Wat doen we?? – De onderschepping

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd als nieuwsbrief van Ryan Grim. Meld u aan om de volgende in uw inbox te ontvangen.

Binnen enkele ogenblikken van Toen het Internationaal Gerechtshof vrijdagochtend een voorlopige conclusie uitvaardigde dat Zuid-Afrika een plausibele genocidezaak tegen Israël had aangespannen, werden de westerse media plotseling gegrepen door een nieuwe verhaallijn: twaalf medewerkers van de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees (UNRWA). , zouden volgens Israël hebben deelgenomen aan de aanslagen van 7 oktober.

In de meest duizelingwekkende spil die ik heb gezien in mijn tijd op het gebied van mondiale aangelegenheden, veranderde het hele gesprek in het Westen (maar zeker niet in het Zuiden of Oosten, vergeet dat niet) in een dubbeltje toen de VS onmiddellijk reageerde: het stopzetten van alle financiering aan de hulporganisatie. Een tiental Amerikaanse bondgenoten hebben dit voorbeeld gevolgd.

Een van de belangrijkste bevelen van het Internationaal Gerechtshof had betrekking op humanitaire hulp, waarbij Israël werd opgedragen te stoppen met het blokkeren van de stroom van die hulp, aangezien de VN waarschuwde voor hongersnood. In plaats daarvan heeft Israël zijn diplomatieke aanval op de UNRWA gelanceerd en Israëlische civiele demonstranten toegestaan ​​fysiek de toegang tot hulpgoederen te blokkeren.

We hebben het over de belangrijkste hulporganisatie in Gaza, een organisatie waar zo’n 1,2 miljoen ontheemden in hun scholen opeengepakt zitten, in de hoop te kunnen ontsnappen aan de Israëlische bommen, tankgranaten en kogels die het leven hebben geëist van 26.000 Palestijnen en tellen.

Als je de westerse media leest, is dit een simpele situatie: de hulporganisatie had terroristen in dienst, dus die moet weg. Toch zouden diezelfde mensen nooit hetzelfde zeggen over bijvoorbeeld een grote politiemacht die een militieman van een blanke supremacistische groep in dienst had genomen. Als een conciërge op een universiteit een terrorist blijkt te zijn, zouden we dan de universiteit ontmantelen? Je zou ze ontslaan, ze aanklagen als ze een misdaad hebben gepleegd, en bekijken wat er mis is gegaan in je proces. Dat is precies hoe UNRWA reageerde.

Noorwegen is een nauwe bondgenoot van Europa, maar het is een van de weinige landen die de vluchtelingenorganisatie niet in de steek laat, en de opmerking van hun minister van Buitenlandse Zaken lijkt mij onbetwistbaar verantwoord en ethisch. ‘Als je 30.000 medewerkers hebt die ingebed zijn in de samenleving’ hij zei, “om er absoluut zeker van te zijn dat je geen risico loopt, is heel moeilijk, zelfs als je een nultolerantie hanteert, en dat is precies de reden waarom ik onze financiering wil voortzetten. Ik dring er bij andere donoren op aan dit te doen en dan zullen we gezamenlijk met de UNRWA samenwerken om ervoor te zorgen dat alles op tafel komt met wat er feitelijk is gebeurd en wat de UNRWA zal doen om te voorkomen dat zoiets opnieuw gebeurt, maar we kunnen niet collectief alle mensen straffen die zijn vluchtelingen.”

In een gezonde wereld zou dat dat zijn, en zouden we wachten op het onderzoek. In deze wereld kijkt het bureau eind februari vooruit op een faillissement, zoals ze vandaag hebben aangekondigd.

Het bevel van het Internationaal Gerechtshof dat Israël concrete stappen moet ondernemen om de plausibele genocide die aan de gang is te voorkomen, is van tafel geveegd, ook al heeft Israël minder dan een maand de tijd om verslag uit te brengen aan de rechtbank over de voortgang ervan. In plaats daarvan is er een debat over 7 oktober en de rol van de twaalf voormalige werknemers. Dat de 152 UNRWA-medewerkers die in de oorlog door Israël zijn omgekomen geen aandacht krijgen in deze nieuwscyclus symboliseert perfect de narratieve asymmetrie.

UNRWA was echter geen willekeurig Israëlisch doelwit. Leiders van de extreem-rechtse regering streven al jaren naar het agentschap, en nu zien ze hun kans schoon. De bewering dat het VN-agentschap een dekmantel voor Hamas is, is de publieke grondgedachte, maar de minder publieke redenering is eenvoudiger: Israël wil niet dat de Palestijnen volgens het internationaal recht als vluchtelingen worden beschouwd, omdat dat enig recht op bezet gebied inhoudt dat Israël heeft. De leiders zijn er vrij duidelijk van dat ze van plan zijn te annexeren.

Meest recentelijk, op 9 januari, besprak de Knesset de kwestie, waarvan de video vervolgens viraal ging. “Ons hoofddoel in de oorlog is het elimineren van de dreiging en niet het neutraliseren ervan, en we weten hoe we terroristen moeten elimineren. Met een idee is het voor ons lastiger. UNRWA is de bron van het idee”, zei het Israëlische Knesset-lid Noga Arbell op 6 januari. “En het zal onmogelijk zijn om de oorlog te winnen als we UNRWA niet vernietigen. En deze vernietiging moet onmiddellijk beginnen… Ze moeten verlaten worden. Of ze moeten naar de hel gaan.”

De campagne tegen UNRWA ging de daaropvolgende dagen door in de Knesset. Later in januari bracht het Christian Broadcasting Network de Knesset-leden Sharren Haskel en Simcha Rothman onder de aandacht, die beiden opriepen om de UNRWA te sluiten. Haskel had negen jaar eerder een caucus opgericht die zich bezighield met de strijd tegen de UNRWA, merkte CBN op. “Als we een andere toekomst willen, een toekomst van misschien wel samenleven, waarin we hier veilig kunnen leven, moeten de dingen veranderen, en dat begint bij UNRWA,” vertelde Haskel aan CBN. UNRWA is een organisatie van de Verenigde Naties die een volledige dekmantel vormt voor Hamas-activiteiten en terroristische activiteiten. Hamas heeft deze organisatie overgenomen.”

Op 17 januari, de week vóór de uitspraak van het Internationaal Gerechtshof, was ik op een persconferentie van het ministerie van Buitenlandse Zaken toen woordvoerder Matt Miller werd gevraagd naar de oproepen van Haskel en Rothman om de financiering van de UNRWA op te heffen. (Ik ben er vrij zeker van dat de verslaggever voor CBN werkt; ik zal het morgen bevestigen als ik daar ben.)

Molenaar gaf een ongewoon krachtig antwoord.

“Ik ga niet reageren op de opmerkingen van individuele leden van de Knesset, maar ik wil wel zeggen dat de UNRWA werk van onschatbare waarde heeft gedaan en blijft doen om de humanitaire situatie in Gaza aan te pakken, met een groot persoonlijk risico voor de UNRWA-leden. Ik geloof dat er meer dan 100 medewerkers van de UNRWA zijn omgekomen bij dit levensreddende werk, en we blijven het niet alleen steunen, maar we blijven hen prijzen voor de werkelijk heroïsche inspanningen die ze vaak leveren terwijl ze het grootste offer brengen”, zei hij.

De verslaggever citeerde vervolgens een rapport van de Jerusalem Post dat sommige UNRWA “leraren en studenten de brute aanval van Hamas op Israël op 7 oktober vierden en dat meer dan de helft van de Hamas-terroristen achter dat bloedbad afgestudeerden waren van UNRWA-scholen in Gaza.”

Miller duwde opnieuw terug. “Nou, ik denk dat de meeste mensen in Gaza afgestudeerd zijn aan UNRWA-scholen,” zei hij nauwkeurig. “Er zit daar een kleine logica in. Maar ik zal de vraag beantwoorden door te zeggen: telkens wanneer we dergelijke rapporten zien, stellen we specifieke vragen over de UNRWA en vragen we dat daaraan gevolg wordt gegeven. Het verandert niets aan het levensreddende werk dat de UNRWA elke dag in Gaza doet en dat ik zojuist heb beschreven.”

Maar slechts negen dagen later, toen de situatie met het uur verslechterde, was dat ‘levensreddende werk’ plotseling vervangbaar.

Afgelopen weekend namen minstens een dozijn Israëlische ministers deel aan een grote conferentie die was georganiseerd om een ​​raamwerk te creëren voor een naoorlogs scenario in Gaza. Het doel was de verdrijving van Palestijnen en hun vervanging door Israëlische kolonisten. Het heette kortweg de ‘Resettle Gaza Conference’ en de officiële naam was ‘Conferentie voor de overwinning van Israël – Een nederzetting brengt veiligheid: terugkeren naar de Gazastrook en Noord-Samaria.’

Nadat Zuid-Afrika zijn aanklacht wegens genocide bij Den Haag had ingediend, werden de gesprekken van Israëlische ministers over hun pogingen om Gaza te ontvolken grotendeels gemuilkorfd. De hele wereld keek tenslotte toe.

De wereld kijkt niet langer toe, en dus is het gesprek weer luider geworden. “Als we geen nieuwe 7 oktober willen, moeten we terug naar huis gaan en de controle uitoefenen [Gaza]”, zei minister van Nationale Veiligheid Itamar Ben-Gvir. “We moeten een legale manier vinden om vrijwillig te emigreren.”

Minister van Communicatie Shlomo Karhi zette de gedachte uiteen: “’Vrijwillig’ is soms een staat die je oplegt totdat ze hun toestemming geven.’” Het Witte Huis maakte bekend dat het “verontrust” was door de conferentie en de daar geschetste plannen. Maar het beloofde geen actie.