Drie jaar geleden sprak de ‘populistische’ Republikeinse senator Josh Hawley getweet,,We zijn nu een arbeiderspartij. Dat is de toekomst.” Het jaar daarop kondigde zijn collega Ted Cruz aan dat de toekomst was aangebroken. ‘De Republikeinse Partij’, zei hij, ‘is niet de partij van countryclubs’, maar ‘de partij van hardwerkende, arbeidersmannen en -vrouwen.’
In de echte wereld zijn noch Haley noch Cruz zelfs maar medesponsor van de PRO Act, die het voor werknemers gemakkelijker zou maken om vakbonden te organiseren. En hun Republikeinse collega’s ook niet. Marco Rubio, een andere senator die zich graag voordoet als economisch populist, heeft vorig jaar zelfs een wetsvoorstel ingediend om bedrijfsvakbonden te legaliseren.
De uitspraak van de ‘partij van de arbeidersklasse’ heeft dus altijd behoorlijk hol geklonken. Maar het is opvallend dat op het podium van het Republikeinse debat van gisteravond niemand zelfs maar de moties uitvoerde.
Senator Tim Scott uit South Carolina kreeg de eerste vraag. Hij had eerder commentaar geleverd op de autoarbeidersstaking door het “grote voorbeeld” van Ronald Reagan ter sprake te brengen bij het ontslaan van stakende luchtverkeersleiders. “Als je slaat, ben je ontslagen.”
Scott werd gevraagd of dat betekende dat hij de duizenden stakende autoarbeiders zou ontslaan. Hij gaf toe dat hij als president niet de macht zou hebben om stakende arbeiders in de particuliere sector te ontslaan – maar zei meteen dat hij het absurd vond dat de autoarbeiders ‘meer voordelen willen en minder uren werken’. In plaats van een piketlijn van United Auto Workers te bezoeken, zei Scott, zou Joe Biden “aan onze zuidgrens moeten zijn, werken aan het sluiten van onze zuidgrens, omdat deze onveilig, wijd open en onveilig is.”
Als je de retoriek van Hawley en Cruz serieus neemt, zou je verwachten dat de rest van de Republikeinen op het podium daarop zullen inspringen met veroordelingen van Scott omdat hij de kant van de bazen kiest tegen de arbeiders. In plaats daarvan leek iedereen met het soort soundbites te zijn gekomen dat staande ovaties zou opleveren bij de Kamer van Koophandel. Voormalig vice-president Mike Pence zei dat Biden, in plaats van op een ‘piketlijn’ te staan, zich op een ‘werkloosheidslijn’ zou moeten bevinden. Vivek Ramaswamy, een voorstander van het ontnemen van kiesrecht, zei dat de arbeiders moeten overstappen op ‘piket’[ing] voor het Witte Huis in Washington, DC” – niet om overheidsingrijpen te eisen namens hun staking, maar om deregulering van de energie-industrie te bepleiten.
De adviseurs van de voormalige gouverneur van New Jersey, Chris Christie, leken niet de memo te hebben gekregen om een artikel als dit over de autoarbeiders op te stellen, maar later in het debat had hij er wel een over de lerarenvakbonden. Toen hij een vraag kreeg over onderwijs, slaagde hij erin om in één lijn te werken over hoe de ‘wurggreep’ van de politieke invloed die zogenaamd door deze vakbonden werd uitgeoefend, niet zou verdwijnen zolang ‘je de president van de Verenigde Staten hebt die met hem slaapt’. lid van de lerarenvakbond.” Als Jacobijn Redacteur Bhaskar Sunkara schrijftShad de verwijzing naar First Lady Jill Biden “de grofheid van een Trump-zin, maar niets van het politieke inzicht.”
Uit peilingen blijkt dat een verpletterend grote meerderheid van het Amerikaanse publiek de kant van de stakende UAW-werknemers kiest. Degene die op het podium de publieke opinie het dichtst benaderde was Vivek Ramaswamy, die vaag “veel sympathie” uitdrukte met gewone werknemers – maar zelfs die opmerking werd voorafgegaan door te zeggen dat hij en Tim Scott “een gemeenschappelijke visie” hadden op het vlak van de publieke opinie. niet veel geduld hebben voor ‘de vakbondsbazen’.
Reality check: Werknemers mogen geen echte bazen kiezen, maar UAW “baas” Shawn Fain werd rechtstreeks gekozen door de leden. Hij was een hervormer die de leiding die de vakbond al tientallen jaren leidde, afzette. En de stemming om de staking tegen de Grote Drie autofabrikanten goed te keuren, had een marge van 97 procent tot 3 procent. Jezelf proberen te positioneren als een vriend van ‘de arbeiders’, terwijl je de democratisch gekozen ‘vakbondsbaas’ kwaad uitspreekt, die de wil van 97 procent van de leden uitvoert, is op het eerste gezicht absurd.
Het debat werd geopend met een video waarin Ronald Reagan te zien is, die vol bewondering een van Amerika’s ‘meest geliefde presidenten’ wordt genoemd. Het bevatte een fragment van de Gipper die zei dat de “negen meest angstaanjagende woorden in de Engelse taal” zijn: “Ik ben van de overheid en ik ben hier om te helpen.”
Niemand die doodsbang was voor deze woorden, zou zelfs maar enigszins gealarmeerd zijn door wat ze gisteravond hoorden. Er werd geen overheidshulp beloofd aan de worstelende arbeidersklasse – niet op het gebied van onderwijs, niet op het gebied van de gezondheidszorg, niet op het gebied van de lonen, en niet op veel andere terreinen.
In de alternatieve dimensie waarin veel GOP-kandidaten lijken te leven, heeft de regering dat inderdaad gedaan al er is te veel gedaan om te helpen, en het moet worden teruggedraaid. Mike Pence beloofde de Green New Deal ‘in te trekken’ – die vele miljoenen goede, door vakbonden gesponsorde banen zou hebben gecreëerd om een snelle energietransitie te implementeren. Natuurlijk is de Green New Deal er nooit geweest geslaagd. In de echte wereld kwam het nooit in de buurt van voorbijgaan.
Om niet achter te blijven zei Tim Scott dat hij ‘het kapitalisme ging herstellen’. Hebben de Verenigde Staten, in Tim Scotts versie van de werkelijkheid, de productiemiddelen genationaliseerd? Daar ben ik niet zo zeker van.
Waar ik zeker van ben, is dat geen van de Republikeinse kandidaten die gisteravond op het podium stonden, ook maar iets in het Witte Huis zou doen dat de 1 procent van streek zou maken. Het maakt in ieder geval duidelijk dat ze niet eens doen alsof.
Bron: jacobin.com
