De mythe van Kamala Harris als “grens-tsaar” – Mother Jones

Zelfs voordat President Joe Biden maakte zondagmiddag bekend dat hij zich terugtrok uit de race. De Republikeinen hadden al een aanvalslinie voorbereid tegen de waarschijnlijke Democratische kandidaat Kamala Harris: “Grens-tsaar.”

Als vice-president kreeg Harris de taak om de “grondoorzaken” van migratie van Centraal-Amerika naar de Verenigde Staten aan te pakken. Die oorzaken zijn niet alleen complex, maar ook al lang bestaand en nauw verbonden met de Amerikaanse politiek en imperialisme tijdens de Koude Oorlog. Harris had de (mogelijk onmogelijke) taak om te proberen meer dan een halve eeuw Amerikaanse bemoeienis in de regio te begrijpen en te herstellen, naast landspecifieke dynamieken van die bemoeienis – die heeft zich als een boemerang verspreid en is uitgegroeid tot een migrantencrisis.

Harris is nooit benoemd tot de “tsaar” van “de grens.” Ze is er ook niet verantwoordelijk voor. Dat is voor een groot deel het domein van de minister van Binnenlandse Veiligheid, wat Republikeinen natuurlijk maar al te goed weten. Ze hebben geprobeerd en zijn er niet in geslaagd Bidens hoofd van DHS Alejandro Mayorkas af te zetten op basis van ongefundeerde beschuldigingen dat hij opzettelijk “open grenzen” mogelijk heeft gemaakt.

Dat maakte vorige week niet veel verschil. Maar liefst zeven sprekers op de Republikeinse Nationale Conventie noemden Harris “grenstsaar.” De verslagen presidentskandidaat van de Republikeinse Partij Nikki Haley was een voorbeeld van de kritiek: “Kamala had één taak. Eén taak. En dat was de grens herstellen. Stel je nu eens voor dat ze de leiding had over het hele land.”

Zondag gaf Donald Trump hetzelfde sentiment weer. “Zij was verantwoordelijk voor de grens”, vertelde hij aan CBS News. “Zij was de grenstsaar, zij was de slechtste ooit. De slechtste ooit. Wij hadden de slechtste grens ooit, dus dat maakte niet uit.” Gouverneur Ron DeSantis van Florida beschreef Harris als “de grenstsaar tijdens de ergste grenscrisis in de Amerikaanse geschiedenis” en Donald Trumps keuze voor vicepresident, senator JD Vance (R-Ohio), zei dat Harris “Bidens open grens mede ondertekende.” Gouverneur Greg Abbott van Texas, wiens politieke stunt om duizenden migranten door het land te vervoeren – waaronder sommigen naar de drempel van de residentie van de vicepresident in Washington, DC – heeft geholpen het nationale gesprek over immigratie opnieuw vorm te geven, noemde Harris ook “grenstsaar” en zei: “Ik denk dat ik de grensmuur, prikkeldraadbarrières en de Nationale Garde aan de grens moet verdrievoudigen.”

Niets daarvan was waar Harris aan werkte. Haar mandaat omvatte het aanpakken van corruptie bij de overheid, het inzetten van de publieke en private sector om banen te creëren en het verbeteren van de voedselzekerheid in de regio. Hoe goedbedoeld en potentieel succesvol die missie ook zou kunnen zijn, zo’n langetermijnstrategie kon nauwelijks voldoen aan het moment waar de regering-Biden vanaf het begin mee te maken had: een steeds wereldwijdere migratiebeweging die mensen van over de hele wereld, niet alleen de Noordelijke Driehoek, naar de grens tussen de VS en Mexico bracht. Dat wil niet zeggen dat Harris niet de rol speelde van het vertellen aan potentiële migranten: “kom niet.”

Die nuance is verloren gegaan bij Republikeinen die zich inzetten om immigratie een belangrijk onderwerp te maken om voor november over te regeren. Ze moesten een andere schuldige vinden voor een “grenscrisis” die ze naar eigen zeggen willen oplossen (terwijl ze een bipartizane poging boycotten om een ​​van de meest restrictieve immigratiehervormingen in decennia door te voeren). De strategie? Hun “open grens”-aanvallen op Harris richten en haar afschilderen als “gevaarlijk liberaal” en incompetent. Op zondag zei Rep. Elise Stefanik (RN.Y.) dat ze een resolutie zou indienen “die de rol van Kamala Harris als Joe Bidens ‘grenstsaar’ veroordeelt, wat leidt tot de meest catastrofale open grenscrisis in de geschiedenis.”

Zoals Christian Paz opmerkte in een Stem artikel, Republikeinen noemen Harris al lang de “grenstsaar”, deels als gevolg van het onvermogen van de regering-Biden om de omvang van haar rol te communiceren. De vicepresident kreeg kritiek omdat ze pas in juni 2021 aan de grens was geweest en omdat ze vragen daarover schijnbaar afwees. “We gaan naar de grens”, zei ze toen Lester Holt van NBC haar naar dergelijke plannen vroeg. “We zijn al aan de grens geweest.” Nadat hij verder aandrong, zei ze: “En ik ben nog niet in Europa geweest.”

Harris is de dochter van immigranten; haar vader verhuisde vanuit Jamaica naar de Verenigde Staten en haar moeder vanuit India. Voordat ze vicepresident werd, bouwde Harris in haar rol als procureur-generaal van Californië en in de senaat een reputatie op als een sterke pleitbezorger voor ongedocumenteerde immigranten. Als officier van justitie steunde ze de vereisten voor wetshandhaving om ongedocumenteerde immigranten die slachtoffer zijn van misdaden te helpen in aanmerking te komen voor speciale visa en verzette ze zich tegen federale wetgeving die het verlenen van hulp aan ongedocumenteerde immigranten strafbaar zou stellen. (Een berucht verschil was in 2008: in haar rol als districtsadvocaat van San Francisco hield ze vast aan een beleid van Gavin Newsom, destijds burgemeester van de stad, dat vereiste dat lokale wetshandhavingsinstanties ongedocumenteerde jongeren moesten melden bij US Immigration and Customs Enforcement (ICE). Newsom gaf later toe dat het beleid verkeerd was.)

Kort nadat Trump een reisverbod voor burgers uit landen met een moslimmeerderheid had afgekondigd, diende Harris haar eerste wetsvoorstel in als senator, dat immigranten die worden vastgehouden terwijl ze het land proberen binnen te komen, toegang zou geven tot advocaten. Ze heeft ook publiekelijk haar steun uitgesproken voor het programma Deferred Action for Childhood Arrivals (DACA) uit het Obama-tijdperk, dat ongedocumenteerde jongeren die als kind naar de Verenigde Staten zijn gebracht, beschermt tegen deportatie. In 2017 was Harris de eerste Democratische senator die beloofde zich te verzetten tegen onderhandelingen over de uitgavenwet, tenzij het Congres actie zou ondernemen om de zogenaamde Dreamers te beschermen. Die zet, Stem schreef destijds, “hielp Harris’ groeiende reputatie als de meest uitgesproken bondgenoot van immigratieactivisten op Capitol Hill te verstevigen.”

In 2018 ondervroeg Harris de toenmalige DHS-secretaris Kirstjen Nielsen over het ‘zero tolerance’-beleid en de beslissing van de regering-Trump om DACA in te trekken. ‘Heb je een protocol opgesteld over hoe je kinderen van hun ouders moet scheiden als je ze scheidt?’ vroeg Harris aan Nielsen tijdens een hoorzitting in het Congres. ‘En train je de mensen die een kind daadwerkelijk van hun ouders zullen scheiden over hoe ze dat op de minst traumatische manier kunnen doen? Ik hoop dat je dat doet.’ Later sloot ze zich aan bij andere Democraten in de Senaat om wetgeving in te dienen om het proces van hereniging van gescheiden migrantengezinnen te versnellen. Zes jaar later zijn families die uit elkaar zijn gerukt nog steeds niet herenigd.

Als kandidaat en potentiële toekomstige president zal Harris te maken krijgen met het gemengde immigratiebeleid van de regering-Biden. Maar sommige pro-immigrantengroepen zijn bereid om op haar te wedden. “Harris heeft een belangrijke rol gespeeld bij het bevorderen van beleid om Dreamers en immigrantenfamilies te beschermen, door te investeren in oplossingen om de grondoorzaken van migratie aan te pakken en door Trump en Republikeinen ter verantwoording te roepen voor hun verwoestende beleid dat gezinnen en ons immigratiesysteem heeft verwoest”, aldus Kerri Talbot, uitvoerend directeur van de Immigration Hub, in een verklaring. “We weten wat er op het spel staat – van massadeportatie tot scheiding van gezinnen.”