De laatste onthulling in het ‘spionageballon’-verhaal legt de absurditeit van de betrekkingen tussen de VS en China bloot – RT World News

Zeven maanden geleden waren de Amerikaanse regering en de media in rep en roer over een zogenaamde ‘Chinese spionageballon’ die boven het land werd gesignaleerd. Dit was voor het leger aanleiding om zijn ultramoderne straaljagers te sturen om het object neer te schieten, dat als een enorme bedreiging voor de Amerikaanse nationale veiligheid werd beschouwd. Het enige probleem is dat dit hele debacle een regelrechte leugen was, zoals generaal Mark Milley, de voorzitter van de Joint Chiefs of Staff, onlangs toegaf aan CBS News.

“De inlichtingengemeenschap, hun beoordeling – en het is een beoordeling met veel vertrouwen – [is] dat er geen inlichtingenverzameling door die ballon heeft plaatsgevonden”, vertelde de generaal zondag aan de krant. Hij beweert dat de ballon sensoren had, maar geen informatie verzamelde. Dat wil zeggen dat het een spionageballon had kunnen zijn, maar dat hij niet spioneerde. Nu blijven de media worstelen en theoretiseren over wat er werkelijk is gebeurd.

CBS verklaarde in zijn berichtgeving over de opmerkingen van Milley het voor de hand liggende door te zeggen: “Er zijn verschillende theorieën, met minstens één leidende theorie dat het van de baan is geblazen.” Dus in wezen was wat China zei dat er gebeurde altijd waar – behalve dat het echt een spionageballon was (zoals Washington zegt) of een weerballon (zoals Beijing zegt)?

Voordat we daarop ingaan, is het belangrijk om op te merken hoe schadelijk dit nepschandaal was. De Amerikaanse minister van Buitenlandse Zaken Antony Blinken had in februari een bezoek aan China gepland, maar annuleerde dit abrupt vanwege het ‘spionageballondrama’. Hij verwachtte sowieso geen warm welkom, gezien het besluit van president Joe Biden om alle export naar de Chinese telecomgigant Huawei te blokkeren, dat vlak daarvoor plaatsvond. Maar deze situatie – gekoppeld aan een boos, door de Republikeinen geleid Huis van Afgevaardigden – bond de handen van de diplomaat vast.

Wat de zogenaamde spionageballon betreft: de verklaring van China dat het een op hol geslagen civiele weerballon was, is op het eerste gezicht veel logischer. Een paar feiten ondersteunden dit. Ten eerste: waarom zou Peking een ballon die zijn eigen traject niet in kaart kan brengen, naar de VS sturen in de aanloop naar een belangrijke diplomatieke bijeenkomst? Het slaat gewoon nergens op – en China heeft sowieso voortdurend satellieten boven de VS.

Maar dan waren er nog een paar feiten die aantonen dat dit hele mediaspektakel overhyped was. Een meteoroloog aan Twitteren creëerde een model van het waarschijnlijke traject van het object en het leek eerst over Alaska te vliegen twee dagen voordat het in Montana werd opgemerkt, wat betekent dat het Amerikaanse leger al op de hoogte was van het bestaan ​​ervan, maar wachtte op een aankondiging totdat het boven de belangrijkste 48 was. moet ook onmiddellijk hebben geweten dat het een weerballon was, gezien zijn slingerende koers.

Dus het hele spionageverhaal dat hieruit voortkwam, was waarschijnlijk een complete hoax. En het is door de media ontworpen om Amerikanen bang te maken, om hen te laten denken dat China hen eenvoudigweg in hun huizen of waar ze ook zijn zal bespioneren. Dit maakt deel uit van de hele Amerikaanse grote strategie van het produceren van toestemming voor conflicten met China.

Het opmerkelijke is dat de regering en de media blijkbaar niets hebben geleerd van wat Milley zei en van wat de inlichtingengemeenschap al die tijd al wist. Oudere media hebben de opmerkingen van Milley grotendeels genegeerd, maar ze hebben wel rondes gemaakt op sociale media. De bekende krant, de New York Times, citeerde bijvoorbeeld enkele dagen vóór de opmerkingen van de generaal anonieme Amerikaanse functionarissen in een rapport, waarin zij zeiden dat China blijkbaar zijn spionageballonprogramma helemaal had stopgezet. Maar nogmaals, het is niet eens duidelijk of er überhaupt sprake was van een spionageballonincident. Waarom is deze veronderstelling als vanzelfsprekend aangenomen?

Deze situatie zou best grappig zijn als ze niet zo extreem schadelijk zou zijn voor de bilaterale betrekkingen tussen de twee grootste economieën ter wereld. Iedereen met de meest fundamentele intellectuele capaciteiten had vanaf het begin kunnen zien dat het officiële verhaal van de VS absurd was. De media hadden dit basisniveau van onderzoek moeten toepassen op wat er van de regering kwam en op het feit dat ze geen verplichte trainingssessie ‘het persbericht is niet het verhaal’ voor Amerikaanse journalisten eisten.

Zoals hierboven vermeld leidde deze ‘zwendel’ er uiteindelijk toe dat een bijeenkomst op hoog niveau tussen de Amerikaanse topdiplomaat en Peking werd geannuleerd. Hoewel het zo had kunnen zijn dat Blinken zich had teruggetrokken op basis van de beoordeling van het leger destijds, is het veilig om te zeggen dat het verhaal in de media (en de daaruit voortvloeiende politieke gevolgen) misschien wel belangrijker was. De onbekwaamheid van de Amerikaanse media is dus rechtstreeks betrokken bij de verslechtering van de diplomatieke inspanningen tussen deze twee supermachten.

Zal er sprake zijn van een reflectie, van veranderingen in de redactionele normen, of zelfs van een opfrisser van de basisprincipes van de journalistiek? Natuurlijk niet. Oudere media voelen zich redelijk op hun gemak bij het nastreven van een gestaag spervuur ​​van negatieve berichtgeving over China, en er is een serieuze hoeveelheid publiekstrekkerij, evenals andere systemische problemen, in het spel. Enkele van de meer voor de hand liggende zijn dat kritiek op bronnen ertoe kan leiden dat deze bronnen stoppen met praten met de outlet. Niettemin is dit ballonincident beschamend van het volgende niveau; het is echt een ballon om de clownshow van de Amerikaanse pers af te sluiten.