Kunnen de media de uitdaging van de valse afzetting van de Republikeinse partij aan? – Moeder Jones

Opmerking van de uitgever: Het onderstaande artikel verscheen voor het eerst in de nieuwsbrief van David Corn, Ons land. De nieuwsbrief verschijnt twee keer per week (meestal) en biedt verhalen en artikelen achter de schermen over politiek, media en cultuur. Een abonnement kost slechts $ 5 per maand, maar u kunt zich aanmelden voor een gratis proefperiode van 30 dagen Ons land hier. Plus die van David Corn Amerikaanse psychose: een historisch onderzoek naar hoe de Republikeinse Partij gek werd, A New York Times bestseller, is zojuist uitgebracht in een nieuwe en uitgebreide paperbackeditie.

‘Eerst vonnis, daarna uitspraak.’ Dat verklaarde de Hartenkoningin tijdens het proces tegen de Hartenboer (wegens het naar verluidt stelen van taarten) in Alice in Wonderland. Deze benadering, die Lewis Carroll bedoelde om het toppunt van absurdisme te symboliseren, lijkt een treffende beschrijving van hoe de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden te werk gaan met een afzettingsonderzoek tegen president Joe Biden.

Tot nu toe is er geen bewijs dat Biden iets heeft gedaan om het politieke equivalent van een doodvonnis te rechtvaardigen. Maar in plaats van alleen maar door te gaan met hun onderzoek in meerdere commissies naar de weliswaar twijfelachtige zakelijke transacties van Hunter Biden om te bepalen of president Biden aan een afzettingsonderzoek moet worden onderworpen, hebben de Republikeinen zich haastig naar het veronderstelde vonnis gehaast voordat ze zelfs maar in de buurt van een vonnis kwamen. Dit is absurd.

Bij eerdere afzettingsprocedures waren de basisfeiten van het vermeende wangedrag bekend. De inbraak in Watergate en de pogingen van Richard Nixon om het onderzoek naar de inbraak en de daaropvolgende doofpotoperatie te belemmeren, waren zaken van openbaar belang toen het Huis van Afgevaardigden op 30 oktober 1973 een afzettingsonderzoek startte. Voorheen had de Senaat een speciale onderzoekscommissie opgericht en de landelijk uitgezonden Watergate-hoorzittingen gehouden, en federale aanklagers waren al geruime tijd bezig met de zaak en stuurden Nixons handlangers naar de hoosegow.

In de gevallen van Bill Clinton en Donald Trump werden de grondbeginselen van hun wandaden bevestigd voordat het Huis van Afgevaardigden de afzettingsprocedure in gang zette. Het beruchte Starr-rapport, waarin de affaire van Clinton met een stagiair en zijn daaropvolgende leugens daarover werd beschreven, werd begin september 1998 aan het Congres voorgelegd. De Republikeinse Republikeinse Partij stemde een paar weken later voor het starten van het afzettingsproces. In het geval van Trump bestond er geen twijfel over dat hij op de Oekraïense president Volodimir Zelenski had geleund om vuiligheid over Joe Biden te verspreiden. Er was een quasi-transcriptie van het telefoongesprek vrijgegeven. En Trumps aanzetten tot de opstandige aanval op het Capitool op 6 januari vond plaats in het volle publieke zicht.

Of deze beschuldigingen nu gerechtvaardigd waren of niet, ze waren gebaseerd op gevestigde wandaden.

Nu niet. Waar gaat deze impeachment over? Het gaat over Republikeins speculatie dat Joe Biden op de een of andere manier betrokken was bij illegale activiteiten met Hunter. Toch is daar geen bevestigd bewijs voor of dat de zakelijke ondernemingen van Hunter – die schijnbaar slordige pogingen waren om veel geld te verdienen door op de familienaam te handelen – illegaal waren.

De House Oversight Committee heeft een compilatie vrijgegeven van wat zij ‘bewijs van Joe Biden’s betrokkenheid bij de invloedsfraude van zijn familie’ noemt. Maar deze lijst biedt voornamelijk getuigenissen en documenten waaruit blijkt dat Hunter Biden zijn familie krachtig van naam heeft voorzien om zakelijke deals te sluiten en dat Biden een paar keer zijn zoon en de buitenlandse zakenpartners van zijn zoon heeft ontmoet of met hem heeft gepraat. Er is geen informatie die erop wijst dat Biden officiële actie heeft ondernomen om Hunter of zijn collega’s te helpen. Dit ‘bewijs’ zou ertoe kunnen leiden dat iemand denkt dat er iets ongepasts heeft plaatsgevonden; het levert aanwijzingen op die onderzocht moeten worden. Maar het is niet de basis voor het overwegen van politieke executie.

De Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden zijn herhaaldelijk gedwongen te erkennen dat er nog geen bewijs is gevonden dat Biden in verband brengt met corruptie. Deze week werd op CNN onder druk gezet door vertegenwoordiger Mike Waltz (R-Fla.) of de Republikeinen direct bewijs hadden gevonden van het misdrijf van Biden. Hij antwoordde: “Het punt van de [impeachment] Het onderzoek moet ons een grotere positie geven om het volledige bewijsmateriaal te verkrijgen.”

Bovendien heeft vertegenwoordiger Jim Comer (R-Ky.), de leider van het afzettingsonderzoek van de Republikeinse Partij, de bevindingen van het onderzoek verdraaid en overdreven, waarbij hij herhaaldelijk valse beschuldigingen over president Biden heeft geuit.

Dit is eerst de zin, daarna het onderzoek. We gaan een afzettingsonderzoek doen om te zien of we bewijs kunnen vinden dat een afzettingsonderzoek rechtvaardigt. (Ik zou zeker elk onderzoek naar het getouwtrek, uitgevoerd door familieleden van gekozen functionarissen, waaronder bijvoorbeeld Jared Kushner en Ivanka Trump, verwelkomen.) Zoals je zou verwachten, hebben talloze Republikeinen toegegeven dat deze poging tot afzetting gaat over het verzwakken van Biden voor de toekomst. Verkiezingen van 2024 En op zoek naar wraak voor Trump.

Kort gezegd: dit is een valse en verzonnen afzettingscampagne.

We gaan nu over tot een belangrijke vraag: hoe wordt in de media een schijn-impeachment behandeld en gecontextualiseerd? Het doel van de Republikeinen – als ze geen echt bewijs kunnen leveren van de corruptie bij Biden – is om de president te bezoedelen door zijn naam in zoveel mogelijk krantenkoppen en nieuwsverslagen te koppelen aan ‘impeachment’. Kunnen de media over deze streken berichten zonder medeplichtig te zijn, zonder een poging te kwader trouw te ondersteunen die wordt aangestuurd door extreemrechtse extremisten en samenzweringsmakers, zoals vertegenwoordigers van Marjorie Taylor Greene en Matt Gaetz? Hoewel nieuwsverslagen soms vermelden dat de Republikeinen nog geen bewijs moeten leveren om afzetting te rechtvaardigen, versterkt de algehele berichtgeving uiteindelijk de toespelingen dat Biden corrupt is die door de Republikeinen wordt geslingerd.

Niet om op te pikken New York Times– maar waarom niet, aangezien iedereen dat doet. Toen House Speaker Kevin McCarthy dinsdag aankondigde dat hij een afzettingsonderzoek tegen Biden zou initiëren zonder een stemming in het Huis van Afgevaardigden, Keer plaatste zijn verklaring op de voorpagina. De kop luidde: ‘McCarthy opent onderzoek naar Biden en kalmeert gelijk.’ In de openingsparagrafen concentreerde het artikel zich op de interne Republikeinse politiek en rapporteerde dat McCarthy dit deed om extreemrechtse wetgevers te sussen en “een opkomende rebellie onder ultraconservatieve critici te onderdrukken.”

De krant bevatte in de derde alinea een regel waarin stond dat de Republikeinen na maanden van graven “geen bewijs” hebben gevonden van de corruptie bij Biden. Maar toen werd gedetailleerd melding gemaakt van de beschuldiging van McCarthy dat Biden had gelogen over zijn kennis van Hunters zakelijke transacties en dat de regering-Biden de zoon van de president een “speciale behandeling” had gegeven in een strafrechtelijk onderzoek. Het citeerde McCarthy en verklaarde dat de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden “serieuze en geloofwaardige beschuldigingen over het gedrag van president Biden hebben ontdekt” en dat “deze beschuldigingen een beeld schetsen van een cultuur van corruptie.” (Merk op dat McCarthy ‘beschuldigingen’ zei, en niet ‘bewijs’.) Er werd meer aandacht besteed aan de beschuldigingen van McCarthy dan aan het ontbreken van bewijs.

Pas halverwege het stuk meldde de krant dat sommige Republikeinen de afzetting niet hebben gesteund, omdat Republikeinse onderzoekers nog geen bewijs moeten leveren dat Biden aan de zakelijke transacties van zijn zoon koppelt. Voornamelijk de Keer behandelde de bewijsvraag op de gebruikelijke manier, waarbij hij Democraten citeerde die benadrukten dat er geen bewijs van corruptie is geleverd.

Het is allemaal politiek, beschuldiging en tegenbeschuldiging. Rs en Ds werken op hetzelfde niveau. Dit is zeker in overeenstemming met de journalistieke conventies. Maar het geeft afzettingsoplichters een voordeel, waardoor hun insinuatie dat Biden corrupt is, wordt versterkt. En het stelt hen in staat om – erop te wachten! –bewapenen afzetting. Dat wil zeggen, om deze dramatische handelwijze, terecht of niet, te gebruiken om het onbewezen idee te verspreiden dat Joe Biden een criminele vuilzak is.

Een verhaal dat verscheen in de Keer de volgende dag concentreerde hij zich op dezelfde manier op McCarthy’s politieke dilemma, evenals op zijn flip-flop over de kwestie van doorgaan met afzetting zonder een stemming in het Huis van Afgevaardigden. (Hij had eerder gezegd dat er zo’n stemming moest plaatsvinden.) Maar wat betreft de kwestie van bewijs – of het gebrek daaraan – gaf de krant zijn lezers opnieuw dunne pap, met een halve zin waarin werd gemeld dat sommige Republikeinen zich niet op hun gemak voelden bij het ‘vooruitgaan in de politiek’. het ontbreken van solide bewijs.”

Dit alles bagatelliseert een centraal onderdeel van het verhaal: de Republikeinen gaan door met een impeachment zonder hard en snel bewijs. Dat helpt de GOP.

Hoe kunnen de media vermijden platforms te bieden aan schurken wier doel het is desinformatie te verspreiden en het nationale discours te vergiftigen? Er was nog een voorbeeld in de Keer deze week van het empoweren van een leugenaar. In een artikel over Republikeinen uit het Huis van Afgevaardigden die zich verzetten tegen militaire hulp aan Oekraïne – ook al vervaardigen bedrijven in hun districten wapens die naar Oekraïne worden gestuurd – citeerde de krant Rep. Jim Jordan (R-Ohio) die zei: “onze kiezers hebben grote zorgen over schijnbaar onbeperkte belastingbetalers geld dat wordt gebruikt om de oorlog in Oekraïne te financieren, vooral wanneer Amerikanen thuis worstelen met de stijgende inflatie en plaatsen als Oost-Palestina en Maui nog steeds worden genegeerd door de regering-Biden.”

De regering-Biden negeerde de treinontsporingsramp in Oost-Palestina of de bosbranden op Hawaï niet. Er werden meerdere agentschappen ingezet om de Ohioans te helpen, en Biden reisde naar Maui. Waarom zou het papieren document een regelrechte leugen uit Jordanië publiceren en hem helpen een bedrieglijke agenda te bevorderen?

Het klinkt misschien hyperbolisch om dit te zeggen, maar er is in de Verenigde Staten een oorlog gaande over de toekomst van de Amerikaanse democratie. Desinformatie is misschien wel het krachtigste wapen in die oorlog. En afzetting is nu een ander front in die oorlog.

Dus hoe brengen de media dag na dag verslag uit over een (tot nu toe) ongefundeerde afzetting zonder de bewapenaars te helpen en aan te moedigen? Dit circus kan niet worden genegeerd. Maar moeten verslaggevers bij elke wending keer op keer het voortouw nemen met het feit dat er geen solide predikaat bestaat voor deze afzetting? Misschien zelfs als dat saai zou kunnen worden voor verslaggevers en hun kijkers en lezers. Zonder context kunnen onbevestigde beschuldigingen van gewetenloze beschuldigers het politieke debat beïnvloeden. Weet je nog hoe de Republikeinen jarenlang ‘Benghazi’ keer op keer hebben geblaat om Hillary Clinton te bezoedelen voorafgaand aan de verkiezingen van 2016? McCarthy pochte toen dat de meerdere onderzoeken van de Republikeinse partij in Benghazi – die nooit een van de wilde complottheorieën hebben bewezen – ervoor zorgden dat haar peilingscijfers daalden. De afzetting van Biden is dezelfde strategie: op steroïden.

McCarthy en zijn collega’s in het Huis van Afgevaardigden maken gebruik van impeachment om krantenkoppen en soundbites te genereren die de indruk wekken dat Biden een boef is – om Fox en zijn wannabe-concurrenten voldoende koren te geven op hun propaganda-molens en om Trump te helpen terugkeren naar het Witte Huis met een autoritaire agenda. Dat is de kern van het verhaal hier. Of de rest van de media het op die manier speelt, zal bepalen of de extremisten – degenen die probeerden de laatste verkiezingen ongedaan te maken, die een gewelddadige aanval op het Capitool bagatelliseerden of excuseerden, en die nu een demagogische presidentskandidaat steunen die de constitutionele orde heeft ondermijnd – slagen.