Is het dumpen van Twitter jouw goede voornemen voor het nieuwe jaar? – Moeder Jones

Sinds Elon Musk Twitter heeft overgenomen, hebben mensen zichzelf af en toe de vraag gesteld: “Is het oké dat ik dit ding blijf gebruiken?”

Voor veel gebruikers heeft Musk van Twitter – of zoals het nu technisch bekend staat, X – een morele kwestie gemaakt door steeds onverantwoordelijke misstappen te begaan. Er was een tijd dat hij er was publiekelijk gedupeerd door een nep-conservatieve website een complot verspreiden over Paul Pelosi. Hij heeft getweet racistische hondenfluitjes over zwarte mensen. Onlangs heeft hij Geplaatst ronduit antisemitisme, zoals het zijne De site wordt een toevluchtsoord voor extreemrechts.

De meeste gebruikers zijn gebleven. De site bruist nog steeds van de activiteit en komt nog steeds het dichtst in de buurt van een plaats van gecentraliseerd discours. Maar de cijfers laten zien dat een substantieel deel is vertrokken: ongeveer 15% van de gebruikers is vertrokken sinds Musk afgelopen oktober de macht overnam; De advertentie-inkomsten zijn in dezelfde periode met 54% gedaald.

Blijven voelt slecht. Inloggen om kleine tweets te versturen terwijl je weet dat je een kleine rol speelt in het mogelijk maken van een nukkige miljardair, hoe minuscuul en indirect ook, is op zijn minst beschamend.

Als je een journalist bent of gelooft in de missie van de Vierde Stand, is het bijzonder gênant om te blijven posten op een platform waarvan je weet dat de eigenaar het beroep heeft en zal blijven denigreren, terwijl hij actief probeert het bereik ervan te minimaliseren. Er is een nog ernstiger versie van het probleem als je zwart of joods bent, twee gemeenschappen waar Musk zich op heeft gericht.

Er zijn tenminste een paar mensen die geloven dat het meer dan gênant is; het is diep immoreel. In een online uitwisseling begin december tussen een soort who-who van columnisten die over technologie schrijven, schreef Ezra Klein dat hij het “op dit moment verbazingwekkend” vindt dat journalisten Twitter blijven gebruiken: “Om waarde te blijven toevoegen aan een platform dat de eigenaar gebruikt voor dit soort toxiciteit is geen neutrale keuze.”

“Ik ben absoluut verbijsterd”, zegt Christopher Mims, columnist bij de Wall Street Journal, antwoordde instemmend en speculeerde dat de reden dat dergelijke verslaggevers nog steeds Twitter gebruiken “verslaving aan deze diensten was… ik kan op dit moment gewoon geen andere verklaring bedenken.”

Zowel Mims als Klein reageerden op een bericht van Casey Newton, oprichter en hoofdredacteur van de prominente technische nieuwsbrief ‘Platformer’, waarin hij journalisten bekritiseerde omdat ze op Twitter verschenen om ‘elke dag hun links daar te posten omdat ze misschien krijgen meer likes dan op andere websites.”

De ironie van deze uitwisseling is dat deze plaatsvond op Threads, een platform dat eigendom is van Meta. En natuurlijk heeft dat bedrijf zijn eigen problemen. Toen het nog bekend stond als Facebook, noemden de Verenigde Naties het zo een belangrijke rol gespeeld door een te zijn “nuttig instrument” voor degenen die haat willen verspreiden in Myanmar tijdens de genocide op Rohingya-moslims. Facebook heeft mogelijk ook een rol gespeeld bij het geweld tegen etnische en religieuze groepen in Sri Lanka en tijdens de Ethiopische burgeroorlog. Er zijn andere verbanden met mensenrechtenschendingen gedocumenteerd, waaronder hoe de dienst was benut door Het regime van Rodrigo Dueterte in de Filipijnen richt zich op dissidenten.

Minder zorgwekkend (maar nog steeds zorgwekkend) blokkeert Meta nieuws op zijn Canadese sites als reactie op een wet die technologiebedrijven zou dwingen uitgevers te betalen voor nieuwsinhoud die op sociale-mediaplatforms wordt geplaatst. Technologiejournalist Julia Angwin betreurde deze stand van zaken op Threads en betoogde dat ze het “schokkend vond hoe snel journalisten dit platform omarmen, aangezien we weten hoe vijandig Meta tegenover nieuws staat.” Adam Mosseri, hoofd product van Instagram, en hun medewerker die het meeste over threads lijkt te posten, heeft er geen geheim van gemaakt dat Threads geen prioriteit geeft aan nieuws en politiek, uit naam van het vermijden van ‘negativiteit’.

Niets van dit alles wil zeggen dat Musk geen toxiciteit, slechte sfeer, racisme, onverdraagzaamheid en beperkend nieuws verspreidt. Hij is. Het is alleen zo dat genocide en geweld ook giftig zijn. Je zou kunnen beweren dat het hogere aantal mensen met Meta eigenlijk giftiger is dan de slechte retoriek die Musk verspreidt en die uiteindelijk tot geweld zou kunnen aanzetten.

Klein, Mims en Newton zijn allemaal van Twitter vertrokken. Maar veel van de grootste critici hebben dat niet gedaan. Cory Doctorow, een productief schrijver en denker die zijn carrière voor een groot deel heeft uitgezet door technologiebedrijven aan de schandpaal te nagelen, blijft regelmatig op Twitter posten, ook al wordt het zichtbaar erger.

Doctorow vertelde me via e-mail dat hij weliswaar enthousiast zou zijn over en zou deelnemen aan een georganiseerde staking en massale uittocht van het platform, maar dat hij niet bijzonder ontroerd is door individueel, stukje bij beetje vertrek.

“Twitter is onder Musk slechter geworden”, erkende hij, maar Doctorow wijzend op Mark Zuckerberg stelt Doctorow dat “het leiderschap van Facebook niet is veranderd, en dat het *ook* erger is geworden.”

Maar het leiderschap van Facebook veranderde wel: COO Sheryl Sandberg had zich ingespannen om de problemen op het gebied van diversiteit en de potentiële schade die zijn platforms aan gemarginaliseerde gemeenschappen zouden kunnen toebrengen, recht te zetten, maar ze trad in 2022 terug. Het bedrijf is ook teruggekomen op het modereren van valse beweringen over de verkiezingen van 2020. . Er wordt van beschuldigd het ontslaan van zijn team dat belast is met het toezicht op posten uit Afrika naar aanleiding van klachten over lage lonen en gebrek aan geestelijke gezondheidszorg het intensieve werk van inhoudsmoderatie. Het blijft gegevens van zijn gebruikers opzuigen met weinig toezicht van de overheid.

Voor Doctorow betekent dit allemaal dat er weinig te winnen valt als je de voorkeur geeft aan een Meta platform meer dan één eigendom van Musk. “Deze fragmentarische, door zuiverheidscultuur gedreven pogingen om te zeggen: ‘Je zou een bron van inkomsten, surveillancegegevens en AI-training moeten zijn voor Mark Zuckerberg, en niet voor Elon Musk’, leiden af ​​van het echte werk”, aldus Doctorow.

Versies hiervan zijn al eerder in de technologiesector uitgekomen. Nadat de roofzuchtige arbeidspraktijken van Uber in het reguliere discours terechtkwamen, dachten veel mensen dat ze de zaken zouden kunnen verbeteren door in plaats daarvan Lyft te gebruiken. Het netto-effect was onbeduidend en gebruikers keerden terug naar Uber. En uiteindelijk vertrouwen beide bedrijven nog steeds op het classificeren van chauffeurs als onafhankelijke contractanten om zich een weg te banen uit het betalen van voordelen of consistente salarissen. Het nettoloon voor chauffeurs in beide apps is verschrikkelijk. De bedrijven verzamelen nog steeds grote hoeveelheden gegevens over klantreizen, meestal ongeremd.

“De neoliberale obsessie om uit te zoeken hoe we persoonlijk een leven kunnen leiden dat vrij is van zonde – in plaats van jezelf te zien als onderdeel van een staatsbestel dat de krachten van het kapitaal tegenwerkt als een beweging die systemische veranderingen eist – betekent dat we al onze tijd besteden Tijd om te discussiëren over de vraag of we slechte mensen zijn omdat we op Meta zitten, of nog ergere mensen omdat we op Twitter zijn, ‘zei Doctorow.

Met andere woorden, de discussie over welk platform erger is, als het op een van beide gebeurt, helpt nog steeds de portemonnee van een technologiemiljardair te vullen.