De moord op een Canadees staatsburger op Canadees grondgebied heeft het land op de voorpagina’s van kranten en in de hoofden van politieke waarnemers over de hele wereld geplaatst. In juni schoten gemaskerde schutters Hardeep Singh Nijjar dood buiten een Gurdwara in Surrey, British Columbia. Afgelopen maandag zei premier Justin Trudeau dat de Canadese inlichtingendienst “geloofwaardige beschuldigingen” had gehoord over een verband tussen de moord en de regering van India.
Trudeau maakte de buitengewone beschuldigingen in het Lagerhuis. Hij beweerde dat er bewijs was dat India met de moord in verband bracht, maar hij heeft nog geen bewijs geleverd. Uit rapporten blijkt dat Canada de kwestie al weken aan de orde stelt bij bondgenoten – en India. Ze hebben bijzonder nauw samengewerkt met de Verenigde Staten, die hun bezorgdheid over de moord hebben geuit en India vragen mee te werken aan het onderzoek. India ontkent elke betrokkenheid.
Beide partijen hebben vergeldingsmaatregelen genomen, waaronder de uitwijzing van diplomaten. India heeft de visumaanvragen voor Canadese reizigers opgeschort en zijn onderdanen gewaarschuwd voorzichtig te zijn in Canada. India heeft Canada er ook van beschuldigd terroristen te huisvesten. De hele affaire heeft de kwaliteit gekregen van een drama waar veel op het spel staat, waarbij levens, middelen van bestaan, migratie en miljarden dollars aan handel op het spel staan.
Nijjar was een activist voor een onafhankelijke Sikh-staat op Indiaas grondgebied dat bekend staat als Khalistan. Hoewel de Khalistani-beweging de afgelopen jaren is afgenomen, vormde zij tientallen jaren geleden een belangrijke internationale bron van twist. De beweging was betrokken bij de terroristische bomaanslag in 1985 op een Air India-vlucht die zijn oorsprong vond in Canada en de moord op Indira Gandhi door haar Sikh-lijfwachten een jaar eerder, na een dodelijke overheidsaanval op het Gouden Tempelcomplex, een heilige plaats voor Sikhs. Tegenwoordig wordt de regering van Narendra Modi in India geconfronteerd met kritiek vanwege de behandeling van niet-hindoeïstische minderheden, waaronder sikhs en moslims, en is zij waakzaam over de Khalistaanse politiek, zowel in het land als daarbuiten.
Critici van Trudeau’s beschuldiging eisen bewijs en vragen zich af waarom hij de kwestie op de juiste manier ter sprake bracht toen hij dat deed. De verklaring van de Occam lijkt te zijn dat het verhaal op de een of andere manier naar buiten kwam en dat Trudeau de nieuwscyclus een stap voor wilde zijn. Wereldbol en post verslaggever Robert Fife had de primeur en was bereid deze te runnen. Andere organisaties hadden het verhaal ook. De regering heeft ze allemaal ondermijnd, de controle over het verhaal overgenomen en de boodschap afgegeven dat zij de controle had over haar buitenlands beleid en de inlichtingendiensten, en niet over een of andere met inkt besmeurde verslaggever, hartelijk dank. Het land wilde dit graag doen nadat het de afgelopen maanden onder vuur was genomen door lekken naar de media over Chinese inmenging in de binnenlandse aangelegenheden van Canada.
Niemand mag Trudeau’s beschuldigingen van Indiase buitengerechtelijke moord op buitenlands grondgebied als een geloofsartikel beschouwen. Het is niet alleen gezond in een democratie om de motieven en uitspraken van leiders in twijfel te trekken – het is essentieel. Maar het is net zo belangrijk om je kritische capaciteiten en inductieve redenering te gebruiken om conclusies te trekken, in plaats van te vertrouwen op partijpolitieke toezeggingen of goedkoop complotdenken om de feiten te doorzoeken.
Op een gegeven moment zal de regering haar bewijsmateriaal presenteren, zij het waarschijnlijk nadat lopende onderzoeken zijn gevorderd, waardoor de veiligheid van de inlichtingendiensten wordt gewaarborgd. Intussen weten we dat Trudeau een buitengewone beschuldiging heeft geuit. We weten ook dat de Verenigde Staten en anderen hun bezorgdheid hebben geuit en de zaak bij India ter sprake hebben gebracht, waarbij ze suggereren dat ze de beschuldiging geloofwaardig vinden – zelfs als ze niet bereid zijn hun geopolitieke en handelsdoelen op het spel te zetten door New Delhi meer van zich te vervreemden dan nodig is. .
We weten ook dat Nijjar vóór zijn dood waarschijnlijk via wekelijkse bijeenkomsten contact heeft gehad met de Canadese veiligheidsinlichtingendienst, wat erop wijst dat er een ongebruikelijke en geloofwaardige bedreiging voor zijn veiligheid bestond. Bovendien is het, gezien de autoritaire neigingen van Modi, de binnenlandse onderdrukking van minderheden en de avonturen in het buitenland – vooral in Pakistan – verre van ondoorgrondelijk dat iemand ergens in de gelederen besloot het bereik van de regering uit te breiden en een eigen vorm van gerechtigheid in te voeren. Maar het is ondoorgrondelijk, of bijna dat, om te denken dat Trudeau all-in zou gaan op een dergelijke beschuldiging, met alles wat op het spel staat, als wat een door de staat gesanctioneerde moord zou zijn slechts een bendeoorlog, willekeurig geweld of een bendeoorlog zou zijn. een afvallige treffer.
Donderdag hebben we vernomen dat Canada over menselijke en signalen-intelligentie beschikt die zijn bewering ondersteunt – en dat geldt ook voor een van zijn bondgenoten, vermoedelijk de Verenigde Staten. Dit omvat onderschepte communicatie waarbij Indiase diplomaten betrokken waren die de kwestie bespraken. De slinger lijkt in het voordeel van Trudeau te zwaaien.
Hoe partijdig en sceptisch veel reacties op Trudeau’s bewering ook mogen zijn, degenen die zich haasten om een buitengerechtelijke buitenlandse moord en schending van de staatssoevereiniteit te verdedigen, hebben de lat nog lager gelegd. Moderne voorstanders of apologeten van buitengerechtelijke executies zijn de erfgenamen van een lange reeks misleidende ‘tikkende bom’-argumenten van utilitaire geesten binnen de realistische school voor buitenlands beleid, waaronder iemand die zich momenteel kandidaat stelt voor het presidentschap van de Verenigde Staten. Anderen zijn slechts dwazen of machtsinstrumenten, die graag iets willen geloven partijdige rechtvaardiging want welke ellendige daad dan ook past bij het doel van hun partij van de week.
Het internationaal recht en het Handvest van de Verenigde Naties maken duidelijk dat de moord op Nijjar door India ondubbelzinnig illegaal is. We moeten ons verzetten tegen de actie van India, omdat dit een schending van de staatssoevereiniteit en een schending van een eerlijk proces is. We zouden ons er ook tegen moeten verzetten zoals we dat zouden doen, en dat ook doen, als het de Verenigde Staten zijn die op een buitenlands avontuur in het Mondiale Zuiden zijn – of welke andere staat dan ook. De Verenigde Staten hebben een lange geschiedenis van buitenlandse inmenging en buitengerechtelijke executies, moorden die ondanks een onderzoek van de Senaat en een presidentieel bevel doorgingen. We moeten consistent zijn in onze waarden en verwachtingen, punt uit.
Zonder duidelijke en stevige grenzen aan buitenlandse inmenging en moord pleiten wij voor een mondiaal systeem waarin de machtigen maximaal zullen profiteren van transnationale invallen om hun binnenlandse en geopolitieke doelen te verwezenlijken. Het is naïef om te denken dat dergelijke praktijken nu niet voorkomen, maar het feit dat dergelijke dingen gebeuren maakt geen enkel geval, inclusief de Indiase moord op Nijjar, acceptabeler.
Het innemen van een krachtig standpunt tegen dergelijke praktijken komt vooral ten goede aan kwetsbare staten en activisten tegen onderdrukking in binnen- en buitenland. Kiezen voor de kant van buitengerechtelijke moord is kiezen voor de kant van de imperialistische of quasi-imperialistische macht, en het ondermijnt het eerlijke proces, hoe gebrekkig dat ook is, dat essentieel is voor de bescherming van fundamentele individuele rechten.
Of de wereld zich zal verenigen om India te veroordelen en het Canadese streven naar gerechtigheid voor Nijjar te steunen, zal afhangen van de gebruikelijke binnenlandse en geopolitieke overwegingen. De Verenigde Staten willen India voor het gerecht dagen om de opkomst van China tegen te gaan. Het Verenigd Koninkrijk na de Brexit wil – of beter gezegd, heeft een vrijhandelsovereenkomst nodig met een groeiende economische macht. Australië hecht grote waarde aan zijn Indo-Pacifische banden met New Delhi, een gevoel dat door Canada wordt gedeeld en dat de ernst van India’s overtreding onderstreept.
Maar hoewel het terecht is om cynisch te zijn over de mondiale reactie op de moord, is het niet ondenkbaar dat internationale druk ertoe leidt dat Modi iemand thuis vasthoudt om verantwoording af te leggen voor de moord. Geen enkele andere staat, inclusief de Verenigde Staten, Groot-Brittannië en Australië, wil immers buitengerechtelijke executies op hun grondgebied zien. Bovendien schuilt er troost in het innemen van een ondubbelzinnig standpunt tegen een gruwelijke misdaad – en dat standpunt heeft als bijkomend voordeel dat het moreel correct is.
Bron: jacobin.com