Gisteravond stemde het Amerikaanse Huis met 234 tegen 188 stemmen om vertegenwoordiger Rashida Tlaib (D-MI), het enige Palestijns-Amerikaanse lid van het Congres, af te keuren, waarbij tweeëntwintig Democraten en op vier na alle Republikeinen de maatregel steunden. Tlaib’s vermeende overtreding? Haar gebruik van de uitdrukking ‘van de rivier naar de zee’, een Palestijnse bevrijdingsslogan die het doelwit is geweest van een rechtse desinformatiecampagne om mensen ervan te overtuigen dat het een oproep is tot geweld en etnische zuivering.
De tekst van de afkeuringsresolutie van de Republikeinse Partij beschuldigt haar ervan “op te roepen tot de vernietiging van de staat Israël” en beschrijft de slogan als “een genocidale oproep tot geweld om de staat Israël en zijn volk te vernietigen en deze te vervangen door een Palestijnse staat die zich uitbreidt van de Jordaan tot aan de Middellandse Zee.” Republikeinen zijn dat geweest sloot zich aan hun parade van laster door prominente Democraten, waaronder de Democratische leider van het Huis van Afgevaardigden, Hakeem Jeffries, die zei dat de zinsnede “algemeen werd opgevat als een oproep tot de volledige vernietiging van Israël.” In het meest opruiende en schaamteloos oneerlijke stukje karakterlaster, Sen. Marsha Blackburn (R-TN) opgeladen dat Tlaib, die aan de ontvangende kant staat van een toename van het aantal doodsbedreigingen, “oproept tot de genocide op het Joodse volk.”
Het zal je niet verbazen dat Tlaib zoiets niet heeft gedaan. “Van de rivier naar de zee is een ambitieuze oproep tot vrijheid, mensenrechten en vreedzaam samenleven, niet tot dood, vernietiging of haat”, had Tlaib gezegd. geschreven eerder, wat gedeeltelijk tot de vuurstorm leidde. “Mijn werk en belangenbehartiging zijn altijd gericht op rechtvaardigheid en waardigheid voor alle mensen, ongeacht geloof of etniciteit.”
Het is waar dat in elke publieke verklaring van Tlaib óf de weerzinwekkende aanvallen van Hamas op 7 oktober zijn veroordeeld, óf ze oorlogsmisdaden zijn genoemd en de gelijkwaardige kostbaarheid van zowel het Israëlische als het Palestijnse leven is benadrukt. Zelfs als je er absoluut van overtuigd bent dat de slogan zelf gewelddadig is – dat is het niet, maar zelfs als je dat wel doet – is het moedwillig oneerlijk om te beweren dat Tlaib hem zo gebruikte.
Terwijl de Democraten en Republikeinen in het Congres nog een verzonnen excuus vinden om een linkse anti-oorlogsstem te belasteren, laten we de afgelopen week eens kijken naar een paar dingen die niemand bij dit smakeloze spektakel betrokken heeft – geen politici, geen pro-Israëlische politieke organisaties. , en niet leden van de pers – zouden de moeite kunnen nemen om te veroordelen.
Denk eens aan deze uitspraken, allemaal uitgesproken door een Israëlische functionaris afgelopen zondag:
- dat het laten vallen van een atoombom op de Gazastrook “een optie” was
- zich afvragend waarom de ‘levens van de gijzelaars [in Gaza]’zijn ‘belangrijker dan de levens van de [Israeli] soldaten”
- dat “iedereen die met een Palestijnse of Hamas-vlag zwaait, niet op aarde mag blijven leven”
- zich verzetten tegen welke humanitaire hulp dan ook aan Gaza, aangezien “we de nazi’s geen humanitaire hulp zouden hebben gegeven” en “er niet zoiets bestaat als onschuldigen in Gaza”
Als een Palestijn of een linkse politicus ook maar één van deze uitspraken over Israël had gedaan, zou dit een storm hebben veroorzaakt. Omdat het van Israëlische kant kwam, werd het volledig genegeerd. Al deze opmerkingen kwamen overigens voort uit één enkel interview met één enkele Israëlische functionaris: minister van Erfgoed Amichai Eliyahu, lid van de extreemrechtse Joodse Machtspartij. Twee dagen eerder had Eliyahu een oproep getweet om een hele stad te vernietigen door te verwijzen naar de vernietiging van Sodom in het Oude Testament.
Ondertussen, gisteren nog, toen het hele politieke establishment zijn vizier op Tlaib richtte, eiste de Israëlische minister van Financiën, Bezalel Smotrich, dat de Palestijnen een verbod zouden worden opgelegd om olijven te oogsten in de buurt van illegale Israëlische nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever, en riep op tot het creëren van ‘steriele veiligheidsruimtes’. ‘rond nederzettingen om ‘te voorkomen dat Arabieren deze binnenkomen’. Smotrich is lid van de racistische en extreemrechtse Religieus Zionistische Partij, maar zijn standpunten zijn slechts een graad verwijderd van die van de “liberale” Israëlische oppositieleider Yair Lapid, die een dag vóór de verklaring van Smotrich geweigerd dat de nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever illegaal zijn door te verklaren dat “we in ons Bijbelse land leven.”
Deze standpunten sluiten mooi aan bij de regerende Likud-partij van premier Benjamin Netanyahu, wiens oprichtingshandvest de slogan ‘van de rivier naar de zee’ gebruikt waar Tlaib over wordt gecensureerd, alleen maar om de Israëlische suprematie over al het grondgebied binnen Israël te bedoelen, inclusief Palestijns land – precies wat de critici van Tlaib beweren te zeggen.
Misschien vond het officiële Israëlische X-account, voorheen Twitter, in het Arabisch het daarom vorige week oké om een bericht te plaatsen afbeelding van Israël, compleet met de Palestijnse gebieden en de Golanhoogten onder de Israëlische vlag – iets dat in het Amerikaanse politieke systeem geen veroordeling of verontwaardiging, laat staan aandacht trok. Je kunt je de furie alleen voorstellen als Tlaib of een ander lid van de ploeg een foto plaatste van Israëlisch grondgebied dat volledig bedekt was met de kleuren van de Palestijnse vlag.
Het is moeilijk om te weten wat Israëlische functionarissen, huidige en voormalige, zou wat ik moet zeggen om enige betekenisvolle tegenreactie van Amerikaanse politici en media te krijgen. De Israëlische ambassadeur in de Verenigde Staten ontkent het gruwelijke Palestijnse dodental omdat “noch jij noch ik weten hoeveel van hen gewapende terroristen zijn en hoeveel van hen burgers zijn”? Nee. Een Israëlische militaire woordvoerder die het doelbewuste bombarderen van een vluchtelingenkamp, waarbij tientallen mensen om het leven kwamen, rechtvaardigde en alleen zei dat “dit de tragedie van de oorlog is”? Niets. Een woordvoerder van de Israëlische regering heeft een ziekenhuis tot een “legitiem doelwit” verklaard Ondervragen Hoeveel van de ruim tienduizend burgers die Israëlische strijdkrachten hebben gedood “zijn werkelijk onschuldige burgers”? Stilte. Een Israëlisch parlementslid en voormalig adjunct-directeur van de Mossad suggereerde simpelweg ‘verspreiden’[ing] Gazanen over de hele wereld” in batches van twintigduizend? Krekels.
Afgelopen weekend nog tekenden grofweg honderd Israëlische artsen hun handtekening onder een open brief waarin ze erop aandrongen dat het Israëlische leger de ziekenhuizen van Gaza bombardeerde, met de beschuldiging dat ze dienden als “terroristische hoofdkwartieren” en dat “de inwoners van Gaza het nodig achtten om van ziekenhuizen ziekenhuizen te maken”. terroristennesten om te profiteren van de westerse moraal, zij zijn degenen die zichzelf de vernietiging hebben aangedaan.”
Een dag daarvoor bracht Netanyahu een bericht uit stelling die een reeks controversiële opmerkingen uit het verleden bevatte, van het verwijzen naar deze oorlog als een oorlog ‘tussen de zonen van het licht en de zonen van de duisternis’, tot een verwijzing naar het bijbelse verhaal van Amalek, waarin God de Israëlieten opdroeg ‘totaal te vernietigen’. en “doodt zowel man als vrouw, zuigeling en zuigeling.” Veel genocidaler dan dat wordt het niet, maar aangezien het de Israëlische premier is die het zegt, lijkt geen enkele Amerikaanse politicus of expert zich daar druk over te maken.
Als u denkt dat deze vergelijking niet gepast is, aangezien geen van deze mensen Amerikanen zijn, laat staan Amerikaanse politici, hoeft u zich geen zorgen te maken. Hier is Alan Dershowitz, een van de meest prominente Amerikaanse verdedigers van Israël, die de spot drijft met het idee van Gaza’s “onschuldige burgers waar zoveel mensen tranen over laten vallen” omdat “zij bij de laatste verkiezingen op Hamas hebben gestemd en vandaag waarschijnlijk ook op Hamas zouden stemmen” – Een argument dat even feitelijk onjuist als weerzinwekkend is.
Hier is senator Lindsey Graham (R-SC) die zegt dat er “geen limiet” mag zijn aan het aantal onschuldige mensen dat Israël doodt en dat zorgen over burgerslachtoffers geen prioriteit zijn omdat “de meest geradicaliseerde mensen op de planeet in Gaza wonen. strip” die “sinds hun geboorte te horen kregen dat ze de Joden moesten doden en haten.” En hier is vertegenwoordiger Brian Mast (R-FL) die in het Huis van Afgevaardigden beweert dat “er maar heel weinig onschuldige Palestijnse burgers zijn” en dat concept vergelijkt met het idee van “onschuldige nazi-burgers.” (Mast is in ieder geval ook het onderwerp van een poging tot afkeuring vanwege deze verachtelijke opmerkingen, maar die opmerking leidt nergens toe en heeft ook geen greintje aandacht gekregen van de aandacht die Tlaib heeft gekregen).
Maar vergeet de gewelddadige dingen die een stel Israëlische functionarissen en hun Amerikaanse achterban hebben gezegd. Denk eens aan de gewelddadige dingen die de Israëlische regering, met de onvoorwaardelijke steun van allen die Tlaib hebben aangevallen en gestemd om deze af te keuren, hebben ondernomen. klaar alleen al de afgelopen week.
Israël bombardeerde afgelopen vrijdag een konvooi-ambulance met gewonde mensen buiten het Al-Shifa-ziekenhuis, destijds het grootste van Gaza rechtvaardigde het door te zeggen dat Hamas ambulances als ‘taxi’s’ gebruikt. Een dag eerder had het de ingang van datzelfde ziekenhuis aangevallen, dezelfde dag dat het de gebieden rondom de al-Quds- en Indonesische ziekenhuizen in Gaza had gebombardeerd, waarbij schade aan beide werd toegebracht. Twee dagen later viel het de vijfde verdieping van het Al-Shifa-ziekenhuis aan, waarbij ontheemde Palestijnen werden gedood die hun toevlucht zochten en de laatste stroombron van het ziekenhuis werd vernietigd.
Israël heeft afgelopen zaterdag eveneens de stroomgenerator vernietigd die ervoor zorgde dat het Al-Wafa-ziekenhuis bleef functioneren, evenals het zonne-energiesysteem. De volgende dag viel het Nasser Medical Complex herhaaldelijk aan nadat het personeel had gewaarschuwd dat het een ‘vuurgordel’ zou creëren, waarbij burgers zouden worden gedood en gewond, gebieden met een chemotherapieafdeling voor kinderen en een opvangcentrum voor vluchtelingen zouden worden getroffen, en de zonnepanelen van een ziekenhuis zouden worden weggevaagd. watertanks. Dit zijn geen ongelukken, zoals u kunt zien aan de frequente incidenten van het Israëlische leger vals beweert dat de ziekenhuizen van Gaza feitelijk ‘militaire commandocentra’, tunnels of ‘ondergrondse terreurinfrastructuur’ verbergen.
Het is de moeite waard om te bedenken dat het nog maar drie weken geleden is dat de bomaanslag op het al-Ahli-ziekenhuis een grote mondiale controverse werd, samen met de nog steeds onopgeloste vraag of Hamas of Israël verantwoordelijk was. In feite vormden die bombardementen een belangrijk onderdeel van de reden waarom Tlaib werd gecensureerd, waarbij één resolutie haar ervan beschuldigde “te liegen over de verantwoordelijkheid van Israël voor de aanval”, terwijl de resolutie die gisteravond werd aangenomen ervan beschuldigde dat ze “willens en wetens het valse verhaal verspreidde dat Israël heeft het ziekenhuis opzettelijk gebombardeerd.
Ondertussen heeft Israël de afgelopen zeven dagen opzettelijk meerdere ziekenhuizen gebombardeerd en redenen bedacht om dit publiekelijk te rechtvaardigen, en er is geen piep.
Je zou door kunnen gaan. Afgelopen donderdag bombardeerde Israël vier VN-scholen die schuilplaatsen voor ontheemden waren geworden, waarbij drieëntwintig mensen om het leven kwamen. Diezelfde dag werd een bakkerij weggevaagd, waarbij tientallen doden en gewonden vielen en het kostbare brood werd vernietigd dat de inwoners van Gaza zo hard nodig hebben nu de Israëlische belegering hen uithongert. Het heeft herhaaldelijk meerdere vluchtelingenkampen met de grond gelijk gemaakt, waarbij honderden mensen omkwamen. Het heeft moskeeën, een universiteit en zelfs een weg naar het zuiden verwoest, waar Israël de Palestijnen vertelde te vluchten om te voorkomen dat ze tijdens hun bombardementscampagne omkwamen. Gisteren werd nog een andere journalist in zijn huis gebombardeerd, waarbij hij ook om het leven kwam tweeënveertig leden van zijn familie.
Dit is geenszins een uitputtende lijst. En het is allemaal gewoon in de afgelopen zeven dagen, waarbij de overgrote meerderheid van de oorlogsmisdaden en racistische, genocidale uitspraken van Israëlische en Amerikaanse functionarissen en mediafiguren die we in de loop van deze oorlog hebben gezien, buiten beschouwing worden gelaten. Voor het Amerikaanse Congres en een groot deel van de reguliere media verdient blijkbaar niets daarvan ook maar een greintje verontwaardiging dat een Palestijns-Amerikaans lid van het Congres een gezang herhaalt dat zij expliciet gebruikt om vreedzaam Israëlisch-Palestijns samenleven te bedoelen.
Het establishment in Washington heeft een verzonnen verhaal verzonnen dat een slogan over de Palestijnse bevrijding eigenlijk een oproep tot geweld is, heeft zich daarover opgewerkt en dit gebruikt om de aandacht af te leiden van niet alleen de daadwerkelijke, wijdverbreide oproepen tot geweld die uit Washington en Tel. Aviv, maar de werkelijk, letterlijk geweld uitgevoerd door de Israëlische regering met steun van de VS. Hoe meer tijd en energie we besteden aan het debatteren over een protestlied en wat het betekent, hoe minder we besteden aan het praten over de willekeurige slachting die al dodelijker is dan veel gruwelijke oorlogen van deze eeuw. Trap er niet in.
Bron: jacobin.com
