Werknemers van Master Lock spreken zich uit over de sluiting van fabrieken

Na meer dan 100 jaar sluit de iconische fabriek van Master Lock in Milwaukee in maart 2024 zijn deuren. De sluiting zal resulteren in 400 verloren banen bij de vakbonden, en zal ook het einde markeren van een voormalige industriële regio van de stad die ooit zo’n 50 fabrieken huisvestte. The Real News, In These Times en Workday Magazine spreken met huidige en voormalige medewerkers van Master Lock over wat de sluiting van deze al lang bestaande fabriek voor hen en hun gemeenschap betekent.

Deze video is gemaakt in samenwerking met Workday Magazine, In These Times en The Real News Network.

Rapportage en productie door: Isabela Escalona
Muziek: The Holiday van So I’m An Islander | https://soimanislander.bandcamp.com
Muziek gepromoot door https://www.free-stock-music.com
Creative Commons / Attribution-ShareAlike 3.0 Unported (CC BY-SA 3.0)
https://creativecommons.org/licenses/by-sa/3.0/deed.en_US

Vertaling

Het volgende is een gehaaste transcriptie en kan fouten bevatten. Een proefgelezen versie zal zo snel mogelijk beschikbaar worden gesteld.

President Obama:

Hallo, Milwaukee. Dat is waar we op moeten mikken: het creëren van kansen voor hardwerkende Amerikanen om daar binnen te komen en weer dingen te gaan maken en deze over de hele wereld te sturen, producten met de drie trotse woorden: ‘Made in America’. Dat is wat er hier bij Master Lock gebeurt.

Jullie hebben dus genoeg gehoord over outsourcing. Steeds meer bedrijven zoals Master Lock zijn nu bezig met insourcing. We gaan meer succesverhalen zoals Master Lock creëren, en we zullen de wereld eraan herinneren waarom de Verenigde Staten de grootste natie op aarde zijn. Iedereen bedankt. God zegene je. God zegen Amerika.

Sara Morris:

Hallo, mijn naam is Sara Morris.

Susan Thomas-Hall:

Ik ben Susan Thomas-Hall.

Sara Morris:

Ik ben 70 jaar oud.

Susan Thomas-Hall:

Ik ben net 68 jaar geworden. Ik begon in september 1973 bij Master Lock. In totaal heb ik daar dus 49 jaar gewerkt.

Sara Morris:

Nou, op 21 augustus 2023 ben ik er 45 jaar. Ik ben er momenteel. Ik ben er nog steeds na al die jaren.

Ik hou van mijn werk omdat het uitdagend is. Je ziet niet zoveel vrouwen in banen als ik, omdat we met zeer agressieve chemicaliën werken, maar je behandelt ze met respect.

Onze ouderen hebben ons geleerd hoe dit eruit moet zien. Wij zijn niet voor niets naar school geweest. We hadden voor niets een diploma. Het werd gewoon van begin af aan onderwezen.

Susan Thomas-Hall:

En wij waren er goed in.

Sara Morris:

Ja.

Susan Thomas-Hall:

Ik had er allemaal zin in, en het was een leerervaring. Ik heb daar veel geleerd. Ik ben daar opgegroeid. Ik begon toen ik 18 was. Die oude vrouwen hebben me veel over het leven geleerd.

Sara Morris:

Wij wilden dat de baan hier bleef. We zijn allemaal gefocust op ons werk, op de kwaliteit van leven die we kunnen hebben, en werken gewoon met onze handen tot op het bot. Maar zo gebeurde het gewoon niet, dus het wordt overal naartoe verzonden.

Susan Thomas-Hall:

Maar het kwam op het punt waarop we niet betrokken waren bij het besluitvormingsproces, omdat je min of meer uit de kring werd gehaald. Dat was een deel van de grote ondergang. Door de jaren heen begon het te veranderen omdat de mensen die ze binnenhaalden zich meer zorgen maakten over wat ze voor het bedrijfsresultaat konden doen dan over wat we nodig hadden om ze tot het bedrijfsresultaat te brengen.

Ds. Greg Lewis:

Je hebt de verantwoordelijkheid om tot het bittere einde te vechten. Je kunt mensen niet zomaar dingen met je laten doen. We moeten stoppen met toe te staan ​​dat mensen ons iets aandoen. Ja, we moeten dingen voor ons laten gebeuren.

Spreker 5:

Amen.

Ds. Greg Lewis:

Het maakt me niet uit wat ze zeggen: dit gevecht is voorbij, het is allemaal voorbij. Nee, voor mij is het nog niet voorbij. Het is nog niet voorbij, want we zullen vechten, krabben en kruipen tot het bittere einde. We zullen nooit zeggen: nooit iets gehad. Dat zullen wij nooit doen.

Mandela Barnes:

… gewoon om nog een paar centen uit te persen om de aandeelhouderswaarde te vergroten.

Spreker 7:

Ja dat klopt.

Mandela Barnes:

We zijn hier om te zeggen dat we het niet zullen accepteren.

Spreker 8:

Dat is juist.

Mandela Barnes:

Wij gaan dit niet stilletjes doen. We gaan niet zomaar terzijde schuiven en hen deze goedbetaalde banen uit deze gemeenschap laten wegnemen.

Susan Thomas-Hall:

Ze maken een grote fout. Winst boven mensen stellen is schadelijk. Als je een gemeenschap hebt die je al die jaren omarmt, is het alsof je je beste vriend de rug toekeert.

Sara Morris:

Je moet je schamen. Schaam je om ons te plaatsen… Na al die jaren van al deze diensten die we hen hebben bewezen, verdienen we beter dan dit.

Susan Thomas-Hall:

Ik weet niet waar het naartoe gaat, maar tot op de dag van vandaag weet ik dat ze de werknemers geen echte reden hebben gegeven waarom. Ik weet niet of ze zich schamen om winst te zeggen. Bedenk wat dit betekent voor de mensen die jou hebben gebracht waar je nu bent. Ik weet hoe hard ze werken. Ik was een van hen, en ik stond toe dat ze me echt harder lieten werken dan ik had moeten doen. Maar het kwam door de liefde voor het bedrijf. Dus om het gewoon de rug toe te keren, waarom?

Sara Morris:

Ik wil dat ze zich herinneren dat we hardwerkende mannen en vrouwen waren en dat we om de gemeenschap gaven, om mensen. Ik wil dat ze zich herinneren dat we op die plek waren en dat we het gedaan hebben. Het kan dus gedaan worden.

Susan Thomas-Hall:

Ik hoop en bid echt dat ze terugkijken op 32nd en Center en weten dat ze daar vandaan komen.

Sara Morris:

Ik zal het missen.

Meer verhalen…