Het Hooggerechtshof heeft zojuist unaniem een ​​uitdaging tegen de abortuspil afgewezen – Mother Jones

Toen extreemrechts activisten wonnen hun decennialange kruistocht om deze omver te werpen Roe tegen Wadeverwachtten ze waarschijnlijk dat het uitroeien van het grondwettelijke recht op abortus ertoe zou leiden dat het aantal abortussen zou dalen. Maar twee jaar na de beslissing in Dobbs tegen Jackson Women’s Healthzijn het aantal abortussen in de VS feitelijk gestegen, dankzij medicijnen die nu landelijk verantwoordelijk zijn voor bijna tweederde van de zwangerschapsafbrekingen.

Erkennend dat er nog strijd over reproductieve rechten moest worden gevoerd, lanceerde een coalitie van medische anti-abortusgroepen en artsen – vertegenwoordigd door de Alliance Defending Freedom, het machtigste religieuze advocatenkantoor van het land – een gedurfde aanval op de Food and Drug Administration. het uitdagen van de regulering van mifepriston, een belangrijk onderdeel van abortussen door medicijnen.

Vandaag heeft het Hooggerechtshof in een unanieme beslissing die uitdaging in de zaak weggewuifd FDA tegen Alliantie voor Hippocratische Geneeskunde. De uitspraak, geschreven door rechter Brett Kavanaugh, stelde dat anti-abortusartsen en -groepen geen bevoegdheid hadden om de rechtszaak aan te spannen, omdat ze niet konden aantonen dat de FDA-regelgeving hen of hun leden enige directe schade berokkende. Lees hier de mening.

“Gezien de brede en alomvattende bescherming van het geweten die door de federale wet wordt gegarandeerd”, schreef rechter Kavanaugh, “hebben de aanklagers niet aangetoond – en kunnen ze ook niet aantonen – dat de acties van de FDA ertoe zullen leiden dat zij gewetensbeschadiging zullen oplopen.”

De uitspraak werd toegejuicht door abortusrechtengroepen, die de zaak als een existentiële bedreiging zagen. Maar het besluit vernietigt geen staatswetten die de abortuspil illegaal hebben gemaakt of toegangsbeperkingen hebben opgelegd. Het is ook niet waarschijnlijk dat het andere pogingen om de abortuspil in het hele land te verbieden zal vertragen, inclusief argumenten die zijn gebaseerd op de federale obsceniteitswet uit het Victoriaanse tijdperk, bekend als de Comstock Act.

En het biedt weinig inzicht in hoe de rechtbank zal beslissen over de andere blockbuster-abortusgerelateerde zaak die deze termijn in de coulissen wacht: Moyle tegen Verenigde Staten, een zaak in Idaho die zal beslissen of de federale Emergency Medical Treatment and Labor Act ziekenhuizen verplicht om noodabortuszorg te verlenen.

Het besluit over mifepriston ‘houdt de zorg voor medicatie-abortus voorlopig veilig’, zegt Kirsten Moore, directeur van het Expanding Medication Abortion Access Project, maar ze voegde eraan toe dat het afwijzen van de zaak op grond van staandehouding ‘een klap op de pols is – anti-abortus-extremisten zullen doorgaan Ik probeer mifepriston weer achter slot en grendel te stoppen.”

“Dit is een zaak die nooit de hoogste rechtbank van het land had mogen bereiken”, zei Jocelyn C. Frye, voorzitter van het National Partnership for Women & Families, in een verklaring. “Hoewel deze uitspraak een catastrofale uitkomst heeft voorkomen, is de dreiging tijdelijk afgewend en niet uitgewist.”

De zaak bracht een ongebruikelijke coalitie van zaken- en belangenorganisaties bijeen die gealarmeerd waren door de mogelijke gevolgen van het ondermijnen en potentieel uithollen van het al lang bestaande regelgevingsproces van de FDA. Geneesmiddelenfabrikanten waarschuwden dat het intrekken van de FDA-regels inzake mifepriston een kettingreactie zou kunnen veroorzaken die de mondiale farmaceutische industrie zou destabiliseren. Voorstanders van de volksgezondheid waarschuwden dat als de aanvallen op de abortuspil zouden slagen, conservatieve groepen waarschijnlijk zouden reageren door zich te richten op een breed scala aan andere medicijnen en apparaten, waaronder spiraaltjes, noodanticonceptie, vaccins, hiv-preventiepillen en hormonen die worden gebruikt in genderbevestigende zorg. .

Mifepriston is het eerste van twee medicijnen die deel uitmaken van het standaard medicatie-abortusprotocol in de VS. Ook wel bekend als RU-486, blokkeert het de productie van progesteron, het belangrijkste hormoon dat de zich ontwikkelende zwangerschap ondersteunt. Het tweede medicijn, misoprostol, zorgt ervoor dat de baarmoeder samentrekt, waardoor de zwangerschap wordt verdreven.

Mifepriston, ontwikkeld door onderzoekers in Frankrijk in de jaren tachtig, werd in 1988 goedgekeurd voor gebruik in dat land, maar in de VS verboden tot bijna het einde van de regering-Clinton in 2000. Toen de FDA eindelijk toestemming gaf, legde zij verschillende strenge voorwaarden op, waaronder: Het medicijn kon alleen tijdens de zevende week van de zwangerschap worden gebruikt en patiënten moesten minstens drie keer een arts raadplegen.

In 2016 versoepelde de FDA een aantal van deze regels, waardoor mifepriston tot een zwangerschapsduur van tien weken kon worden gebruikt, terwijl de aanbevolen dosering met tweederde werd verlaagd. Het agentschap stond ook gecertificeerde verpleegkundigen en arts-assistenten toe abortuspillen voor te schrijven en bracht het aantal vereiste medische afspraken terug tot één enkel bezoek. In 2021, toen de pandemie grote schade aanrichtte aan alle soorten medische en reproductieve zorg, schrapte de FDA de vereiste voor een persoonlijk kantoorbezoek en zette de sluizen open voor telezorgconsulten en per post verzonden pillen. De nieuwe regels werden ondersteund door meer dan 100 wetenschappelijke onderzoeken, die tientallen jaren teruggaan. Zoals vooraanstaande medische groepen in een amicusbrief opmerkten: “Het veiligheidsprofiel van Mifepristone is vergelijkbaar met gewone pijnstillers zoals ibuprofen en paracetamol, die meer dan 30 miljoen Amerikanen op een bepaalde dag innemen.”

De wijzigingen in de regels van de FDA hebben een revolutie teweeggebracht in de abortuszorg in de VS Dobbs heeft conservatieve wetgevers aangemoedigd om aan te dringen op meer draconische beperkingen. Sinds eind RoeVeertien staten hebben abortus onder vrijwel alle omstandigheden verboden, en zeven andere hebben de procedure beperkt tot eerder in de zwangerschap. Toch zijn het aantal abortussen landelijk blijven stijgen, volgens de laatste gegevens van het #WeCount-project van de Society for Family Planning: tot een gemiddelde van 86.000 per maand in 2023, tegenover 82.000/maand in 2022.

Telegeneeskunde is nu verantwoordelijk voor bijna 1 op de 5 van die abortussen, tegen slechts 4 procent in 2022, geholpen door schildwetten die blauwe staatsaanbieders beschermen die mifepriston en misoprostol naar anti-abortusstaten verzenden. Van juli tot december vorig jaar hadden ongeveer 40.000 patiënten – de meesten in staten met een abortusverbod – toegang tot reproductieve gezondheidszorg dankzij schildwetten, meldt #WeCount.

Sluit je aan bij de Alliance for Hippocratic Medicine, een coalitie van vijf medische anti-abortusgroepen die in augustus 2022 werd opgericht in Amarillo, Texas – niet toevallig de thuisbasis van een van de meest conservatieve federale rechtbanken van het land. De coalitie werd vertegenwoordigd door de Alliance Defending Freedom, een religieus-rechtse juridische kolos die een cruciale rol heeft gespeeld in de meeste grote anti-abortus- en anti-LGBTQ+ rechtszaken en beleidsgevechten van de afgelopen jaren.

ADF klaagde de FDA in november 2022 aan en beweerde dat het bureau de veiligheid van mifepriston niet goed had onderzocht, eerst toen het het gebruik ervan in 2000 goedkeurde, vervolgens toen het in 2019 een generieke versie van het medicijn toestond, en opnieuw toen het de toegang in 2016 versoepelde en 2021. Dankzij de vestigingsplaats van de Alliantie was de zaak gevestigd in Amarillo, wiens enige federale rechter, Matthew J. Kacsmaryk, een door Trump aangestelde persoon is die bekend staat om zijn reflexmatig extreemrechtse, religieus doordrenkte uitspraken. Kacsmaryk gaf de ADF waar het op had gehoopt en vaardigde in april 2023 een ongekend landelijk bevel uit dat de goedkeuring van mifepriston door de FDA opschortte. Zijn mening was gevuld met extremistische retoriek, waarbij hij aanbieders bijvoorbeeld ‘abortusisten’ noemde en beweerde dat mifepriston ‘de ongeboren mens uithongert tot de dood’.

Het Vijfde Circuit heeft die uitspraak teruggeschroefd, omdat het oordeelde dat de Alliantie te lang had gewacht met het aanvechten van de oorspronkelijke goedkeuring van de FDA en dat de goedkeuring van het agentschap voor generieke mifepriston stand kon houden. Maar toch liet het de rest van de zaak doorgaan. Het Hooggerechtshof heeft ondertussen de uitspraken van Kacsmaryk en Fifth Circuit opgeschort in afwachting van een eigen beslissing in de zaak.

De SCOTUS-argumenten van afgelopen maart waren gericht op de regelwijzigingen van 2016 en 2021. De Alliantie beschuldigde de FDA ervan “vrouwen en meisjes te verraden” en patiënten in groot gevaar te brengen. Deze argumenten ontploften in februari toen drie van de door de ADF aangehaalde onderzoeken over het veronderstelde gebrek aan veiligheid van mifepriston door hun uitgever, Sage, werden ingetrokken. Zoals mijn collega Madison Pauly meldde, werd bij een onafhankelijke beoordeling van de artikelen ‘fundamentele problemen’, ‘onjuiste feitelijke aannames’, ‘materiële fouten’, ‘misleidende presentaties’ en niet bekendgemaakte belangenconflicten tussen de auteurs van de onderzoeken en de anti-abortusvoorvechters aangetroffen. groepen.

Abortusrechtenorganisaties konden intussen wijzen op massa’s onderzoek van over de hele wereld waaruit bleek dat mifepriston veilig en effectief is – en dat de regelgeving van de FDA in ieder geval conservatiever blijft dan de praktijkervaring rechtvaardigt. In Zweden en Noorwegen wordt mifepriston bijvoorbeeld routinematig gebruikt gedurende twaalf weken zwangerschap. In 2019 heeft de Wereldgezondheidsorganisatie mifepriston en misoprostol geclassificeerd als ‘kern’-essentiële medicijnen die volgens haar te allen tijde beschikbaar moeten zijn in de gezondheidszorgsystemen.

“De toegang tot medicatie voor abortuszorg had nooit ter discussie mogen staan”, zegt dr. Ushma Upadhyay, onderzoeker bij Advancing New Standards in Reproductive Health. “Beleid dat gebaseerd is op junk science hoort niet thuis in de gezondheidszorg. Tientallen jaren van bewijs bevestigen dat abortus door medicijnen veilig en effectief is. Het behouden en bevorderen van de toegang daartoe zal de volksgezondheid en het welzijn van de patiënt ten goede komen.”

Om haar zaak te laten slagen, moest het Bondgenootschap aantonen dat haar eigen leden schade zouden ondervinden als mifepriston op de markt zou blijven, waardoor ze het recht (of de bevoegdheid) zouden krijgen om een ​​rechtszaak aan te spannen. Toch was het argument van de coalitie afhankelijk van zoveel hypotheken dat het meer leek op een gedachte-experiment van de rechtenstudie dan op iets dat grote aantallen mensen in de echte wereld zou kunnen overkomen. De Alliantie beweerde dat het een patiënt was macht een van de zeldzame mensen zijn bij wie de abortuspil niet werkte zoals bedoeld, dat zij macht zoek dan spoedeisende hulp in een ziekenhuis, waar ze macht kom een ​​aanbieder tegen die macht behoren tot een van de anti-abortusgroepen in de rechtszaak, die macht in de positie worden gebracht dat zij een noodprocedure moeten uitvoeren om de foetus te verwijderen.

Tijdens mondelinge pleidooien leken zelfs de rechters Amy Coney Barrett en Neil Gorsuch, beiden fervente tegenstanders van abortus, sceptisch te zijn over het feit dat de anti-abortusgroepen en artsen een rechtszaak konden aanspannen. Verschillende rechters wezen er ook op dat medische zorgverleners die bezwaar maken tegen deelname aan een abortus dit al kunnen weigeren op grond van gewetensuitzonderingen die sinds de jaren zeventig in talrijke federale wetten zijn vastgelegd.

Naar zijn mening wees Kavanaugh op deze bestaande gewetensbescherming als een belangrijke reden dat de anti-abortusartsen in deze zaak geen draagvlak hebben. “Zoals de regering uitlegt, beschermen federale gewetenswetten artsen definitief tegen de verplichting om abortussen uit te voeren of andere behandelingen te geven die hun geweten schenden”, schreef hij, eraan toevoegend dat deze beschermingen betekenen dat “van artsen niet kan worden verlangd dat zij mifepriston-complicaties op welke manier dan ook behandelen. dat zou in strijd zijn [their] geweten.”

“Volgens artikel III van de Grondwet, de wens van een eiser om een ​​medicijn minder beschikbaar te maken voor anderen geeft geen recht om te vervolgen”, schreef Kavanaugh.

Ook Kavanaugh en zijn collega’s geloofden niet in het enigszins cirkelvormige argument van de Alliantie dat, omdat anti-abortusgroepen zo veel tijd en geld hadden besteed aan de strijd tegen de FDA over mifepriston, de kosten van die strijd hen – in tegenstelling tot hun individuele leden – een aparte status gaven. aanklagen. “Een organisatie die geen concrete schade heeft opgelopen als gevolg van de actie van een beklaagde, kan zich niet in staat stellen om simpelweg geld uit te geven aan het verzamelen van informatie en het pleiten tegen de actie van de beklaagde”, schreef Kavanaugh. “Een organisatie kan op die manier haar eigen status niet verwerven.”

Rechter Clarence Thomas, die tijdens de pleidooien een van de mogelijke verdedigers van de rechtszaak leek te zijn, schreef een overeenkomst die zijn overeenkomst met de andere rechters onderstreepte. Maar hij richtte zich ook op het concept van ‘derdenstatus’ – vaak opgeroepen door artsen aan beide kanten van de abortusstrijd om namens hun patiënten rechtszaken aan te spannen. “Precedenten vereisen dat een eiser aantoont dat de aangevochten handelingen van de beklaagde zijn beweerde verwondingen hebben veroorzaakt,” schreef Thomas, en voegde eraan toe: “Net zoals abortusplegers geen bevoegdheid hebben om de rechten van hun cliënten te doen gelden, kunnen artsen die tegen abortus zijn, niet plaatsvervangend de rechten van hun patiënten doen gelden. ”