De regering-Biden herhaalt de leugen dat Hamas het enige obstakel is voor de vrede in Gaza en voor de terugkeer van de gijzelaars naar huis. “Er zou morgen een staakt-het-vuren zijn als Hamas de gijzelaars zou vrijlaten”, zei Joe Biden tijdens een recente inzamelingsactie in Seattle. “Het is aan Hamas; als ze het wilden doen, konden we eindigen [Israel’s military campaign in Gaza] morgen.” Deze week zei de nationale veiligheidsadviseur Jake Sullivan: “De wereld zou Hamas moeten oproepen om terug aan tafel te komen en een deal te accepteren” voordat hij de bewering van de president herhaalde.
De opmerkingen van Biden kwamen slechts een paar dagen nadat Israël een akkoord over een staakt-het-vuren en de vrijlating van gijzelaars had getorpedeerd, onmiddellijk nadat Hamas daarmee had ingestemd. Israël kondigde toen aan dat het door zou gaan met zijn geplande invasie van Rafah en bombardeerde de stad. Nadat de invasie van Rafah een onderbreking in de verdere onderhandelingen veroorzaakte, brak Israël op 10 mei de gesprekken volledig af. Israël onderhandelde nooit te goeder trouw: premier Benjamin Netanyahu gaf op 30 april toe dat Israël Rafah zou binnenvallen ‘met of zonder deal’ om laat de gijzelaars vrij. De officiële eisen van Israël weerspiegelen dit: het land weigert een permanent staakt-het-vuren te aanvaarden.
Na Netanyahu’s afwijzing van het laatste voorstel is het duidelijker dan ooit dat de oorlog van Israël niet over de gijzelaars gaat en nooit heeft geduurd. Bidens voortdurende steun aan Israël toont aan dat de gijzelaars ook geen prioriteit zijn voor de Verenigde Staten.
Als de gijzelaars een prioriteit zouden zijn, zouden Biden en Netanyahu naar de families van de gijzelaars luisteren. Hamas heeft herhaaldelijk aangeboden om de gijzelaars vrij te laten in ruil voor een staakt-het-vuren en Palestijnse gevangenen, ook al op 7 en 9 oktober. Familieleden van de Israëlische gijzelaars hebben er herhaaldelijk bij hun regering op aangedrongen om die aanbiedingen te accepteren, maar de Israëlische leiders wezen ze altijd af en beweerden dat militair geweld de beste manier is om de gijzelaars te bevrijden.
“We moeten vertrouwen op het leger dat hen allemaal veilig thuis zal brengen”, zei de Israëlische president Isaac Herzog in oktober tegen de families van de gijzelaars. Netanyahu zei tegen hen: “Hoe groter de druk, hoe groter de kansen [of freeing the captives].” Dat is deze keer ook het excuus. In een verklaring beweerde Netanyahu dat de invasie van Rafah “militaire druk zou uitoefenen op Hamas, met als doel vooruitgang te boeken bij de bevrijding van de gijzelaars en andere oorlogsdoelen.”
De beste kans om de gijzelaars terug te krijgen is via een staakt-het-vuren en een overeenkomst voor de uitwisseling van gevangenen, zoals Israël zojuist heeft afgewezen. Het ergste voor het welzijn van de gijzelaars zou zijn dat Israël zijn aanval op Gaza zou voortzetten. Israëlische strijdkrachten hebben aangetoond dat ze eerder gijzelaars doden dan redden.
Hamas heeft op 7 oktober ongeveer 250 mensen ontvoerd. Medio mei houdt de groep er 132 gevangen. Hamas liet medio oktober vier gijzelaars vrij en 105 tijdens een tijdelijk staakt-het-vuren eind november in ruil voor Palestijnse gevangenen. Buiten het staakt-het-vuren hebben de Israëlische strijdkrachten in zeven maanden tijd slechts drie gijzelaars gered (één in oktober en twee in februari), maar zijn ze erin geslaagd er drie op één dag te doden. In december schoten Israëlische troepen op klaarlichte dag drie gijzelaars dood terwijl ze geen shirt hadden en met een witte vlag zwaaiden.
Israël maakte bekend dat zesendertig van de overige gijzelaars dood zijn. Het maakte de oorzaken van de sterfgevallen niet bekend, maar gaf toe dat er één was omgekomen tijdens een mislukte reddingsoperatie (Hamas zei dat hij door eigen vuur was gedood; Israël heeft op geen enkele manier iets gezegd). Hamas beweert dat Israël nog tientallen gijzelaars heeft gedood door Gaza te bombarderen. Er is een goede reden om ze te geloven. Israël heeft een historisch destructieve bombardementscampagne gevoerd met tapijtbombardementen en het wonderbaarlijke gebruik van bommen van tweeduizend pond die ‘de aarde in vloeistof veranderen’. Verschillende vrijgelaten gijzelaars zeiden dat ze bijna waren omgekomen door Israëlische bombardementen.
Hamas wil de gijzelaars veel liever vrijlaten dan Israël ze naar huis wil brengen. Het belangrijkste doel van de Hamas-aanval van 7 oktober was immers om genoeg gijzelaars te krijgen die ze uiteindelijk konden vrijlaten in ruil voor Palestijnen die in Israëlische gevangenissen werden vastgehouden. Dit komt uit de officiële verklaring van Hamas over de aanval:
Operatie Al-Aqsa Flood op 7 oktober was gericht op Israëlische militaire locaties en had tot doel de soldaten van de vijand te arresteren om druk uit te oefenen op de Israëlische autoriteiten om de duizenden Palestijnen die in Israëlische gevangenissen werden vastgehouden vrij te laten via een overeenkomst voor de uitwisseling van gevangenen.
Gijzeling en gevangenenruil in de context van Israël en Palestina dateren uit 1968. Meer recentelijk hebben er verschillende uitwisselingen plaatsgevonden tussen Israël en niet-statelijke actoren als Hamas en Hezbollah, onder meer in 2004, 2008 en 2011. In maart hekelde Netanyahu een voorstel om Israëlische gijzelaars te ruilen voor duizend Palestijnse gevangenen als ‘belachelijk’, ook al heeft Israël meer dan duizend gevangenen vrijgelaten in ruil voor één Israëlische soldaat die in 2006 door Hamas werd gevangengenomen.
Van de gevangenen die Israël wilde vrijlaten als onderdeel van het staakt-het-vuren en de gijzelaarsruil van november, was 80 procent niet veroordeeld voor enige misdaad. De meesten waren vrouwen en kinderen. Uit een NBC-onderzoek bleek dat ze “ofwel werden beschuldigd van misdaden die nog niet waren vervolgd, ofwel werden vastgehouden op grond van een praktijk die bekend staat als administratieve detentie.” Wat is administratieve detentie? B’Tselem legt uit:
Bij administratieve detentie wordt iemand zonder vorm van proces vastgehouden zonder een strafbaar feit te hebben gepleegd, op grond van het feit dat hij of zij van plan is in de toekomst de wet te overtreden. Omdat deze maatregel een preventief karakter heeft, is er geen tijdslimiet aan verbonden. De persoon wordt zonder gerechtelijke procedure vastgehouden, op bevel van de regionale militaire commandant, op basis van geheim bewijsmateriaal dat niet aan hem is onthuld. Dit laat de gedetineerden hulpeloos achter: ze worden geconfronteerd met onbekende beschuldigingen zonder enige manier om deze te weerleggen, niet wetend wanneer ze zullen worden vrijgelaten en zonder te worden aangeklaagd, berecht of veroordeeld.
Met andere woorden: administratieve gedetineerden zijn de facto gijzelaars. Israël hield dus duizenden Palestijnen gegijzeld voordat Hamas op 7 oktober honderden Israëli’s gijzelde. In september brak Israël het dertigjarige record voor het aantal Palestijnen in administratieve detentie, met 1.264. Nu houdt Israël 3.424 Palestijnen gegijzeld in administratieve detentie. Dit is slechts een fractie van de in totaal 9.088 Palestijnen die Israël heeft opgesloten als ‘veiligheidsgevangenen’.
De regeringen van Biden en Netanyahu spannen samen om Hamas onverzettelijk te laten lijken bij het vrijlaten van de gijzelaars. Deze illusie beeldt Israël af als een onwillige held, in tegenstelling tot een opportunistische moordenaar. Het lijkt erop dat Israël geen andere keus heeft dan zijn aanval op Rafah en de rest van Gaza voort te zetten. Deze aanval verkopen als een reddingsmissie voor gijzelaars is oneerlijk en moreel bankroet. In feite gebruiken de Amerikaanse en Israëlische leiders de gijzelaars als politieke dekmantel voor genocide.
Bron: jacobin.com
