Toen haar werd gevraagd naar haar mening over de aanklachten tegen Donald Trump, antwoordde de voormalige Republikeinse gouverneur van Alaska, Sarah Palin, snel. “Degenen die deze travestie uitvoeren”, zei ze, “en dit tweeledige rechtssysteem creëren, ik wil hen vragen: wat maakt het uit? Wil je dat we in een burgeroorlog verwikkeld raken? Want dat is wat er gaat gebeuren. Wij blijven dit niet volhouden”.
Deze nonchalante aanroeping van massaal geweld door een hoge Republikeinse figuur werd in de VS nauwelijks nieuwswaardig geacht, net zoals de normalisering van extreemrechtse retoriek. Maar haar dreigement weerspiegelt de stemming van miljoenen Amerikanen die er diep van overtuigd zijn dat hun favoriete leider oneerlijk wordt vervolgd door het establishment.
Tot op de dag van vandaag verdedigt de overgrote meerderheid van de aanhangers van de Republikeinse Partij het verhaal van Trump over de verkiezingen van 2020. Uit angst voor een reactie van hun gestoorde basis erkenden slechts 27 van de 249 Republikeinse congresleden destijds de overwinning van Biden. Deze lafheid heeft een diepe erfenis nagelaten, waarbij uit een recente CNN-enquête blijkt dat maar liefst 71 procent van de geregistreerde Republikeinen en Republikeinse onafhankelijken nog steeds gelooft dat Trump eerlijk en eerlijk heeft gewonnen.
Bovendien hebben de Republikeinen zich geconsolideerd rond de hardrechtse politieke agenda die Trump in de mainstream heeft gebracht. Dit blijkt duidelijk uit de politieke pitches van degenen die met Trump strijden om de presidentiële nominatie. Tech bro (bijna) miljardair Vivek Ramaswamy vol vertrouwen beweert, “De klimaatveranderingsagenda is een hoax”. Voormalig vicepresident Mike Pence voert campagne voor een federaal abortusverbod. Ron DeSantis, eerste keus van degenen in de partij die op zoek zijn naar een alternatief voor Trump, heeft zijn positie als gouverneur van Florida gebruikt om wrede aanvallen op de LGBT-gemeenschap te initiëren en middelbare scholen te dwingen kinderen te leren dat zwarte mensen profiteerden van de slavernij.
De persoonlijkheidscultus die rond Trump is opgebouwd volgt een patroon dat vaker voorkomt in dictaturen. Uit een recente opiniepeiling van CBS/YouGov bleek dat 71 procent van zijn kiezers erop vertrouwt dat hij de waarheid spreekt, aanzienlijk hoger dan zij religieuze leiders, conservatieve media en zelfs hun eigen vrienden en familie schatten. Gezien deze buitengewone loyaliteit is het moeilijk voor te stellen hoe hij de voorverkiezingen zou kunnen verliezen.
Wat er vanaf nu ook gebeurt, Trump en zijn soortgenoten zullen een erfenis nalaten van een aanzienlijk versterkte extreemrechtse stroming in de Amerikaanse politiek. Door het meest extreme irrationalisme en samenzweerderige ideeën, sociaal reactionaire politiek en een pro-business agenda te mainstreamen, heeft Trump veel van de ingrediënten samengebracht die nodig zijn voor de groei van een massale extreemrechtse beweging. Zijn aanvallen op fundamentele democratische normen hebben een gevaarlijk precedent geschapen in een land met een lange geschiedenis van antidemocratisch beleid. En door extreemrechtse nieuwsbronnen zoals Newsmax en Truth Social te versterken, heeft Trump instellingen gecreëerd die de Amerikaanse politiek de komende jaren zullen blijven vormgeven.
Voor Amerikaanse progressieven heeft dit alles Trump tot vijand nummer één gemaakt. Zijn flagrante onverdraagzaamheid belichaamt en versterkt de huidige conservatieve reactie op decennia van sociale vooruitgang, geïllustreerd door de beslissing van het Hooggerechtshof vorig jaar om Roe vs. Wade ongedaan te maken en de abortusrechten van tientallen miljoenen vrouwen in te trekken.
De Democratische Partij heeft enig succes geboekt bij het omzetten van de wijdverbreide oppositie tegen deze conservatieve agenda in haar eigen electorale voordeel. De campagne voor de tussentijdse verkiezingen van 2022 speelde sterk in op het thema abortusrechten en de dreiging die uitging van Trumpistische kandidaten, van wie velen aanzienlijk slechter presteerden dan verwacht. Het lijkt erop dat de partij de strategie in 2024 zal herhalen.
Maar afgezien van retorische gebaren is er weinig bewijs van enig oprecht democratisch engagement om actie te ondernemen op de belangrijkste kwesties. De nederlaag van Trump in 2020 werd algemeen gezien als een kans om een nieuw soort Amerika op te bouwen, een Amerika waarin het leven net iets draaglijker was. Joe Biden moedigde deze hoop actief aan door te beloven ‘beter terug te bouwen’ in binnen- en buitenland. Drie jaar later liggen die dromen aan flarden.
De Democraten hebben luidkeels de brutale behandeling van migranten en asielzoekers door Trump aan de kaak gesteld, maar Biden heeft de zaken nog erger gemaakt en meer mensen gedeporteerd. De pandemie werd onder Biden net zo slecht beheerd als onder Trump, wat leidde tot honderdduizenden onnodige sterfgevallen. ‘Medicare voor iedereen’ is van tafel.
De Democraten hebben geen echte poging ondernomen om wetgeving aan te nemen die de toegang van vrouwen tot abortus beschermt, noch zijn partijactivisten en middelen gebruikt om bewegingen op te bouwen tegen de verboden die in tientallen staten worden ingevoerd. Dus nu zijn er 13-jarige slachtoffers van verkrachting die gedwongen worden te bevallen, en steeds meer vrouwen worden aangeklaagd voor miskramen en doodgeboorten.
Dit alles is al erg genoeg. Uiteindelijk is het echter de economie die de houding van het volk ten opzichte van regeringen bepaalt of breekt. En hoewel het nieuws dat de VS een recessie zouden kunnen vermijden de voorstanders van ‘Bidenomics’ een schot in de roos heeft gegeven, blijkt uit peilingen dat het publiek pessimistisch blijft.
In een typische vorm hebben liberale commentatoren gereageerd door te wensen dat ze het volk konden ontbinden en een ander volk konden kiezen. Maar een vluchtige blik op de gegevens laat zien waarom de massa van de werknemers de Amerikaanse bbp-groei niet viert: ze krijgen heel weinig van de welvaart die wordt gecreëerd. De reële lonen zijn tijdens de pandemie gedaald en zijn, als gevolg van aanhoudende prijsstijgingen voor dagelijkse levensbehoeften, waarvan de officiële inflatiecijfers bedoeld zijn om deze te onderschatten, minder opgeveerd dan de cijfers suggereren.
De regering-Biden heeft ook de meeste welzijnsverbeteringen afgeschaft die tijdens de pandemie zijn geïntroduceerd. Dit heeft miljoenen mensen de toegang ontzegd tot levensnoodzakelijke steun, zoals voedselbonnen en essentiële gezondheidszorg.
Als gevolg daarvan zijn de meeste mensen in Amerika nu economisch slechter af dan onder Trump. Dit verklaart waarom Biden een van de meest impopulaire presidenten in de Amerikaanse geschiedenis is, waarbij slechts 24 procent van de Amerikanen wil dat hij in 2024 opnieuw kandidaat is.
Dit brengt ons terug bij de aanklachten tegen Trump. Het democratische establishment is onzeker over de kansen van Biden in een rechtstreekse strijd en gebruikt het rechtssysteem in een poging de populariteit van Trump te ondermijnen. Dat ze zich zo onzeker voelen over hun vermogen om een fascistische hansworst te verslaan met een agenda die zo weinig voeling heeft met een meerderheid van de Amerikanen, is indicatief voor de diepe crisis van de huidige Amerikaanse politiek. Dat Biden – een man die aantoonbaar minder gekwalificeerd en coherent is dan de gemiddelde AI-chatbot – de beste hoop van het establishment is, is een andere.
Een van deze dubieuze figuren zal nog vier jaar lang het machtigste imperium dat de wereld ooit heeft gezien, regeren. Moeten we nog steeds geloven dat het kapitalisme talent en hard werken beloont?
Bron: redflag.org.au
