“Leek op een bijeenkomst van de Hitlerjugend”. Dat zijn de lasterlijke woorden die Robert Goot, vice-president van de Uitvoerende Raad van het Australische Jodendom, koos om de 500 man sterke algemene studentenvergadering te beschrijven die op 25 september door Students for Palestine aan de Universiteit van New South Wales werd gehouden.
Geciteerd in de Australisch Vorige week voegde de opmerking van Goot een nieuw salvo toe aan het spervuur van aanvallen op de door studenten geleide Palestijnse solidariteitsbeweging, die werd geuit onder het voorwendsel van “het bestrijden van antisemitisme” op campussen.
Het was een vreemd soort “Hitler Jeugd-bijeenkomst”, waarbij de helft van de sprekers Joods was en de overgrote meerderheid van de aanwezigen tegen een genocide stemde. Twee van deze Joodse sprekers, UNSW universitair hoofddocent Dr. Peter Slezak en Students for Palestine-lid Milo Riggs, spraken zich uit voor de motie om op te komen voor een Vrij Palestina en te eisen dat UNSW de banden met wapenbedrijven verbreekt.
Ondanks al het gehuil over een klimaat van angst dat op de campus heerst voor Joodse studenten, en het zogenaamd nazi-achtige karakter van het Palestijnse activisme, woonden zeventien pro-Israëlische studenten de bijeenkomst bij, gehuld in Israëlische vlaggen en met een spandoek in de hand met de tekst ‘Studenten steunen Israël’. . Ze konden deelnemen aan de bijeenkomst en hun zaak bepleiten; ze werden niet lastiggevallen of tot zwijgen gebracht.
Uitlatingen als die van Goot bagatelliseren een van de ergste misdaden tegen de menselijkheid die ooit zijn gepleegd. Het idee dat honderden studenten die bijeenkomen om tegen genocide en voor vrede te stemmen zoiets zou zijn als een bijeenkomst van nazi’s die oproepen tot de moord op miljoenen Joden is meer dan beledigend en ronduit absurd. Het is een cynische strategie om de kritiek op de wreedheden van Israël af te wenden – waarbij de erfenis van de ene genocide wordt gebruikt om de andere te rechtvaardigen.
Duizenden studenten in heel Australië hebben zich gemobiliseerd omdat ze hebben gezien hoe de Israëlische leiders de Palestijnen omschrijven als “menselijke dieren”, beloven “Gaza met de grond gelijk te maken” en vervolgens overgaan tot het vernietigen van het menselijk leven en de vitale infrastructuur in de Gazastrook. Maar als je vandaag de dag in Australië een massabijeenkomst bijwoont om je verzet tegen deze zich ontvouwende genocide kenbaar te maken, is het volkomen acceptabel dat een publieke figuur als Goot je met een nazi vergelijkt en vergelding eist. Dit wordt vervolgens gepubliceerd in een grote nieuwspublicatie zoals de Australisch zonder enige uitdaging van journalisten.
Goot was vooral van streek door het feit dat de aanwezigen de opmerking van dr. Slezak toejuichten dat “Joden zich ongemakkelijk zouden moeten voelen. Het is onze plicht om ze zich ongemakkelijk te laten voelen”. De Australisch Het lijkt alsof Dr. Slezak zei dat Joodse mensen zich ongemakkelijk moeten voelen, simpelweg omdat ze Joods zijn. Dat kan niet verder van de waarheid zijn.
Zijn punt, dat opzettelijk uit de context werd gehaald, was belangrijk. Israël beweert te handelen in het belang van alle Joden, en veel pro-Israëlische Joodse organisaties promoten dit idee actief. Maar een groeiend aantal Joden voelt zich ongemakkelijk bij de misdaden die Israël in hun naam in Gaza begaat, en ze hebben gelijk als ze zich zo voelen. En het is dan ook begrijpelijk dat ze een beroep doen op andere Joden om zich hiertegen te verzetten. Zoals dr. Slezak opmerkte, is dit precies de reden waarom er nu een groeiend aantal Joodse mensen is die de leugen hebben gemeden dat jodendom en Israël synoniem zijn en zich bij de beweging voor Palestina hebben aangesloten.
Het fundamentele zionistische idee – dat het enige fatsoenlijke antwoord op de Holocaust het onvoorwaardelijk verdedigen van Israël is – ligt aan flarden. In feite is het de brutale realiteit van de genocide in Gaza die veel progressieve Joden, die maar al te goed weten hoe een genocide eruit ziet, ertoe heeft aangezet zich uit te spreken tegen Israël. Riggs, een joodse studentenactivist, smeekte studenten om voor Palestina te stemmen en betoogde dat ‘nooit meer’, een oproep om toekomstige Holocausts te voorkomen, ‘nooit meer voor wie dan ook betekent’.
Het andere deel van Dr. Slezaks punt over ongemak was dat de onderdrukten niet verplicht zijn verantwoording af te leggen voor de gevoelens van hun onderdrukkers. Als het dragen van keffiyehs, het oproepen tot gerechtigheid ‘van de rivier tot de zee’ en het mobiliseren tegen Israël op een ongekende schaal ervoor zorgen dat verdedigers van een genocidale staat zich ongemakkelijk voelen, dan zij het zo. Dit soort ongemakken wordt niet gegund aan de feitelijke slachtoffers van Israël, noch aan de studenten met een Palestijnse en Libanese achtergrond die worden geconfronteerd met studenten gehuld in de Israëlische vlag – het symbool van hun onderdrukking. Ook het ongemak van Russische studenten die de invasie van Oekraïne zouden kunnen steunen, of van Chinese studenten die de mensenrechtenschendingen in Xinjiang zouden goedkeuren, wordt niet op dezelfde manier gerespecteerd. En dat zou ook niet moeten.
Omdat ze niet in staat zijn een overtuigend argument onder de studenten te voeren, laat staan te winnen, kunnen aanhangers van Israël alleen maar universiteitsbestuurders en het politieke establishment ophitsen om pro-Palestijnse studenten te onderdrukken op grond van valse beschuldigingen. Hoewel de universiteiten, die verbonden zijn met de wapenindustrie die Israël bewapent, deze aanvalslijn zouden kunnen waarderen om activisten weer in de kast te stoppen omdat ze zich tegen hen durfden te verzetten, vergissen ze zich ernstig als ze denken dat dit de beweging zal stoppen.
Zoals de campusbijeenkomsten door het hele land laten zien, weten studenten dat de daders van genocide niet alleen in Tel Aviv en Washington zitten. Ze zitten ook in executive suites en kanselarijen hier in Australië en tellen hun miljoenen terwijl de bommen op kinderen regenen. Duizenden studenten hebben zich dit jaar tegen hen gemobiliseerd tijdens de grootste Australische campusacties ooit voor Palestina. De tijd dat dit soort laster iemand ervan zou weerhouden aan de goede kant van de geschiedenis te staan, is voorbij.
Bron: redflag.org.au
