Nee, we hebben geen AI nodig om voor ons op date te gaan

Eén ding dat de datingconciërge aangeeft, is dat welke transformatie naar de wereld van liefde en daten ook die de digitale wereld orkestreert, deze nu bepaalde universele schade aanricht. Lange tijd was een van de grootste zorgen bij datagestuurde datingapps dat ze bepaalde soorten onderwerpen zouden bevoorrechten boven andere. Bumble’s oorspronkelijke ‘unique selling proposition’ was dat het de dating-app voor vrouwen zou zijn (vrouwen moeten bij elke wedstrijd het eerste bericht sturen); Tinder stond centraal in een debat over de vraag of het raciale vooroordelen erfde, terwijl OKCupid-gegevens door een extreemrechts nep-wetenschappelijk laboratorium werden gebruikt om voor eugenetica te pleiten. Er was een prominente angst dat de digitalisering van dating sommige groepen ten goede zou kunnen komen of schade zou kunnen berokkenen onevenrediglangs lijnen van ras, geslacht en dergelijke.

Met de introductie van de AI-conciërge is de verandering in de optiek duidelijk: het algoritme zal niet langer werken als een onafhankelijke matchmaker (denk aan Alfred Hitchcock’s Genot) dat achter de schermen opereert om objectieve gesprekken te voeren over wie bij wie past. In plaats daarvan zou het meer als een persoonlijke advocaat functioneren, die onderhandelt en opkomt voor de belangen van de gebruiker. Bij de eerste was de zorg dat de koppelaarster misschien een vooroordeel in de ene of de andere richting had. Bij dat laatste hopen we allemaal op een gelijke behandeling, omdat we allemaal gebruik kunnen maken van de diensten van onze eigen persoonlijke lobbyist.

Maar dit betekent niet dat we allemaal behandeld worden Goed. Het laat in feite zien dat de app eenvoudigweg ieder van ons discrimineert, namens ieder van ons, op een potentieel grote verscheidenheid aan dimensies waar we ons wel of niet van bewust zijn.

Een van de belangrijkste voorbeelden die ik vond bij het doen van onderzoek voor mijn boek over daten was Baihe, een van de grootste Chinese dating-apps. Baihe maakt gebruik van de Zhima Credit score, een ingewikkeld kredietcontrole- en prestatiebeoordelingssysteem ontwikkeld door Ant Financial Services Group, een bedrijf dat nauw verbonden is met de Alibaba Group. De score combineert een typische kredietcontrole met andere sociale kredietpunten, inclusief beoordelingen over “de online kenmerken van de vrienden van een gebruiker en de interacties tussen de gebruiker en zijn/haar vrienden.” Kortom, de app zorgt ervoor dat we matchen met mensen met een vergelijkbare kredietscore en wier sociale milieus vergelijkbaar zijn. Het is een algoritme dat sociale stratificatie weerspiegelt en versterkt.

Hoewel dergelijke Chinese kredietsystemen in het Westen als dystopisch worden ervaren, wijkt het gebruik ervan in apps als Baihe niet ver af van de logica van de populairste apps in het Westen, en het concept van de Bumble-conciërge lijkt dat zichtbaar te maken. Het biedt ons het idee van een assistent die voor ons werkt om wedstrijden te onderzoeken en te controleren, en mogelijk zelfs om anderen op de zwarte lijst te zetten en te blokkeren. Het kan ons een speciaal gevoel geven – en anders – omdat het is ontworpen om de verschillen te identificeren die ertoe doen voor romantische compatibiliteit. Maar het beïnvloedt ons allemaal op dezelfde manier: alle gebruikers worden onderworpen aan dit soort sociale sortering, waarbij de beslissingen die we nemen over wie we ontmoeten en wie we willen, worden uitbesteed aan algoritmen die ons beperken tot bepaalde patronen en sociale kringen.

Natuurlijk is er niets bijzonders aan het gebruik van rijkdom als factor bij matchmaking, en er zijn veel ‘elite’ dating-apps die daar expliciet op zijn gebaseerd. Ongetwijfeld hebben we door de geschiedenis heen onze partners gekozen op basis van sociaal-economische status, naast andere demografische kenmerken. Maar het effect van dating-apps op het geheel van vandaag – een effect dat waarschijnlijk nog zal worden verergerd door de introductie van AI die de ‘vroege in het spel’-dates voor ons afhandelt – is om ons potentiële datingpool te verkleinen en de verschillen tussen ons nog verder te vergroten.

Een deel van de aantrekkingskracht van datingapp-algoritmen kan zijn dat gebruikers vinden dat ze netjes moeten worden gedefinieerd en gesorteerd op basis van hun speciale kenmerken en voorkeuren – inclusief misschien hun raciale of etnische identiteit, of hun klassenpositie. AI-conciërges beloven nu dat ze ons zullen helpen bij onze zoektocht naar de ware liefde door het veld met ongekende precisie te verkleinen.

Maar nu de kloof tussen de gemiddelde inkomens en de gemiddelde inkomens groter wordt dan ooit tevoren, is het niet moeilijk om te zeggen dat de overgrote meerderheid van de app-gebruikers (zoals de bevolking als geheel) steeds meer op elkaar gaat lijken wat betreft hun economische positie. – net zoals de 1 procent verder weg raakt van de rest van ons, komt de 99 procent dichter bij elkaar. Het is nu meer dan ooit zinvol om aandacht te besteden aan onze gedeelde universele ervaring van een ongelijk en uitbuitend economisch systeem, in plaats van ons te concentreren op de minieme verschillen tussen ons en onze naasten.

Terwijl onze belangen op deze manier samenkomen, omdat we allemaal worden geconfronteerd met de druk van het hedendaagse kapitalisme, werken dating-app-technologieën steeds harder om ons te stratificeren, in termen van verschillen in rijkdom en inkomen, ras, seksualiteit, enzovoort. Er zijn zoveel verschillen tussen ons allemaal, zo impliceren de Wolfe Herds van de wereld, dat we onze eigen persoonlijke AI nodig hebben om de cv’s van ongekwalificeerde kandidaten uit te roeien. Dit proces suggereert dat wat ons ervan weerhoudt de juiste persoon te vinden, is dat de verschillen niet correct worden begrepen of gewaardeerd.

Deze fantasie spreekt ons niet alleen aan omdat het belooft dat we liefde zullen vinden, maar ook omdat de toenemende efficiëntie van het systeem ons daarheen brengt. Maar veel mensen ontmoetten partners zonder AI-datingpersoneel. En de meedogenloze gelaagdheid en toenemende insulariteit die de algoritmen van datingapps bevorderen, staan ​​op gespannen voet met de bredere gezelligheid en solidariteit (ook met degenen die niet net als wij zijn) die we nodig zullen hebben om de systemische verandering te eisen die we hard nodig hebben.