taiwan. Dit kan wel of niet het geval zijn. Er is discussie over de vraag of dubbele afschrikking de beste is van een reeks slechte opties om de kans op conflicten te verkleinen. Maar onze analyse van de ‘volkstheorie’ van de respondenten over veiligheid suggereert dat een aanzienlijk deel van de Taiwanese bevolking het eens lijkt te zijn met het idee van dubbele afschrikking. Dit kan de conceptuele basis zijn voor hun bezorgdheid over beknelling door Amerikaanse politici.

Methodologie

De telefonische enquête onder huishoudens voor 2022 werd uitgevoerd tussen 22 en 29 september 2022 door het Election Study Centre, National Chengchi University. We trokken willekeurig steekproeven volgens de netnummers van telefoonboeken. Alleen respondenten ouder dan 20 jaar die in Taiwan waren geregistreerd, kwamen in aanmerking voor deze enquête. De gegevens werden gewogen naar geslacht, leeftijd, opleiding en woonplaats op basis van de laatste censusgegevens. De steekproefomvang was 1.127. De foutmarge met een betrouwbaarheidsinterval van 95% is 2,92%. Het panelonderzoek uit 2023 werd uitgevoerd tussen 5 en 9 januari 2023. We hebben met succes 576 respondenten opnieuw geïnterviewd, of ongeveer 51% van de steekproef uit 2022. De gegevens werden ook gewogen naar geslacht, leeftijd, opleiding en woonplaats. De belangrijkste vragen die we analyseren zijn: “In augustus van dit jaar bezocht de Amerikaanse congresvoorzitter Nancy Pelosi Taiwan, en China hield onmiddellijk grootschalige militaire oefeningen rond Taiwan. Denkt u dat dit een serieuze bedreiging vormt voor de veiligheid van Taiwan?” (enquête september 2022); en “Denk je dat het bezoek van Pelosi aan Taiwan Taiwan min of meer veilig heeft gemaakt?” (enquête januari 2023).