Als uw nieuws uit de Murdoch-stal komt, zou het u vergeven zijn te geloven dat universiteitscampussen in heel Australië en de rest van de wereld in absolute onrust verkeren, waarbij studenten “no go”-zones instellen en Joodse studenten afschrikken met eindeloze rondes van pro-Hamas slogans. In feite is het tegendeel waar. Vreedzame protestkampen zijn aangevallen door gewelddadige zionistische bendes, waarvan slechts enkelen in politie-uniformen.
Als u de Murdoch-kranten in uw stad of dorp ziet, of naar Sky News kijkt, dan weet u dat premier Anthony Albanese denkt dat de oproep “van de rivier naar de zee” een gewelddadige antisemitische toespraak is. Maar u zou waarschijnlijk niet weten dat het Israëlische leger de afgelopen twee weken Rafah, de laatste veilige haven in Gaza, heeft gebombardeerd, waarbij nog tientallen burgers zijn omgekomen, bovenop het duizelingwekkende aantal dode lichamen dat zich opstapelde buiten de gebombardeerde ziekenhuizen. , scholen en moskeeën.
Als je de opiniestukken van de heersende klasse leest in Nieuwsweek, kan je hoofd zelfs ontploffen. Hier is een kop uit een column van Josh Levs gepubliceerd op 7 mei, zeven maanden na het begin van wat lijkt op een eindeloos bloedbad – je zou kunnen zeggen ‘genocide’ – waarbij meer dan 40.000 inwoners van Gaza zijn omgekomen: “De reguliere media zijn bevooroordeeld tegen Israël . Ik weet dat ik er deel van uitmaakte”. Het is verbijsterend dat een semi-beroemde Amerikaanse columnist zoiets in 2024 zou kunnen geloven, maar hier zijn we dan. Het zal je niet verbazen als je weet dat Josh Levs een zionistische propagandist is.
Nu weet ik niet welke media Josh gebruikt, maar overal waar ik kijk in de reguliere media zie ik alleen maar pro-Israëlische apologetiek, opruiende artikelen waarin anti-genocide campagnevoerders antisemieten worden genoemd en redactionele artikelen waarin wordt geëist dat de politie studenten van de campus gooit opkomen tegen de zionistische agressie.
De grootste mediamerken ter wereld: de New York Timesde Washington Post, De wereld, Beeld En De wereld in Duitsland hebben, naast Fox News, CNN en zelfs de BBC, elke leugen van de zionisten versterkt: “Oh, we hebben het ziekenhuis niet gebombardeerd, het was een Hamas-raket”, “Hamas heeft 40 baby’s onthoofd”, “tunnels, tunnels , tunnels”, “Hamas gebruikt menselijke schilden”, “het was een ongeluk dat we dat hulpkonvooi/kleuterschool/dokter/journalist hebben gebombardeerd”, enzovoort.
De Australische media, en daar hoort ook de Leeftijdde Voogdde Zaterdagkrant
en het ABC is niet beter. Zeven maanden lang zijn er elk weekend massale protestmarsen in Melbourne en Sydney, maar die hebben blijkbaar geen nieuwswaarde meer. Protestacties zijn voortdurend en wijdverspreid geweest – misschien wel de belangrijkste mobilisaties tegen oorlog en onderdrukking sinds de protesten tegen het Vietnam Moratorium zo’n vijftig jaar geleden. Helaas kunnen de wijze redacteuren van de belangrijkste mediakanalen van Australië niet verder kijken dan het laatste persbericht van de Zionist Federation of Australia. Ze lijken niet te merken dat ze het verhaal van het decennium missen.
Er wordt veel oorlogsporno aangeboden – aantallen slachtoffers en zorgvuldig ontworpen grafieken die laten zien waar de bevolking van Gaza de afgelopen dagen naartoe is geduwd – maar dit is niet bedoeld om uit te leggen wat er feitelijk gebeurt. De afgelopen acht maanden is het Israëlische bloedbad in Gaza in de media afgeschilderd als een daad van zelfverdediging. Zeker, journalisten zijn verplicht om af en toe een schuldige uiting van Penny Wong of Joe Biden te melden dat Israël “voorzichtig moet zijn” met het laten vallen van zijn bommen van 2.000 pond en moet proberen het aantal burgerslachtoffers “tot een minimum te beperken”, maar er is zoveel dat journalisten verplicht zijn niet om over te rapporteren.
Vanaf de eerste dag van zijn militaire operatie in Gaza heeft het Israëlische leger oorlogsmisdaden van onuitsprekelijke gruwel begaan: het vermoorden van journalisten, artsen, hulpverleners en meer dan 15.000 kinderen. De afgelopen weken kwamen we erachter dat honderden mensen – medisch personeel, volwassenen en kinderen – geboeid waren en van dichtbij in het achterhoofd waren geschoten voordat ze in haastig gegraven greppels werden begraven. In de westerse media heeft het nieuws hierover de neiging om samen met de lijken begraven te worden.
Het is oorlogsverslaggeving gereduceerd tot spektakel en opgeschoond voor het westerse publiek. Verre van anti-Israël te zijn, zijn de reguliere media medeplichtig – door hun acties of door hun stilzwijgen – aan een van de meest verschrikkelijke daden van barbaarsheid sinds de VS Hiroshima en Nagasaki op 6 en 9 augustus 1945 bombardeerden.
Iedereen met ogen om te zien is getuige geweest van de gruwel. We hebben de gebroken ledematen gezien, de bebloede gezichten en de levenloze peuters bedekt met cementstof. We hebben gezien hoe de vrouwen en kinderen uit de ingestorte flatgebouwen werden getrokken. We hebben het rottende vlees en de uitstekende botten gezien van de onschuldigen die zijn vermoord en in de modder gedumpt door bloeddorstige, moordende lafaards. We hebben de rijen en rijen lijkzakken gezien, de rouwende vaders, de lijsten van de doden, de verminkten en de hongerigen. We zien dit allemaal elke dag in onze social media-feeds.
De reguliere media hebben de neiging de harde waarheid van de verschrikkingen in Gaza uit de weg te gaan. Journalisten en redacteuren denken graag dat zij boven alles staan. Afstandelijk en in staat om, net als Salomo uit de Bijbelse fabel, te beslissen wie welke stukjes informatie te zien en te horen krijgt.
Maar zo is het helemaal niet. De reguliere nieuwsmedia zijn bovenal een bedrijf. Journalistiek is voor mediabedrijven slechts een extra streep op de balans. Ondanks al het nobele gepraat over een onbevreesde Vierde Stand die de machtigen ter verantwoording roept, is de journalistiek medeplichtig aan de macht. Dit heeft ook gevolgen voor de politiek van de berichtgeving die we zien, niet alleen over deze oorlog, maar over alle oorlogen en elk conflict tussen de onderdrukker en de onderdrukten.
De genocide van Israël in Gaza heeft de zegen van regeringen in het Westen, van Washington tot Londen, Parijs, Berlijn, Ottawa en Canberra. Wat deze regeringen – van conservatief tot liberaal of sociaal-democratisch – met elkaar verbindt, is hun materiële belang in het imperialistische systeem. Mediabedrijven profiteren ook van het imperialisme, en zij zorgen ervoor dat de journalisten die zij inhuren zich zullen conformeren aan soortgelijke ideologische overtuigingen. Dit is de reden waarom de gruwel wordt opgeschoond en de politieke verklaring wordt gereduceerd tot propaganda.
Verslaggevers en redacteuren die buiten de lijntjes treden, houden het niet lang vol; ze worden op de zwarte lijst gezet en ontslagen. Zionistische groepen voeren campagne tegen hen om ervoor te zorgen dat ze het zwijgen worden opgelegd. Dit gebeurt momenteel over de hele wereld. Verslaggevers, kunstenaars, vooraanstaande academici en iedereen die zich uitspreekt tegen de Israëlische agressie wordt als antisemiet bestempeld en uit het openbare leven verjaagd.
In de omgekeerde wereld waarin Josh Levs denkt dat de reguliere media verantwoordelijk zijn voor de slechte publiciteit van Israël, is het zwijgen van antizionisten uiteraard rechtvaardig en moreel. Het zou zelfs kunnen worden beschouwd als een verdediging van de vrijheid van meningsuiting. Dit is precies het argument dat door de Murdoch-media naar voren wordt gebracht over campusprotesten hier in Australië en over de hele wereld. Het lijkt misschien bizar, maar Murdoch-columnisten proberen ons er feitelijk van te overtuigen dat de solidariteitskampen van de studenten in Gaza een aanval op de vrijheid van meningsuiting zijn.
Regeringen hebben de kracht gezien van de studentenprotesten die een paar weken geleden in New York zijn ontketend, en ze doen er alles aan om deze nieuwe anti-oorlogsbeweging te verpletteren voordat deze hun leugens overweldigt.
Een soortgelijke redenering wordt naar voren gebracht over sociale media en in het bijzonder TikTok. Het Amerikaanse Congres eist dat TikTok in Amerika wordt verboden omdat het een bedreiging zou vormen voor de nationale veiligheid. Het is een absurd argument over hoeveel gegevens het moederbedrijf van TikTok, ByteDance, verzamelt en naar verluidt doorgeeft aan de Chinese overheid (de hypocrisie hier is verbijsterend – alle socialemediabedrijven in Amerikaanse handen delen regelmatig gegevens met de National Security Agency).
In Australië hebben de hoofden van ASIO en de federale politie zich ook uitgesproken tegen de sociale media, waarbij ze deze omschrijven als een beerput van haatzaaiende uitlatingen en terroristische indoctrinatie. Waar deze functionarissen in Washington en Canberra zich echt zorgen over maken, is dat TikTok, Instagram, Snapchat en WhatsApp platforms zijn waar jongeren met elkaar kunnen praten en ideeën kunnen delen buiten de controle van leraren, predikers, ouders, politici en reguliere redacteuren.
Politici, bureaucraten en Murdoch-redacteuren haten het feit dat het sentiment van de meerderheid op TikTok en sommige andere sociale-mediaplatforms aan de kant van de Palestijnen staat en de officiële pro-Israëlische propaganda belachelijk maakt.
Zoals Josh Levs zelf erkent, is het groeiende bewustzijn van jonge mensen over Israël en Palestina gevaarlijk voor de imperialistische status quo. Levs steunt het imperialisme, dus zijn oplossing is dat regeringen hard optreden tegen de bronnen van afwijkende meningen, wat Levs “gevaarlijke, gewelddadige radicalisering” op universiteitscampussen noemt.
Onze oplossing is precies het tegenovergestelde. We vieren de campusprotesten als een feest van de onderdrukten. We leren tussen de regels van de reguliere media door te lezen en hun voortdurende leugens en propaganda te herkennen. We delen de TikToks en de video’s die Gaza verlaten, zodat we het weten, zodat we het begrijpen, en zodat we kunnen optreden om voor eens en voor altijd een einde te maken aan de barbarij van het imperialisme.
Bron: redflag.org.au
