Washington zet pseudo-academische ‘mensenrechtengroepen’ in als wapen als buitenlands beleid
In het Westen, en daarbuiten, opereren pressiegroepen onder de vlag van “niet-gouvernementele mensenrechtenorganisaties” (NGO’s) zijn sleutelactoren geworden bij het verspreiden van oorlogspropaganda, het intimideren van academici en het corrumperen van het maatschappelijk middenveld. Deze outfits fungeren als poortwachters die bepalen welke stemmen moeten worden verheven en welke moeten worden gecensureerd en geannuleerd.
Het maatschappelijk middenveld is van cruciaal belang om de macht van de staat in evenwicht te brengen, maar overheden proberen deze steeds vaker te kapen via de door hen gefinancierde NGO’s. Ze kunnen een luide minderheid in staat stellen een zwijgende meerderheid terzijde te schuiven.
In de jaren tachtig heeft de Reagan-doctrine het probleem nog verergerd “Mensenrechten-NGO’s” werden gefinancierd door de overheid en bemand door mensen die banden hebben met inlichtingendiensten, om ervoor te zorgen dat het maatschappelijk middenveld niet significant zal afwijken van het overheidsbeleid.
Het vermogen van academici om open en eerlijk te spreken wordt door deze poortwachters beperkt. In een voorbeeld van vandaag beperken NGO’s de afwijkende meningen in academische debatten over de rivaliteit tussen de grote machten in Oekraïne. Goed gedocumenteerde en bewezen feiten die absoluut noodzakelijk zijn om het conflict te begrijpen, worden eenvoudigweg niet gerapporteerd in de media, en elke poging om deze feiten aan te pakken wordt geconfronteerd met vage beschuldigingen van “controverseel” of ‘pro-Russisch’, een overtreding die moet worden bestraft met intimidatie, censuur en annulering.
Ik zal hier eerst mijn persoonlijke ervaringen met een van deze NGO’s schetsen, en hoe zij het maatschappelijk middenveld kapen.
Mijn ontmoeting met het Noorse Helsinki Comité
Het Noorse Helsinki Comité wordt gefinancierd door de Amerikaanse regering en door de CIA, de National Endowment for Democracy (NED). Ze publiceren regelmatig hitstukken over mij en missen zelden hun wekelijkse tweets die mij als propagandist voor Rusland bestempelen. Het is altijd schelden en schelden, in plaats van iets dat als samenhangend argument kan worden beschouwd.
De standaardformule voor opzegging is om mijn universiteit in elk artikel en tweet te beschamen omdat ze academische vrijheid toestaat, met het impliciete aanbod van verlossing door het beëindigen van mijn dienstverband als hoogleraar. Het hoogtepunt van de absurditeit deed zich voor bij een artikel van zeven pagina’s in een krant waarin werd beweerd dat ik het internationaal recht had geschonden door oorlogspropaganda te verspreiden. Ze moesten met tegenzin toegeven dat ik vanaf dag één tegen de oorlog was, hoewel het feit dat een professor in de Russische politiek zich met de Russische media inliet, mij medeplichtig zou hebben gemaakt aan het verspreiden van oorlogspropaganda.
Elke keer dat ik wordt uitgenodigd om een toespraak te houden op welk evenement dan ook, zal deze NGO de organisatoren publiekelijk te schande maken en onder druk zetten om mijn uitnodiging te annuleren. De organisatie probeert ook openlijk academici ertoe aan te zetten zich tegen mij te verzetten om hun pleidooi voor censuur kracht bij te zetten in een proces tegen de publieke opinie. Naast het aanwakkeren van haat in de media door mij als propagandist voor Rusland te bestempelen, zetten ze anonieme online trollenlegers aan zoals “ZIEL” om mij online en in de echte wereld te annuleren. Na daaropvolgende intimidaties via sociale media, e-mails, sms en telefoontjes adviseerde de politie mij om mijn thuisadres en telefoonnummer niet toegankelijk te maken voor het publiek. Een van de Noorse Helsinki-commissies plaatste onlangs een verkoopadvertentie voor mijn huis, met daarin foto’s van mijn huis met mijn adres voor hun volgers op sociale media.
Het Noorse Helsinki Comité infiltreert en corrumpeert ook andere instellingen. Een van de meest enthousiaste medewerkers van het Helsinki Comité is ook bestuurslid bij de Noorse organisatie voor non-fictionele auteurs en vertalers (NFFO) en gebruikte zijn positie daar om de medeorganisatie van een evenement door de organisatie te annuleren, omdat ik was uitgenodigd om te spreken . Het Noorse Helsinki Comité is ook oververtegenwoordigd in het Nobelcomité, om ervoor te zorgen dat de juiste kandidaten worden gekozen.
Waarom zou een humanitaire NGO handelen als moderne bruinhemden door de academische vrijheid te beperken? Je zou je ook kunnen afvragen waarom een mensenrechten-ngo meer moeite doet om Julian Assange te demoniseren in plaats van de mensenrechtenschendingen die hij aan het licht heeft gebracht te onderzoeken.
Dit “Mensenrechten-NGO” is in de eerste plaats gewijd aan het aanpakken van misstanden in het Oosten. Vervolgens wordt alle grotemachtspolitiek geframed als een competitie tussen goede waarden en slechte waarden. Het construeren van stereotypen voor de in-group versus de out-groups als een conflict tussen goed en kwaad is een sleutelcomponent van politieke propaganda. De complexiteit van de veiligheidsconcurrentie tussen de grote mogendheden wordt afgezwakt en gepropageerd als louter een strijd tussen de liberale democratie en het autoritarisme. Bovendien berusten ze op de brongeloofwaardigheid van het zijn “niet-gouvernementeel” en louter toegewijd aan de mensenrechten, wat de effectiviteit van hun berichtgeving vergroot.
Door de wereld te beschouwen als een conflict tussen goed en kwaad, komen wederzijds begrip en compromis neer op verzoening, terwijl vrede wordt bereikt door vijanden te verslaan. Deze dus “Mensenrechten-NGO’s” Er wordt opgeroepen tot confrontatie en escalatie tegen wie dan ook de meest recente reïncarnatie van Hitler is, terwijl de mensen die oproepen tot diplomatie als verraders worden bestempeld en gecensureerd.
NGO’s kapen het maatschappelijk middenveld
Na de Tweede Wereldoorlog speelden Amerikaanse inlichtingendiensten een diepgaande rol in het manipuleren van het maatschappelijk middenveld in Europa. De inlichtingendiensten schaamden zich toen ze werden gepakt, en de oplossing was om zich in het volle zicht te verstoppen.
De Reagan-doctrine bracht het opzetten van NGO’s met zich mee die zich openlijk zouden bemoeien met de civiele samenleving van andere staten onder het mom van het ondersteunen van de mensenrechten. Het goed gedocumenteerde doel was om beïnvloedingsoperaties van de Amerikaanse inlichtingendienst te verbergen. De “niet-gouvernementeel” Het aspect van de NGO’s is frauduleus, aangezien ze bijna volledig worden gefinancierd door staten en bemand zijn door mensen die verbonden zijn met de inlichtingengemeenschap. Een goed voorbeeld: tijdens Oekraïne “Oranje Revolutie” in 2004 werd een protest tegen corruptie omgevormd tot een pro-NAVO/anti-Russische regering. Het hoofd van de invloedrijke NGO Freedom House in Oekraïne was de voormalige directeur van de CIA.
Reagan hield zelf de inauguratietoespraak toen hij in 1983 de National Endowment for Democracy (NED) oprichtte. De Washington Post heeft NED de “sugar daddy van openlijke operaties” En “wat vroeger ‘propaganda’ heette en nu eenvoudigweg ‘informatie’ kan worden genoemd.” Uit vrijgegeven documenten blijkt dat de NED nauw samenwerkte met propaganda-initiatieven van de CIA. Allen Weinstein, medeoprichter van NED, erkende: “Veel van wat we vandaag de dag doen, werd 25 jaar geleden in het geheim gedaan door de CIA.” Philip Agee, een klokkenluider van de CIA, legde uit dat NED werd opgericht als een “propaganda- en aansporingsprogramma” om buitenlandse naties te ondermijnen en het te beschouwen als een initiatief ter bevordering van de democratie. NED financiert ook het Noorse Helsinki Comité.
De NGO’s stellen een luide, door het Westen gesteunde minderheid in staat een zwijgende meerderheid te marginaliseren, en deze vervolgens te verkopen als “democratie.” Protesten kunnen daarom de omverwerping van gekozen regeringen legitimeren. The Guardian noemde de Oekraïense Oranje Revolutie in 2004 ‘ “een Amerikaanse creatie, een verfijnde en briljant bedachte oefening in westerse branding en massamarketing” ten behoeve van “de verkiezingen van anderen winnen.” Een ander artikel van de Guardian bestempelde de Oranje Revolutie als een “postmoderne staatsgreep” en een “Door de CIA gesponsorde derdewereldopstand uit de tijd van de Koude Oorlog, aangepast aan post-Sovjetomstandigheden.” Een soortgelijke regimeveranderingsoperatie werd in 2014 in Oekraïne herhaald om het Oekraïense maatschappelijk middenveld tegen hun regering te mobiliseren, resulterend in het omverwerpen van de democratisch gekozen regering tegen de wil van de meerderheid van de Oekraïners. De NGO’s bestempelden het als een “democratische revolutie” en werd gevolgd door Washington die zijn dominantie over de belangrijkste machtsinstrumenten in Kiev bevestigde.
Soortgelijke operaties werden ook tegen Georgië gelanceerd. De NGO’s hebben die van Georgië in scène gezet “Rozenrevolutie” in 2003, wat uiteindelijk resulteerde in een oorlog met Rusland nadat de nieuwe autoriteiten in Tbilisi Zuid-Ossetië hadden aangevallen. Onlangs waarschuwde de premier van Georgië dat de VS opnieuw NGO’s gebruikten in een poging de regering omver te werpen en zijn land als tweede front tegen Rusland te gebruiken. Het democratisch gekozen parlement van Georgië heeft met een overweldigende meerderheid (83 vóór versus 23 tegen) een wet aangenomen voor meer transparantie over de financiering ervan. Het zal geen verrassing zijn dat het Westen besloot dat transparantie over de financiering van zijn pressiegroepen ondemocratisch was. “Russische wet.” Het westerse publiek kreeg beelden te zien van protesten voor de democratische geloofwaardigheid, en ze werden gerustgesteld dat de Georgische premier slechts een Russische marionet was. De VS en de EU reageerden daarop door Georgië te bedreigen met sancties in naam van Georgië “ondersteunen” Het Georgische maatschappelijk middenveld.
Het verdedigen van het maatschappelijk middenveld
De samenleving rust op drie poten: de overheid, de markt en het maatschappelijk middenveld. Aanvankelijk werd de vrije markt gezien als het belangrijkste instrument om de vrijheid van het individu ten opzichte van de overheid te verheffen. Maar toen de enorme macht zich aan het einde van de 19e eeuw concentreerde in grote industrieën, keken sommige liberalen naar de regering als bondgenoot om de macht van grote bedrijven te beperken. De uitdaging van onze tijd is dat de belangen van de overheid en het bedrijfsleven steeds meer hand in hand gaan, wat alleen maar toeneemt met de opkomst van de technologiereuzen. Dit maakt het veel moeilijker voor het maatschappelijk middenveld om onafhankelijk te opereren. De universiteiten moeten daarom een bolwerk van vrijheid blijven en niet onder toezicht staan van nep-ngo’s.
Dit stuk werd voor het eerst gepubliceerd op Glenn Diesen’s Subtrack en bewerkt door het RT-team
Bron: www.rt.com
