Republikeinse vertegenwoordiger van Michigan Tim Walberg verklaarde onlangs op een gemeentehuis dat de VS “geen cent mogen uitgeven aan humanitaire hulp” in Gaza. In plaats daarvan, zo stelde hij, ‘zou het net als Nagasaki en Hiroshima moeten zijn. Maak er snel een einde aan.”
Nadat de schokkende verklaring viraal ging, probeerde zijn kantoor dat te doen verzacht de klap. Het bevatte een volledig transcript van Walbergs opmerkingen aan CNN, waarin werd gemeld dat Walberg ook had gezegd dat een soortgelijke logica zou kunnen worden toegepast op de Russische invasie van Oekraïne. “Versla Poetin snel. In plaats van [of] Als 80% in Oekraïne wordt gebruikt voor humanitaire doeleinden, zou dat 80-100% moeten zijn om Rusland uit te roeien, als dat is wat we willen doen.”
Walberg probeerde vervolgens de opmerking weer te geven in een verklaring, waarin hij zei dat hij niet suggereerde dat kernwapens zouden worden gebruikt om een van beide oorlogen te beëindigen. Toch valt niet te ontkennen dat hij gruwelijke voorbeelden noemde van de VS die atoombommen dropten met betrekking tot Gaza – slechts de laatste gemene, oorlogszuchtige verklaring van een Republikeins parlementslid sinds 7 oktober.
Hoewel de opmerkingen van Walberg behoorlijk wat kritische media-aandacht kregen, was de reactie van zijn collega’s in het Congres gematigd – wat een grimmige dubbele standaard onderstreepte in de publieke behandeling van degenen die pleiten voor Palestijnse rechten, en degenen die deze ontmenselijken.
Leden van het Congres zoals vertegenwoordigers van Rashida Tlaib, D-Mich.; Ilhan Omar, D-Minn.; en Pramila Jayapal, D-Wash., worden al lang aan de schandpaal genageld – en zelfs gecensureerd – door hun collega’s omdat ze zich uitspreken tegen Israëls brutale behandeling van Palestijnen, terwijl de mediaklasse bakken inkt heeft gemorst op kwade trouw interpretaties van de progressieve Verklaringen van de Democraten. Republikeinen die het Palestijnse lijden kleineren of zelfs aanmoedigen, hebben doorgaans niet zo’n gelijkwaardige, laat staan proportionele reactie opgeleverd.
Republikeinse voorzitter van het Huis van Afgevaardigden, Mike Johnson, en leider van de minderheden in het Democratische Huis, Hakeem Jeffries, reageerden niet op vragen over wat de partijleiding doet als reactie op de gevoelloze opmerkingen van wetgevers over Palestijnen, vooral omdat het dodental in Gaza blijft stijgen.
Yousef Munayyer, een politiek analist en senior fellow bij het Arab Center Washington DC, merkte op dat de kosten van het verkeerd spreken – of het verkeerd interpreteren van opmerkingen – over Israël ongeëvenaard zijn.
“De sociale en politieke kosten die gepaard gaan met het doorbreken van de taboes op het zeggen van iets dat zelfs maar verkeerd als antisemitisch zou kunnen worden geïnterpreteerd, zijn zo hoog”, vertelde Munayyer aan The Intercept. “En toch zijn de kosten van het zeggen van dingen die onmiskenbaar en gruwelijk ontmenselijkend zijn tegenover de Palestijnen zo laag. Ik ken geen dubbele standaard die zo extreem is als bij welke andere kwestie dan ook.”
De honger van de Republikeinen naar Het geweld begon slechts enkele dagen na de aanval van Hamas op Israël op 7 oktober. “We zijn hier in een religieuze oorlog verwikkeld, ik ben met Israël”, verklaarde senator Lindsey Graham, RS.C., op 11 oktober in een optreden op Fox News. . ‘Doe wat je moet doen om jezelf te verdedigen. Maak de plek waterpas.’ (Graham later gezegd dat geen enkel aantal burgerslachtoffers in Gaza hem ertoe zou aanzetten het gedrag van Israël onder de loep te nemen.)
Senator Tom Cotton, R-Ark., herhaalde half oktober Grahams bloeddorst op Fox. “Wat mij betreft kan Israël het puin in Gaza laten stuiteren”, zei de senator die op het hoogtepunt van de George Floyd-opstand de regering-Trump opriep om het leger op de demonstranten af te rekenen. “Alles wat er in Gaza gebeurt, is de verantwoordelijkheid van Hamas. Hamas heeft afgelopen weekend vrouwen en kinderen vermoord in Israël”, voegde hij eraan toe. In de komende maanden zou Israël meer dan 25.000 Palestijnse vrouwen en kinderen vermoorden.
In het Huis van Afgevaardigden fantaseren de Republikeinen met veel plezier over het Palestijnse lijden.
Op 11 oktober hekelde de Ohio-vertegenwoordiger Max Miller Tlaib omdat ze een Palestijnse vlag buiten haar congreskantoor had geplant. Hij weigerde Palestina als staat te erkennen en noemde het “een gebied dat waarschijnlijk van de ingewanden zal worden ontdaan en binnenkort zal verdwijnen, omdat we daar een parkeerplaats van gaan maken.”
Een paar dagen later nam Millers collega Brian Mast, R-Fla., de ongebruikelijke stap om in de hallen van het Congres de militaire kledij van een vreemd land aan te trekken – hij droeg een uniform van de Israëlische strijdkrachten dat hij verdiende toen hij zich vrijwillig aanmeldde voor de strijdkrachten van het land. militairen in 2015. Kort daarna introduceerde hij een amendement dat de humanitaire hulp aan Gaza zou vertragen. “Elke hulp moet worden vertraagd – elke hulp”, zei Mast in een hoorzitting van de commissie Buitenlandse Zaken van het Huis van Afgevaardigden over het wetsvoorstel. “Omdat ik iedereen hier zou willen uitdagen om mij aan te wijzen: welke Palestijn is Hamas, en welke een onschuldige burger? … Er moet absoluut alles aan gedaan worden om de waargenomen hulp die daar naartoe gaat te vertragen.”
Mast verdrievoudigde later naar beneden. “Ik zou de andere kant willen aanmoedigen om niet zo lichtvaardig om te gaan met het idee van ‘onschuldige Palestijnse burgers’, zoals vaak wordt gezegd,” zei Mast in het Huis van Afgevaardigden. “Ik denk niet dat we tijdens de Tweede Wereldoorlog zo lichtvaardig met de term ‘onschuldige nazi-burgers’ zouden rondlopen.”
Toen Mast eind januari werd gevraagd naar de baby’s die Israëlische troepen in Gaza hebben gedood, antwoordde Mast koeltjes: “Dit zijn geen onschuldige Palestijnse burgers.” Geconfronteerd met het idee dat Israël meer infrastructuur in Gaza heeft vernietigd dan in Dresden tijdens de Tweede Wereldoorlog, zei Mast: “Er is meer infrastructuur die moet worden vernietigd,” herhaalde de zin, en beloofde “er zal meer worden vernietigd. .” Ten slotte beloofde hij dat hij alles zou doen wat hij kon om te voorkomen dat de regering de United Nations Relief and Works Agency for Palestine Refugees zou steunen. Mast beschreef de oprichting van UNRWA als “idioot”; Vorige maand stemde het Congres ervoor om het agentschap voor een heel jaar te financieren, zelfs nu er een wijdverbreide hongersnood boven Gaza dreigt.
Eind februari ontsloeg de Republikein Andy Ogles uit Tennessee op gemene wijze demonstranten die het oneens waren met hun belastingen voor het doden van kinderen.
“Ik heb beelden gezien van verscheurde kinderlichamen – dat is het geld van mijn belastingbetaler dat die kinderen gaat bombarderen”, zei een demonstrant.
‘Weet je wat, dus ik denk dat we ze allemaal moeten vermoorden,’ antwoordde Ogles. “Als u zich daardoor beter voelt.” (Zijn woordvoerder beweerde later tegen The Tennessean dat hij “niet op de Palestijnen verwees, maar duidelijk op de terreurgroep Hamas doelde.”)
De demonstranten noemden Israëlische strijdkrachten die vrouwen en kinderen uithongerden, meer dan 300 gezondheidszorgwerkers vermoordden en “christelijke vrouwen in kerken beschoten” als oorlogsmisdaden. Ogles reageerde echter alleen op het feit dat hij een ‘AIPAC-zombie’ werd genoemd met ‘Dood aan Hamas’.
Begin maart zei een zenuwachtige vertegenwoordiger Chuck Fleischmann, eveneens uit Tennessee, schreeuwde tegen een Palestijns-Amerikaanse demonstrant uit Gaza, die dat wel heeft gedaan nu verloren meer dan 100 familieleden in de oorlog in Israël.
“Ze zijn niet schuldig aan genocide”, zei de Republikein over Israël, waarvan het hoogste gerechtshof ter wereld en een Amerikaanse districtsrechtbank beide hebben gezegd dat het plausibel genocide pleegt in Gaza. “Je kunt tegen de Palestijnen zeggen: ik zal ze nooit steunen!”
“Ik ben zelf een Palestijn”, antwoordde een demonstrant.
“Dan zal ik je vertellen dat ik je nooit zal steunen”, schreeuwde Fleischmann terug. “Ik zal je in je gezicht zeggen: vaarwel aan Palestina!”
Na maanden van Met dit gedrag van de Republikeinen is niet één door hun collega’s gecensureerd, niet één is dagenlang door de media geteisterd, niet één is afgeschilderd als een voorbeeld van het virulente anti-Palestijnse racisme dat door de Amerikaanse instellingen stroomt.
Ondertussen werd Jayapal vorig jaar door de Republikeinen aan de schandpaal genageld en door collega-Democraten onder de bus gegooid omdat hij suggereerde dat Israël – dat decennialang mensenrechtenschendingen heeft begaan, zich bezighield met landonteigening en woningvernietiging, en afzonderlijke rechtssystemen en een gemilitariseerde politie handhaafde. staat tegen de Palestijnen – is een ‘racistische staat’.
Jayapal kwam terug op haar opmerkingen na de ophef en noemde in plaats daarvan de regering van Benjamin Netanyahu vanwege haar racistische praktijken. Toch dienden Ogles en zijn collega’s Randy Weber en Jeff Duncan een resolutie in waarin ze probeerden Jayapal af te keuren vanwege wat zij zeiden dat antisemitisme was, hoewel de resolutie geen enkel geval noemde waarin Jayapal iets negatiefs zei over Joodse mensen.
De aanvallen waren bekend. Tlaib – het enige Palestijnse congreslid – werd vorig jaar aangevallen omdat hij een evenement steunde om het bewustzijn over de Nakba te vergroten, de reeks gebeurtenissen die in 1948 begon en leidde tot de massale ontheemding van Palestijnen. De laster escaleerde enorm toen ze in november werd bekritiseerd – met de hulp van 22 Democraten – nadat ze kritiek had geuit op de Israëlische regering en had opgeroepen tot Palestijnse bevrijding.
Omar is eveneens onderworpen aan voortdurende kritiek van haar eigen partij vanwege haar kritiek op Israël, beschuldigd van antisemitisme omdat het Israël eruit zou hebben gepikt – ook al is ze een consistente criticus geweest van andere regeringen die de mensenrechten schenden, uit Saoedi-Arabië en China. naar El Salvador en Rusland. Die aanvallen maakten de weg vrij voor de Republikeinen om haar afgelopen februari uit de Commissie Buitenlandse Zaken te zetten, nadat zij de controle over het Huis van Afgevaardigden hadden heroverd.
“Democraten zijn maar al te vaak bereid om in te stemmen met wat duidelijk kwade trouw is tegen andere Democraten, terwijl het de Republikeinen gewoon niets kan schelen. En dat schept een situatie waarin je de Democraten gemakkelijk herhaaldelijk in deze kwestie kunt lokken”, aldus Munayyer. “Dat is een keuze die de Democraten maken, en zij hoeven die keuze niet te maken.”
Om nog maar te zwijgen van de Democraten die zelf anti-Palestijnse opmerkingen hebben gemaakt, van vertegenwoordiger Brad Sherman, D-Ill., die een Palestijnse Amerikaan ervan beschuldigt “elke Jood te vermoorden”, tot vertegenwoordiger Dan Goldman, DN.Y. het dodental van in Gaza vermoorde kinderen buiten beschouwing latend. Naast de voortdurende aandrang van senator John Fetterman uit Pennsylvania om de massale burgermoordcampagne van Israël onvoorwaardelijk te steunen, heeft hij herhaaldelijk afgewezen en bespotte demonstranten die opriepen tot een staakt-het-vuren in Gaza of die kiezers mobiliseerden tegen het Gaza-beleid van Biden.
Lara Friedman, voorzitter van de Foundation for Middle East Peace, zei dat de kwestie van acceptabel taalgebruik over Israël en Palestina vaak neerkomt op de vraag of de redenaar Israël steunt of niet: “Het gaat nooit echt om wat iemand van hen zegt.”
Bron: theintercept.com
