We moeten het hebben over Amazon Prime Day

De aantrekkingskracht van betaalbare goederen en gemakkelijke bezorging is sterk. Hoewel het ergste van de betaalbaarheidscrisis begint af te nemen, neemt voor sommigen de uitdaging om rond te komen nooit af. De United States Interagency Council on Homelessness schrijft dat meer dan de helft van het land op het randje leeft, van salarisstrookje tot salarisstrookje, en “één crisis verwijderd van dakloosheid.” Het is dus moeilijk om iemand de schuld te geven van het winkelen voor een koopje bij een grote winkelketen, in de winkel of online, zoals Walmart of Amazon.

Hoewel we de aantrekkingskracht van deze retailers kunnen begrijpen, moeten we ook de werkelijke kosten van hun bedrijfsmodel erkennen en onder ogen zien. Walmart is een ellendig, uitbuitend bedrijf dat zijn werknemers onderbetaalt en met hand en tand vecht tegen pogingen tot vakbondsvorming. Maar Amazon laat het lijken op de Commune van Parijs.

Uit een nieuw rapport van de Senaat blijkt dat bijna half van de magazijnmedewerkers van Amazon raakt gewond tijdens het Prime Day-evenement van het bedrijf. De Health, Education, Labor, and Pensions Committee (HELP), onder voorzitterschap van senator Bernie Sanders, stelt: “Prime Day is ook een belangrijke oorzaak van verwondingen bij de magazijnmedewerkers die het mogelijk maken.”

De twee weken durende aanloop naar Prime Day en het evenement zelf resulteren in dubbele het gemiddelde van de industrie voor registreerbare verwondingen, die gemeld moeten worden bij de Occupational Safety and Health Administration. Dat zijn tien verwondingen per honderd werknemers, wat een verbazingwekkend aantal is dat alleen overtroffen wordt door het schijnbaar onmogelijke maar al te reële percentage van vijfenveertig verwondingen per honderd werknemers, inclusief niet-rapporteerbare verwondingen. Bijna half van het magazijnpersoneel van Amazon.

Amazon verwerpt deze cijfers uiteraard.

Het HELP-comité meldt: “Deze verwondingscijfers zijn vooral schandalig in het licht van de ongelooflijke inkomsten die het bedrijf genereert en de middelen die het beschikbaar heeft om zijn magazijnen veilig te maken voor werknemers.” Het wijst er ook op dat de “ongelooflijke inkomsten” vorig jaar bijna $ 13 miljard bedroegen in twee dagen uit de verkoop van 375 miljoen producten. Ter vergelijking: de maandelijkse verkopen van Walmart in het eerste kwartaal van dit jaar waren ongeveer $ 36 miljard per maand. Prime Day genereert bijna 40 procent van de maandelijkse verkopen van Walmart in slechts twee dagen.

Het is moeilijk om dit soort getallen te bevatten. Er is een wereld waarin de schaalvoordelen die Amazon consumenten biedt, gepaard gaan met robuuste veiligheidsprotocollen en een fatsoenlijk salaris. Dit is niet die wereld. HELP vat het samen door te schrijven: “Prime Day en de feestdagen worden gekenmerkt door extreem hoge volumes en intense druk om lange uren te werken en veiligheidsrichtlijnen te negeren.”

Kortom, voor Amazon zijn werknemers koren op de molen. En dat geldt ook voor consumenten. Schrijven in Bedrade Ter voorbereiding op Prime Day dit jaar legt Ryan Waniata uit hoe Amazon, net als andere retailers, systematisch hun prijzen verhoogt vóór de grote uitverkoopdag.

“Amazon, Walmart en andere grote retailers hebben de neiging om de prijzen van allerlei producten die allang onder de door de fabrikant aanbevolen verkoopprijs liggen, op te drijven, voorafgaand aan een grote uitverkoop”, schrijft hij. “Op die manier lijkt het op een Echt geweldige deal — zelfs als het onmogelijk zou zijn geweest om het product te kopen voor de opgeblazen prijs die werd weergegeven, zelfs als u het had geprobeerd.”

Amazon heeft ook een lange geschiedenis van het pesten van zijn leveranciers en het misbruiken van zijn marktpositie. Het wordt geconfronteerd met federale en staatsrechtelijke rechtszaken in de Verenigde Staten en een onderzoek in Canada naar zijn verschillende praktijken. Het bedrijf is ook berucht om zijn Orwelliaanse surveillance van zijn werknemers.

Misbruikmakende en uitbuitende praktijken van grote ‘discount’-retailers die zich richten op werknemers en consumenten zijn diep cynisch. Ten eerste zijn ze inherent fout, op zichzelf — onverdedigbaar en moreel verwerpelijk.

Op een ander niveau, als winkelketens kleinere bedrijven verdringen en de markt domineren, krijgen ze buitensporige macht om prijzen te bepalen zoals ze willen, ze verlagen ze om concurrenten uit de stad te jagen en verhogen ze vervolgens weer als hun concurrenten failliet zijn. Ze hebben dan misschien de “goedkoopste” prijzen, maar alleen in verhouding tot een reeks non-opties via een dode marktplaats.

Het bredere, langetermijneffect van deze praktijken is hogere prijzen voor consumenten, gesloten kleine en lokale bedrijven in steeds meer verlaten binnensteden en vreselijke werkomstandigheden voor werknemers. Er is ook een antisolidariteitseffect. Zonder alternatieven worden consumenten in de armen van Amazon of Walmart gejaagd, op zoek naar de laagste prijzen die ze dagelijks kunnen vinden, zelfs als deze prijzen niet altijd de laagste zijn. Consumenten worden steeds verder meegezogen in het ecosysteem van de grote winkelketens, betalen uiteindelijk meer en zien vaak betere banen verdwijnen omdat deze giganten steeds dikker worden op hun eigen monopolies.

Wat moeten mensen die moeite hebben om de dag door te komen doen? Het is makkelijk om tegen iemand die probeert om naar bed te gaan met betaalde huur of hypotheek en benodigdheden op voorraad, te zeggen dat hij of zij echt de tijd moet nemen om ‘lokaal te winkelen’ — wat geen echte oplossing is, aangezien kleine winkeltjes vaak zelf ook vreselijke werkgevers zijn — of om in naam van solidariteit op zoek te gaan naar een koopje. De realiteit ter plekke komt niet altijd overeen met dergelijk advies.

Het probleem ligt bij de arbeid. Het huidige scenario doet denken aan de lage lonen, lange uren en onveilige werkomgevingen van het begin van de twintigste eeuw. De situatie vraagt ​​om een ​​allesomvattende strategie om de arbeidskracht en vakbondslidmaatschapspercentages te laten groeien en om betere praktijken vast te leggen in een nieuwe, of op zijn minst vernieuwde, Fair Labor Standards Act. Overheden moeten ook een belangrijke rol spelen bij het oplossen van dit probleem door deze retailgiganten in toom te houden door middel van juridische, regelgevende en wetgevende maatregelen.

Als Amazon routinematig zijn werknemers verwondt, dan zou het niet toegestaan ​​moeten worden om te opereren terwijl het dat doet. Als Walmart een vakbondsbreuk gaat doormaken, dan zou het niet toegestaan ​​moeten worden om te opereren terwijl het dat doet. Als elk van hen of een van hen hun schaal, toegang tot technologieën en marktpositie misbruikt om kleinere concurrenten te verpletteren, dan zouden ze onder controle moeten worden gebracht, moeten worden afgeslankt en ontmanteld.

Het lijkt erop dat de lessen die bazen in het verleden hebben geleerd, opnieuw moeten worden onderwezen. Werknemers mogen niet worden behandeld als voer voor bedrijfswinsten, en consumenten mogen niet worden misleid of gedwongen om medeplichtig te zijn aan dat misbruik. Maar overheden zullen dit probleem niet oplossen tenzij ze worden gedwongen. Werknemers en het bredere publiek moeten opstaan ​​om hen te dwingen.