NSW-aanval op het recht om te protesteren

Er heeft een hernieuwde aanval plaatsgevonden op het recht om te protesteren in NSW, onder leiding van NSW Labour-premier Chris Minns, in samenwerking met de NSW Liberale Partij en een rechtse mediacampagne bedoeld om de Palestijnse solidariteitsbeweging te belasteren.

De campagne begon toen delen van de media hyperventileerden over de aanwezigheid van enkele Hezbollah-vlaggen tijdens ons protest in Sydney op 29 september. Het ontwikkelde zich tot een regelrechte morele paniek over iedereen die durfde te praten over de meer dan 42.000 Palestijnen die het afgelopen jaar, op de verjaardag van 7 oktober, door Israël zijn gedood.

Hoewel Israël Libanon binnenviel en een jaar lang een genocide in Gaza voortzette, waren wij, degenen die protesteerden tegen de slachting, bestempeld als terroristische aanhangers, gewelddadig, ongevoelig en een bedreiging voor de ‘sociale cohesie’.

Voor het Australische establishment kan alleen om Israëli’s worden gerouwd. Volgens hen bestaat er niet zoiets als een Palestijns slachtoffer dat het verdient dat zijn leven herinnerd en geëerd wordt – het zijn slechts Hamas-terroristen en menselijke schilden.

De campagne culmineerde erin dat de politie van NSW, op bevel van Minns, de Palestine Action Group Sydney voor het Hooggerechtshof daagde om te proberen ons protest op 6 oktober te stoppen en dat een wake bij kaarslicht op 7 oktober niet doorging. De argumenten van de politie en de aanklagers waren kluchtig en waren gebaseerd op al lang bestaande racistische stereotypen, vooral over het Libanese volk. Ze probeerden een beeld te schetsen van gewelddadige, met terroristen sympathiserende bendes.

Op een gegeven moment beweerden ze dat bloembedden in bloembakken een veiligheidsrisico vormden. Op een andere bijeenkomst voerden ze aan dat een protestroute, die ze zelf tijdens een eerdere bijeenkomst aan protestorganisatoren hadden voorgesteld, te dicht bij een synagoge in Sydney liep. Later voerden ze aan dat het protest verboden moest worden omdat alle publiciteit, gegenereerd door hun eigen rechtszaak, betekende dat het groter zou zijn dan verwacht! Uiteindelijk trok de politie hun verzoek om ons te beletten te marcheren in.

Maar ze mobiliseerden een obsceen grote bende politie die hunkerde naar elk excuus om arrestaties te verrichten om de hysterische anti-protestpaniek te rechtvaardigen. Honderden oproerpolitie werden gestuurd om een ​​wake bij kaarslicht te omsingelen en te intimideren. Desondanks waren beide gebeurtenissen grootschalig en succesvol, en de politie en de regering bleven met eieren op hun gezicht zitten vanwege het gebrek aan ‘gewelddadige terroristen’ die ze konden bedenken.

Chris Minns, niet iemand die een goede paniek over de openbare orde verloren laat gaan, ging vervolgens op de 2GB-radio met shockjock Ben Fordham (waar Minns schijnbaar de meeste van zijn beleidsaankondigingen doet) om te klagen over de kosten – zogenaamd $ 5,4 miljoen dit jaar – van het toezicht houden op onze protesten. Alsof het onze beslissing was om honderden agenten naar een wake bij kaarslicht te sturen!

“Ik ga een onderzoek laten uitvoeren naar de middelen die de politie in deze marsen heeft gestoken, en ik ben van mening dat de politie in staat zou moeten zijn een verzoek voor een mars te weigeren vanwege de beperkte middelen van de politie”, zei hij. Minns lijkt ook het idee van de liberale oppositieleider Mark Speakman te onderschrijven dat er een ‘de gebruiker betaalt’-systeem moet worden ingevoerd, waarbij demonstranten gedwongen worden de kosten van de politie te betalen. Dit voorstel zou niet alleen een algemene aanval op de protesten zijn, maar ook een perverse situatie creëren waarin de rijken wel zouden kunnen protesteren, maar de armen niet.

Minns heeft mij ook persoonlijk uitgekozen als een ‘seriële demonstrant’, wat de blaffende bloedhonden van Murdoch ertoe aanzette Dagelijkse Telegraaf om een ​​poging tot succes te schrijven over mijn geschiedenis van protest, vermoedelijk gebaseerd op informatie die door de NSW-politie naar hen is gelekt.

Tijdens ons protest op 13 oktober werden twee 19-jarige vrouwen van Students for Palestine gearresteerd, hun tassen werden doorzocht, ze kregen bevel om het protest te verlaten en ze kregen te horen dat ze per post kennisgevingen van inbreuk zouden ontvangen. Hun “misdaad”? Een poster ophangen aan een paal in Hyde Park om reclame te maken voor een protest.

Deze bedreigingen voor ons recht om te protesteren zijn slechts de laatste in een lange reeks autoritaire wetten die de afgelopen jaren zijn aangenomen. Het Human Rights Legal Center rapporteert: “De afgelopen twintig jaar zijn er 49 wetten geïntroduceerd die protesten beïnvloeden in federale, staats- en territoriumparlementen. New South Wales heeft de meeste anti-protestwetten ingevoerd”.

In 2022 werkten de liberale en Labour-partijen van NSW samen om de Roads and Crimes Act goed te keuren, die twee jaar gevangenisstraf en/of een boete van $ 22.000 invoerde voor iedereen die bruggen, tunnels, hoofdwegen, treinstations, havens en openbare gebouwen verstoorde. en particuliere infrastructuur. De wetten waren gericht tegen klimaatdemonstranten, maar kunnen tegen iedereen worden gebruikt. Vorig jaar werden ze gebruikt om Palestijnse solidariteitsdemonstranten aan te klagen die probeerden de Israëlische rederij Zim in Port Botany te blokkeren.

Het is een gangbare politiepraktijk geworden om waanzinnig strenge borgtochtvoorwaarden op te leggen aan demonstranten, zelfs als het vermeende misdrijf klein is en alleen een boete zou opleveren als het bewezen werd. Deze voorwaarden omvatten vaak uitsluitingszones rond het CBD of potentiële protestlocaties zoals universiteiten, een verbod op het bijwonen van toekomstige protesten en zelfs een verbod op omgang met andere activisten. Deze laatste bevoegdheden zouden zijn ingevoerd om de politie van NSW te helpen bij het aanpakken van criminele bendes. Ze worden nu routinematig gebruikt tegen demonstranten.

Elke beweging in de geschiedenis heeft te maken gehad met het repressieve staatsapparaat, dat zich inzet voor het behoud van de ‘cohesie’ van de huidige, ongelijke, onrechtvaardige en moordzuchtige sociale orde. De beste manier om te vechten voor het recht om te protesteren is door te protesteren, in grotere aantallen dan ooit.

Josh Lees is organisator bij de Palestine Action Group Sydney.