Beweging van Revolutionair Links in 1973

Dit jaar is het vijftig jaar geleden dat de militaire staatsgreep en de bloedige onderdrukking van de Chileense arbeidersbeweging in september 1973 plaatsvonden, en het begin van de dictatuur van Pinochet, die tot 1990 duurde. De generale repetitie voor de staatsgreep van 11 september vond plaats op 29 juni en wordt vaak genoemd als de Tanquetazo (voor het gebruik van tanks door het leger).

Luitenant-kolonel Roberto Souper, van wie een week eerder was ontdekt dat hij deel uitmaakte van een samenzwering tot een staatsgreep, leidde een colonne van zestien pantservoertuigen, waaronder zes tanks van het 2nd Armoured Regiment, naar het centrum van Santiago. Ze omsingelden het presidentiële paleis van La Moneda en het ministerie van Defensie. Iets voor 9.00 uur openden de tanks het vuur.

Om 09.30 uur hield president Salvador Allende een nationale radiotoespraak waarin hij zijn besluit aankondigde om de regering te verdedigen en de arbeiders van Santiago opriep om de fabrieken te bezetten “en klaar te staan ​​voor het geval het nodig is om samen met de [constitutionalist] soldaten van Chili”.

De Tanquetazo markeerde het laatste, beslissende keerpunt in de strijd om de macht die was ontstaan ​​sinds de verkiezing van de regering Allende Unidad Popular.

Hieronder staan ​​verkorte vertalingen van verklaringen van de Beweging van Revolutionair Links tussen mei en juli 1973. De MIR werd opgericht tijdens een radicalisering halverwege de jaren zestig en bestond uit een reeks politieke stromingen – Miguel Enriquez, de leider van de groep, noemde het een “een zak revolutionaire katten”.

De beoordeling en perspectieven van het MIR geven het beste de opkomende situatie in Chili en de uitdaging voor de arbeidersbeweging en links weer.

OM DE BURGEROORLOG AAN TE GAAN
Miguel Enriquez, algemeen secretaris van de MIR, mei

De fundamentele taak is het verzamelen van de noodzakelijke massakrachten om een ​​burgeroorlog te voorkomen. Deze accumulatie van krachten kan enkel verzekerd worden door de ontwikkeling van een Revolutionair Programma van het Volk, dat voortkomt uit de discussies van de arbeidersklasse en de massa’s. [pueblo] zichzelf, in de industrie, de landbouw, de huisvesting, het onderwijs; het revitaliseren, bewapenen en verenigen van de massa; het ontwikkelen en versterken van massaorganisaties die, door alle sectoren van het volk te verenigen, de arbeidersklasse op organische wijze in staat stellen haar voorhoederol over de verschillende lagen onder de massa’s uit te oefenen, met het perspectief van de ontwikkeling van een alternatieve volksmacht voor de burgerlijke orde en onafhankelijk van de regering: de Communale Arbeiderscommando’s.

DE TAKEN VAN DE MENSEN TEGEN HET COUP-OFFENSIEF
Openbare verklaring van MIR, 29 juni

[In the face of the Tanquetazo] de massa’s reageerden met onmiddellijke mobilisatie, door fabrieken, landgoederen en werkplaatsen te bezetten; het bevorderen van de Volksmacht door het creëren van Gemeenschappelijke Commando’s voor Arbeiders.

De arbeidersklasse en de massa’s moeten nu een grondig offensief ontketenen tegen de Chileense reactionairen en ultrareactionairen. De massa’s hebben meer dan genoeg kracht om de crisis in hun voordeel op te lossen. Alleen de mobilisatie en onafhankelijke organisatie van de arbeiders en de vastberaden en onmiddellijke strijd tegen de reactie van de bazen en de imperialistische reactie kunnen deze poging tot staatsgreep en elke daaropvolgende poging definitief verslaan.

De arbeidersklasse en de massa’s zijn er duidelijk over dat de huidige crisis niet kan worden opgelost door andere krachten dan de krachten van de arbeidersklasse zelf. Het is de arbeidersklasse, georganiseerd in de Gemeenschappelijke Commando’s en de Zelfverdedigingscomités van de Gemeenschappelijke Commando’s, die de controle moeten overnemen over de lokale bestuursgebieden, de wijken, de steden en het platteland.

Daarom roepen wij de arbeidersklasse en de massa op om alert en gemobiliseerd te blijven. Om de bezetting van de fabrieken, boerderijen en werkplaatsen in stand te houden; versterking van de zelfverdedigingscomités en ontwikkeling van de massificatie en organisatie van de surveillancebrigades. Om geen van de grote bedrijven terug te geven die door de arbeiders zijn overgenomen, en om de controle van de arbeiders op te leggen aan de rest.

De MIR roept op tot de onmiddellijke overdracht van alle fabrieken met meer dan 14 miljoen escudo’s [former currency] van het kapitaal aan de macht van de arbeiders te geven, om alle grote grondbezit in de handen van de arbeiders te leggen, om alle grote distributeurs en pakhuizen te onteigenen, en dat de massa’s onmiddellijk de distributie en levering van goederen aan de bevolking in hun handen nemen. Sluit, onteigen en geef alle radiostations, kranten en televisiekanalen die vandaag ten dienste staan ​​van de staatsgreep in handen en controle van de massa.

De MIR roept op tot een groot revolutionair en volksoffensief tegen de vijanden van het volk, tegen de reactie van de bazen en de staatsgreep. De MIR roept op om te strijden voor het People’s Revolutionary Program, een platform gericht op het oplossen van de meest urgente problemen van de massa. Om de Volksmacht te creëren en te versterken, door het creëren van Gemeenschappelijke Commando’s voor Arbeiders in alle lokale bestuursgebieden, waarbij de controle en het toezicht op de lokale gebieden en het leiderschap van de strijd van de arbeidersklasse en het volk op zich worden genomen. Om harder dan ooit vooruitgang te boeken in de strijd om het burgerlijke parlement te vervangen door de Volksvergadering en om de oprichting van een echte arbeidersregering op te leggen.

RADIO TOESPRAAK
Miguel Enriquez, 6 juli

Het niveau van activiteit, organisatie, bewustzijn en bereidheid om te vechten dat de arbeidersklasse heeft bereikt is immens: de arbeidersklasse is vandaag de dag een samengesteld leger, vastbesloten om voor hun belangen te vechten en weerstand te bieden aan de reactionaire aanval. De arbeidersklasse en de massa’s vanuit de fabrieken en de landgoederen, vanuit de gemeentelijke commando’s en vanuit de boerenraden, hebben hun politieke leiders laten weten dat de strijd de wandelgangen van het parlement heeft verlaten en dat ze geen tegenslagen of concessies zullen toestaan. Het is hier en nu dat de voorhoede, de leiders en de partijen zullen worden onderworpen aan een vuurproef.

De arbeidersklasse en de massa’s zijn niet zo naïef om voor de propaganda te vallen en te aarzelen; ze weten dat ze sterk zijn en vastbesloten hun tegenoffensief voort te zetten. De arbeiders zullen niet terugdeinzen, ze zullen niet desorganiseren, ze zullen de posities die ze hebben ingenomen niet opgeven.

Het is niet nodig om een ​​stap terug te doen om stappen vooruit te zetten. De arbeidersklasse en de massa’s hebben geen wapenstilstand of uitstel nodig. Het is de klasse van de bazen die een wapenstilstand nodig heeft om hun tactieken te ontwikkelen. Niets zou vandaag de dag gevaarlijker en suïcidaler zijn dan het opgeven van de ingenomen standpunten en het sluiten van een wapenstilstand. Dat zou, of je het nu leuk vindt of niet, betekenen dat de arbeidersklasse wordt gedemoraliseerd, gedesorganiseerd en verdeeld, en ten prooi valt aan de bloeddorstige kracht van de kapitalistische klasse.

Om al deze redenen is het de taak van revolutionairen en arbeiders om het populaire en revolutionaire tegenoffensief dat nu aan de gang is te ontwikkelen en uit te breiden, op een manier die de arbeidersklasse en de massa’s in staat stelt hun kracht tot uitdrukking te brengen en deze fundamenteel te vermenigvuldigen.

Laten we gehoor geven aan de oproep van de Communale Commando’s van Santiago en een nationale staking bevorderen die ons in staat stelt een definitieve wending te geven aan de politieke situatie, die de leiders van de staatsgreep op de hoogte brengt van de bereidheid van de arbeiders om te vechten, die de afpersers vertelt dat de werkende bevolking De klasse zal niet capituleren, dat zij de overgenomen bedrijven niet zullen teruggeven en dat zij posities zullen blijven innemen in fabrieken en boerderijen.

Laten we een nationale staking bevorderen waarin we de gemeenschappelijke bevelen versterken en vermenigvuldigen. Laten we een nationale staking bevorderen die van de regering eist dat zij, door de directe strijd van de massa, de taak uitvoert om een ​​einde te maken aan het particuliere eigendom van alle fabrieken met meer dan 14 miljoen escudo’s, van alle boerderijen tussen de 40 en 80 hectare. en de distributiebedrijven onteigenen en voor eens en voor altijd een egalitaire en rechtvaardige distributie tot stand brengen.

De komende dagen zullen beslissend zijn. De arbeidersklasse en de massa’s moeten de veroverde posities behouden en naar andere streven. De arbeiders moeten een revolutionair en vastberaden leiderschap eisen, ze moeten de terugval van de weifelaars afwijzen.