Musk helpt Trump niet uit de goedheid van zijn eigen hart.Brandon Bell/Pool/AP
Een nieuwsfragment Zondagochtend deed Dana Bash van CNN de ronde met Chris Sununu, de Republikeinse gouverneur van New Hampshire, over de mogelijke belangenconflicten van Elon Musk. Hier hebben we tenslotte een hecto-miljardair met enorme federale contracten via SpaceX – en wiens autofabrikant Tesla waarschijnlijk niet zou hebben overleefd zonder genereuze staats- en federale subsidies – die als adviseur dient voor een komende president over hoe de regering zou moeten zijn geld uitgeven, of niet.
Sununu vertelde Bash dat hij het leuk vond dat Musk een ‘buitenstaander’ is – een interessante woordkeuze – die ‘niets zoekt’. Toen ze dat idee ter discussie stelde, antwoordde hij: ‘Die man is 450 miljard dollar waard’ en is daarom ‘zo rijk dat hij geen potentiële financiële invloed meer heeft.’
‘Ik denk niet dat hij het voor het geld doet’, zei Sununu. “Hij doet het voor het grotere project en de grotere visie van Amerika.” De uitwisseling is het luisteren waard:
Wat dit mij vertelt is dat Sununu de mentaliteit van buitensporige rijkdom niet begrijpt en dat hij er waarschijnlijk niet over zou moeten praten. In zekere zin heeft hij gelijk als hij zegt dat Musk het niet voor het geld doet. Ik bedoel, de man zou het zich waarschijnlijk kunnen veroorloven Groenland te kopen. Maar “het grotere project en de grotere visie”? Dat is het soort onzin van kolonel Potter uit de oude tv-serie MAAK zou onder andere ‘paardenhockey’ hebben genoemd.
Musk doet dit voor de stroom– de mogelijkheid om zijn collega’s te domineren. Laten we niet vergeten dat de krachtenbundeling met Trump de rijkdom van Musk, althans op papier, op een zeer steil opwaarts traject heeft gebracht. Ik heb het niet berekend, maar ik ben er vrij zeker van dat hij nu de rijkste persoon is die ooit op onze planeet heeft geleefd. Hij heeft geen geld nodig om spullen te kopen. Hij heeft het nodig om zijn narcisme te voeden.
Ik heb een flink aantal superrijke mensen geïnterviewd, en mensen in hun directe omgeving, terwijl ik onderzoek deed naar mijn boek voor 2021: Jackpoten we hebben veel over dit soort zaken gesproken. Het werd duidelijk dat, zodra iemand een bepaald niveau van rijkdom bereikt, elke verdere accumulatie van bezittingen als een spel is. Het draait allemaal om het bijhouden van scores en sociale vergelijkingen – en ook om het behouden van iemands dynastieke positie door het creëren van trusts om schenkings- en successierechten te omzeilen en het aandringen op het in stand houden van stomme mazen in de wet, zoals het verlaagde belastingtarief op overgedragen rente, waarvan zelfs een private equity-man mij toegaf dat dat zo was. ‘onzin’, hoewel hij deel uitmaakte van een groep die jaarlijks een pelgrimstocht naar DC maakte om daarvoor te lobbyen.
Hier is een verkort fragment uit een van mijn interviews met Richard Watts, een advocaat in Zuid-Californië die als consigliere fungeert voor enkele van Amerika’s rijkste families. Hier had hij het over een conferentie waar hij zojuist op had gesproken – een jaarlijkse bijeenkomst georganiseerd door Mitt Romney en bijgewoond door heel veel Fortune 500-CEO’s en miljardairs met namen die je wel kent, naast voormalige presidenten, senatoren en andere machtsspelers.
‘Ik heb het heel goed, dus ik hoef zeker niet te werken en al die dingen te doen, en ik heb een prachtig huis aan de oceaan. Maar als ik het weekend doorbreng met mensen die waarschijnlijk een minimumvermogen van $ 500 miljoen hebben, moet ik op een gegeven moment gewoon weggaan, omdat je in de discussie kunt voelen hoe groot je bent…
In zulke situaties gaat het altijd over wat voor spectaculairs je hebt gedaan, uitgevonden, gecreëerd: Wat doe je? ‘Nou, ik bezit 35 stacaravanparken, gratis en vrij, en we hebben ze gebouwd, en we gaan met ze allemaal groen. En het was echt iets geweldigs, wonderbaarlijks.” En de man is 40 jaar oud, en dat is een waargebeurd verhaal…
Als je Jamie Dimon bent, wil iedereen zien wat je denkt en je weet: ‘Hé, dat is een goede kerel. Ik wil bij hem in de buurt zijn.” En als het dan de gouverneur van Maine is, of laten we zeggen dat het Mitt is of Paul Ryan, dan zijn dit echt interessante mensen. En het interessante is dat ze die discussie eigenlijk niet willen hebben, maar iedereen heeft het bij zich. Dus het is zoiets als: “Hé Paul, wat doe je dit jaar sinds je geen voorzitter meer bent van het Huis van Afgevaardigden?” “Oh mijn god, ik zit in het bestuur van Fox News.” (En natuurlijk was Murdoch daar ook om lezingen te geven.)
En het is precies dit gevoel dat de enige maatstaf in de kamer – ik bedoel niet dat ze altijd zo blijven, ik zeg alleen maar wanneer ze samenkomen – gaat over wie de grootste boot heeft, en dat kan ik zeggen in een Er zijn veel verschillende manieren die vervelend zijn, maar de grootste boot wordt vrij snel geïdentificeerd.
Een maand vóór de verkiezingen bedroeg het geschatte vermogen van Elon Musk ongeveer 263 miljard dollar. Nu, aan het einde van het jaar, is dat 437 miljard dollar. De “grootste boot” is geïdentificeerd. Het is Elon en het komt niet eens in de buurt. Musk wil dat graag zo houden. en zijn relatie met Trump helpt hem daarbij. Dus Sununu kan ons de ‘grotere projecten’-onzin besparen.
Dit is een wedstrijd om lullen te meten, niet meer en niet minder.
Bron: www.motherjones.com
