Dinsdag opende de voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Kevin McCarthy een formeel onderzoek naar het afzetten van president Joe Biden door de door de Republikeinse Partij gecontroleerde Huiscommissies de opdracht te geven een onderzoek naar hem te beginnen. Al het beschikbare bewijsmateriaal wijst er nu op dat de zaak tegen Biden uitzonderlijk zwak is, en zelfs de Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden lijken verdeeld over de vraag of deze zaak de moeite waard is om voort te zetten. Dat is misschien één van de redenen waarom McCarthy ervoor heeft gekozen een onderzoek te starten zonder stemming in het voltallige Huis van Afgevaardigden, waarmee hij een eerdere belofte niet nakomt.
Het grootste deel van de veronderstelde argumenten voor afzetting berust op het idee dat Joe Biden op ongepaste wijze werd beïnvloed door de zakelijke transacties die zijn zoon, Hunter Biden, had met Oekraïense en Chinese bedrijven. De zoon van de president wordt ook geconfronteerd met strafrechtelijke aanklachten die zowel substantieel zijn als geen verband houden met de gronden voor de afzetting van Joe Biden. De aanklachten leveren geen sterk bewijs voor claims wegens impeachment, hoewel ze begrijpelijkerwijs wel argwaan wekken over de zakelijke en financiële praktijken van de familie Biden in het algemeen.
Hunter Biden heeft zijn familienaam zeker verhandeld voor grondposities waarvoor hij anderszins twijfelachtige kwalificaties had, maar dat fenomeen is endemisch voor de hele heersende klasse, in de politiek en daarbuiten. En het soort beïnvloeding waar de Republikeinse partij op doelt, gebeurt zeker onder elitefamilies die banden hebben met overlappende en misschien concurrerende financiële belangen, maar tot nu toe hebben de Republikeinen weinig hard bewijs geleverd om te suggereren dat de oudere Biden door zijn zoon werd beïnvloed tot een strafrechtelijk of impeachable niveau. Dan is er nog het feit dat zelfs met een ijzersterke zaak de krappe meerderheid van de Democraten in de Senaat een veroordeling vrijwel onmogelijk maakt.
Maar de lage kans op een veroordeling is niet echt het punt. Integendeel, de Republikeinen hebben twee echte doelen. De eerste is om de herverkiezingsinspanningen van Biden moeilijker te maken door hem af te leiden en het smerige en mogelijk illegale gedrag van zijn zoon Hunter vooraan in de hoofden van de kiezers te plaatsen. Het sentiment van de Republikeinen vóór impeachment kan misschien het beste worden samengevat door Marjorie Taylor Greene, vertegenwoordiger van Georgië, die tegen Donald Trump zei dat ze het impeachmentproces “lang en tergend pijnlijk voor Joe Biden” wilde maken, aldus de krant. New York Times.
Het tweede, aantoonbaar belangrijker doel van de Republikeinen is om de wateren rond de verschillende vervolgingen van Trump te vertroebelen – zowel om een politiek klimaat te creëren dat zijn veroordeling moeilijker maakt als om zijn kansen te vergroten om Biden bij de verkiezingen van 2024 te verslaan. Trump zelf heeft uiteraard hard aangedrongen op de wetgevende tu quoque, zowel publiekelijk als achter de schermen met bondgenoten in het Congres.
In 2016 versloeg Trump een gematigde Democraat die tientallen jaren ervaring had in Washington, deels omdat zijn ‘Drain the Swamp’-retoriek iets verwoordde waar veel kiezers intuïtief in geloven, maar vaak niet helemaal kunnen bewijzen: politici zijn er alleen maar voor zichzelf en hun families. en ze hoeven zich niet aan de regels te houden die alle anderen doen. Republikeinen, en Trump in het bijzonder, zijn hier niet minder schuldig aan dan wie dan ook. En zijn imago als buitenstaander van Washington zal zeker moeilijker vol te houden zijn nu hij zelf president is geweest. Dus of Trumps ‘alle anderen zijn krom’-lijn zal blijven werken, valt nog te bezien.
Maar één ding is duidelijk: een politiek moment waarop de inflatie de lonen wegvreet en de reactie van de Democraten bestaat uit het terugschroeven van de sociale uitgaven en het opnieuw opleggen van een draconisch en eindeloos regime van studentenschulden aan vijfenveertig miljoen mensen, betekent dat dit soort aanvallen van Rechts weegt zwaarder dan zou moeten. De strategie van het liberale establishment om de kiezers eenvoudigweg te vertellen dat ze ongelijk hebben over de economie, helpt weinig.
Het onvermogen van Biden om de kiezers een opwindende positieve visie te bieden, zal het voor hem moeilijker maken om van onderwerp te veranderen, weg van Hunter en afzetting. Dat betekent dat het in de toekomst aan Trump en de Republikeinen in het Congres zal zijn hoeveel we erover horen. Als Biden dat wil veranderen, moet hij het land iets substantieels geven om over te praten.
Er is genoeg dat de Democraten hier zouden kunnen doen. Om te beginnen zou de regering-Biden nu onmiddellijk alle federale studentenschulden kunnen kwijtschelden; op zijn minst zou het de terugbetalingspauze voor studieleningen kunnen verlengen die op 1 oktober afloopt. Biden zou ook gebruik kunnen maken van verschillende andere uitvoeringsbesluiten om de levens van mensen materieel te verbeteren, zoals progressieven in het Congres hebben aangedrongen. In plaats van er eenvoudigweg op aan te dringen dat de kiezers hem moeten bedanken voor hun economische geluk, zouden Biden en de Democraten campagne kunnen voeren om het tijdelijk genereuze COVID-welzijnsbeleid dat ze hadden laten aflopen, terug te brengen.
Houd je adem niet in.
Bron: jacobin.com
