Op de dag bedoeld om Hezbollah’s eigen martelaren te eren, wijdde de secretaris-generaal van de groep, Hassan Nasrallah, een aanzienlijk deel van zijn toespraak aan strijders elders in de regio. In een televisietoespraak op 11 november prees Nasrallah niet alleen de aanvallen van Hezbollah op Israël vanuit Zuid-Libanon, maar ook de “steunfronten” in Irak en Syrië, waar gewapende groepen de afgelopen maand meer dan zestig aanvallen op Amerikaanse troepen hebben uitgevoerd.
“Deze acties weerspiegelen grote moed omdat het de Amerikanen zijn tegen wie ze vechten, de Amerikanen wier vloten, vliegdekschepen en bases de regio vullen”, zei Nasrallah over zijn Iraakse bondgenoten. “Als jullie, Amerikanen, willen dat deze operaties op de ondersteunende fronten stoppen, als jullie geen regionale oorlog willen, moeten jullie de agressie en de oorlog tegen Gaza stoppen.”
De woorden van Nasrallah duiden op een groeiende eenheid onder de zogenaamde as van verzet, een netwerk van door Iran gesteunde actoren in het Midden-Oosten, waaronder Hamas, Hezbollah, de Syrische regering, de Houthi’s in Jemen en gewapende groepen in Irak en Syrië. Hoewel deze eenheid en het geweld dat daarmee dreigt te ontketenen zich nog niet hebben vertaald in grootschalige militaire actie, markeert het de belangrijkste terugslag op de Amerikaanse aanwezigheid in de regio van de afgelopen jaren.
Het verzetsverhaal heeft aantrekkingskracht gevonden buiten de leden van de as, van wie velen door de VS als terreurorganisaties worden beschouwd. Zelfs in meer gematigde kringen heeft de onbelemmerde steun van Amerika aan Israël, in de nasleep van de Hamas-aanval op 7 oktober, het anti-Amerikaanse sentiment aangewakkerd in een regio waar veel mensen de meedogenloze bombardementen op Gaza door Israël zien als een verlengstuk van decennia van onrechtvaardig Amerikaans beleid. in het midden Oosten.
Hartverscheurende beelden van slachtoffers van bombardementen in Gaza hebben herinneringen opgeroepen aan bloedige conflicten die de VS hebben gevoerd of gesteund in plaatsen als Irak en Jemen, waarbij de westerse terughoudendheid om Israël te veroordelen voor de massale Palestijnse slachtoffers eraan herinnert dat Arabieren en moslims hoe weinig hun leven daarbij een rol lijkt te spelen. in de westerse beleidsvorming.
De matte reactie van de Arabische landen heeft militante groepen in staat gesteld te profiteren van de verontwaardiging onder de bevolking en hun verzetsreferenties te versterken door zichzelf te positioneren als de enigen die bereid zijn in opstand te komen tegen Israël en zijn aanhangers.
In Irak heeft de Israëlische oorlog tegen Palestina de gewapende facties die zich in de nasleep van de Amerikaanse invasie van 2003 hebben gevormd, opnieuw gemobiliseerd, een anti-bezettingszaak die volgens hen rechtstreeks verband houdt met de Palestijnse vrijheidsstrijd. De afgelopen 24 uur hebben er verschillende gevechten plaatsgevonden tussen Iraakse militanten en Amerikaanse troepen.
In zijn kantoor in Bagdad arriveerde de militaire woordvoerder van Kataib Hezbollah, Jaafar al-Husseini, eind oktober op onze bijeenkomst in een opgewekte stemming die op gespannen voet leek te staan met het bloedvergieten dat de regio sinds 7 oktober overspoelde. keer”, legde hij uit. “Dit is een eenvoudige strijd. Palestina is de fundamentele kwestie.”
Kataib Hezbollah is de meest geheimzinnige en machtigste van de Iraakse verzetsgroepen. Hoewel ze gedeeltelijk zijn opgenomen in het veiligheidsapparaat van de overheid als onderdeel van wat Iraakse functionarissen omschrijven als een geleidelijke demobilisatie – critici noemen het staatsverovering door Iraanse bondgenoten – vallen ze terug in geweld in tijden van vermeende westerse inmenging. Het recente besluit van het Pentagon om vliegdekschepen en personeel naar het Midden-Oosten te sturen, werd opgevat als bewijs van directe Amerikaanse betrokkenheid bij het Israëlisch-Palestijnse conflict.
“Amerika is een partner in deze strijd en in het doden van Palestijnen, en daarom moeten zij de prijs betalen”, zei al-Husseini. “Wat er nu gebeurt in termen van het aanvallen van Amerikaanse bases is een natuurlijke reactie van de verzetsstrijders.”
De Iraakse ‘verzetsfracties’ hebben de rivaliteit tijdelijk opzij gezet om gezamenlijk, via een nieuw opgericht Telegram-kanaal, de verantwoordelijkheid op te eisen voor tientallen raket- en drone-aanvallen op Amerikaanse troepen die in Irak en Syrië gestationeerd zijn om de Islamitische Staatsgroep te bestrijden, die volgens het Pentagon tot gevolg hebben gehad. met diverse lichte verwondingen.
Deze rimpeleffecten maakten deel uit van de calculus van Hamas om te helpen vernietigen wat de Palestijnse groep beschouwde als een onhoudbare status quo in de bezette gebieden. Het vooruitzicht op een politieke oplossing was de afgelopen jaren vervaagd door het toegenomen geweld en de verdrijvingen door Israëliërs, vooral op de Westelijke Jordaanoever, onder toezicht van de meest rechtse regering in de geschiedenis van Israël.
“De Amerikaanse regering heeft de Netanyahu-regering volledige dekking geboden om te werken aan de judaïsering van Jeruzalem en aanvallen op de Al-Aqsa-moskee, om de nederzettingen uit te breiden, om de belegering van Gaza voort te zetten en om een einde te maken aan de Palestijnse zaak”, aldus Osama Hamdan, een lid van het politieke bureau van Hamas, vertelde The Intercept vorige week in een interview in Beiroet.
Met zijn verrassingsaanval in oktober en de voorspelbare represailles van Israël is Hamas erin geslaagd de Palestijnse kwestie weer op de geopolitieke tafel te plaatsen en tegelijkertijd een grotere eenheid tussen de bondgenoten te bewerkstelligen in een regio die gepolariseerd is door tientallen jaren van conflict en etnische en sektarische conflicten. “Er bestaat geen twijfel over dat er tijdens deze confrontatie een evolutie in de betrekkingen plaatsvindt,” zei Hamdan, eraan toevoegend dat dit heeft geholpen de sektarische kloof tussen soennieten en sjiieten te overbruggen.
Terwijl de VS het “verzet” afschildert als Iraanse bondgenoten die handelen in opdracht van Teheran, worden beslissingen in de alliantie niet centraal opgelegd, zeggen Hamdan en andere verzetsfunctionarissen; in plaats daarvan balanceert elke actor regionale en binnenlandse kwesties. “We vragen niet om specifieke acties, omdat we erkennen dat de omgeving van land tot land verschilt, en dat de omstandigheden van land tot land variëren”, aldus Hamdan. “Maar we eisen inspanningen om de Palestijnse zaak te steunen.”
Hezbollah is de machtigste niet-statelijke actor op de ‘as van verzet’. Het werd in 1982 opgericht met hulp van de Iraanse Islamitische Revolutionaire Garde om weerstand te bieden aan de toenmalige Israëlische bezetting van Zuid-Libanon. Hezbollah vocht in 2006 een tweede oorlog tegen Israël en is nu verwikkeld in een beperkt vuurgevecht aan de zuidgrens van Libanon, met zorgvuldig afgestemde aanvallen die erop gericht zijn Israëlische militaire middelen af te leiden en tegelijkertijd een grootschalige oorlog te vermijden.
Nasrallah’s afbeelding van een eenheidsfront is gepaard gegaan met een zekere mate van operationele coördinatie in het zuiden van Libanon, waarbij Hamas en de Palestijnse Islamitische Jihad de controlegebieden van Hezbollah mogen gebruiken om Israël aan te vallen, te midden van berichten dat voor dit doel een operatiekamer is ingericht.
“Dit maakt deel uit van de strijdtactiek van Hezbollah. Het levert berichten aan Israël dat de opening van het front elk moment mogelijk is. De aanwezigheid van niet-sjiitische groepen is onderdeel van deze boodschap, wat betekent dat de strijd wijdverspreid zal zijn”, zegt Azzam al-Ayoubi, de voormalige secretaris-generaal van de Libanese soennitische islamitische partij al-Jama’ah al-Islamiya, wiens voorheen slapende leger Wing heeft zich ook bij de strijd aangesloten en de verantwoordelijkheid opgeëist voor verschillende aanvallen op Israël.
De betrekkingen tussen de sjiitische Hezbollah en soennitische groepen als al-Jama’ah al-Islamiya en Hamas verslechterden tijdens de Syrische oorlog, waarbij Hezbollah werd gezien als medeplichtig aan de massamoorden op soennieten omdat het samen met president Bashar al-Assad vocht, zei Ayoubi. Deze verschillen zijn op zijn minst tijdelijk terzijde geschoven in wat sommigen interpreteren als een teken van sektarische toenadering. “Het is mogelijk dat we nu tenminste enigszins aan de kant van Hezbollah staan”, erkende Ayoubi. “Het is Hezbollah die tegenover Israël staat, en wij hebben ook dit principe.”
De nieuwste evenementen hebben een einde gemaakt aan een periode van relatieve rust waarin de VS hoopten hun aandacht en middelen te verleggen naar andere delen van de wereld, vooral China. Het nieuwe tumult dreigt de jarenlange diplomatieke inspanningen om de gespannen betrekkingen met Arabische landen als Irak te herstellen te ondermijnen en heeft een poging van de VS om de banden tussen Israël en de Arabische landen te normaliseren opgeschort. Ook heeft het land opnieuw opgeroepen tot de terugtrekking van de Amerikaanse troepen die in de regio gestationeerd zijn.
De operaties in Irak markeren het einde van een eenzijdige wapenstilstand waarin de facties stopten met het aanvallen van Amerikaanse troepen in Irak om de regering, die hun politieke bondgenoten aan de macht hadden gebracht, de relatie via diplomatie te laten beheren. Als onderdeel van deze laatste tegenslag in de betrekkingen tussen de VS en Irak zijn er hernieuwde eisen om in januari 2020 een parlementaire stemming uit te voeren om buitenlandse troepen te verdrijven. “Deze operaties zullen niet stoppen totdat de laatste Amerikaanse soldaat is verwijderd”, zei al-Husseini.
Amerikaanse troepen keerden in 2014 terug naar Irak om de regering te helpen bij de strijd tegen ISIS; de VS hebben sindsdien geprobeerd hun erfenis als bezettingsmacht van zich af te schudden en zichzelf als strategische partner af te schilderen. Die inspanningen ontspoorden toen een Amerikaanse drone-aanval in januari 2020 de Iraanse generaal Qassem Soleimani en de Iraakse paramilitaire chef Abu Mahdi al-Muhandis doodde, een daad die Irak als een schending van zijn soevereiniteit beschouwde. Sindsdien heeft een reeks bilaterale onderhandelingen tot doel gehad de spanningen te verzachten en de continuïteit van de Amerikaanse troepenaanwezigheid te garanderen, ondanks het besluit van het parlement om ze te verdrijven.
Hoewel Iraakse facties hebben gedreigd met verdere escalatie, worden zij, net als de Libanese Hezbollah, beperkt door binnenlandse belangen en willen ze geen bredere oorlog. “Ze willen niet betrokken raken bij dit conflict”, zei een Iraakse veiligheidsfunctionaris die vroeg om niet bij naam genoemd te worden om openlijk over een gevoelige kwestie te spreken. “Ze hebben te veel te verliezen”, voegde hij eraan toe, verwijzend naar politieke en economische belangen die het gedrag van sommige gewapende groepen de afgelopen jaren hebben gematigd.
In een schijnbare poging om een herhaling te voorkomen van de ontrafeling in 2020 die volgde op de moord op Soleimani en Muhandis, vermeed de regering-Biden aanvankelijk om terug te slaan op facties in Irak en voerde ze slechts beperkte aanvallen uit in Syrië, waar ook Iraakse verzetsgroepen actief zijn. Dat veranderde dinsdag, toen een Amerikaanse luchtaanval doodde een Kataib Hezbollah-agent in Bagdad kort nadat de groep een raketaanval had uitgevoerd op de Ain al-Assad-basis in West-Irak, uren later gevolgd door een tweede, meer dodelijke aanval op een Kataib Hezbollah-bolwerk in de buurt van Bagdad, waarbij vijf doden vielen.
In een verklaring zei minister van Defensie Lloyd Austin dat de eerdere aanvallen in Syrië “los stonden van het aanhoudende conflict tussen Israël en Hamas” en drong er bij “alle staats- en niet-statelijke entiteiten op aan om geen actie te ondernemen die zou escaleren naar een breder regionaal conflict.” conflict.” Dergelijke opmerkingen voeden de perceptie onder het ‘verzet’ dat de VS weigeren de grondoorzaak van de crisis te erkennen en op te lossen, en in plaats daarvan de grieven verder aanwakkeren door te proberen te onderdrukken wat deze groepen, en veel moslims, als een legitieme strijd beschouwen.
Het besluit van vorige week om nieuwe sancties op te leggen aan zeven leden van Kataib Hezbollah, waaronder al-Husseini, en aan een andere groepering, werd op verzet en spot onthaald. Nasrallah heeft ook de Amerikaanse oproepen aan de regeringen in Irak en Libanon om de paramilitairen in toom te houden afgewezen.
“Deze intimidatie heeft de operaties van het Iraakse verzet niet stopgezet, heeft de operaties van de Jemenitische broeders niet stopgezet en heeft de verzetsoperaties in Libanon niet stopgezet”, zei de Hezbollah-leider. “Degene die de agressie kan stoppen is degene die deze leidt, en dat is Amerika.”
Update: 22 november 2023 9:28 uur
Dit verhaal werd bijgewerkt met nieuws over een nieuwe Amerikaanse aanval in Irak.
Bron: theintercept.com
