Biden keldert in peilingen, maar de media bagatelliseren de impact van Gaza op de kiezers

Uit berichten over de peilingen van Biden van de afgelopen week blijkt dat een zittende president in ongekende problemen verkeert. Bij de verkiezingen van 2020 was de steun van Biden van jonge kiezers maar liefst 20 punten hoger dan die van Trump; nu is hij vrijwel verbonden met Trump en met jonge kiezers in vijf belangrijke swing states. De krantenkoppen zien er niet goed uit voor de president. “Trump leidt in vijf kritieke toestanden terwijl kiezers Biden vernietigen, zo blijkt uit Times/Siena Poll,” De New York Times waarschuwde maandag. De kop van een ander artikel gepubliceerd in Politiek deze week luidt: “Biden’s grote gat, en hoe je eruit kunt graven.” De kiezersmalaise dateert van vóór Biden’s blanco cheque voor Israëls huidige oorlog in Gaza, die begon na de door Hamas geleide verrassingsaanval van 7 oktober en dramatisch escaleerde met Israëls daaropvolgende, ongekend brute belegerings-, invasie- en bombardementscampagne. Maar de laatste tijd is het nog veel erger geworden, waardoor de alarmbellen bij donoren en partijleiders zijn gaan rinkelen.

Deze daling van de steun voor een zittende president is op zichzelf zeker nieuwswaardig, maar wat zou er mogelijk de oorzaak van kunnen zijn dat zoveel potentiële kiezers zich boos maken over Biden? De overgrote meerderheid van de reguliere rapporten probeert deze vraag te beantwoorden door te wijzen op bredere, meer groenblijvende indicatoren van de zorgen van kiezers, zoals verkiezingsintegriteit en stemrecht, wapenbeleid, misdaad, immigratie, abortus, klimaatverandering en de altijd zo vage ‘ buitenlands beleid.” Wat echter in de meeste van deze zelfde rapporten ontbreekt, is een verslag van de specifieke rol die de steun van Joe Biden voor het bloedbad in Gaza vrijwel zeker speelt in deze vrije val in de steun van jonge kiezers, progressieve kiezers en moslim- en Arabische kiezers in bredere zin.

Recente berichten over de slechte peilingen van Biden komen binnen De New York Times, De Atlantische OceaanCNN, ABC Nieuws, New Yorks tijdschriftEn Financiële tijden negeren de rol van Biden’s steun aan het bombardement van Gaza volledig. In geen van de bovenstaande peilingen werd de respondenten zelfs maar specifiek gevraagd naar de rol van Biden in Israëls bombardementen op de verschroeide aarde en de belegering van Gaza. In plaats daarvan concentreerden ze zich op generieke factoren zoals de economische malaise en eeuwige ‘swing’-kwesties zoals hierboven vermeld. Die zijn allemaal prima genoeg, maar misschien niet voldoende om te verklaren hoe slecht de president het doet, vooral onder jonge kiezers.

Sommige verkooppunten hebben de punten met elkaar verbonden. Rollende steen publiceerde een stuk dat aantoonde hoe Biden’s steun voor de aanval van Israël zijn vooruitzichten voor 2024 schaadt, net als NBC News, Dagelijks beest, Moeder Jones En Leisteen. Maar dergelijke berichten zijn, vooral de afgelopen week, verreweg eerder uitzondering dan regel. De Washingtonpost noemde Gaza in de analyse van Biden’s vreselijke peilingscijfers, maar deed dit vervolgens snel af als een vluchtige kwestie die eenvoudigweg overwaait. Hoewel de Na geeft toe dat “Sommige Biden-bondgenoten beweren dat, omdat de laatste peilingen werden gehouden midden in de militaire campagne van Israël in Gaza, de resultaten een beeld schetsen dat waarschijnlijk zal veranderen.” Oké, dan maakt het niet uit.

Dit alles ondanks het feit dat belangrijke indicatoren erop duiden dat er echte verschuivingen plaatsvinden in de basis van de Democratische Partij. Uit een in maart gepubliceerde Gallup-peiling bleek dat de “sympathieën van de Democraten in het Midden-Oosten nu meer bij de Palestijnen liggen dan bij de Israëli’s, 49% versus 38%.” En uit een afzonderlijk onderzoek, uitgevoerd op 18 en 19 oktober door Data for Progress, bleek dat 80% van de Democraten het ‘zeer eens’ of ‘enigszins eens’ is met de volgende stelling: ‘De VS moeten oproepen tot een staakt-het-vuren en een de-escalatie van geweld in Gaza. De VS moeten hun nauwe diplomatieke relatie met Israël benutten om verder geweld en burgerdoden te voorkomen.”

Toch lopen Biden – en de overgrote meerderheid van de democraten in het Congres – duidelijk uit de pas met deze verschuivingen binnen hun eigen basis.

Zoals NBC News opmerkt: “Moslim- en Arabische Amerikanen, die in 2020 overweldigend Biden steunden, hebben gedreigd volgend jaar niet op hem te stemmen vanwege wat zij zeggen een gebrek aan Amerikaanse actie om Palestijnse burgers te helpen. Uit een nieuw onderzoek onder de Democraten in Michigan blijkt dat zijn steun onder de groep afneemt.”

Nogmaals, het merendeel van de rapporten die deze week bij de grote verkooppunten zijn gepubliceerd, laat slechts een gedeeltelijk beeld achter van wat de drijvende kracht zou kunnen zijn achter die ‘kratervorming’-ondersteuning, maar Al Jazeera heeft onlangs een segment geproduceerd waarin de verontwaardiging en afschuw onder de betrouwbare democratische stembasis van Arabieren en moslims in de swingstaat Michigan wordt vastgelegd. Het is zeker de moeite waard om te kijken:

In een krachtig opiniestuk gepubliceerd in In deze tijden op 25 oktober verklaarde Saqib Bhatti, mede-uitvoerend directeur van het Action Center on Race & The Economy, ondubbelzinnig: “Ik zal in 2024 niet op Joe Biden stemmen.” Bhatti schrijft: ‘Er zijn weinig dingen zo ontmenselijkend als wanneer een politicus op wie je hebt gestemd groen licht geeft voor de genocide en het doelbewust uithongeren van kinderen die van jou zouden kunnen zijn. Voor velen, zoals ik, is Gaza de laatste druppel.”

Zelfs als datawetenschappers er niet zeker van zijn dat het Gaza-beleid van Biden een belangrijke factor is in zijn dalende goedkeuringscijfers, is dat toch in ieder geval het geval. A potentiële factor die dit rechtvaardigt sommige noemen? Enige vermelding?

De afwezigheid van deze perspectieven in ons populaire discours is geen kleinigheid; het heeft enorme politieke gevolgen. Als Bidens rol in de vernietiging van Gaza – en zijn steun voor de moord op meer dan 12.000 burgers, waaronder 4.600 kinderen – niet verbonden is met een of ander politiek nadeel, vooral wanneer dit nadeel gemakkelijk kan worden afgeleid uit vrijwel elke peiling van de afgelopen maand, de druk op het Witte Huis wordt verminderd en de status quo kan door degenen met invloed en macht als politiek duurzaam worden beschouwd. Het publiek wordt de kans ontzegd om mee te denken over een grootschalig, door de VS gesteund bloedbad terwijl het zich aan het ontvouwen is. Opiniepeilingen, met al hun tekortkomingen, kunnen dienen als een nuttig mechanisme voor verantwoording, en populariteit (of het gebrek daaraan) kan de drijvende kracht zijn achter beleidsbeslissingen. Maar het is onmogelijk om de publieke verontwaardiging over Gaza te registreren als opiniepeilers er niet eens naar vragen en onze media er overheen kijken als ze proberen het mysterie van Bidens relatieve gebrek aan steun en enthousiasme op te lossen.

Helaas worden politici veel meer beïnvloed door electorale gevolgen dan door overtuigende morele argumenten of schaamte.

De overweldigende reactie van de media op de toename van door jongeren veroorzaakte verontwaardiging – na pogingen daartoe semantisch de realiteit omzeilen genocide, het aantal doden ontkennen en bespreken nu de lichamen zich met duizenden opstapelen, en het verbieden van de zogenaamd pro-Palestijnse TikTok-app onhoudbaar werd – is ofwel ten onrechte beweren dat Biden machteloos is om Israël tegen te houden, ofwel de klassiekers spelen en zich opnieuw concentreren op kiezersuitschelden en uit het hoofd geleerde, Lesser-of-Two-Evils-argumenten. Er is een gebrek aan berichtgeving waarin deze verontwaardiging serieus wordt genomen als politieke kracht, zelfs nu tienduizenden de straat op gaan en creatieve directe acties op verbluffende schaal door het hele land opduiken, van Grand Central Station en het centrum van Chicago tot het Statue of Vrijheid, wapenfabrikanten, havens, kantoren en huizen van congresleden. We zien zo’n enorme toename van de mobilisaties, in de VS en daarbuiten, dat het moeilijk te volgen is. Voor degenen die opletten is het duidelijk dat de liberale en progressieve wanhoop over het stijgende aantal doden en lijden in Gaza overkookt; mensen zijn wanhopig om de aanval te stoppen. Het probleem is dat de machthebbers niet luisteren, en een groot deel van de media zorgt ervoor dat het volume van die wanhoop en wanhoop tot nul wordt teruggebracht.

Elke partij, organisatie of klasse van politieke machtsbemiddelaars die geen aandacht schenkt aan deze realiteit, zal ongetwijfeld een groot deel van haar basis verliezen. Door het bredere publiek te beschermen tegen deze duidelijke, opkomende dynamiek die, althans gedeeltelijk, de slechte peilingen van Biden aanstuurt, helpt de pers niet alleen de politieke keerzijde van het steunen van massamoorden in Gaza te verbergen, maar zorgt ze mogelijk ook voor koerscorrectie – hoe afgelegen ook, dat is veel minder waarschijnlijk.

Meer verhalen…