Terwijl de Franse president Emmanuel Macron zijn maandenlange strijd voortzet om de pensioenleeftijd van arbeiders te verhogen van 62 naar 64, voert zijn regering oorlog op een ander front, zo’n 8.000 kilometer verderop op het eiland Mayotte.
Mayotte, gelegen tussen Mozambique en Madagaskar in de Indische Oceaan, maakt deel uit van de Comoren-archipel. Maar officieel hoort het bij Frankrijk. De koloniale erfenis van het kapitalisme betekent soms dat je op twee plaatsen tegelijk kunt zijn.
Mayotte viel in de jaren 1800 onder Frans koloniaal bestuur tijdens de ‘Scramble for Africa’ van de Europese mogendheden en is sindsdien aan het land gebonden. Een omstreden referendum in 1974 verleende onafhankelijkheid aan de Comoren, maar Mayotte bleef Frans grondgebied. In 2011 werd het opgenomen als de 101e afdeling van het land.
Tegenwoordig is de werkloosheid onder de 310.000 inwoners van het eiland 70 procent. Volgens het Franse nationale bureau voor de statistiek leeft meer dan driekwart van de bevolking onder de armoedegrens van 1.100 euro per maand.
Toch komen er elk jaar duizenden migranten naar Mayotte vanuit de naburige Comoren, waar de situatie nog erger is. De Comoren vormen nu bijna de helft van de bevolking van Mayotte; velen hebben geen papieren.
Deze staat van permanente sociale crisis en ontwrichting is een vruchtbare voedingsbodem geweest voor extreemrechts: de fascistische Nationale Rally van Marine Le Pen behaalde een solide overwinning in Mayotte in de tweede ronde van de presidentsverkiezingen van 2022.
Le Pen’s gemene anti-immigratiestandpunt heeft haar een aanzienlijke aanhang opgeleverd in de meerderheidsmoslimafdeling. Maar het is de minister van Binnenlandse Zaken van Macron, Gérald Darmanin, die op het punt staat het geweld te ontketenen. Vorige maand kondigde hij de uitzending aan van 1.800 politieagenten en gendarmes naar Mayotte – waaronder leden van de beruchte oproerpolitie van het Republikeinse Veiligheidskorps – als onderdeel van Operatie Wuambushu (“herovering” in de lokale Shimaore-taal).
Hun missie – vermomd als een wetshandhavingscampagne tegen “criminele bendes” – is om duizenden migranten van het eiland te verdrijven en de sloppenwijken waarin ze leven plat te leggen.
Lokale politici doen hun best om de anti-migrantenwoede aan te wakkeren. Salime Mdéré, de vice-president van de bestuursraad van het eiland, veroorzaakte een klein schandaal toen hij op de lokale televisie een tirade lanceerde tegen jonge migranten, waarbij hij suggereerde dat het nodig zou kunnen zijn om “sommige te doden” voor Operatie Wuambushu Om een succes te zijn.
Mdéré was misschien de enige die het hardop zei, maar de minachting van de Franse regering voor het menselijk leven is zonneklaar.
De strijd tegen anti-migrantenracisme kan niet los worden gezien van kwesties van sociale klasse. Elke succesvolle aanval op de rechten van onderdrukte groepen versterkt de macht van de heersende klasse tegen de arbeidersklasse.
De connectie kan niet duidelijker zijn wanneer dezelfde politieschurken die zijn ingezet tegen stakende Franse arbeiders nu de sloppenwijken van Mayotte terroriseren.
Bron: redflag.org.au
