Ze legde de stilte van een prestigieus medisch tijdschrift over de Holocaust bloot. Nu vraagt ​​ze over Gaza.

Eerder dit jaar, twee medische historici van Harvard publiceerden een artikel over de opzettelijke onwetendheid van een vooraanstaand Amerikaans medisch tijdschrift over de wreedheden van de nazi’s in de jaren dertig en veertig. Uit het artikel blijkt dat de New England Journal of Medicine, een van de langstlopende en meest prestigieuze medische publicaties van het land, ervoor heeft gekozen om het racistische en antisemitische gezondheidsbeleid, de massamoorden en de medische experimenten van het naziregime niet te bespreken, of, in één geval , prees het nazi-gezondheidszorgsysteem vanwege zijn benadering van de volksgezondheid.

De New England Journal of Medicine organiseerde woensdag een symposium waar de auteurs, Joelle M. Abi-Rached en Allan M. Brandt, hun bevindingen konden presenteren – en Abi-Rached maakte van de gelegenheid gebruik om het tijdschrift erop aan te spreken omdat het vandaag zijn fouten herhaalde.

“Is het stilzwijgen van het tijdschrift over de verpulvering van het gezondheidszorgsysteem in Gaza, en de meedogenloze aanval van Israël op gezondheidswerkers en het creëren van een volksgezondheids- en humanitaire ramp en de bewapening van de hongersnood vergelijkbaar of verschillend met zijn stilzwijgen tijdens de Holocaust? ?” zei Abi-Rached tegen het einde van haar lezing, terwijl ze virtueel vanuit Parijs het symposium bijwoonde. “Wat verklaart het uitwissen van de hachelijke situatie van de Palestijnen op de pagina’s van het tijdschrift? Wat bedoelen we met de politieke determinanten van de gezondheid als we het lot, de gezondheid en het welzijn van gemarginaliseerde en kwetsbare bevolkingsgroepen precies negeren?”

Abi-Rached, die onlangs de Israëlische bombardementencampagne in Libanon ontvluchtte, waar ze opgroeide en les gaf, vroeg zich af waarom het tijdschrift nog geen artikelen over Palestijnen en Gaza heeft gepubliceerd.

Tijdens haar toespraak waarschuwde Abi-Rached dat de vernietiging in Gaza deel uitmaakt van “een aanzienlijke erosie” van de internationale humanitaire wetten en het internationale kader, geboren uit de Tweede Wereldoorlog en na de wreedheden van de Holocaust. Vervolgens merkte ze op dat het niemand zou moeten verbazen dat haar paper met Brandt, gepubliceerd tijdens de oorlog in Gaza, ‘zulke heftige reacties had uitgelokt onder artsen, deskundigen op het gebied van de volksgezondheid en ander gezondheidszorgpersoneel, en het grote publiek, dat terecht geschokt was door de de stilte van het tijdschrift over het lijden van de Palestijnen.”

Ze zei dat het de rol is van historici, medische tijdschriften en universiteiten om zich uit te spreken en dergelijke vragen op te werpen, rekening houdend met zowel het verleden als het heden, daarbij verwijzend naar de Israëlische oorlog in Gaza als “de meest flagrante en morele crisis van onze tijd.”

“Wat er vandaag in Gaza gebeurt, is ongekend. Het overtreft ruimschoots de schendingen van de medische neutraliteit die we zien in El Salvador, Chili, Nicaragua, Guatemala, Syrië, Soedan of Oekraïne”, vervolgde Abi-Rached. “We zijn vandaag getuige van dezelfde doelbewuste en systematische aanvallen op gezondheidszorgpersoneel, niet alleen in Gaza, maar ook in Libanon, waar het conflict zich heeft verplaatst en verschoven.” (“Medische neutraliteit” verwijst naar het principe van het behoud van de toegang tot medische zorg in tijden van oorlog.)

De opmerkingen van Abi-Rached komen op een moment waarop velen in de medische gemeenschap zich uitspreken over de wreedheden die zijn begaan door het Israëlische leger, grotendeels geleid door medische werkers die het afgelopen jaar patiënten hebben behandeld in de ziekenhuizen van Gaza.

Recentelijk schreef Feroze Sidhwa, een chirurg die in maart en april twee weken in het Europese ziekenhuis in Khan Younis, Gaza werkte, een opiniestuk voor de New York Times, gebaseerd op de observaties van 65 artsen, verpleegsters en paramedici. die tijdens de oorlog patiënten zag. Artsen hebben röntgenfoto’s verstrekt waarop kogels te zien zijn die in de schedels en ruggengraat van patiënten zijn ingebed. Velen meldden dat ze herhaaldelijk kinderen, vaak jonger dan twaalf jaar, met een schot in het hoofd of de borst behandelden. Pro-Israëlische critici hebben het bewijsmateriaal afgedaan als ‘digitaal veranderd of volledig vervalst’, en The Times nam de ongebruikelijke stap door een notitie te publiceren waarin stond dat de krant achter de berichtgeving stond na ‘aanvullend werk te hebben gedaan om onze eerdere bevindingen te herzien’.

Gedurende de oorlog in Gaza heeft het Israëlische leger ziekenhuizen herhaaldelijk aangevallen met luchtaanvallen en grondoperaties. Eerder deze week werd de 19-jarige Palestijnse student Shaban al-Dalou levend verbrand gezien terwijl hij was aangesloten op een infuus nadat een Israëlische luchtaanval op het Al-Aqsa-ziekenhuis de tenten van honderden ontheemden die daar schuilden in brand had gestoken.

Het afgelopen jaar zijn in Gaza meer dan 800 gezondheidszorgwerkers om het leven gekomen, en het merendeel van de ziekenhuizen is ofwel verwoest door Israëlische aanvallen, ofwel heeft moeite om te opereren vanwege een gebrek aan middelen te midden van de aanhoudende blokkade van medische voorraden.

In Libanon, waar Israël onlangs zijn aanvallen heeft geïntensiveerd door het ontketenen van wijdverbreide bommen en luchtaanvallen, is ongeveer de helft van zijn medische centra en klinieken de afgelopen weken gesloten vanwege structurele schade of de nabijheid van bombardementen.

Abi-Rached en Brandt’s artikel ‘Nazism and the Journal’ kreeg na de publicatie ervan in maart brede aandacht, inclusief berichtgeving in de New York Times. Zelfs destijds zorgde het weglaten van de Israëlische oorlog in Gaza en het onvermogen om lijnen uit de Holocaust en wat experts een zich ontvouwende genocide op Palestijnen noemen, in het artikel terugslag te vinden van andere medische experts.

Na de toespraak van Abi-Rached op woensdag brak er applaus uit onder de menigte van enkele tientallen personen in de vergaderruimte van de Countway Library van de school.

Eric Rubin, hoofdredacteur van de New England Journal of Medicine, reageerde op de opmerkingen van Abi-Rached door te erkennen dat het tijdschrift nog geen enkel werk over Gaza heeft gepubliceerd. “Het betekent niet dat we niet over Gaza zullen publiceren”, zei hij, eraan toevoegend dat hij openstaat voor het idee. Toch zei hij dat het een uitdaging was om een ​​unieke stem over dit onderwerp te vinden.

“Volgens mij is het niet genoeg om te zeggen: ‘Aanvallen op ziekenhuizen zijn slecht.’ Dat wordt overal gezegd, wij zijn niet de enige stem die dat zegt. Het is niet genoeg om te zeggen dat medische neutraliteit een belangrijke waarde is”, aldus Rubin. “Dus wat kunnen we zeggen dat het denken van mensen zal veranderen?”

“En ik weet niet zeker wat dat is, en we zouden graag een uniek perspectief willen creëren”, voegde hij eraan toe. “Ik denk niet dat we dat nog hebben gezien en dat is denk ik waar we naar op zoek zijn.”

Hij erkende ook het potentieel voor pushback. Na de publicatie van het nummer over historisch onrecht, waarin het artikel van Abi-Rached en Brandt was opgenomen, hebben een aantal lezers uit protest hun abonnement opgezegd, zei Rubin. Gaza is zelfs nog beladener, zei hij.

“We hebben in de zaal gehoord dat er legitieme controverses zijn die niet zo duidelijk zijn”, zei Rubin, verwijzend naar een eerdere vraag van een deelnemer.

Voordat Rubin sprak, betoogde een deelnemer, die zei dat zijn familie sinds de oprichting in 1948 in Israël woont en wiens dochter een vriend verloor tijdens de aanslagen van 7 oktober, dat de medische neutraliteit “door beide partijen wordt vernietigd” en wees op de afwijzing door Hamas van medische diensten van het Rode Kruis, zoals vereist onder het internationaal recht. Hij noemde ook de beschuldiging dat Hamas ziekenhuizen zou gebruiken ‘als dekmantel voor militaire activiteiten’. Israëlische en Amerikaanse functionarissen beweren vaak dat Hamas ziekenhuizen en andere civiele infrastructuur als schild gebruikt, maar het is gebleken dat deze beweringen overdreven of niet onderbouwd zijn.

De deelnemer identificeerde zichzelf als medevoorzitter van de Jewish Employee Resource Group van Mass General Brigham, en voegde eraan toe dat uit een onderzoek onder Joods personeel in het ziekenhuis bleek dat een kwart angst voelt bij het werken in het ziekenhuis en dat meer dan tweederde zich ‘niet in staat voelt om te werken’. hun volledig authentieke zelf verklaren terwijl ze aan het werk zijn.”

“In beide situaties zouden we graag neutraliteit hieromtrent willen hebben, zodat Joods personeel dat niet zou voelen, en op dezelfde manier, in oorlog, dat gezondheidszorgfaciliteiten en gezondheidszorg door alle partijen als een neutrale ruimte werden gezien, in context van conflicten”, zei hij.

Brandt, de co-auteur van Abi-Rached, antwoordde met het afkeuren van wat hij zag als de erosie van de Conventies van Genève door de verschillende conflicten over de hele wereld, en sprak over de noodzaak om het vertrouwen in dergelijke institutionele normen te herstellen.

Abi-Rached ging vervolgens terug op het ‘beide kanten’-argument van de aanwezigen, met het argument dat zijn logica ‘een beetje gevaarlijk’ is.

Het idee dat “door simpelweg strijders of militanten in het ziekenhuis te laten behandelen, dit voldoende rechtvaardiging of voorwendsel is om het te bombarderen, en daardoor nog meer schade aan te richten – moet eraan worden herinnerd dat dit precies is wat fascisten hebben historisch gezien als argument gebruikt”, zei ze, verwijzend naar een citaat van de Italiaanse dictator Benito Mussolini ter rechtvaardiging van zijn bombardementen op Ethiopische ziekenhuizen in de jaren dertig.

Abi-Rached verwees eerder naar de gevolgen van de Israëlische oorlogen voor het gezondheidszorgsysteem in Libanon in een Boston Review-artikel dat eerder deze maand werd gepubliceerd. In het stuk beschreef ze de momenten waarop tientallen patiënten van de Israëlische pagerbombardementen het ziekenhuis in Beiroet binnenstroomden waar ze werkte.

‘We zijn proefpersonen geworden van een morbide experiment’, schreef ze. “Nieuwe wapens worden getest, bestudeerd en geperfectioneerd op levens die als vervangbaar worden beschouwd, met de goedkeuring van de machtigste democratieën in het Westen.”

“Maakt de zich ontvouwende oorlog deel uit van de expansie van Eretz Israël, met steeds meer illegale nederzettingen, gedreven door het messianisme van de extreemrechtse regering van Benjamin Netanyahu?” vervolgde Abi-Rached. “Kan dit worden verklaard door het aanhoudende trauma van de Holocaust dat generaties later nog steeds voortduurt, met een verontrustende overdracht van haat tegen nazi’s naar haat tegen ‘Arabieren’ die überhaupt niets met de Holocaust te maken hadden?”