Autoarbeiders zullen stemmen over de vraag of ze een vakbond willen vormen in de Volkswagen-fabriek in Chattanooga, Tennessee, de enige fabriek van het bedrijf ter wereld zonder vakbond.
Maandag hebben de United Auto Workers (UAW) een verkiezing ingediend om alle vierduizend werknemers per uur van de fabriek te vertegenwoordigen, nadat de vakbond had gezegd dat een “supermeerderheid” van de werknemers binnen honderd dagen vakbondskaarten had ondertekend. Anders dan bij de laatste drie mislukte campagnes in deze fabriek, heeft de UAW deze keer publiekelijk haar strategie uiteengezet om door werknemers geleide organisaties in de niet-vakbondsauto- en batterijfabriekensector bij bedrijven als Toyota, Rivian, Hyundai, Mercedes en Volkswagen te ondersteunen.
De strategie is dat werknemers hun organisatieactiviteiten aankondigen zodra ze de 30 procent hebben bereikt op ondertekende vakbondsautorisatiekaarten, bijeenkomsten houden met gemeenschaps- en vakbondsaanhangers rond de 50 procent, en vrijwillige erkenning eisen wanneer ze de 70 procent bereiken, nadat hun organisatiecomité is gegroeid. om werknemers uit elke ploegendienst en functieclassificatie op te nemen. Als het bedrijf weigert, dienen de werknemers een verkiezing in bij de National Labor Relations Board.
Volkswagen is de eerste niet-vakbondsfabriek die deze mijlpaal bereikt. Meer dan tienduizend arbeiders bij dertien niet-vakbondsautofabrikanten en twintig fabrieken in het hele land hebben vakbondskaarten ondertekend sinds afgelopen november, toen de UAW een ambitieus doel aankondigde om honderdvijftigduizend autoarbeiders te organiseren.
Dat is ongeveer hetzelfde aantal werknemers dat valt onder de Big 3-contracten bij Ford, General Motors en Stellantis. De vakbond fascineerde de arbeidersbeweging afgelopen najaar met een Grote Drie-staking, die historische contracten voor de leden opleverde.
De UAW was voorzichtig bij het bevestigen of 70 procent van de werknemers in de fabriek in Chattanooga inderdaad vakbondskaarten had ondertekend. Maar de strategie van de vakbond geeft aan dat de arbeiders genoeg energie en momentum hebben opgebouwd om zich kandidaat te stellen voor verkiezingen.
In een nieuwe video die door de vakbond is vrijgegeven, leggen werknemers van Volkswagen uit waarom ze ‘ja’ stemmen: om de arbeidsomstandigheden te verbeteren, om vertegenwoordiging te krijgen in managementvergaderingen, om kapotte apparatuur te repareren en om adequate gezondheidszorg en een beter persoonlijk verlofbeleid te krijgen.
“We hebben niet veel betaald verlof”, vertelde Isaac Meadows, lid van het productieteam in de montage. “Geld komt op de tweede plaats in al onze gesprekken.”
Werknemers bij Volkswagen hebben geen ziekteverlof, en de jaarlijkse fabriekssluitingen slorpen hun verlofbank op. Meadows heeft zesennegentig uur betaald verlof. “Als we onze geplande sluitingen in de winter en de zomer hebben, neemt het bedrijf daar het grootste deel van”, zei hij. “En als we dan weer aan het werk gaan, moeten we veel zaterdagen werken.”
Werknemers willen hun weekenden terugnemen, of op zijn minst meer opzegtermijn krijgen als ze in het weekend moeten werken, bovenop het verdienen van anderhalve tijd. Momenteel krijgen ze op donderdag bericht over weekendwerk en verdienen ze pas tijd en de helft als ze doordeweeks meer dan veertig uur hebben gewerkt.
Zach Costello, een trainer bij de fabriek, zei dat de laatste vakbondsactie in 2019, die de vakbond nipt verloor met zevenenvijftig stemmen, te slim af door politieke en bedrijfsoppositie, werd ontsierd omdat de UAW de boel moest opruimen.
Destijds bracht een onderzoek van het ministerie van Justitie een al lang bestaande corruptie binnen de vakbond aan het licht, waaronder verduistering, smeergeld en samenspanning met werkgevers. Dertien vakbondsfunctionarissen gingen de gevangenis in, waaronder twee voormalige presidenten, nadat ze schuldig hadden gepleit voor verduistering en afpersing.
“Als je niets goeds van de vakbonden ziet komen, ga je ervan uit dat ze geen doel hebben, omdat het een extra stap lijkt die je niet nodig hebt”, zei hij.
Met hervormers aan het roer draagt de UAW niet langer het patina van een vakbond die verwikkeld is in corruptie en zelfgenoegzaamheid, terwijl nietsdoende leiders in de zak van het management het ene ondermaatse contract na het andere afwikkelden.
In 2019 konden mijn collega’s “niet een moment in hun leven aanwijzen waarin ze naar het nieuws keken en zagen: ‘Oh, mijn God, kijk eens wat ze deden’, zei Costello in verwijzing naar de winst van de Big 3-stand- staking op. “Dat is geweldig. We kunnen dat doen.”
De UAW heeft herhaaldelijk te maken gehad met nederlagen bij Volkswagen en andere autofabrikanten. Maar hoewel de bedrijven erin slaagden hun werknemers te misleiden en een vakbond te vormen, waren de nederlagen nooit volledig. Er bleef een kern van organisatoren op de werkvloer bestaan, een groep die weigerde de tirannieke macht van de bazen over hen te aanvaarden. Toen de Grote Drie autowerkers vorig jaar de autobedrijven versloegen tijdens hun staking en baanbrekende contracten binnenhaalden, waren ze klaar om op te staan en hun organiserende impuls te hernieuwen.
Yolanda Peoples, een autowerknemer van de derde generatie aan de assemblagelijn van motoren, is een van de arbeidersleiders die in 2011, toen de fabriek werd geopend, werd aangenomen en vijfentachtigduizend sollicitaties voor tweeduizend banen trok. Mensen zeiden dat het organisatiecomité dankzij het gebruik van elektronische kaarten veel eerder de 50 procent bereikte dan bij eerdere ritten. Hoewel alle drie de ploegen onder het organiserend comité vallen, spreken zij ook hun steun uit voor de vakbondsactie.
Bij eerdere campagnes ‘was het voor de mensen die aandrongen op de UAW alsof we deel uitmaakten van een geheim genootschap’, herinnert ze zich. “We moesten er heel stil over zijn, omdat we geen problemen wilden krijgen met HR omdat we het woord ‘vakbond’ zeiden. Het was dus erg moeilijk voor ons om dit onder de aandacht van onze collega’s te brengen.” Nu ze opnieuw de organisatiearena betreden hebben, hebben de arbeidersleiders geleerd van deze nederlagen uit het verleden.
Maar het terrein van de strijd binnen de fabriek is in de loop der jaren ook veranderd. Die verandering omvat de achtergronden van het personeelsbestand van de fabriek en een in grote lijnen representatief organisatiecomité.
In 2014 waren negen van de tien werknemers in de fabriek blank en de meerderheid van hen mannen. Volgens de laatste censusschattingen telt Chattanooga 184.000 inwoners, waarvan 59 procent blank en 29 procent zwart is. Racistische hondenfluitjes waren effectief in het verdelen van het personeelsbestand. De conservatieve frontgroep Americans for Tax Reform huurde reclameborden rond Chattanooga met de boodschap: “UNITED AUTO OBAMA-WERKNEMERS.”
Die verdeel-en-heers-tactiek is nu minder effectief, vooral onder voormalige vakbondsleden. Meadows was een vakbondswerker in Reno, Nevada. Omdat hij afkomstig is uit een vakbondsbolwerk, zei hij dat het grootste obstakel voor de campagne het overwinnen van het diepgewortelde scepticisme en de vijandigheid van het Zuiden jegens de vakbonden was, vooral onder jongere werknemers die het anti-vakbondsdenken van hun familieleden leerden. De UAW stond in het vizier van de Republikeinse politici van de staat en externe lobbyisten uit Washington, DC.
Maar Meadows zei dat er onder zijn Nigeriaanse, Vietnamese, Colombiaanse en Oekraïense collega’s verschillende gevoelens tegenover vakbonden bestaan. “Ik denk dat vanwege onze grote diversiteit een deel van de zuidelijke politieke mentaliteit is verwaterd. En dus wordt het gesprek makkelijker.”
Meadows zei dat Volkswagen er trots op is een wereldwijd vooruitstrevend bedrijf te zijn. Dat heeft enige impact gehad op het personeelsbestand, waarbij onlangs de bijdragen van Afro-Amerikanen werden gevierd tijdens de Black History Month. De vraag is of het bedrijf, als de werknemers hun verkiezing winnen, deze verheven progressieve waarden zal vertalen in het onderhandelen over een contract waarin de bijdragen van Meadows, Peoples, Costello en duizenden van hun collega’s worden erkend om er een succesvol bedrijf van te maken.
“We zijn trots op het werk dat we doen”, zei Victor Vaughn, een assemblagemedewerker op de logistieke lijn, vorige maand. “We willen erkend worden voor wat we doen, en niet dat er misbruik van wordt gemaakt.”
Vandaag zei hij in een vakbondspersbericht: “Wij stemmen ja voor onze vakbond omdat we willen dat Volkswagen succesvol is.” Maar hij zegt dat succes niet ten koste mag gaan van lichamelijk letsel.
“Onlangs werd ik bijna aangereden door vier kratten van meer dan vijfhonderd pond terwijl ik aan het rijden was om onderdelen af te leveren”, zei Vaughn. “Dat incident had binnen een uur afgehandeld moeten worden, maar zelfs nadat ik uitgeklokt was, heeft niemand mij ernaar gevraagd. Volkswagen werkt samen met vakbondswerknemers over de hele wereld om hun fabrieken veilig en succesvol te maken. Daarom stemmen we voor een stem bij Volkswagen hier in Chattanooga.”
Bron: jacobin.com
