“Doe je kleine deel. Doe wat je kunt om deze voorwaarden te helpen veranderen. Omdat we een kritieke periode in de geschiedenis tegemoet gaan, niet alleen voor arme en onderdrukte mensen, zwarte mensen, maar voor de mensheid zelf. Je moet dus aanhaken. Doe wat je kunt, maar je moet iets doen.

—Eddie Conway in 2019, viert vijf jaar vrijheid

Het is met de zwaarste harten dat we de dood van onze vriend, collega en kameraad Marshall “Eddie” Conway aankondigen.

Eddie voegde zich bij de voorouders 13 februari 2023, omringd door familie en dierbaren. Nadat hij bijna een jaar geleden ziek was geworden, terwijl hij nog steeds te maken had met de onmetelijke tol van bijna 44 jaar opsluiting toen een politieke gevangene zijn lichaam op zich nam, was Eddie in het ziekenhuis opgenomen en vocht hij dapper om te herstellen. Dat is wie hij is, wie hij was en wie hij altijd zal zijn: een vechter. Maar na een leven lang vechten is het eindelijk tijd voor onze lieve Eddie om uit te rusten – en voor ons allemaal om zijn strijd voort te zetten.

Eddie werd geboren op 23 april 1946 in een sterk gesegregeerde Baltimore – een stad gevormd door blockbusting, witte vlucht en de georganiseerde desinvestering van zwarte gemeenschappen. Op 18-jarige leeftijd nam hij dienst in het Amerikaanse leger, een ervaring die politiek vormend zou blijken te zijn voor Eddie, waarbij de tegenstellingen van een land gebaseerd op slavernij, structureel racisme en genocidaal geweld scherp in beeld werden gebracht, dat niettemin beweerde de “democratie” te verdedigen met bommen, geweren en eindeloze oorlog.

Terugkerend naar Baltimore, confronteerde Eddie frontaal het alomtegenwoordige kwaad van racisme. Hij werkte in de medische sector en bij Bethlehem Steel toen, in 1968, de stad uitbarstte zoals zoveel anderen na de moord op Martin Luther King, Jr. – een explosie van woede en pijn en behoefte aan actie die Eddie in de baan bracht van de ontluikende Black Panther Party, waarin hij een kernlid werd van de nieuw opgerichte Baltimore-afdeling.

De Baltimore BPP-afdeling bouwde, met de steun en het leiderschap van Eddie, sterke banden met de gemeenschap op door middel van inspanningen als een gratis ontbijtprogramma, een systeem van robuuste interne politieke educatie en een steeds wijder verspreid lokaal distributienetwerk voor de nationale BPP-krant – ondanks bijna constante intimidatie door de politie, en zelfs infiltratie op hoog niveau van de branche. Dit was het tijdperk van COINTELPRO, waarin lokale politiediensten door de nationale veiligheidsstaat werden ingeschakeld om de succesvolle systemische uitdaging die de Panthers en andere geassocieerde revolutionaire groepen vormden aan de racistische, uitbuitende status-quo van Amerika de kop in te drukken. Het was op het hoogtepunt van dit tijdperk dat Eddie werd beschuldigd van de moord op een politieagent in Baltimore in 1970, veroordeeld en veroordeeld tot levenslang in de gevangenis in 1971, na een zwaar gepolitiseerd proces waarin Eddie de juiste juridische vertegenwoordiging werd ontzegd.

Zelfs in de donkerste tijden, op de meest hopeloze plaatsen, was Eddie’s toewijding om zich te organiseren voor bevrijding onwrikbaar. Tijdens zijn eerste weken in de gevangenis van Maryland was hij al naar voren gekomen als leider van de gedetineerde afdeling van de BPP. Ondanks de voortdurende, onmenselijke en vaak gewelddadige tegenwerking van de gevangenisautoriteiten, zou hij een leidende rol gaan spelen bij het opzetten van organisaties zoals de United Prisoners Labour Union en de Maryland Penitentiary Intercommunal Survival Collective, waarbij hij zich samen met medegedetineerden organiseerde om collectieve macht voor zichzelf op te bouwen. -vastberadenheid en zelfverdediging. Terwijl hij in de gevangenis zat, werkte Eddie meedogenloos om de rechten van gevangenen op communicatie en onderwijs te beschermen en uit te breiden; hij hielp bijvoorbeeld bij de organisatie van het seminarprogramma ‘To Say Their Own Word’, ontwikkeld als een manier om radicaal denken binnen en buiten de gevangenis te kruisbestuiven. Hij speelde ook een belangrijke rol bij de oprichting van Friend of a Friend, een mentorprogramma dat is ontworpen om jonge gedetineerde mannen te helpen zich voor te bereiden op re-integratie in hun gemeenschap na hun vrijlating.

Jaar na jaar, decennium na decennium ging Eddie door, niet alleen met de enorme moed die nodig was om Amerika’s meedogenloze systeem van massale opsluiting aan te vechten terwijl hij er zelf in opgesloten zat, maar ook met een blijvende en misschien verrassende inzet voor bescheidenheid. Zoals hij schreef in zijn autobiografie, gepubliceerd in 2011:

Organiseren is mijn levenswerk, en hoewel ik aanvankelijk aarzelde om gevangenisorganisator te worden, is daar het meeste van mijn werk gedaan. Vrienden en familie vertellen me dat ik honderden jonge mensen heb beïnvloed, maar ik weet het niet. Ik zie gewoon de dwaling van deze samenleving van dichtbij en voel me genoodzaakt er iets aan te doen; Ik heb mijn uiterste best gedaan om niet verstrikt te raken in de persoonlijkheidscultus die zich vaak rond politieke gevangenen ontwikkelt. Ik heb over de binnenplaats van de gevangenis gelopen en bewondering in de ogen van anderen gezien, maar moest mezelf eraan herinneren, terwijl ik mijn houding rechtzette, dat het om iets groters gaat dan ik. Gevangenissen zijn de plaatsen waar de maatschappij achterhaalde mensen dumpt, en op dit moment zijn er misschien geen andere mensen die in dit land meer overbodig zijn geworden dan mensen van Afrikaanse afkomst. Vanaf het moment dat we begonnen op te staan ​​en dit land verantwoordelijk te stellen voor het vele onrecht dat ons is aangedaan, begonnen de gevangenissen te zwellen met zwarte vrouwen en mannen. Het is alsof het hele rechtssysteem een ​​beest is dat zwarte lichamen verteert, en gevangenissen zijn de buik.

Eddie’s geliefden en aanhangers gaven hem nooit op, hielden een decennialange solidariteitsbeweging gaande en agiteerden voortdurend voor zijn vrijlating, maar het was pas in 2014 – na een beslissing van het Maryland Court of Appeals uit 2012 die veel historische vonnissen ongeldig maakte vanwege foutieve jury-instructies – dat Eddie eindelijk in staat was zijn vrijheid veilig te stellen.

Ondanks de onvoorstelbare tol die 44 jaar opsluiting van hem had geëist, stopte het organiseren van Eddie niet toen hij de gevangenis verliet. Hij werd onze geliefde collega bij The Real News Network, waar hij zijn passie voor onderwijs en het maken van media voortzette in dienst van de strijd tegen massale opsluiting als uitvoerend producent en presentator van Het rammelen van de tralies, zijn wekelijkse videoprogramma. Hij speelde ook een sleutelrol bij de oprichting van Tubman House, dat in de nasleep van de Baltimore Uprising leegstaande eigendommen en land in beslag nam voor gemeenschapsbehoeften in Sandtown-Winchester – de buurt waar de politie van Baltimore Freddie Gray vermoordde.

Eddie heeft de strijd die hij al zo lang had gevoerd nooit opgegeven, ook al ging zijn gezondheid achteruit. Daar zijn we hem eindeloos dankbaar voor. En we zijn dankbaar dat deze ongelooflijke man, die zoveel heeft doorstaan, ook jaren van vreugde, liefde en troost heeft kunnen vinden in zijn huwelijk met Dominque Conway, een echte kameraad en vrijheidsstrijder die hem steunde binnen en buiten de gevangenismuren .

Hij zal gemist worden – door iedereen hier bij The Real News, door de stad die van hem houdt, en door iedereen over de hele wereld die geraakt werd door zijn licht. We zullen zijn stem, zijn revolutionaire helderheid en zijn onbreekbare toewijding aan de strijd aan de kant van de onderdrukten missen. We zullen dat gevecht voortzetten, want dat is wat Eddie zou doen. We zijn diepbedroefd dat hij er niet meer is, maar we zijn dankbaar dat we het geluk hadden hem te kennen, en we sturen al onze liefde en solidariteit naar zijn familie.

Ter nagedachtenis aan Eddie Conway,

Het echte nieuwsnetwerk

Lees meer over het leven van Eddie:

Marshall Law: The Life and Times van een Baltimore Black Panther

The Brother You Choose: Paul Coates en Eddie Conway praten over het leven, politiek en de revolutie





Bron: therealnews.com



Laat een antwoord achter