De strijd om de oprichting van een elite-politietrainingscentrum in de bossen rond Atlanta, Georgia – door activisten Cop City genoemd – te stoppen, heeft de afgelopen weken een koortsachtig hoogtepunt bereikt.
De faciliteit van $ 90 miljoen, goedgekeurd door de gemeenteraad van Atlanta in september 2021, omvat een rijcursus, een amfitheater, stallen en een nepstad voor het oefenen van politie-invallen. Het zal meer dan 34 hectare beslaan in het South River Forest, bij de inheemse Muscogee-bevolking bekend als het Weelaunee Forest, op een plek die ooit een slavenplantage was en daarna een gevangenisboerderij.
Het bos is van vitaal belang voor de ecologie en biodiversiteit van Atlanta, iets dat ooit door de gemeenteraad werd erkend. Nog in 2017 bestempelde de planningsafdeling het bos als een van de “longen van de stad” en beschreef het bladerdak als een cruciale buffer tegen klimaatverandering. Het beschadigen van dit belangrijke deel van de ecologie van de regio om ruimte te maken voor de politie is een grimmige weergave van wat belangrijk is voor de machthebbers.
De politie van Atlanta is al een van de repressieve krachten met de beste middelen in de VS. Het ontving een derde van Atlanta’s budget van $ 700 miljoen in 2022. Bovenop deze groteske overheidsfinanciering krijgt de afdeling geld en middelen van de door het bedrijf gesteunde Atlanta Police Foundation, die tweederde van het budget voor Cop City inzamelt.
Deze stichting, de op een na grootste in zijn soort in de VS, is in feite een privaat slushfonds dat de bevoegdheden van de politie uitbreidt zonder publieke controle door contracten te verstrekken aan en te investeren in bedrijven die geavanceerde bewakingstechnologie en wapens ontwikkelen. Zoals de bedrijfswaakhond LittleSis uitlegt, fungeren politiestichtingen “als een backchannel voor zakelijke en vermogende belangen [by] toe te voegen aan reeds te hoge budgetten zonder enig vereist openbaar toezicht”.
Volgens het Private Equity Stakeholder Project heeft de Atlanta Police Foundation Atlanta getransformeerd tot de meest bespioneerde stad van Amerika. Via het Operation Shield-project orkestreerde het de ontwikkeling van een netwerk van meer dan 12.000 openbare en particuliere bewakingscamera’s onder controle van de politie en voorzag het deze van geavanceerde politiesoftware die de Orwelliaanse naam PredPol draagt: software voor het voorkomen van criminaliteit door de politie. .
De Stichting Politie grijpt op andere manieren in. Toen de politie van Atlanta in juni 2020 een zwarte man, Rayshard Brooks, neerschoot en vermoordde, bood de stichting elke agent in de stad een bonus van $ 500 aan, volgens een rapport in de Voogd.
Cop City zal de militarisering van de politie van Atlanta vergroten, tot enorm voordeel van de heersende klasse van Atlanta en tot enorm nadeel van arbeiders en arme mensen. De online database Police Scorecard heeft onthuld dat meer dan 85 procent van degenen die door de politie van de stad zijn gearresteerd, zwart is, ondanks dat zwarte mensen minder dan 50 procent van de bevolking van Atlanta uitmaken.
Dit zijn de uitgangspunten waarop het project te maken heeft gehad met felle tegenstand van de inwoners van Atlanta, die niet willen dat inheems bos wordt vernietigd in ruil voor de toch al overbewapende en schietgrage politie die extra middelen, macht en legitimiteit krijgt.
Nog voordat het officiële goedkeuring kreeg, werd Cop City afgewezen door een bron van leden van de gemeenschap en organisaties. De enige openbare hoorzitting die in 2021 over het project werd gehouden, werd een zeventien uur durende aanklacht van milieuorganisaties, inheemse vertegenwoordigers en zwarte gemeenschapsorganisaties. Deze oppositie is vervolgens samengesmolten tot een brede campagne die terugkerende protesten, directe acties en gemeenschapsevenementen heeft georganiseerd om de oprichting ervan te voorkomen.
Hun lopende campagne haalde de internationale krantenkoppen in januari, nadat de politie van Atlanta de 26-jarige activist Manuel “Tortuguita” Paes Terán had vermoord. Een onafhankelijke autopsie georganiseerd door de familie van Terán (omdat de staatsautoriteiten weigerden de bevindingen van hun officiële autopsie vrij te geven) toonde aan dat hij minstens veertien keer was neergeschoten, in wat wordt bestempeld als de eerste door de staat gesanctioneerde moord op een milieuactivist in de Verenigde Staten.
Als reactie op deze brute moord coördineerden activisten weken van ontwrichtende protestacties en gemeenschapsevenementen, waarvan de autoriteiten beweerden dat dit een extra voorwendsel was om hard op te treden tegen hun campagne.
Eerder in maart werden 23 mensen gearresteerd en beschuldigd van binnenlands terrorisme, een aanklacht waarop volgens de Georgische wet een maximale gevangenisstraf van 35 jaar staat en een alarmerend brede reikwijdte heeft, die van toepassing is op iedereen die schade toebrengt aan “kritieke infrastructuur, een staats- of overheidsfaciliteit”. ” met de bedoeling om “het beleid van een regering te wijzigen, te veranderen of af te dwingen”.
Het totale aantal mensen dat wordt beschuldigd van “binnenlands terrorisme” wegens hun activisme bij Cop City staat nu op 40.
Dit hardhandig optreden maakt deel uit van een internationale politieke ontwikkeling: klimaatactivisten staan nu in de frontlinie van de strijd voor burgerlijke vrijheden. Overheden over de hele wereld criminaliseren klimaatactivisme terwijl de omvang van de milieuramp steeds duidelijker wordt.
De strijd om Cop City te stoppen heeft milieu- en sociale rechtvaardigheidsactivisten samengebracht en toont de krachten die gebundeld zijn tegen degenen die collectief strijden voor klimaat- en raciale rechtvaardigheid.
In het licht hiervan zouden linkse individuen en organisaties over de hele wereld acht moeten slaan op de uitdagende houding van Belkis Terán, moeder van de vermoorde Cop City-activist, wiens verdriet haar alleen maar heeft aangemoedigd om te vechten. “Ik lijd”, zei ze, “maar dit lijden geeft me kracht – kracht om te vechten, kracht om stand te houden”.
Bron: redflag.org.au
