De recente stakingssuccessen en onderhandelingsoverwinningen voor arbeiders in heel Noord-Amerika zijn zeker bemoedigend. Het is echter onwaarschijnlijk dat deze overwinningen ertoe zullen leiden dat de bazen de vakbondsorganisatie zullen omarmen. In feite zullen veel bedrijven reageren door nog meer anti-vakbonden te worden. Dit is inderdaad de ongelukkige realiteit voor drieëntwintig pakketbezorgers bij de vestiging van GoBolt in Markham, Ontario, die werden ontslagen terwijl ze probeerden te onderhandelen over hun eerste contract.
De redenen voor dit soort onverzettelijkheid van een bedrijf als GoBolt zijn diep geworteld in het bedrijfsmodel. GoBolt belooft de logistieke sector te ‘ontwrichten’. Sinds de oprichting in 2017, oorspronkelijk als opslagbedrijf, heeft GoBolt een substantiële groei doorgemaakt, inclusief de uitbreiding naar de Verenigde Staten, en heeft het CAD $222,5 miljoen aan financiering binnengehaald. Het is vermeldenswaard dat een deel van de financiering afkomstig is van overheidsinstanties zoals de Business Development Bank of Canada en Export Development Canada. GoBolt verzorgt leveringen voor grote bedrijven als Frank and Oak, Ikea, Lululemon en Zara. Voor snelgroeiende start-ups als GoBolt worden vakbonden ongetwijfeld gezien als obstakels voor verdere snelle expansie.
GoBolt is trots op zijn ecologische duurzaamheid en verklaart op zijn website dat “het beschermen van de planeet in ons DNA is ingebouwd.” Het heeft tot doel het eerste duurzame verticaal geïntegreerde supply chain-netwerk op te bouwen. Het bedrijf heeft zich ook ten doel gesteld om tegen december 2023 CO2-neutrale leveringen te bereiken met behulp van een elektronisch wagenpark (EV). En als een manier om iets terug te geven aan de gemeenschap, helpt GoBolt zijn zakelijke klanten bij het doorsturen van oud meubilair naar de Furniture Bank, een liefdadigheidsinstelling in de Greater Toronto Area (GTA) die mensen met een laag inkomen helpt bij het inrichten van hun huizen.
Onder dit uiterlijk progressieve beleid schuilt echter de harde realiteit van de moderne logistieke sector voor haar werknemers. De beweerde milieuvriendelijkheid van een bedrijf garandeert niet altijd een eerlijke behandeling van zijn werknemers. In sommige gevallen dient de nadruk op milieubewustzijn als dekmantel voor aanhoudende arbeidsuitbuiting. Deze cynische manipulatie van milieukwesties speelt in op de veronderstelling van het publiek dat de milieubewustheid van een bedrijf ethisch gedrag impliceert.
Dan O’Hara, een van de chauffeurs die door GoBolt werd ontslagen, werpt licht op de uitdagende werkomstandigheden en zegt: “Er was veel willekeurige discipline. De veiligheid van bestelauto’s was ook een probleem, deze bestelauto’s waren gewoon niet goed uitgerust voor de Canadese winter.” O’Hara legt uit dat de voornaamste katalysator voor de vakbondsinspanningen de poging van het bedrijf was om over te stappen van een uurloon van $20 naar een tarief per pakketje.
O’Hara en de andere chauffeurs schatten dat deze loonsverlaging zou resulteren in een dagelijks verlies van $ 40 tot $ 60. Deze herstructurering van de loontarieven werd echter uiteindelijk nooit doorgevoerd. “Op de dag dat ze probeerden te introduceren [the pay structure change]”, merkt O’Hara op, “we liepen naar buiten. We hebben ze genoeg bang gemaakt met de staking dat het nooit is geïmplementeerd. De wetenschap dat ze ons dat op elk moment konden aandoen, was echt de vonk voor de vakbond.
“[GoBolt] wilde ons ervan overtuigen dat we meer geld zouden verdienen. Velen van ons hadden daar twijfels over. Ze zeiden dat ze gegevens verzamelden om te laten zien hoe we meer konden verdienen. Ze hebben ons de gegevens nooit laten zien, ook al vroegen sommige chauffeurs om deze te zien”, legt Lemoy Whyte uit, een andere ontslagen chauffeur.
“De dag voordat de stemming zou plaatsvinden, kregen we allemaal een e-mail rechtstreeks van Mark Ang, de CEO van het bedrijf, waarin hij ons informeerde dat het ons recht is om niet op een vakbond te stemmen. Er was één regel waarin hij zei dat we hopen dat u nee stemt. We waren daar allemaal door verrast”, zegt Whyte.
“[Ang] was vaak in het gebouw geweest, maar hij had ons nog nooit persoonlijk aangesproken.” Whyte legt uit dat als Ang ervoor had gekozen om zoiets simpels als waardering voor hun harde werk over te brengen, de reactie van de arbeiders positiever zou zijn geweest. Omdat dit echter de eerste keer was dat hij hen rechtstreeks toesprak, voedde het hun vastberadenheid om ja te stemmen.
In juni behaalden de coureurs een klinkende overwinning bij een vakbondscertificeringsstemming, met een uiteindelijke telling van zesentwintig vóór en twee tegen. Als gevolg hiervan werden ze lid van Teamsters Local 938.
“We dachten dat de onderhandelingen zelf relatief soepel verliepen en dat het bedrijf feitelijk had ingestemd met een vakbondskader. Het was gewoon een kwestie van onderhandelen over onze concrete eisen”, zegt O’Hara. “Maar er waren vreemde signalen. Na de certificering werd de discipline zwaarder. Ze begonnen zaken als ploegwisselingen te beperken en verzoeken om verlof te weigeren, zelfs in gevallen van belangrijke levensgebeurtenissen zoals sterfgevallen in gezinnen.”
De meest opvallende verandering na de certificering was volgens O’Hara een sterke toename van het gebruik van aannemers die bestelwagens op gas besturen. Deze aannemers begonnen een steeds groter aantal pakketleveringen af te handelen en namen uiteindelijk het merendeel van de leveringen over. De inzet voor koolstofneutraliteit – een belofte die is gedaan dankzij het gebruik van de EV-vloot – leek niet langer een prioriteit te zijn.
“We werden allemaal ontslagen in de nacht van 28 september; de volgende dag zouden we weer een onderhandelingsvergadering hebben”, zegt O’Hara. “Ik had vertrouwen in de gang van zaken. Ze volgden de wet wat betreft het opzetten van een vakbond. Het was een volledige omkering. Ik was verbijsterd”, zegt Whyte.
Zeggen dat de werknemers overrompeld waren door de aankondiging is een understatement. Op 28 september – toen ze werden ontslagen – was een van de chauffeurs eerder op de dag net getrouwd, terwijl een ander op weg was naar hun huwelijksreis.
In reactie op een e-mailverzoek om commentaar heeft GoBolt het volgende meegedeeld Jacobijn:
GoBolt heeft onlangs wijzigingen aangebracht om de veranderende behoeften van ons bedrijf te weerspiegelen en onze missie als duurzaamheidsgedreven externe logistieke dienstverlener te ondersteunen. Als zodanig zijn we aan het overstappen naar een wagenparkbeheerdersmodel om de kwaliteit en continuïteit te kunnen blijven leveren die we hebben opgebouwd, en ook om meer flexibiliteit, schaal, volume en duurzaamheid mogelijk te maken.
Met meer dan duizend werknemers in Canada en de Verenigde Staten bij GoBolt roept het ontslag van chauffeurs in het Markham-magazijn zorgen op over het lot van honderden banen. Bovendien doet de verschuiving naar het gebruik van aannemers voor het leveren van voertuigen en chauffeurs twijfel rijzen over de duurzaamheidsclaim van het bedrijf. De GoBolt Drivers Union deelde bewijsmateriaal op hun Instagram-account waaruit bleek dat de elektrische voertuigen sinds de branden niet meer in gebruik zijn.
Ironisch genoeg zullen het ontslag van chauffeurs door GoBolt en de toegenomen afhankelijkheid van aannemers zeer waarschijnlijk de inspanningen van GoBolt om de efficiëntie te verbeteren belemmeren, waardoor de CO2-uitstoot wordt ondermijnd. “Ik zou het geweldig vinden als we betrokken zouden kunnen worden bij de herstructurering van hun activiteiten. Het zou zeer nuttig zijn voor GoBolt, vooral omdat we de last mile-leveringen in de GTA verzorgen. Wij chauffeurs hebben alle inzichten, alle gegevens en alle adviezen over hoe dingen verbeterd kunnen worden, omdat we de baan van binnen en van buiten kennen”, zegt Whyte.
Voorlopig blijven de beëindigde GoBolt-chauffeurs en hun bondgenoten GoBolt-locaties in de GTA bezetten en hebben ze een campagne op sociale media gelanceerd om hun banen terug te eisen.
De vermeende vakbondsfraude bij GoBolt is van belang om verschillende belangrijke redenen die de toekomst van de arbeidersbeweging zullen bepalen. De organisatie binnen de logistieke sector speelt een cruciale rol bij het organiseren van de arbeidersmacht en het tegemoetkomen aan de behoeften van de moderne arbeidersklasse in ons postfordistische tijdperk dat wordt gekenmerkt door flexibiliteit en just-in-time productie. Het is ook een verdere herinnering om niet mee te gaan in de hype van ‘sociaal bewuste’ bedrijven.
De ontwikkelingen bij GoBolt zullen ook een aanzienlijke invloed hebben op het traject van het koolstofarm maken van de logistieke sector. Deze transformatie kan twee verschillende wegen volgen: een pad dat een rechtvaardige transitie garandeert, waarbij de belangen van werknemers worden beschermd, en een ander pad dat neerkomt op greenwashing, waarbij werknemers worden uitgebuit maar een iets lagere ecologische voetafdruk wordt bereikt. Als dit laatste scenario de overhand krijgt, wordt het moeilijker om steun van de arbeidersklasse te winnen voor het koolstofarm maken van de economie.
Uit recente opiniepeilingen blijkt dat er onder Canadezen sprake is van aanzienlijk verzet tegen de CO2-belasting en de toekomstige verhogingen ervan. Het verenigen van groene industrieën en het aantonen dat zij goede banen kunnen opleveren, is essentieel om steun van werknemers te winnen voor een koolstofvrije economie.
De arbeidersbeweging en milieuactivisten moeten deze situatie nauwlettend in de gaten houden en hun steun verlenen aan de ontslagen werknemers. Naarmate meer bedrijven groene technologieën adopteren en er nieuwe bedrijven opduiken die deze aanbieden, kunnen we in de toekomst meer confrontaties zoals die bij GoBolt verwachten. Hoewel deze conflicten misschien op zichzelf staande incidenten lijken, dragen ze collectief bij aan een bredere kwestie waarbij het lot van de arbeidersklasse en het welzijn van onze planeet op het spel staan.
Bron: jacobin.com
