De uitspraak van het Amerikaanse Hooggerechtshof in Glacier Northwest tegen Teamsters Local 174 is schandalig – eigendom belangrijker vinden dan arbeidersrechten. Maar het had veel erger gekund.
Vakbonden hebben nog steeds het recht om te staken. Werkgevers kunnen vakbonden over het algemeen nog steeds niet voor de staatsrechtbank aanklagen voor verliezen als gevolg van stakingen. Maar de beslissing opent wel de deur om die rechten in de toekomst verder weg te nemen.
De praktische impact van de uitspraak van de rechtbank is dat werkgevers vakbonden vaker zullen aanklagen wegens vermeende materiële schade veroorzaakt door stakingen – en dat daarom vakbonden (en hun advocaten) waarschijnlijk voorzichtiger zullen zijn.
Maar de rechtbank deed niet wat velen hadden gevreesd in deze zaak: het oude precedent overrulen dat werkgevers vakbonden over het algemeen niet kunnen aanklagen bij de staatsrechtbank wegens activiteiten – zoals stakingen – die onder de National Labour Relations Act vallen.
In plaats daarvan vond het dat deze zaak onder een reeds bestaande uitzondering viel voor opzettelijke schade aan eigendommen van de werkgever of het niet nemen van redelijke voorzorgsmaatregelen om dergelijke schade te voorkomen.
Werknemers en vakbonden zijn terecht woedend over deze uitspraak. Maar we moeten oppassen dat we het niet sensationeel maken of overdrijven – wat meer schade aan het stakingsrecht zou kunnen toebrengen dan de uitspraak zelf, door werknemers bang te maken om het uit te oefenen.
“Amerikaanse arbeiders moeten onthouden dat hun recht om te staken niet is afgenomen”, zei Teamsters-president Sean O’Brien in reactie op de uitspraak. “Alle arbeiders, zowel vakbonden als niet-vakbonden, zullen voor altijd het recht hebben om hun arbeid achter te houden.” Zijn verklaring ging verder:
De Teamsters vallen elke werkgever aan, wanneer dat nodig is, ongeacht hun grootte of de diepte van hun portemonnee. Vakbonden zullen nooit verbroken worden door dit Hof of enig ander.
De beschamende uitspraak van vandaag is gewoon een extra herinnering dat het Amerikaanse volk niet kan vertrouwen op hun regering of hun rechtbanken om hen te beschermen. Ze kunnen niet rekenen op hun werkgevers.
We moeten op elkaar vertrouwen. We moeten georganiseerde, collectieve actie ondernemen. We kunnen alleen vertrouwen op de bescherming die inherent is aan de kracht van onze vakbonden.
De vraag die de Hoge Raad in de Gletsjer zaak was of de werkgever Teamsters Local 174 voor de staatsrechtbank kon aanklagen wegens de vermeende opzettelijke vernietiging van het beton van het bedrijf toen stakende chauffeurs die waren vertrokken met leveringen van stortklaar beton hun geladen vrachtwagens terugbrachten, waardoor het bedrijf het moest verwijderen voordat het set.
Eerdere rechtszaken zeggen dat een werkgever een vakbond niet kan aanklagen voor een staatsrechtbank wegens activiteiten die aantoonbaar onder de National Labour Relations Act vallen. In plaats daarvan moet de werkgever naar de National Labour Relations Board (NLRB).
Er is echter een uitzondering als stakende werknemers opzettelijk eigendommen van de werkgever beschadigen of geen redelijke voorzorgsmaatregelen nemen om eigendommen van de werkgever te beschermen. In één geval liepen werknemers bijvoorbeeld een gieterij uit toen het gesmolten ijzer klaar was om te worden gegoten, wat volgens de rechtbank aanzienlijke materiële schade had kunnen veroorzaken.
Deze uitzondering is beperkt: schade aan eigendommen die opzettelijk is of is veroorzaakt door een gebrek aan redelijke voorzorgsmaatregelen. Het omvat niet zaken als economische verliezen door tijdelijke sluiting van een winkel of fabriek, aardbeien die in het veld rotten omdat landarbeiders staakten, of melk die zuur wordt in de koelkast omdat barista’s zijn weggelopen.
De rechtbank in de staat Washington verwierp de claim van Glacier omdat het vond dat de stakingsactie van de Teamsters aantoonbaar werd beschermd door de National Labour Relations Act. Dat heeft het Hooggerechtshof van de staat Washington bevestigd.
Het Hooggerechtshof van de Verenigde Staten heeft die beslissing nu verworpen en de zaak terugverwezen naar de rechtbank, omdat het zegt dat – ervan uitgaande dat de feiten die in de klacht van de werkgever worden beweerd waar zijn – de vakbond geen redelijke voorzorgsmaatregelen heeft genomen om te voorkomen dat beton uithardt.
Het Hooggerechtshof heeft de rechtbank niet bevolen om in het nadeel van de vakbond te beslissen, alleen om de zaak door te laten gaan. En het liet de mogelijkheid open voor de staatsrechtbanken om de zaak opnieuw af te wijzen, afhankelijk van wat de NLRB doet aan een lopende klacht over oneerlijke arbeidspraktijken tegen Glacier in verband met dezelfde staking.
De NLRB diende een klacht in tegen Glacier na het Hooggerechtshof van de staat Washington bevestigde het ontslag van de rechtszaak. Het Amerikaanse Hooggerechtshof deed uitdrukkelijk geen uitspraak over de vraag of de rechtszaak zou zijn vooruitgelopen als de NLRB de klacht eerder had ingediend.
Afhankelijk van hoe toekomstige zaken zich afspelen in de staats- en federale rechtbank, Gletsjer zou uiteindelijk een relatief kleine wijziging in het arbeidsrecht kunnen zijn of een andere in een escalerende reeks rechterlijke uitspraken die het stakingsrecht aantasten.
De wetten zijn al gestapeld tegen krachtige stakingen. Werkgevers krijgen routinematig bevelen die beperken waar en hoeveel stakers kunnen pikken, economische stakers kunnen permanent worden vervangen, secundaire doelwitten kunnen vaak niet worden gepiket, enzovoort.
Vergelijkingen met andere rechtsgebieden, zoals abortusrechten, zijn nuttig. Roe tegen Wade werd niet in één nacht omgegooid. Het duurde bijna vijftig jaar van juridische strijd waarin rechtbanken in twijfel trokken en ondermijnden Roe tegen Wadetotdat een conservatieve meerderheid het uiteindelijk verwierp.
Evenzo zullen rechtse advocaten en rechters proberen voort te bouwen Gletsjer om de mogelijkheden van werkgevers om vakbonden aan te klagen uit te breiden. Maar op dit moment heeft de arbeidersbeweging misschien een kogel ontweken.
Bron: jacobin.com
