Werknemers van Tennessee Volkswagen stemmen voor een vakbond

In een keerpuntoverwinning stemden de arbeiders van de Volkswagen-fabriek in Chattanooga, Tennessee vanavond voor “UAW, ja!” De enige niet-vakbondsfabriek van het bedrijf zal zich eindelijk bij de rest van de wereld voegen.

“Als Volkswagen-werknemers in fabrieken in Duitsland en Mexico vakbonden hebben, waarom wij dan niet?” zei apparatuuroperator Briam Calderon in het Spaans, voorafgaand aan de stemming.

“Net zoals Martin Luther King een droom had, hebben wij bij Volkswagen een droom dat we op een dag UAW zullen zijn”, zegt Renee Berry, een logistiek medewerker in het organisatiecomité die al veertien jaar in de fabriek werkt.

De UAW beleeft een golf van momentum na het winnen van historische contracten bij de Big 3 autofabrikanten vorig jaar. Productiearbeiders bij Volkswagen verdienen $23 per uur en komen boven de $32 uit, vergeleken met $43 voor productiearbeiders in de Ford-assemblagefabriek in Spring Hill tegen het einde van het contract in 2028.

“We konden zien wat andere autoarbeiders maakten vergeleken met wat wij maakten”, zegt Yolanda Peoples, lid van het organisatiecomité aan de assemblagelijn van de motoren.

Om een ​​actie van de vakbonden tegen te gaan, verhoogde Volkswagen de lonen met 11 procent, net als de onmiddellijke loonsverhoging die UAW-leden bij Ford ontvingen. De mensen zagen haar loon stijgen van $29 naar $32 per uur.

“Toen ze gingen staken, hebben we goed opgelet om te zien wat er gebeurde. Toen ze eenmaal hun contract binnenhaalden, veranderden veel mensen van anti-vakbondsleden in pro-vakbondsleden”, aldus Peoples.

De stemming van vandaag was een belangrijke test of de vakbond de winst van de staking zou kunnen benutten om nieuwe organisaties te stimuleren in oude anti-vakbondsbastions in het Zuiden, de ankers van grote investeringen in de transitie naar elektrische voertuigen.

Er waren 2.628 stemmen vóór de vorming van een vakbond, terwijl er 985 tegen waren. Er waren zeven betwiste stembiljetten, en drie ongeldig verklaard; 4.326 werknemers kwamen in aanmerking om te stemmen.

Eerdere inspanningen in deze fabriek in 2014 en 2019 liepen op tot kleine nederlagen. Voorafgaand aan de stemming zeiden de arbeiders dat hun collega’s van deze verliezen hadden geleerd.

Ze wuifden de dreigementen weg dat een vakbond de fabriek minder concurrerend zou maken en tot sluiting zou leiden. VW heeft hier in 2019 immers 800 miljoen dollar geïnvesteerd in de productie van de ID Electric SUV.

“We hebben het speelboek van de vijand twee keer gezien en ze hebben geen nieuwe zetten”, zegt Zach Costello, lid van het organisatiecomité en trainer aan de lopende band. “Het zijn nu de grootste hits.”

Het organisatiecomité versloeg de voorspelbare anti-vakbondsonderwerpen met gesprekken in de hele fabriek.

“Uiteindelijk hebben we al onze tijd en aandacht gericht op de mensen die er toe doen,” aldus Isaac Meadows, lid van het organisatiecomité, “en het zijn onze collega’s die stemmen uitbrengen.

“Nu Mercedes-werknemers [in Alabama] liggen vlak achter ons. We hebben de weg vrijgemaakt voor de overwinning en zij zullen het momentum creëren voor Hyundai en Toyota.”

De werknemers van Mercedes zullen van 13 tot 16 mei stemmen, met een telling van de stemmen op 17 mei.

Terugkomend op collega’s

Angel Gomez kent de voordelen van een vakbondskaart, omdat hij bij twee eerdere banen rentmeester was bij de Food and Commercial Workers (UFCW) en de Teamsters.

Gomez volgde zijn familie naar Tennessee nadat hij bij Smithfield Foods en Molson Coors in Wisconsin had gewerkt, evenals bij Ford in New Jersey, waar zijn vader 30 jaar werkte. Hij werd afgelopen november aangenomen bij VW. Hij werkt aan de onderkant van glimmende Atlas-SUV’s terwijl ze met een constante snelheid over de lijn rijden.

‘In eerste instantie was ik niet betrokken bij de vakbond,’ zei Gomez, want zodra hij zijn mond opendeed, wisten de mensen dat hij uit het noorden kwam; hij wilde niet dat ze hem zouden afschrijven terwijl hij nog aan het wennen was. ‘Hier ben ik de Yankee. Perceptie is alles. Ik wilde niet dat mensen een vlotte New Yorker uit de Bronx zouden zien.”

Maar ondanks zijn angsten benaderden mensen hem al snel om over de problemen in de fabriek te praten: “Mensen begonnen mij te vertellen – blank, zwart, het maakte niet uit – over al het vriendjespolitiek.”

Hij begon te praten met een handjevol Spaanssprekende arbeiders uit Venezuela, Chili, de Dominicaanse Republiek en Mexico – die in een Puertoricaanse arbeider iemand uit hun cultuur zagen die licht kon werpen op de vakbondsdrift vanwege zijn eigen vakbondservaringen.

“Ik had een bijzondere interesse in het zoeken naar mensen die hun ding doen, voor hun gezin zorgen en die altijd in de problemen komen op hun werk”, zei Gomez. Hij zei dat deze mensen doorgaans Spaanssprekende arbeiders waren die hun hoofd gebogen hielden en deden wat hen werd opgedragen.

Hij zei dat hij de Latino-werknemers in zijn departement ervan had overtuigd om op de vakbond te stemmen. Maar hij verbloemt de uitdagingen niet. Sommige mensen denken “als je niet gelooft in wat oom papa Trump je vertelt, dan ben je een slecht mens”, zei hij. “Dat was het grootste nadeel: het hele politieke aspect kwam van rechts.”

Geen partijpolitiek

Meadows zei dat de arbeiders-organisatoren van eerdere inspanningen hadden geleerd om zich niet te veel in de partijpolitiek te laten meeslepen, en dat het afleggen van huisbezoeken de tegenslag niet waard was.

In plaats daarvan legden de werknemers deze keer de nadruk op het praten met hun collega’s op de werkvloer, waarbij ze 90 procent van de fabriek bestreken met leiders op elke lijn.

Ze bleven ook de nadruk leggen op het verbeteren van hun banen door werknemers en het verbeteren van de levens van hun gezinnen, in plaats van verwikkeld te raken in een gevecht met Republikeinse actoren, een kunstgrascampagne of een reclamebordoorlog.

“Partijpolitiek heeft niets te maken met wat we hier doen”, zei Meadows.

Uit een recente peiling, uitgevoerd voor het conservatieve Beacon Center, bleek dat 44 procent van de respondenten in Tennessee over de hele staat positief tegenover de UAW stond, terwijl slechts 19 procent er ongunstig tegenover stond.

Voorafgaand aan de stemming waarschuwde de Republikeinse gouverneur van Tennessee, Bill Lee, de werknemers dat ze “hun toekomst niet op het spel moesten zetten” door op de UAW te stemmen, en drong er bij hen op aan om “de vrijheid om hierover zelf te beslissen niet op te geven en die namens hen aan een onderhandelaar te overhandigen”. .”

“Zijn boodschap klopt niet”, zei Meadows. “Op dit moment is de enige keuze die we hier hebben: blijf ik of stop ik.”

Lee hernam zijn rol vanaf 2019, toen hij zich ook tegen de actie verzette en naast de CEO van de fabriek stond. Destijds, zo zei Meadows, joegen de arbeiders de gouverneur uit, waardoor de vakbondsbeweging haar steun verloor. Deze keer hebben ze hun commissies uitgebreid door zich op elkaar te concentreren in plaats van op de politici.

“De meeste mensen worden slimmer. En ze besteden geen aandacht aan de politieke onzin”, zei Gomez. “De politici weten niets van arbeiderswerk. Ze worden geboren met een zilveren lepel in hun mond.”

Neem gouverneur Lee, erfgenaam van een rijk bouwfamiliebedrijf met een jaaromzet van meer dan $ 220 miljoen in 2019 toen hij gouverneur werd.

“Wij besturen dit schip”

Net als de vorige keer was er een website die vakbonden ontmaskerde, stillnouaw.comdit keer met een post op sociale media van voormalig president Trump die UAW-president Shawn Fain aanvalt en stemmen voor de vakbond gelijkstelt met het steunen van president Biden.

Maar de anti-vakbonds-Facebook-pagina had deze week slechts 15 ‘likes’. Eerdere oppositiegroepen telden honderden openlijke aanhangers. Tennesseans for Economic Freedom, een zakengroep, plaatste Facebook-advertenties met de boodschap: “UAW zou onze salarissen aan de politiek besteden.”

“Ze beseffen nog steeds niet dat we de beslissing voor onszelf nemen”, zegt Victor Vaughn, lid van het organisatiecomité. “Wij zijn degenen die dit schip besturen.”

Congreslid Chuck Fleischmann begreep de boodschap. Ook al was hij tegen de laatste rit, deze keer gaf Fleischmann zijn Republikeinse collega’s tegen en weigerde in te grijpen. “Dit is iets dat ik de arbeiders laat beslissen,” zei hij HuffPost.

Over het geheel genomen is de GOP-campagne tegen de huidige UAW-organisatiegolf niet zo wreed of gecoördineerd geweest als bij eerdere campagnes. Pas nadat de vakbond zich kandidaat had gesteld voor verkiezingen in Alabama en Tennessee, brachten de gouverneurs van Georgia, Mississippi, South Carolina, Tennessee en Texas een gezamenlijke verklaring uit waarin ze zich tegen de vakbond uitspraken.

Ze schreven dat ze “de gevolgen van de Detroit Three-staking zagen, waarbij autofabrikanten hun investeringen heroverwogen en banen schrapten. Bedrijven in onze staten in die positie brengen is het laatste wat we willen doen.”

De bedreigingen zijn impliciet. Maar vergelijk dat eens met 2014, toen senator Bob Corker uit Tennessee zei dat de VW-fabriek een nieuwe SUV-productielijn zou krijgen als de arbeiders de UAW zouden verwerpen, en staatspolitici dreigden belastingvoordelen achterwege te laten als de arbeiders voor de UAW zouden stemmen.

Pratend papier

In de aanloop naar de verkiezingen van deze week lazen toezichthouders letterlijk voor uit een bedrijfsnieuwsbrief genaamd ‘The Talking Paper’, die zo was geschreven dat er twijfels over de vakbond ontstonden zonder over te gaan tot oneerlijke arbeidspraktijken.

‘Elke keer dat het ‘Talking Paper’ uitkomt, zegt Costello, ‘zegt zelfs mijn supervisor: ‘Het zal nog wel even duren’, omdat ze elk woord moeten lezen zoals het geschreven staat. Dat kunnen ze niet. Cliff merkt het op.’

Toch ligt het leeuwendeel van de aanklachten wegens oneerlijke arbeidspraktijken die de UAW in deze organisatiegolf tot nu toe heeft ingediend bij Volkswagen. ‘We hebben de leugenaars gezien die ze zijn als ze zeggen dat ze neutraal zijn’, zei Costello.

Om eerdere vakbondsacties te verslaan, beloofde het bedrijf de lonen te verhogen en de veiligheid aan te pakken. Maar de arbeiders zeiden dat dit loze beloften bleken te zijn. In 2019 bracht Volkswagen de bedrijfsvoorzitter terug die de fabriek oorspronkelijk had geopend.

“Iedereen hield van Frank Fisher,” zei Peoples, die in 2011 werd aangenomen. “Dus toen hij kwam en smeekte, en vrijwel zei: ‘Geef Volkswagen nog een kans hier in Chattanooga, we zijn nog niet klaar, we gaan om wat veranderingen aan te brengen, en ik zal hier bij je zijn’, dat heeft veel mensen beïnvloed en hun stemmen in nee veranderd.’

“Mensen begrijpen dat ze ons gewoon nog een keer proberen te misleiden, net zoals ze de twee keer eerder deden”, zei Vaughn.

Costello zei dat Volkswagen Fisher kort na de stemming terug naar Duitsland stuurde. “De omstandigheden in de fabriek waren terug te voeren op de meedogenloze vleesmolen die het altijd was”, zei hij. “En dat hebben we meegenomen in deze campagne.”

Renee onderging meerdere operaties tijdens haar lange ambtsperiode in de fabriek. Toen ze de campagne inging, zei ze dat veiligheid haar grootste zorg was. ‘Ik wil op dezelfde manier van mijn werk komen als toen ik er binnenkwam’, zegt ze. Maar de omstandigheden in de fabriek zijn zo verslechterd dat werknemers zich volgens haar afvragen of ze levend of verminkt uit hun werk zullen komen.

‘Je kunt een been of een hand verliezen,’ zei ze. “Ik heb synthetisch materiaal in mijn schouder gekregen” door een scheur in de rotator cuff. “Ik heb een kleindochter van drie jaar die ik niet kan ophalen. Mijn leven is dus veranderd, maar ik ga nog steeds door omdat ik te veel bloed, zweet en tranen in deze plant heb gestopt.”

Toegangspoort naar het zuiden

Labour-historicus Nelson Lichtenstein vergeleek de overwinning van vanavond met de overwinning van het Union Army in Chattanooga in 1863, tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, toen president Abraham Lincoln het tot ‘de poort naar het Zuiden’ verklaarde.

De inname van Chattanooga, zei Lichtenstein, ‘opende de deur naar de verovering van Atlanta, de rest van Georgia en de Carolinas.

“Met de overwinning van UAW bij Volkswagen is een nieuwe poort naar het Zuiden geopend. De loon- en uitkeringsnormen van de miljoenen werknemers in de autobranche in de VS zullen niet langer worden bepaald door het niet-vakbondsgedeelte van de sector. Een militante en steeds machtiger wordende UAW zal de norm bepalen.”

Ook Costello ziet nieuwe horizonten opengaan. “Als de arbeiders zich in dit land kunnen verenigen, denk ik dat we veel kunnen bewegen”, zei hij. “We kunnen zelfs veranderingen bewerkstelligen die verder gaan dan onze werkplek.”

Meer verhalen…