GAO-rapport waarschuwt dat klimaatverandering Amerikaans kernafval kan blootleggen – Mother Jones

Dit verhaal is oorspronkelijk gepubliceerd door Maalkoren en wordt hier weergegeven als onderdeel van de Klimaatbureau samenwerking.

Ariana Tibon was binnen college aan de Universiteit van Hawaï in 2017 toen ze de foto online zag: een zwart-witfoto van een man die een baby vasthoudt. Het onderschrift luidde: “Nelson Anjain liet zijn baby op 2 maart 1954 in de gaten houden door een AEC RadSafe-teamlid op Rongelap, twee dagen na ‘Bravo.'”

Tibon had de man nog nooit eerder gezien. Maar ze herkende de naam als die van haar overgrootvader. Destijds woonde hij op Rongelap op de Marshalleilanden toen de VS Castle Bravo uitvoerden, de grootste van 67 kernwapenproeven daar tijdens de Koude Oorlog. De tests hebben inheemse volkeren verdreven en ziek gemaakt, vissen vergiftigd, traditionele voedselpraktijken op hun kop gezet en kanker en andere negatieve gevolgen voor de gezondheid veroorzaakt die vandaag de dag nog steeds nazinderen.

Een federaal rapport van het Government Accountability Office dat vorige maand werd gepubliceerd, onderzoekt wat er nog over is van die nucleaire besmetting, niet alleen in de Stille Oceaan maar ook in Groenland en Spanje. De auteurs concluderen dat klimaatverandering het kernafval op Groenland en de Marshalleilanden zou kunnen verstoren. “Het stijgen van de zeespiegel zou besmetting in KMI kunnen verspreiden, en tegenstrijdige risicobeoordelingen zorgen ervoor dat bewoners radiologische informatie van het Amerikaanse ministerie van Energie wantrouwen”, zegt het rapport.

In Groenland worden chemische vervuiling en radioactieve vloeistoffen bevroren in ijskappen, overgebleven van een kerncentrale op een Amerikaanse militaire onderzoeksbasis waar wetenschappers het potentieel om kernraketten te installeren bestudeerden. Het rapport specificeerde niet hoe of waar nucleaire besmetting zou kunnen migreren in de Stille Oceaan of Groenland, of welke gezondheidsrisico’s dit zou kunnen opleveren voor mensen die in de buurt wonen. De auteurs merkten echter op dat in Groenland bevroren afval tegen 2100 zou kunnen worden blootgelegd.

“De mogelijkheid om het milieu te beïnvloeden bestaat, wat de voedselketen verder zou kunnen beïnvloeden en ook de mensen die in het gebied wonen”, zegt Hjalmar Dahl, voorzitter van de Inuit Circumpolar Council Groenland. Het land bestaat voor ongeveer 90 procent uit Inuit. “Ik denk dat het belangrijk is dat de regeringen van Groenland en de VS over deze zorgwekkende kwestie communiceren en zich voorbereiden op wat ze eraan kunnen doen.”

De auteurs van de GAO-studie schreven dat Groenland en Denemarken geen saneringsplannen hebben voorgesteld, maar citeerden ook studies die zeggen dat veel van het kernafval al is vergaan en zal worden verdund door smeltend ijs. In deze onderzoeken wordt echter opgemerkt dat chemisch afval zoals polychloorbifenylen, door de mens gemaakte chemicaliën, beter bekend als PCB’s, die kankerverwekkend zijn, “misschien wel het grootste afvalafval in Camp Century is.”

Het rapport vat de meningsverschillen samen tussen functionarissen van de Marshalleilanden en het Amerikaanse ministerie van Energie over de risico’s van Amerikaans kernafval. De GAO beveelt aan dat het agentschap een communicatiestrategie hanteert voor het overbrengen van informatie over het potentieel voor vervuiling aan het Marshallese volk.

Nathan Anderson, directeur van het Government Accountability Office, zei dat de verantwoordelijkheden van de Verenigde Staten op de Marshalleilanden “worden gedefinieerd door specifieke federale statuten en internationale overeenkomsten.” Hij merkte op dat de regering van de Marshalleilanden eerder had ingestemd met het schikken van claims in verband met schade als gevolg van Amerikaanse kernproeven.

“Het is het al lang bestaande standpunt van de Amerikaanse regering dat, op grond van die overeenkomst, de Republiek van de Marshalleilanden de volledige verantwoordelijkheid draagt ​​voor haar land, inclusief het land dat wordt gebruikt voor het nucleaire testprogramma.”

Voor Tibon, die weer thuis is op de Marshalleilanden en momenteel voorzitter is van de National Nuclear Commission, is het feit dat de enige aanbeveling van het rapport een nieuwe communicatiestrategie is, verbijsterend. Ze weet niet zeker hoe dat het Marshallese volk zou helpen.

“Wat we nu nodig hebben is actie en implementatie op het gebied van milieusanering. We hebben geen communicatiestrategie nodig”, zei ze. “Als ze weten dat het vervuild is, waarom was er dan geen aanbeveling voor volgende stappen op het gebied van milieusanering, of wat is er mogelijk om deze gronden terug te brengen naar veilige en bewoonbare omstandigheden voor deze gemeenschappen?”

De regering-Biden heeft onlangs ingestemd met de financiering van een nieuw museum ter herdenking van degenen die getroffen zijn door kernproeven en initiatieven op het gebied van klimaatverandering op de Marshalleilanden, maar de initiatieven hebben herhaaldelijk geen steun van het Congres kunnen krijgen, ook al maken ze deel uit van een lopend verdrag. met de Marshalleilanden en een bredere nationale veiligheidsinspanning om de goodwill in de Stille Oceaan te versterken om China tegen te gaan.