Het Israëlische leger bombardeert Gaza op een nooit eerder geziene schaal en bereidt zich voor op een grondinvasie. Ziekenhuizen, medische centra en ambulances, scholen, woon- en kantoorgebouwen, een moskee en een vluchtelingenkamp zijn in puin veranderd. Israël heeft al bijna tweeduizend mensen gedood, waaronder minstens 500 kinderen. Het dodental stijgt alleen maar.

Naast de bombardementen heeft Israël de toegang van Gaza tot elektriciteit, voedsel en brandstof afgesloten als een daad van collectieve bestraffing. Ziekenhuizen zullen energie verliezen en veranderen in, in de woorden van dr. Muhammad Abu Salima, de directeur van het Al Shifa-ziekenhuis in Gaza, ‘massagraven’. Ruim 350.000 Palestijnen zijn ontheemd en hele steden in de Gazastrook zijn met de grond gelijk gemaakt.

Om een ​​einde te maken aan de schijnbaar eindeloze cyclus van geweld die de levens van zoveel Palestijnse en Israëlische burgers heeft gekost, is het nodig dat we ons verzetten tegen het systeem van de Israëlische apartheid – de grondoorzaak van dit geweld – en niet “aan de kant van Israël staan” in zijn pogingen om Gaza met de grond gelijk te maken en de Palestijnen af ​​te slachten. We moeten eisen dat de Verenigde Staten stoppen met het steunen van de Israëlische staat en het financieren van zijn misdaden.

In de nasleep van de oprichting van Israël werd Gaza feitelijk veranderd in een massaal vluchtelingenkamp, ​​toen meer dan 700.000 Palestijnen werden verdreven in een proces van etnische zuivering door zionistische milities. Onderworpen aan herhaalde militaire invasies, werd de smalle strook land vervolgens na de Zesdaagse Oorlog van 1967 tientallen jaren bezet en omgevormd tot wat in wezen een openluchtgevangenis is. Terwijl Israël zich halverwege de jaren 2000 technisch gezien uit het gebied terugtrok, oefent het buitengewone controle uit over Gaza, inclusief een meedogenloze blokkade die de bewegingsvrijheid van de bevolking en de toegang tot voedsel, water, medicijnen, elektriciteit en andere levensbehoeften beperkt.

De belegering van Gaza maakt deel uit van Israëls bredere systeem van wat zelfs reguliere internationale waarnemers nu vergelijken met apartheid. Door de militaire bezetting van de Westelijke Jordaanoever ondersteunen de Israëlische regering en het leger het vestigen van illegale nederzettingen die uitsluitend voor Joden bestemd zijn, het uitzetten van Palestijnen, het platgooien van huizen en het uitvoeren van pogroms. Israël duwt Palestijnen naar getto’s en bouwt infrastructuur voor exclusief gebruik door het Joodse volk.

Binnen Israël heeft de regering-Netanyahu het vermogen van de rechterlijke macht om haar moordzuchtige neigingen te controleren, weggenomen. Ministers van de regering en andere leden van de regeringscoalitie praten over het wegvagen van hele steden en het veiligstellen van heel historisch Palestina voor het Joodse volk door Palestijnen te verdrijven of af te slachten, of door hen te verpletteren tot onderwerping aan dictatoriaal gezag. Bezalel Smotrich, de minister van Financiën die verantwoordelijk is voor de kolonisatie van de Westelijke Jordaanoever, is een leider van de kolonistenbeweging, een zelfbenoemde fascist, en heeft gezegd dat hij wil dat de Palestijnen terugvechten, zodat Israël het recht krijgt hen massaal te vermoorden.

Hoewel de lange geschiedenis van de geschiedenis wellicht in de richting van gerechtigheid neigt, zijn de kortetermijnkronkels in Israël omgeleid naar onrechtvaardigheid. Ondanks tientallen jaren van organiseren in Palestina en daarbuiten om een ​​einde te maken aan het Israëlische apartheidssysteem en de militaire bezetting, is het leven voor de Palestijnen alleen maar verslechterd. Palestijnen in Gaza worden neergeschoten en gebombardeerd als vissen in een ton, terwijl hun bezetters openlijk spreken over toekomstige uitroeiing. Maar volgens zowel de Israëlische regering als de reguliere Amerikaanse politici en media zijn er geen ‘goede manieren’ voor Palestijnen om voor hun vrijheid te vechten. In de Verenigde Staten worden pro-Palestijnse organisatoren beschuldigd van antisemitisme, en wanneer Palestijnen in Gaza vreedzaam protesteren, worden ze geconfronteerd met kogels van het Israëlische leger (IDF) die honderden burgers doden en duizenden anderen verwonden.

Voor degenen die geïnteresseerd zijn in het redden van de levens van onschuldigen is er maar één antwoord: strijd om een ​​einde te maken aan Israëls onderwerping van de Palestijnen en verzet je tegen alle pogingen om de bombardementen op burgers in Gaza te financieren. Veel Israëlische kranten en politici hebben dat zelfs gezegd.

Haaretz, de op twee na grootste krant van Israël, bracht een hoofdartikel uit waarin de schuld werd gelegd voor de gruwelijke aanval van Hamas op 7 oktober op de regering van Benjamin Netanyahu, haar pogingen om de Westelijke Jordaanoever te annexeren, en de verheffing van extreemrechtse leiders tot de hoogste ambten in de Israëlische staat. Ofer Caffif, een links lid van de Israëlische Knesset, betoogde dat hij en anderen “keer op keer hebben gewaarschuwd. . . alles zal uitbarsten en iedereen zal een prijs betalen – vooral onschuldige burgers aan beide kanten. En helaas is dat precies wat er gebeurde.” Hij heeft gelijk: de kosten voor het handhaven van de brutale status quo zijn het bloed van onschuldige Palestijnen en Israëli’s.

Degenen in de Verenigde Staten spelen een sleutelrol bij het bevorderen van de zaak van de vrede.

Israël vertrouwt op de steun van de Amerikaanse staat, en helaas is er geen reden om aan te nemen dat de Verenigde Staten die steun binnenkort zullen intrekken: Israël dient als een effectieve voorpost voor de Amerikaanse militaire inspanningen in de regio, en als een krachtige lobby – waarvan evangelische christenen deel uitmaken. vormen een grote rol – helpt de belangen van Amerikaanse politici aan Israël te binden.

De Verenigde Staten staan ​​in de Veiligheidsraad van de Verenigde Naties routinematig alleen in hun veto tegen veroordelingen van Israëls schendingen van de Palestijnse rechten. Washington geeft een blanco cheque aan het Israëlische leger voor een bedrag van bijna 4 miljard dollar per jaar; Palestijnen worden gedood door Amerikaanse bommen en Amerikaanse wapens. De Verenigde Staten financieren het Iron Dome-raketverdedigingssysteem, dat – hoewel het ogenschijnlijk een defensief wapen is – de asymmetrische oorlogsvoering voedt die de Israëlische regering in staat stelt Gaza routinematig en zonder onderscheid te bombarderen zonder de gevolgen die dergelijke campagnes traditioneel met zich mee zouden brengen.

Overheidsregeringen in de Verenigde Staten hebben wetten aangenomen die de beweging om Israël te boycotten, te desinvesteren en te bestraffen strafbaar stellen. De Amerikaanse politie traint samen met de IDF en de Israëlische politie en leert van de tactieken die zij gebruiken om Arabische en moslimgemeenschappen te infiltreren. En in de VS gevestigde non-profitorganisaties schenden de Conventie van Genève door het merendeel van de financiering voor illegale nederzettingen in Oost-Jeruzalem en de Westelijke Jordaanoever te verstrekken – jaarlijks meer dan 60 miljard dollar aan onbelast geld.

De komende dagen en weken zullen leidende politici en mediafiguren in de Verenigde Staten met hun sabels rammelen voor oorlog. Er is al een wetsvoorstel ingediend in het Congres om de financiering voor de Israëlische Iron Dome met 2 miljard dollar te verhogen, terwijl een andere voorgestelde resolutie de Verenigde Staten ertoe zou verplichten Israël te steunen in zijn oorlog tegen de Palestijnen. Het Republikeinse congreslid Jack Bergman heeft een derde resolutie ingediend om vertegenwoordiger Rashida Tlaib af te keuren vanwege haar steun aan Palestina.

Er zijn berichten dat Israël witte fosfor gebruikt op Palestijnse burgers, de Israëlische minister van Defensie heeft de Palestijnen omschreven als menselijke dieren, en Netanyahu heeft de burgers van Gaza opgedragen ‘nu te vertrekken’. Het is onduidelijk waar ze heen moeten naar, gezien de bewegingsbeperking die Israël aan de inwoners van Gaza heeft opgelegd. De Amerikaanse president Joe Biden heeft gesproken over het openstellen van humanitaire corridors voor vluchtelingen, wat impliceert dat de beperkte opties waarmee alle twee miljoen Palestijnen die in Gaza wonen, worden geconfronteerd, zijn om naar Egypte te worden verdreven of om te sterven. Israël heeft ook beloofd hulpzendingen naar Gaza te bombarderen. Er zijn al onschuldige Palestijnen gebombardeerd op dezelfde wegen die Israël hen had opgedragen te gebruiken voor een “veilige doorgang” naar het zuiden van Gaza.

Deze wreedheden zullen de voorgestelde wetgeving in het Congres ondersteunen. Degenen die zich zorgen maken over het voorkomen van verdere burgerdoden moeten zich tegen deze wetsvoorstellen verzetten en degenen in de regering steunen die dapper genoeg zijn om het toenemende chauvinisme te bestrijden en Israëlische oorlogsmisdaden aan de kaak te stellen. Linkse leden van het Congres zoals Tlaib, Cori Bush en Alexandria Ocasio-Cortez zullen zeker te maken krijgen met cynische beschuldigingen van antisemitisme, en het is van essentieel belang dat zij achter hen staan.

Maar verzet tegen massaslachtingen is niet genoeg. We moeten ons organiseren voor voorstellen zoals die van senator Bernie Sanders en vertegenwoordiger Jamaal Bowman, om de hulp aan Israël afhankelijk te maken van de eerbiediging van de Palestijnse mensenrechten. Op dezelfde manier hebben staatsvergaderingslid Zohran Mamdani en andere leden van het democratisch socialistische blok in de deelstaatregering in New York de Not on Our Dime Act voorgesteld, die een einde zou maken aan de belastingvrijstelling van non-profitorganisaties die illegale nederzettingen op de Westelijke Jordaanoever financieren. Door de Amerikaanse steun voor de Israëlische apartheid te ondermijnen, zijn initiatieven als deze cruciale eerste stappen in het bereiken van een duurzame vrede en in het openen van ruimte voor de Palestijnen om hun vrijheid veilig te stellen.

“Israël steunen” terwijl het Palestijnen afslacht, is gewetenloos. In plaats daarvan moeten we de mensheid, zowel de Israëliërs als de Palestijnen, steunen in hun pogingen het geweld te stoppen.





Bron: jacobin.com



Laat een antwoord achter