Auteur en activist Dave Renton beoordelingen van een week waarin massale antiracistische en antifascistische protesten begonnen terug te dringen
De week van de racistische rellen in Southport en elders was niet bepaald de ergste die dit land ooit heeft gezien. Die twijfelachtige eer komt toe aan de rellen in Cardiff en in zeevarende gemeenschappen in heel Groot-Brittannië in 1919. Maar de rellen horen bij een patroon van soortgelijke gebeurtenissen: 1947, toen anti-Joodse relschoppers stenen gooiden naar Joodse huizen en synagogen in Leeds, Liverpool en Manchester; de pogrom in 1958 toen een menigte van 400 mensen Caribische families in Notting Hill aanviel; de door de BNP geïnspireerde rellen in Oldham in 2001. Vergeleken met die gebeurtenissen zal de zomer van 2024 de geschiedenis ingaan als de ergste rassenrellen die het land in 100 jaar heeft gezien.
Sindsdien hebben antifascisten een paar goede dagen gehad: ze mobiliseerden duizenden in Liverpool, Birmingham, Bristol, Brighton en Walthamstow. De paar aanhangers van extreemrechts stonden op straat, hun vlaggen wapperden hulpeloos terwijl ze in de chatrooms postten: waar waren de menigten die hen waren beloofd.
Tommy Robinson heeft zijn beweging herbouwd, terug naar waar het was in 2018 toen zijn sociale bewegingsaccounts van hem werden afgenomen. Na een terugkeer naar centraal Londen heeft hij zich vastgeklampt aan de gebeurtenissen in Southport en zijn aanhangers opgeroepen om lokale protesten uit te roepen waar ze maar kunnen.
Op een gegeven moment zullen de confrontaties tussen links en rechts zich in een patroon nestelen. Dat is nog niet gebeurd en het algehele beeld is chaotisch, gekenmerkt door bepaalde trends die wel vast lijken te staan. In de grote steden, of dorpen met een waargenomen linkse identiteit, zijn antifascisten in staat om grote protesten uit te roepen die de extreemrechtse in aantal overtreffen, zelfs met weinig waarschuwing. Maar in veel delen van het land zijn de kamers van links verwelkt en zijn wij degenen die in de minderheid zijn. Vorige week was het horror, vandaag is het hoop, maar geen van beide heeft een permanente overhand, de beslissende gevechten in deze cyclus van antifascistische organisatie moeten nog komen.
De reactie van de Labour-regering was om de ongekende mobilisatie van de politie tegen de rassenrellen te beloven. De grote geesten van Labour rechts denken dat extreemrechts zich zal schamen voor de daad van het vechten tegen de politieagenten voor wie ze beweren op te komen. Hoewel die strategie enig effect kan hebben op het verharden van Conservatieve parlementsleden en zelfs druk op Robinson, lijkt het over het algemeen rechts te polariseren en de banden van wederzijdse steun tussen Farage-kiezers en de relschoppers te versterken. Wees niet verbaasd als het stemmen voor hervormingen sterk toeneemt na de rellen – net zoals in Duitsland 15 jaar geleden een racistische straatbeweging Pegida de voorhoede werd van een electorale beweging, de AfD.
Vanuit het oogpunt van het verdedigen van belegerde gemeenschappen is de politie nutteloos. En zelfs als het verhogen van de politiefinanciering om politiek extremisme de kop in te drukken het leven voor de Tommy Robinson-fans op korte termijn een beetje moeilijker maakt, hoeven we alleen maar naar het Spycops-onderzoek te kijken om te zien wat er gebeurt als de politie nieuwe bevoegdheden krijgt. De interesse in extreemrechts neemt af, links wordt behandeld als de echte en blijvende vijand.
Iedereen die serieus is over antifascisme kent de zwakte van onze traditie in de afgelopen 4 jaar. Antifascisten hebben veel slechte gewoontes ontwikkeld die een leven lang nodig hebben om af te leren (protesteren op een mijl afstand van de dreiging, militant klinkende slogans zonder enige achterliggende boodschap…). In de afgelopen week begonnen liberale antifascisten met het oproepen van grote bijeenkomsten in het stadscentrum op grote afstand van enige daadwerkelijke mobilisatie, voordat ze van koers veranderden en zich lieten meeslepen achter de centrale eis van de duizenden mensen die zich bij de beweging aansloten – dat geen enkele moskee, geen enkel immigratieadviescentrum, geen enkel gebouw of persoon door extreemrechts zou worden bedreigd.
Op een gegeven moment zal het antifascisten helpen dat de beweging geleid wordt door Robinson. Hij mag dan charismatisch zijn, ervaren en een echte “naam”. Maar hij neemt ook, heel duidelijk, de woede van zijn aanhangers en gebruikt die om er geld aan te verdienen.
Het is een enorm voordeel voor links dat deze huidige cyclus van extreemrechtse organisatie 10 maanden na het begin van Israëls genocidale oorlog tegen de bevolking van Gaza komt. Hoewel antifascistische netwerken de afgelopen 4 jaar hebben mogen verwelken, betekent het feit dat mensen met honderdduizenden zijn gaan marcheren dat we een basis van binnenuit hebben waar een nieuwe generatie antifascisten kan worden gevonden – en is gevonden.
Het is goed mogelijk dat antifascisten naarmate de zomer vordert, nog meer nederlagen zullen lijden, maar ook overwinningen. De mensen die we bestrijden, zijn te goed geworteld in te veel gemeenschappen. Als extreemrechts de aantallen die we vorige week zagen, zelfs in Liverpool, weet je dat deze cyclus van organiseren niet makkelijk zal zijn voor links of voor de mensen die we verdedigen. Maar de duizenden die deze week kwamen opdagen, zijn een teken dat er nog steeds een antimeerderheid is, als we die maar kunnen mobiliseren.
U kunt actuele informatie en analyses van rs21 krijgen op onze WhatsApp- en Telegram-kanalen
Bron: www.rs21.org.uk
