Als je dacht dat de confrontatie met strafprocessen in meerdere jurisdicties of het overtuigen van kiezers om hem opnieuw president te maken ertoe zou kunnen leiden dat Donald Trump het wat milder zou maken, dan sta je op het punt van een ruwe ontwaking.
Trump zinspeelde op een nieuwe Red Scare en gebruikte een toespraak op Veteranendag om te verklaren: “De dreiging van krachten van buitenaf is veel minder sinister, gevaarlijk en ernstig dan de dreiging van binnenuit. . . . We zullen de communisten, marxisten, fascisten en radicaal-linkse schurken uitroeien die als ongedierte binnen de grenzen van ons land leven.”
Hij heeft onlangs ook voorgesteld om het ‘moslimverbod’ opnieuw in te voeren om de toegang tot de Verenigde Staten vanuit bepaalde landen met een moslimmeerderheid te voorkomen, hij heeft een plan geopperd om tienduizenden federale werknemers op politieke gronden te ontslaan, en hij heeft gezegd dat hij zal proberen een einde te maken aan geboorterecht burgerschap, vastgelegd in het 14e Amendement na de Burgeroorlog.
Maar misschien wel het meest schokkend was zijn nieuwe voorstel om miljoenen immigranten uit de Verenigde Staten te verwijderen, zowel vanwege de duistere ambities als vanwege het niveau van vooruitziendheid en gedetailleerde planning, wat niet kenmerkend is voor Trump.
Vorige week onthulden Trump en zijn adviseurs, nadat ze hadden gezegd dat immigratie ‘het bloed van het land vergiftigt’, het anti-immigrantenplan voor zijn volgende presidentschap, dat de Verenigde Staten in wezen in een politiestaat zou veranderen. In zijn voorgestelde poging om miljoenen mensen per jaar te deporteren, zou Trump de rechten op een eerlijk proces voor immigranten beperken, de interneringskampen nabij de grens dramatisch uitbreiden en ‘lokale politieagenten en soldaten van de Nationale Garde vervangen die vrijwillig zijn bijgedragen door door de Republikeinen geleide staten’. New York Times gemeld. Het plan zou ook “van de ICE verschuiven [Immigration and Customs Enforcement] praktijk van het arresteren van specifieke mensen tot het uitvoeren van invallen op de werkplek en andere controles op openbare plaatsen, gericht op het in één keer arresteren van tientallen ongeautoriseerde immigranten.” (Het gemiddelde aantal jaarlijkse deportaties bedraagt momenteel honderdduizenden.)
Met andere woorden: Trump wil politie- en reservesoldaten inhuren die niet bekend zijn met de immigratiewetgeving om publieke massa-arrestaties uit te voeren van vermoedelijke immigranten zonder papieren, met weinig of geen waarschijnlijke reden. De adviseurs van Trump hebben niet publiekelijk besproken hoe de politie zal bepalen hoe mensen op het werk of in het openbaar hun zaken doen zonder papieren – een prangende vraag als het doel is om “tientallen” mensen tegelijk te arresteren. De enige plausibele manier om dit te bereiken is door mensen te targeten op basis van vage en ongrondwettelijke oordelen over hun uiterlijk of taalvaardigheid.
Na hun arrestatie wil Trump gevangenen naar grote detentiekampen sturen, ver van waar ze wonen, in de hoop dat hun leven in hechtenis zo ellendig wordt dat ze hun recht op een eerlijk proces opgeven en er eenvoudigweg mee instemmen om te vertrekken. Hij wil dit elk jaar miljoenen mensen aandoen.
Volgens de Keerhebben de adviseurs van Trump ook een reeks andere mogelijke juridische en administratieve veranderingen ontwikkeld om mensen die volgens hen illegale immigranten zijn, snel te deporteren, zelfs degenen die al tientallen jaren in de Verenigde Staten verblijven. Omdat ze blijkbaar hun lessen hebben getrokken uit de eerste termijn van Trump, zeggen ze dat hun plannen kunnen worden uitgevoerd zonder dat er nieuwe wetgeving nodig is. Er zouden zich zeker juridische uitdagingen voordoen, en die zouden kunnen slagen, maar ze zouden worden uitgevochten in een rechtssysteem en voor een Hooggerechtshof dat nu een aanzienlijk aantal door Trump benoemde personen omvat, en dat niet langer de pretentie heeft om rechts beleid te dwarsbomen.
Het is een teken van diepe schaamte voor de regering-Biden dat zij in wezen een groot deel van het immigratiebeleid van Donald Trump van vóór 2020 heeft voortgezet, en de meeste Democraten zijn daar min of meer gewoon mee akkoord gegaan. Maar het is nog steeds waar dat het nieuwe, gedetailleerde plan van Trump een serieuze, verontrustende en ronduit kwade breuk betekent met een toch al moreel gruwelijke status quo.
Naast het bijna ondoorgrondelijke lijden dat dit zou veroorzaken bij gedetineerden en hun families, zal het proces van het oppakken van miljoenen mensen de structuur van het openbare leven fundamenteel veranderen. De angst en het geweld die deze campagne van voortdurende publieke massa-arrestaties over het hele land zou teweegbrengen, al dan niet zonder papieren, is niet incidenteel. Het vertegenwoordigt een doelbewuste poging om de meest racistische en autoritaire tendensen in de Amerikaanse wetgeving en samenleving te bevorderen.
Hoewel dit allemaal zeker een worstcasescenario is, zou het verkeerd zijn om deze mogelijkheid zonder meer af te wijzen. Uit de berichtgeving blijkt niet alleen dat Trump en zijn adviseurs veel beter voorbereid zijn dan toen ze het Witte Huis binnenkwamen, maar de ex-president is ook meer bedroefd over zijn steeds groter wordende lijst van vijanden. Er is geen reden om aan te nemen dat de overwinning tot terughoudendheid zou leiden.
En zoals de reacties op de recente Israëlische aanval op Gaza hebben aangetoond, bevindt de toewijding van het westerse establishment aan pijlers van de liberale samenleving als raciale en religieuze tolerantie, de vrijheid van vergadering en vereniging, en politieke afwijkende meningen zich op een wankele basis. In de Verenigde Staten worden pro-Palestijnse groepen van universiteiten verbannen en worden hun vreedzame demonstraties zwaar gecontroleerd, ook al worden ze grotendeels genegeerd door de media – behalve voor zover ze kunnen worden gedemoniseerd als veronderstelde nazi-sympathisanten.
Amerikaanse moslims en Palestijnse Amerikanen zijn sinds het begin van het conflict aangereden door auto’s en doodgestoken als kennelijke haatmisdrijven. Arabieren en moslims die geen publiek standpunt over het conflict hebben ingenomen, zijn in een georganiseerde, goed gefinancierde campagne publiekelijk als antisemieten bestempeld. De reactie van het establishment? Honderden miljoenen dollars aan politieke en propaganda-uitgaven, een presidentiële verklaring dat de Palestijnen liegen over hoeveel burgers zijn gedood, meer wapens voor het Israëlische leger en een hardnekkige weigering om enige humanitaire “rode lijn” te benoemen die ertoe zou kunnen leiden dat Israël Amerikaanse steun verliezen.
Nergens anders is de situatie nauwelijks beter. Het is bijvoorbeeld aantoonbaar erger in Duitsland, dat door veel Democraten uit de midden- en hogere klasse werd aangevoerd als het voorbeeld bij uitstek van nuchter, verstandig liberalisme tijdens de regering-Trump. Hoewel de Duitse regering nu officieel liberaler is dan tijdens de Trump-jaren, heeft ze veel demonstraties waarin werd opgeroepen tot een Israëlisch staakt-het-vuren volledig verboden als ‘antisemitisch’ – inclusief die welke door Joden waren georganiseerd.
Olaf Scholz, de sociaaldemocratische kanselier van Duitsland, heeft zelf opgeroepen tot het verhogen van het aantal en de snelheid van de deportaties uit Duitsland, deels als reactie op de perceptie dat immigranten de demonstraties aansturen. Maar Duitsland en de Verenigde Staten zijn geen uitschieters. Nergens in het Westen waait de politieke wind tegen het soort beleid dat Trump zich voorstelt.
Er is nog maar één bolwerk tegen het Trumpisme op steroïden: de herverkiezingscampagne van Joe Biden. De over het algemeen slaapverwekkende houding van de president vormt zeker een sterk contrast met die van Trump, en zijn campagneboodschap ‘laat de volwassenen de zaken weer normaal maken’ heeft hem ooit verslagen.
Zal het genoeg zijn om iemand anders dan Trump te zijn om te winnen nu Biden de kans heeft gehad om zijn eigen agenda door te drukken? Uit peilingen blijkt nog steeds dat Trump nek aan nek met Biden loopt of met een lichte voorsprong, ook al bereiken de juridische problemen van Trump en zijn extremistische retoriek beide nieuwe hoogten.
Daar is misschien één reden voor: sinds zijn verkiezing is Biden er niet in geslaagd iets heel populairs door te voeren. Hij heeft ook zijn uiterste best gedaan, zonder goede reden, om dingen te doen die impopulair zijn en materieel schadelijk voor miljoenen kiezers. Een recent Financiële tijdenUit een peiling van de Ross School of Business van de Universiteit van Michigan bleek dat minder dan een kwart van de gevallen Democratisch de kiezers dachten dat ze nu financieel beter af waren dan voordat Biden aantrad – wat betekent dat de negatieve houding ten opzichte van zijn beleid niet alleen een gevolg is van partijdigheid. Uit een andere recente opiniepeiling bleek dat Trump Biden leidt in vijf van de zes belangrijke swing states en dat de steun voor Biden momenteel aanzienlijk lager is in vrijwel alle demografische groepen die de sleutel vormden tot zijn overwinning in 2020.
Vooral jonge kiezers lijken ontgoocheld. Velen hebben al te maken met een economie waarin de lonen de torenhoge kosten van huisvesting, onderwijs en gezondheidszorg niet kunnen bijhouden, maar velen worden nu opnieuw opgezadeld met onhoudbare studieschulden vanwege Biden’s besluit om weer leningen te gaan innen. Het is vooral bitter voor hen om te zien hoe Biden keer op keer zegt dat zijn handen gebonden zijn als het gaat om het helpen van hen (of zelfs als het gaat om het simpelweg niet schaden van hen), maar als het gaat om het geven van miljarden dollars aan wapens aan een kernmacht. vanwege zijn campagne om een van de dichtstbevolkte plekken op aarde te bombarderen, kan Biden de klus niet snel genoeg klaren. Als Biden opzettelijk zou proberen de kiezersbasis te demoraliseren die hij nodig heeft om te winnen, is het onduidelijk wat hij anders zou doen.
Miljoenen kiezers zijn gekwetst en boos. Velen van hen besteden buiten de krantenkoppen helemaal geen aandacht aan de politiek. Ze weten niet wat Trump van plan is, of ze weten het alleen in de meest vage bewoordingen. Tot nu toe heeft het simpelweg de les lezen van zulke kiezers dat Trump slechter is dan het onwaarschijnlijke Democratische alternatief een slagingspercentage van 50 procent. Ik houd niet van de kans dat er binnen achttien maanden een golf van massa-arrestaties en deportaties zal plaatsvinden.
Bron: jacobin.com
