Stellantis – een van De drie grote autofabrikanten zijn verwikkeld in onderhandelingen met de United Auto Workers – mobiliseren hun interne diversiteitsgroepen om vrijwilligerswerk te leveren bij onderdelendistributiefaciliteiten die getroffen zijn door de UAW-staking, volgens interne e-mails verkregen door The Intercept. In de communicatie met het Diversity and Inclusion-logo van Stellantis wordt gezocht naar leden van de Business Resource Groups (BRG’s) van het bedrijf om de onderdelenstroom naar de klanten van de autofabrikanten te helpen behouden.
Bedrijfsfunctionarissen hebben vorige week een verzoek ingediend voor vrijwilligers om de onderdelendistributiecentra in het hele land, vooral in Michigan, te bemannen. Het Working Parents Network, een BRG, stuurde deze oproep door naar zijn leden en merkte op: “Elke BRG zal een specifieke dag van de week/weekend kiezen om als team vrijwilligerswerk te doen.” De e-mail vervolgde: “Help blijft de hulpbron waarop het BEDRIJF kan rekenen!” In een andere e-mail schreef de oudergroep dat “Stellantis uw hulp nodig heeft bij het runnen van de Parts Distribution Centers (PDC) om een constante levering van onderdelen aan onze klanten te garanderen terwijl de onderhandelingen doorgaan. Working Parents Network heeft vrijdag 13 oktober uitgeroepen tot WPN’s BRG Day bij de PDCs!”
Het eerste verzoek – verzonden door Mark Stewart, Chief Operating Officer van Stellantis voor Noord-Amerika, en Mike Koval, hoofd van Mopar North America, de onderdelendochter van Stellantis – kwam drie weken na de staking van de vakbond met 150.000 leden tegen Stellantis, General Motors en Ford. UAW-president Shawn Fain heeft Ford geprezen voor het te goeder trouw boeken van vooruitgang en vorige week aangekondigd dat General Motors ermee had ingestemd batterijfaciliteiten op te nemen in de nationale UAW-masterovereenkomst – ter voorkoming van controversiële gevechten over het organiseren van nieuwe faciliteiten voor elektrische voertuigen. De oproep van Stellantis om vrijwilligerswerk te doen om de staking te beëindigen, komt terwijl het bedrijf onverzettelijk blijft in het licht van de onderhandelingen.
“Bedrijven zijn doorgaans niet transparant over wie er wordt ingezet als ze tijdens een staking vervangende arbeidskrachten inzetten”, vertelde John Logan, directeur arbeids- en werkgelegenheidsstudies aan de San Francisco State University, aan The Intercept. Logan zei ook dat bedrijven vaak hun toevlucht nemen tot het gebruik van interne, niet-vakbondsarbeiders om de escalatie te voorkomen die het inhuren van particuliere stakingsbrekers van buiten het bedrijf zou kunnen veroorzaken. Tegelijkertijd voegde hij eraan toe dat het gebruik van kleine facties binnen het bedrijf om distributiecentra te bemannen, op de lange termijn schade voor Stellantis zou kunnen veroorzaken.
“Als ze tijdens de staking dingen doen die onherstelbare schade toebrengen aan hun relatie met de werknemers en de vakbond, zal dat een blijvende impact hebben op het bedrijf”, zei Logan. “Het hebben van een productieve relatie vermindert het verloop en verhoogt de productiviteit, maar als ze vakbondswerkers boos maken met de vervangende arbeidskrachten die ze binnenhalen, kunnen er ernstige geschillen ontstaan.”
Stellantis reageerde niet op het verzoek van The Intercept om commentaar.
Sinds 22 september hebben UAW-leden gestaakt bij meer dan een dozijn Stellantis-onderdelendistributiefaciliteiten in het hele land, van Dallas tot New York en tot Orlando. De door The Intercept verkregen e-mails richten zich op faciliteiten in Michigan, de krachtpatser van de Amerikaanse auto-industrie.
De National Labor Relations Act verbood bedrijfsvakbonden expliciet, waardoor de macht van de nationale vakbonden werd gedefleerd en werknemers slechts minimale voordelen kregen, zoals pooltafels en pauzeruimtes. Tientallen jaren later vormen bedrijven interne, op identiteit gebaseerde organisaties die eveneens marginale voordelen bieden. Zoals The Intercept eerder berichtte, hebben enkele van de grootste vakbondsvermijdende firma’s, waaronder Littler Mendelson en Jackson Lewis, BRG’s aangevoerd als een manier om de zorgen van werknemers te verzachten en tegelijkertijd pogingen tot vakbondsvorming te voorkomen. Een ander groot bedrijf, IRI Strategies, heeft opgemerkt dat BRG’s een goede manier zijn om uw bedrijf ‘vakbondsbestendig’ te maken door tegemoet te komen aan een aantal klachten die anders aan een vakbondsvertegenwoordiger zouden worden voorgelegd.
Op haar website prijst Stellantis BRG’s aan als “Een van de manieren waarop we inclusiviteit en diversiteit creëren, bevorderen en behouden. … Deze groepen bieden netwerkmogelijkheden, activiteiten en bijeenkomsten voor onze medewerkers die gemeenschappelijke interesses delen en werken aan het ondersteunen van een grotere culturele waardering binnen ons team.”
Tot de BRG’s van het bedrijf, waar vakbonds- en niet-vakbondsleden zich bij kunnen aansluiten, behoren Asians Connected Together (ACT), DIVERSE•Abilities Network, First Nations, Latins in Connection, Middle Eastern Employees Together (MEET), Prism LGBTQ+ Alliance, Stellantis African American Network Diaspora (STAAND), Veterans Group, Women in Manufacturing, Women’s Alliance, Working Parents Network en Society of Women Engineers.
Ook al biedt het zijn werknemers de mogelijkheid om zich bij BRG’s aan te sluiten, toch is er onderzoek gedaan naar Stellantis omdat het er niet in is geslaagd om op adequate wijze de vereiste middelen te verstrekken aan een aantal van de vertegenwoordigde werknemers. In februari ontdekte het ministerie van Arbeid dat Stellantis er niet in was geslaagd wettelijk verplichte lactatiefaciliteiten aan te bieden aan nieuwe moeders – dezelfde demografische groep die wordt vertegenwoordigd door het Working Parents Network, waarvan de leden worden opgeroepen om voor het bedrijf te helpen.
Volgens de onderzoekssamenvatting van het Labor Department had de loon- en urenafdeling een klacht ontvangen over de omstandigheden in een fabriek in Sterling Heights, Michigan. De onderzoekers kregen te horen “dat een fabrieksmedewerker op de fabrieksvloer moedermelk afkolfde nadat hem de toegang tot de lactatiekamers van de assemblagefabriek was ontzegd” en “vernamen ook van het ongepaste beleid van Stellantis om van moeders die borstvoeding gaven te eisen dat ze een doktersbriefje overlegden en dat de geboorte van de baby certificaat voor toegang tot lactatiekamers.”
Na het onderzoek beloofde de fabriek “extra lactatiekamers te creëren en het pauzebeleid te corrigeren om toekomstige overtredingen te voorkomen.”
De inspanningen van Stellantis om groepen gemarginaliseerde werknemers in te zetten als schurkenarbeid doen denken aan de staalstakingen van het begin van de 20e eeuw, toen fabrikanten tienduizenden zwarte en Mexicaanse arbeiders binnenhaalden om stakingen te breken. “Toen de grote migratie begon, begonnen werkgevers heel expliciet groepen van elkaar uit te spelen en dat was een driedeling tussen Afro-Amerikanen, Europese immigranten die een tandje boven hen stonden in de hiërarchie, en vervolgens autochtone geschoolde werknemers.” Gabriel Winant, hoogleraar geschiedenis aan de Universiteit van Chicago, vertelde The Intercept.
“De klassenverdeling op de werkvloer tussen management en arbeiders vervaagt vaak door raciale en etnische verdeeldheid,” zei Winant, “en Amerikaanse managers hebben daar altijd misbruik van gemaakt.”
Bron: theintercept.com
