British Columbia (BC) beschikt over de economische middelen om de publieke investeringen te verhogen en de grote uitdagingen waarmee Brits-Colombianen worden geconfronteerd op gebieden als armoede, huisvesting, gezondheidszorg en de klimaatcrisis krachtiger aan te pakken.
Terwijl enkele lobbygroepen en commentatoren uit het grote bedrijfsleven alarm proberen te slaan over de overheidsuitgaven en -financiën van BC, laten de laatste cijfers zien dat er ruimte is om substantieel meer te doen. In feite zijn de uitgaven nog steeds niet hersteld na de enorme bezuinigingen door de vorige liberale regering, ondanks de groeiende behoefte aan sociale investeringen.
Uit het laatste rapport over de provinciale financiën blijkt dat de operationele uitgaven van de provinciale overheid, als percentage van de totale economische output (of het bbp) van de provincie, ruim onder het niveau van vijfentwintig jaar geleden blijven.
Rond de eeuwwisseling schommelden de provinciale bedrijfsuitgaven rond de 21,5 procent van het bbp. Dit cijfer kelderde tot ongeveer 18,5 procent nadat de liberale regering in 2001 aan de macht kwam. Er wordt diep bezuinigd op de sociale uitgavenen bracht belastingverlagingen met zich mee onevenredig ten goede kwam aan de rijken.
Ondanks een gedeeltelijk herstel na het aantreden van de British Columbia New Democratic Party (BCNDP) en een reële noodzaak om de uitgaven op het hoogtepunt van de pandemie te verhogen, blijven de uitgaven als percentage van het bbp nog steeds ver onder het niveau van rond de eeuwwisseling. Volgens het huidige begrotingsplan zullen de provinciale operationele uitgaven als percentage van het bbp dit jaar naar verwachting 20,4 procent bedragen en tegen 2025-2026 naar verwachting verder dalen tot 19,6 procent.
Als de provinciale uitgaven in 2023-2024 als percentage van het bbp zouden terugkeren naar het niveau van vijfentwintig jaar geleden, zou de provincie alleen al dit jaar 4,3 miljard dollar extra beschikbaar hebben om te investeren in prioriteitsgebieden (en elk jaar stijgend). Tussen 2025 en 2026 zou de provincie nog eens 8 miljard dollar beschikbaar hebben boven de huidige uitgavenprognoses voor dat jaar.
Deze cijfers onderschatten waarschijnlijk de kloof, aangezien wordt aangenomen dat grote, niet-toegewezen noodfondsen in de begroting van BC (ongeveer 5 miljard dollar in elk van de komende drie jaar) op een gegeven moment zullen worden toegewezen en volledig zullen worden uitgegeven. Als dat niet het geval is, zullen de uitgaven als percentage van het bbp de komende drie jaar lager zijn, en zal de kloof met eerdere uitgavenniveaus zelfs nog groter zijn.
De uitgaven als percentage van het bbp zijn een nuttige maatstaf omdat ze ons iets vertellen over de algehele economische capaciteit van de provincie op de lange termijn voor grotere investeringen in het algemeen belang. Als BC meer broodnodige investeringen wil doen in sociale en ecologische prioriteiten, toont dit aan dat het land daartoe over de economische capaciteit beschikt.
Ondanks de langdurige daling van de uitgaven als percentage van het bbp, lijken sommige lobbygroepen en commentatoren altijd een beeld te schetsen van ‘grote uitgaven’ door de provinciale overheid. Een prominente expert verklaarde onlangs dat “het NDP-tijdperk meer gaat over het uitbreiden van de overheid en de uitgaven, de uitgaven, de uitgaven” (hoewel hij ook concludeert dat het publiek deze aanpak niet erg lijkt te vinden).
De Business Council van British Columbia zegt dat de regering “de kraan voor de uitgaven heeft opengezet” en waarschuwt voor oplopende tekorten. De Greater Vancouver Board of Trade spreekt over een “hoge uitgavenbegroting” en roept op tot meer belastingverlagingen voor bedrijven en commercieel onroerend goed. In dezelfde geest hebben politieke leiders van de oppositie het provinciale begrotingsplan op verschillende manieren gekarakteriseerd als ‘onbeperkte uitgaven’, ‘gevaarlijk’ en ‘willekeurig geld uitgeven’.
Hoewel het waar is dat de regering van BC tekorten voor de komende drie jaar verwacht, worden deze ruimschoots gecompenseerd door de enorme niet-toegewezen noodfondsen en voorspelde toelagen die in het begrotingsplan zijn ingebouwd, die samen neerkomen op 16,7 miljard dollar aan begrotingsopvulling over dezelfde drie jaar. . De provincie kan dus in de loop van de tijd de gebruikelijke “verrassingsverbeteringen” van de tekorten verwachten.
Als de provinciale uitgaven in 2023-2024 hetzelfde zouden zijn als het aandeel van het bbp vijfentwintig jaar geleden, zou BC alleen al dit jaar 4,3 miljard dollar extra beschikbaar hebben om in prioriteitsgebieden te investeren.
Kredietbeoordelaars als Moody’s erkennen dit en wijzen op de “hoge niveaus van onvoorziene omstandigheden en conservatieve economische en begrotingsprognoses die in de begrotingsprognoses zijn ingebouwd en die een aanzienlijke buffer bieden tegen onverwachte uitdagingen.” Moody’s is ook behoorlijk optimistisch over de algehele begrotingspositie van BC, en wijst op de “sterke betaalbaarheid van de schulden van de provincie – ondanks de recente rentestijging – die gunstig afsteekt bij binnenlandse en mondiale sectorgenoten.”
Het terugdringen van de tekorten is volkomen terecht in het licht van de verzwakkende economische vooruitzichten. Tekorten zijn ook veel te verkiezen boven ontoereikende investeringen in cruciale openbare diensten en infrastructuur, wat decennialang tot zijn eigen soort tekorten heeft geleid – op sociaal en ecologisch gebied.
Elke eventuele terugkeer naar een begrotingsevenwicht zou via hogere inkomsten moeten komen, en niet door het verwaarlozen van publieke investeringen, die op de lange termijn kostbaar zouden zijn voor het sociale en economische welzijn van BC.
Gelukkig zijn er in BC veel opties om extra overheidsinkomsten te genereren. In het meest recente kredietbeoordelingsrapport van Moody’s wordt opgemerkt: “Het belastingniveau van British Columbia ligt aan de onderkant van de Canadese provincies, wat de flexibiliteit biedt om indien nodig de belastingen te verhogen, terwijl het toch concurrerend blijft met andere rechtsgebieden.”
Gezien de grote inkomens- en welvaartsongelijkheid in Brits-Columbia zou een natuurlijke start het verhogen van de belastingtarieven op de groeiende landrijkdommen, grote bedrijven en de hoogste inkomens zijn.
BC is een welvarende, maar uiterst ongelijke provincie. De daling van de provinciale uitgaven als percentage van het bbp laat een van de redenen zien waarom: we benutten nu aanzienlijk minder van onze gedeelde welvaart voor investeringen in het algemeen belang dan we ooit deden. Retoriek over ‘grote uitgaven’ verdoezelt dit feit.
Ongelijkheid en onderbesteding aan diensten zijn verre van onvermijdelijk. BC moet zijn grote sociale en ecologische uitdagingen aanpakken – huisvesting, gezondheidszorg, kinderopvang, giftige drugs, armoede en klimaatverandering (om er maar een paar te noemen). De provincie heeft alle mogelijkheden om te investeren om een gezonde, duurzame toekomst voor alle Brits-Colombianen op te bouwen.
Bron: jacobin.com
