Sinds februari 2019 is Mustapha Bendjama, de redacteur van het dagblad Le Provincial, door de politie vastgehouden en minstens 35 keer ondervraagd.
In zijn geboorteplaats Annaba in het oosten van Algerije staat hij onder constante druk van de autoriteiten vanwege wat volgens zijn bondgenoten zijn voortdurende uitdagingen zijn voor het overheidsbeleid.
In februari werd hij gearresteerd op het hoofdkantoor van de krant in Annaba in verband met de ontsnapping van een bekende dissident naar Frankrijk via Annaba en Tunesië, ondanks een verbod voor hen om het land te verlaten.
Bredere context
De zaak van Bendjama is verre van uniek. Elke dag kondigt het Nationaal Comité voor de Bevrijding van Gedetineerden (CNLD) – opgericht in 2019 om politiek gemotiveerde detenties te monitoren – nieuwe arrestaties, processen, vrijlatingen en gerechtelijke procedures aan.
Het zijn er zo veel dat sommige gevangenen verdwaald raken in het systeem, terwijl anderen zo bang zijn dat zij en hun families weigeren hun zaak openbaar te maken uit angst voor represailles.
Volgens mensenrechtenactivist Zaki Hannache zijn er momenteel 228 gewetensgevangenen in Algerije, van wie de meesten zijn beschuldigd van “terrorisme”.
Minstens 1.200 mensen zijn sinds 2019 gevangen gezet in verband met deelname aan de Hirak, de landelijke pro-democratische protestbeweging in Algerije, of vanwege online geposte kritiek, zei hij.
Velen zijn voor regelmatige ondervraging binnengebracht en tientallen zijn herhaaldelijk gevangengezet.
In het hele land hebben de lokale media ook te maken gehad met intense repressie, waarbij zeventien journalisten naar de gevangenis zijn gestuurd, waaronder de redacteur van Radio M en Maghreb Emergent, Ihsane El Kadi, die momenteel achter de tralies zit.
Rechtvaardigheid verijdeld
Na tien dagen hechtenis, waarin hij naar eigen zeggen fysiek mishandeld was tijdens het verhoor, werd Bendjama in twee afzonderlijke zaken aangeklaagd.
In één daarvan werd hij – samen met de Algerijnse onderzoeker Raouf Farrah – beschuldigd van het ontvangen van buitenlandse financiering voor het plegen van daden tegen de openbare orde en het delen van geheime informatie, en in augustus veroordeeld tot twee jaar gevangenisstraf.
In november werd hij in een andere zaak tot zes maanden veroordeeld wegens “deelname aan illegale emigratie” omdat hij zou hebben bijgedragen aan de ontsnapping van oppositiefiguur dr. Amira Bouraoui, aan wie het verbod was opgelegd om Algerije te verlaten in afwachting van haar beroep tegen talrijke veroordelingen.
Zowel Bendjama als Farrah kregen een strafvermindering en Farrah werd vrijgelaten.
Tijdens het eerste proces wees een lid van zijn verdedigingsteam, Zakaria Benlahrech, erop dat de aanklacht “het delen van geheime informatie” zeer dicht in de buurt kwam van het onderzoek naar het vertrek van Bouraoui, wat erop wijst dat de ware oorzaak voor de officiële intimidatie van Bendjama ergens anders zou kunnen liggen. .
“Er is een vrouw die het land illegaal heeft verlaten”, zei Benlahrech tegen de rechtbank. “Ze zeiden tegen zichzelf: wie is er in Annaba? Er is Mustapha Bendjama die niet in de pas wil lopen.”
Bendjama zit momenteel gevangen in de Boussouf-gevangenis in Constantijn en begon op 3 oktober een hongerstaking.
In een interview met Al Jazeera bevestigde Benlahrech dat er beroep was aangetekend.
“We hopen dat het hof van beroep hem zal vrijspreken, aangezien hij niets met deze aanklachten te maken heeft. Hij is een jonge journalist, die onafhankelijk en zeer professioneel is. Hij houdt van zijn land en zijn beroep. Zijn plaats is niet in de gevangenis”, zei hij.
In februari 2019 kwamen honderdduizenden Algerijnen uit voor wekelijkse demonstraties in het hele land, eerst om te voorkomen dat de langdurig president, de publiekelijk afwezige en ongeschikte Abdelaziz Bouteflika, zich kandidaat zou stellen voor een vijfde ambtstermijn, en later om meer transparantie onder de politieke elite van het land te eisen. , van wie velen verantwoordelijk wilden worden gehouden voor schendingen van rechten uit het verleden.
De protestbeweging, de grootste sinds de onafhankelijkheid van Algerije, verdween echter uit de straten na het uitbreken van de coronaviruspandemie twee jaar later, waarbij weinig van de veranderingen waar activisten op hoopten, waren bereikt.
Nu de straten leeg waren, volgde een hardhandig optreden van de regering tegen afwijkende meningen uit het verleden. Verschillende organisaties die de Hirak steunden, zoals de Youth Action Rally (RAJ), de Algerijnse Liga voor de Verdediging van de Mensenrechten (LADDH) en twee oppositiepartijen, de Socialistische Arbeiderspartij (PST) en de Democratische en Sociale Beweging (MDS ), werden verboden door rechterlijke uitspraken. Het is niet verwonderlijk dat activisten uit deze groepen het doelwit waren toen ze weigerden een stap terug te doen.
“De repressie trof meer dan tien PST-bestuurders en activisten”, vertelde Mahmoud Rechidi, de secretaris-generaal van de PST, aan Al Jazeera. ‘Het doet ons denken aan het eenpartijtijdperk van vóór oktober 1988’
Sinds 2019 zitten minstens zeven LAADH-leden gevangen, onder wie Ahmed Manseri, een ervaren activist en directeur van het bureau van de organisatie in Tiaret, in het westen van het land.
Sinds de Hirak is Manseri minstens twintig keer door de veiligheidstroepen gedagvaard en vastgehouden, en is hij beschuldigd van “het prijzen van terrorisme”.
Op 8 oktober 2023 werd Manseri, nadat hij herhaaldelijk was vervolgd, samen met zijn vrouw aangehouden, die later werd vrijgelaten, terwijl hun huis door de politie werd doorzocht.
Twee dagen later werd zijn eerdere straf van een jaar gevangenisstraf door de rechtbank van Algiers bevestigd.
Volgens een verklaring op de Facebook-pagina van de CNLD verklaarde Manseri eind oktober dat “zijn arrestatie voorspelbaar was vanwege de verslechtering van de vrijheden, de vrijheid van mening en meningsuiting, en de mensenrechten” in Algerije.
Samen met Manseri zijn honderden andere demonstranten en activisten onder gerechtelijk toezicht geplaatst, wat betekent dat ze zich regelmatig bij de rechtbank moeten aanmelden en hun activiteiten, bewegingen en dagelijkse ontmoetingen moeten laten volgen. In veel gevallen is het hen verboden het land te verlaten.
Voorlopig lijkt het er in ieder geval op dat de sociale bewegingen in Algerije, inclusief die in het zuiden, tot zwijgen zijn gebracht.
Volgens de redacteur van de nieuwswebsite Al Hogra, Merzoug Touati, suggereert de aanhoudende repressiecampagne van Algerije dat, hoewel de Hirak zich misschien heeft teruggetrokken, de angst voor zijn terugkeer blijft bestaan.
Touati zelf is in tien gevallen vervolgd en heeft drie gevangenisstraffen uitgezeten.
“Het Algerijnse volk heeft de muur van angst afgebroken… Het regime is er min of meer in geslaagd deze weer op te bouwen”, zei Touati.
“De geest van de Hirak blijft echter ondanks de repressie bestaan [the regime] laat de druk los, het kan terugkomen.
“Een illustratie hiervan is het feit dat het Algerijnen zelfs verboden is te demonstreren ter ondersteuning van Gaza, omdat het regime weet dat de menigte opnieuw de leuzen van de Hirak zal schreeuwen.”
Bron: www.aljazeera.com
