Techmiljardairs zijn nu dol op Trump – omdat hij een van hen is

Silicon Valley heeft MAGA gegaan.

GOP vice-presidentskandidaat JD Vance is een voormalige durfkapitalist met nauwe banden met het conservatieve techmilieu, en de keuze lijkt een aantal grote namen in de industrie ertoe te hebben aangezet hun steun voor Trump te verkondigen. Elon Musk beloofde even honderden miljoenen dollars aan steun voor de campagne, voordat hij zich bedacht en een mogelijk frauduleuze kiezersregistratiewebsite lanceerde om in plaats daarvan gegevens te verzamelen voor de Trump-campagne. Anderen, zoals investeerders Marc Andreessen en David Sacks, zijn er helemaal voor.

Dit gaat in tegen de stereotypen over de industrie als een bastion van dwarse libertariërs en ‘left coast’-liberalen, maar er is niets nieuws aan machtige Silicon Valley-conservatieven. Sterker nog, ze waren al in de vallei voordat silicium bestond.

Maar terwijl de pers zich zo op Vance en zijn Bay Area-fanboys richt, heeft ze iets belangrijks gemist: Trump trekt niet alleen techmiljardairs aan, hij is er ook zelf een.

De begindagen van Trumps campagne in 2016 zijn grotendeels te danken aan de conservatieve Stanford tech-magnaat Peter Thiel, die een ogenschijnlijk vreemde weddenschap aanging om de voormalige reality-tv-ster te steunen. Thiel was een conservatieve dwarsligger op Stanford toen hij student was, een campuslid in de enorme rechtse samenzwering die Hillary Clinton later (terecht) de schuld gaf van het proberen haar man ten val te brengen. Thiel trok zijn Stanford-gerichte netwerk met zich mee toen hij opklom in de tech-businesswereld. Nadat hij rijk was geworden met PayPal, kreeg Thiel zetels in de raad van bestuur van zowel Facebook als de Hoover Institution, waarvan de laatste heeft gediend als platform voor zijn politieke theorieën.

Trump was een long-shot investering van het soort dat Silicon Valley investeerders waarderen, en Thiel sloeg een grote slag. Hij kreeg een spreekplek op de Republikeinse Nationale Conventie, maar belangrijker nog, hij regelde een ontmoeting tussen Trump en Silicon Valley’s grootste namen. Sinds de Trump ontmoeting zijn Silicon Valley bedrijven langzaam maar zeker op weg naar de rol van primaire overheidscontractanten, iets wat ze eerder overlieten aan bedrijven als Verizon en Boeing.

Tijdens die bijeenkomst aan het begin van zijn regering beloofde Trump dat hij de tech-industrie zou helpen om ‘lang mee te gaan’, en dat deed hij ook. Hij blies wat de New York Times ‘de tech-bubbel die nooit barstte’ noemde op tot een ongekende omvang.

Alleen al op basis van eerdere prestaties zouden we niet verbaasd moeten zijn als techmiljardairs Trump steunen. Dat concludeerde Nick Bilton van Vanity Fair, die schreef dat pro-Trump Silicon Valley-leiders een focus hebben die “laserscherp is op het beleid dat direct van invloed is op hun winst: belastingen, regelgeving en immigratiebeleid dat hun bedrijven ten goede komt.”

Toen zag Trump hoe de tech-moguls geld drukten en besloot hij zelf in het spel te stappen, te beginnen met Trump-merk-NFT’s. De ramen van het Capitool werden nauwelijks vervangen na de aanslagen van 6 januari gemist schoten de ex-president was al aan het draaien. Altijd in harmonie met welke sector hem het meest zou belonen met de minste hoeveelheid werk, maakte Trump gebruik van dezelfde financiële tools die de onbarstbare tech-bubbel opbliezen. Als inspiratiebron en leidende aandeelhouder van social media-bedrijf Truth Social, hervormde hij zichzelf tot een tech-ondernemer. In 2024, toen Trumps politieke fortuin weer opleefde, sprong Truth Social op de beurs. Volgens Forbes haalt Trump nu het overgrote deel van zijn vermogen — $ 5,6 miljard van de $ 7,5 miljard — uit oprichtersaandelen in een social media-bedrijf, net als Mark Zuckerberg.

Zoals blijkt, past Trump perfect in het plaatje als techmiljardair. Voorheen was hij geen fan van cryptovaluta, maar hij heeft de oplichterij omarmd als een van zijn eigen oplichterijen, en is zelfs zo ver gegaan dat hij de headliner was van de recente Bitcoin 2024-conferentie. Daar verzekerde Thiel de aanwezigen dat bitcoinmining zou “bloeien” onder een tweede termijn van Trump. Deze vocale steun heeft de cryptogemeenschap aangemoedigd om de GOP te steunen, geleid door de beroemde Facebook-verliezende Winklevoss-tweeling. Truth Social ging zo snel naar de beurs dankzij een beurstruc genaamd de SPAC, die werd gepionierd en gepromoot door techveteraan en luis in de pels Chamath Palihapitiya, die zich ook achter Trump heeft geschaard.

Om een ​​gemeenschappelijk doel te vinden met tech-oligarchen, hoefde Trump niet het verschil te leren tussen silicium en siliconen. Hoewel de leiders van de industrie zichzelf graag afschilderen als een stel wetenschappelijke genieën, is de kans net zo groot dat ze Trump-achtige oplichters zijn. Een van de belangrijkste tech-supporters van de genomineerde, Sacks, investeerde in een digitale gezondheidsstartup genaamd Done Global, waarvan de leidinggevenden zijn belast met het runnen van een verheerlijkte Adderall-pillenfabriek.

Trumps deals met buitenlandse autoritairen en oligarchen hebben hem nauwelijks buitenspel gezet. Silicon Valley-gouden jongen Sam Altman heeft geprobeerd om zonder typefouten biljoenen dollars aan oliegeld uit de Golf op te halen voor zijn nieuwste project, los van de hype van miljardenverliezende OpenAI — een Trumpy-plan als er ooit een was.

Zelfs als Trump de eerste president wordt die miljardair is in de tech-sector, met een even grote durfkapitalist als running mate, zou hij niet de eerste conservatieve politicus in het Witte Huis zijn met sterke connecties en steun in de Bay Area.

De eerste Amerikaanse president van Santa Clara Valley werd in 1928 gekozen en hielp zijn alma mater, Stanford University, om te vormen tot een dynamo van Amerikaans conservatisme die de beweging nog steeds aanjaagt. Herbert Hoover was meer een mijnbouwkundige dan een computertechnicus en was zo jong, succesvol en rijk dat hij een nationale figuur werd die beroemd werd om zijn zakelijke prestaties. Net als Thiel bijna een eeuw later, nam Hoover zijn Stanford-netwerk mee om zijn pro-zakelijke politieke agenda te implementeren, eerst als minister van handel en daarna als president, en hij gaf op zijn beurt terug aan Stanford. Nadat FDR hem in 1932 versloeg, bouwde Hoover een torenhoge citadel van Amerikaans conservatisme op de campus. De Hoover Institution staat tot op de dag van vandaag nog steeds sterk als een bastion van extreemrechtse gedachte en strategie.

Stanford specialiseerde zich in rijke en beroemde ingenieurs die de werelden van de industrie en conservatieve politiek overspannen. David Packard, die ongetwijfeld liever herinnerd wordt als een van de medeoprichters van Hewlett Packard, was van 1969 tot 1971 plaatsvervangend minister van defensie onder Richard Nixon tijdens de Vietnamoorlog en zat in het bestuur van de Hoover Institution, waar hij brieven uitwisselde met de voormalige president over hoe het marxisme te bestrijden.

William Shockley Jr., die opgroeide in Palo Alto als zoon van Stanford mijnbouwkundigen en Hoover-collega’s, is de man die silicium naar de vallei bracht als mede-uitvinder van de transistor. Hij was ook een beruchte racistische dwaas die zijn publieke aanzien en begiftigde leerstoel aan Stanford gebruikte om de Repository for Germinal Choice te promoten, een eugenetische spermabank voor genieën. Of hij het nu weet of niet, Musk werkt niet met nieuw materiaal, om het zo maar te zeggen.

Er is geen gebrek aan dit soort figuren in de korte geschiedenis van Californië. Neem Alexander M. Poniatoff, die als piloot voor het restauratieve Witte Leger in de Russische Burgeroorlog tegen de bolsjewieken vocht en het vroege Silicon Valley-sterrenbedrijf Ampex oprichtte. Poniatoff leefde nog eind jaren 70 toen Ampex een programmeur genaamd Larry Ellison inhuurde, wiens spin-offbedrijf Oracle hem tot een van de rijkste mannen ter wereld zou maken. Tot Ellisons eerdere interesses behoren Japan, zeilen en het ongedaan maken van de verkiezingen van 2020 om Donald Trump opnieuw te installeren. Oracle is in het nieuws geweest als het bedrijf achter de Project 2025-personeelsdatabase van de Heritage Foundation, die Heritage heeft aangeprezen als de sleutel tot het volgende Republikeinse presidentschap.

Het is niet alleen zo dat de conservatieve techneuten van vandaag onbewust in de voetsporen van Hoover treden (hoewel ze dat wel doen); de leiders van Silicon Valley zijn slechts een connectie of twee verwijderd van de man zelf. Er zijn een paar hobbels op de weg geweest — de Grote Depressie, de New Deal, de Chinese Revolutie, de Cubaanse Revolutie, het verlies in Vietnam, de val van apartheid in Zuid-Afrika, etc. — maar Hoovers plan voor een rechtse wereld geleid door een rechts Amerika geleid door rechtse mensen op Stanford is de afgelopen eeuw schokkend succesvol geweest. En de Hooverites hebben altijd geweten hoe ze een frontman moesten rekruteren.

Ronald Reagan haalde tientallen hooggeplaatste functionarissen van de Hoover Institution en de zakenwereld in de Bay Area erbij. Tijdens een ontmoeting met George Shultz — een Republikeinse grootheid die toen minister van Buitenlandse Zaken was, maar die tegenwoordig misschien het meest bekend is bij Amerikanen als de gravitas achter de criminele fraudeurs bij Theranos — klaagde de Sovjetleider Michail Gorbatsjov ooit dat de regering-Reagan slechts een dekmantel was voor de Hoover Institution. Schultz was een van de machtigste figuren in de Republikeinse politiek tot hij in 2021 overleed op 100-jarige leeftijd, in zijn compound-stijl huis op de campus van Stanford.

George W. Bush keek ook naar de Bay toen hij zich in 2000 kandidaat stelde voor het presidentschap, en zijn grote Silicon Valley-aanhangers organiseerden zich onder het label “B2K”. Hij ging naar Stanford om de goedkeuring van Shultz te krijgen en nam zijn mentor, de toenmalige provost van Stanford University Condoleezza Rice, mee. Zij zou onder Bush opklimmen van buitenlands beleidsadviseur, tot nationaal veiligheidsadviseur, tot minister van Buitenlandse Zaken zelf. Rice is tegenwoordig terug in Palo Alto, als directeur van de Hoover Institution. Onder Bush’ andere Silicon Valley-rekruten was de voorzitter van biotechbedrijf Gilead Sciences, die hij benoemde tot minister van Defensie: Donald Rumsfeld.

Als we geneigd zijn om een ​​van de partijen te associëren met de tech-industrie, dan zijn het waarschijnlijk de Democraten — daar komt alle verbazing over Trumps steun vandaan. Al Gore en de andere “Atari-Democraten” namen de eer op zich voor het financieren van het onderzoek dat leidde tot het internet, en de regering van Barack Obama had een notoir grote overlap met Silicon Valley, waarbij ze stafleden uit de tech-industrie rekruteerden en beleidsmakers terugstuurden door de draaideur om te lobbyen voor de industrie. Maar hoewel het waar is dat tech medewerkers Als ze de neiging hebben om Democraten te steunen, weten hun bazen wel beter.

In Silicon Valley is privé-economisch belang niet zomaar privé-economisch belang; al meer dan 100 jaar heeft de gemeenschap het verheven tot een politieke filosofie. Het is een mythe dat de rechtervleugel van de tech-sector libertarisch is; ze geloven in de staat, ze hebben alleen altijd gedacht dat die voor hen zou moeten werken. En wat is een betere manier om ervoor te zorgen dat de overheid voor je werkt dan president worden?

Donald Trump is als een vis in het water in de techwereld terechtgekomen, omdat het een industrie is die wordt geleid door rechtse oorlogsstokers en oplichters. En nu is hij niet meer zoals zij; hij is zij. Net als Thiel of Musk of Altman of wie dan ook, is Trump de avatar van de Valley — of hij nu ooit een computer heeft gebruikt of niet.