In januari gaan de kiezers in Taiwan naar de stembus om hun volgende leider te kiezen. De verkiezing heeft consequenties, na acht jaar van vast leiderschap door Tsai Ing-wen, die zal aftreden als ze haar termijnlimiet bereikt. Belangrijk is dat de kiezers een nieuwe leider zullen kiezen in een tijd van aanzienlijke spanningen tussen beide zeestraten. In de afgelopen maand hebben Chinese militaire vliegtuigen en schepen onveilige manoeuvres uitgevoerd waardoor ze gevaarlijk dicht bij het Amerikaanse leger zijn gekomen. Zoals deze gebeurtenissen laten zien, is er nergens anders ter wereld tegenwoordig een groter risico op conflicten dan in de Straat van Taiwan.
Gezien de belangen is het misschien logisch dat Amerikaanse functionarissen en wetgevers mondiger worden over de toekomst van Taiwan. Zo verwees congreslid Michael McCaul (R-TX), de voorzitter van de House Foreign Affairs Committee, onlangs naar een van Taiwans leidende presidentskandidaten van de Kuomintang-partij als Beijing’s ‘geïnstalleerde marionettenkandidaat’. Congreslid Seth Moulton (D-MA), een voormalig officier van het Korps Mariniers en momenteel een rijzende ster in de kringen van het buitenlands beleid van de Democratische Partij, peinsde dat het dreigen met het “opblazen” van Taiwan’s leidende fabriek voor de fabricage van halfgeleiders, TSMC, een “interessant idee” is om mogelijk China afschrikken.
Hoewel deze verklaringen waarschijnlijk zijn ingegeven door oprechte bezorgdheid over de belangen van de VS, verzwakken ze niet alleen de invloed van de Verenigde Staten op de lange termijn op de gebeurtenissen in de Straat van Taiwan, maar ondermijnen ze ook het democratische proces van Taiwan in een tijd waarin de integriteit er het meest toe doet.
Ten eerste is het belangrijkste belang van de Verenigde Staten een gezond, veerkrachtig en zelfverzekerd Taiwan. Een belangrijke pijler hiervan is het consistente en voorspelbare democratische proces, dat afhankelijk is van een concurrerend meerpartijenstelsel en vooral de vrije uiting van de wil van de Taiwanese kiezers. De mensen van Taiwan hebben keuzevrijheid voor hun eigen toekomst door middel van hun democratische processen. Hoe meer Amerikaanse leiders de eigen belangen van Taiwan uit de weg gaan, hoe minder invloed de Verenigde Staten zullen hebben op de toekomstige keuzes van Taiwan. Als vooraanstaande voorstanders van de Taiwanese democratie moeten de Amerikaanse leiders zich bewust zijn van het belang van ondersteuning van het concurrerende meerpartijenstelsel van Taiwan als geheel en de verleiding weerstaan om een bepaalde partij of kandidaat te bevoordelen. Net zoals Amerikaanse kiezers en verkiezingskandidaten verwachten dat buitenlandse leiders zich buiten onze binnenlandse politiek houden, moeten Amerikaanse functionarissen aan de zijlijn blijven van het democratische proces in Taiwan.
Ten tweede is er geen overtuigend bewijs om beweringen te ondersteunen dat de Kwomintang (KMT) dient als “Beijing’s marionet”. Hoewel het waar is dat leden van de oppositie KMT vraagtekens hebben geplaatst bij de inspanningen van president Tsai om nauwere betrekkingen met de Verenigde Staten op te bouwen, zijn dergelijke opvattingen een eerlijk spel bij omstreden verkiezingen en een open, pluralistische samenleving. De wereld is vol met oppositiepartijen die electoraal voordeel nastreven door de beslissingen van de zittende partij aan de macht te dagen. De presidentskandidaten van Taiwan zullen de komende maanden waarschijnlijk een levendig debat voeren over de beste manier om de veiligheid van Taiwan te beschermen. Sommigen zullen pleiten voor nauwere banden met de Verenigde Staten. Anderen zullen pleiten voor het verminderen van de spanningen met China. De verkiezingen bieden de Taiwanese kiezers een keuze, die alleen zij kunnen uitoefenen. Door deze vrijheid voor de bevolking van Taiwan te respecteren om hun eigen leiders te kiezen, kunnen de Verenigde Staten een gunstig contrast creëren met China, wiens inspanningen om de verkiezingsuitslagen in Taiwan te beïnvloeden goed gedocumenteerd zijn.
Ten derde: hoewel de uitkomst van de verkiezingen belangrijk zal zijn om de koers van Taiwan voor de komende vier jaar te bepalen, mag deze niet als existentieel worden beschouwd. Taiwan zal de eenwording met China niet omarmen als de KMT zegeviert, evenmin als China automatisch Taiwan zal binnenvallen als de zittende Democratische Progressieve Partij wint. De Taiwanese kiezers hebben laten zien dat ze consequent gematigd zijn in hun voorkeuren op het gebied van kwesties die de Straat oversteken, en hun voorkeuren zullen leiden tot vraag naar aspirant-leiders om aan te voldoen. Volgens de laatste opiniepeilingen die beschikbaar zijn van het Election Study Centre van de National Chengchi University, is de grote meerderheid van de Taiwanese kiezers voorstander van enige variatie op de huidige status quo. De politieke partijen in Taiwan worden gedwongen om door deze realiteit te navigeren, die werkt als een breuk met de extremere stemmen binnen het politieke systeem.
Ten slotte zal Washington, ongeacht hoe de presidentsverkiezingen in Taiwan verlopen, nauw moeten samenwerken met de nieuw gekozen leiders. Deze noodzaak vereist dat Amerikaanse functionarissen en beleidsmakers strikt neutraal blijven in hun standpunten en verklaringen over de aanstaande verkiezingen. De regering-Biden heeft terecht aangegeven vastbesloten te zijn geen voorkeur te registreren in het verkiezingsproces van Taiwan. Andere gekozen leiders zouden een vergelijkbare aanpak moeten omarmen.
Terwijl Peking probeert Taiwan te isoleren en onder druk te zetten, is het absoluut noodzakelijk dat Amerikaanse beleidsmakers het vertrouwen, de vastberadenheid en de veerkracht van het eiland versterken. De beste strategie voor degenen die de Amerikaanse belangen in de regio willen bevorderen en Taiwan willen steunen, is dan ook om de vreedzame pogingen van een levendige democratie om de politieke macht over te dragen via een volksstemming toe te juichen.
Jude Blanchette is de Freeman Chair in China Studies aan het Centre for Strategic and International Studies. Ryan Hass is een senior fellow en de Michael H. Armacost Chair en de Koo Chair in Taiwan Studies aan de Brookings Institution.
Bron: www.brookings.edu
